ที่ผมพูดนี่ก็ เวอร์เกินไปหน่อย
แต่ ความรู้สึกนั้น จะตะหงิด ๆ ติดค้างอยู่อีกนานแสนนานเท่าอายุปืนในมือนั่นแหละ
จะขายเพื่อซื้อใหม่เรอะ.... หาเหตุผลไปชี้แจงกะเมียให้ได้เหอะ
ว่าทำไมจึงขายปืนถูก ๆ ไปซื้อปืนแพง ๆ แล้วยังมีหนึ่งกระบอกเหมือนเดิม คาลิเบอร์เดิม
เพิ่มมาแค่ความรู้สึกกับยอดหนี้สหกรณ์...
ต่างจากผม ซื้อเทารัส1911มาตัว เพื่อนถามราคาเท่าไหร่ บอกด้วยความภาคภูมิใจ คือ สี่หมื่นเก้า
เพื่อนคาใจ เลยบอกต่อว่า ถ้าปืนฝั่งโน่น(หมายถึงอเมริกา/ลาติน) ตัวนี้ราคาต่ำสุด ต่ำกว่านี้ก็ปืนฟิลิปปินส์แล้ว
เขาใช้คิมเบอร์ สแตนเลส ลองแลกกันยิงดู ผลปรากฎว่า กลุ่มกระสุนไม่หนีกัน ต่างกันแต่ปืนผมถูกกว่าและไม่มีสนิม
เห็นบ่นพึมพำ รู้งี้เอาตัวนี้ไว้อีกตัวก็ดี... ตอนนี้ของก็หมดแล้ว....
