ไอ้จวบ ปกติตอนอยู่กับพี่น้องทั้งเจ็ด มันเกเร ลามปาม นิสัยเสีย
พอมาอยู่กับยายเยื้อน มันเชื่องและรู้ฟัง รักยายเยื้อนกับพี่อ้อยมาก
ใช้ทำไรง่าย ๆ มันทำหมด อะไรที่พี่อ้อยกับยายเยื้อนห้าม นั่นคือกฎเหล็กสำหรับมัน
พอใครไปหยอก ให้ทำโน่นทำนี่แปลก ๆ แผลง ๆ มันจะบอกทันที
"..อ้อย..ห้าม.." หรือ "..แม่..เล็ก..ห้าม.." (ไอ้จวบเรียกยายเยื้อนว่า แม่เล็ก)
ยายเยื้อน หรือแม่เล็กของไอ้จวบ ฐานะทางทางสังคมด้อยกว่าบ้านใหญ่
และฐานะทางการเงินด้อยกว่าฐานะทางสังคมไปอีก....
แต่เพราะอบรมถึง หรือเพราะเป็นเชื้อสายรักดี กระเบียดกระเสียรประหยัดใช้จ่าย จนลูกสองคนเรียนจบ
แตกต่างจากบ้านใหญ่ ที่ต้นทุนสูงกว่า แต่ออกแนวขาดทุนชีวิต
คร้านจะบรรยายว่าคนไหนเป็นอย่างไร บอกได้แต่ว่า ออกแนวคบยากทั้งบ้าน
ทีนี้ มาว่าเรื่องอิทธิฤทธิ์ของไอ้จวบ เอาเรื่องแรกเริ่มเลยนะ
ร้านค้ายายนอม ร้านชำอันดับ 2 ของชุมชน (คือ มีร้านอื่นใหญ่กว่า)
ไอ้จวบ ได้มาสักสิบบาทยี่สิบบาท มันก็ไปนั่งร้านชำยายนอม ตรงม้าหินอ่อนใต้ต้นมังคุดหน้าร้าน
ซื้อฉลาม ลิโพ หรืออะไรสักขวด นั่งละเลียดกินอยู่เป็นชั่วโมง ๆ
ใครเข้าร้าน คนถูกใจมันก็ทัก คนไม่ถูกใจมันก็เฉย ๆ
การทักของมัน สแตนดาร์ดธรรมดา .... ซื้ออะไร , กินข้าวแล้วม้าย , ร้อนอาคาดวันนี้ ..... ประมาณนี้
ลูกเทวดาของนายหัวทีป (นายหัวรถสองแถว ไม่ใช่คนใหญ่คนโตที่ไหน แต่เพราะกร่าง ๆ เพื่อนเลยเรียกนายหัวส่ง ๆ ไป)
อายุราว ๆ ประถมปลาย แต่แสบตั้งแต่เล็กแต่น้อย วีรกรรมมีมากมาย
รถเครื่องแต่งซิ่ง วิ่งไม่เท่าไหร่ แต่เสียงนี่แสบหูเชียว
วิ่งไปมาอยู่แถวนั้นพอได้รำคาญ แวะร้านยายนอมซื้อโค้กขวดนึง
ก่อนคร่อมรถออกไป ไอ้จวบ ผู้ปกติจะไม่เสวนากับลูกนายหัวทีปมาก่อน
ทักเสียงดังขึ้นมาคำนึง ... "ขับดี ๆ อิไปชนวัวห้าน...!!"
แน่นอน เด็กแสบปานนั้น ขนาดคนดี ๆ เตือนมันยังไม่ฟัง
จะให้มาฟังคนบ้าเตือน....
แล้ววัวไหนเขาจะมาล่ามกลางถนนให้รถชนง่าย ๆ
แต่ก็อย่างที่บอก นี่คืออภินิหาริย์แรกของไอ้จวบ....
.... ลูกนายหัวทีป ขับแปร๊นนนน ออกไปแบบไม่สนใจหน้าไหน ไม่ทันขาดเสียง....
รถเครื่องชนเอาลูกวัวเสอที่ดีดติ้งออกมาบนถนนพอดี ...!!
รถไปทาง คนไปทาง ลูกวัวล้มออกอาการชักอยู่พักหนึ่งก็ออกวิ่งเข้ารกไป...
เด็กเจ็บเอาพอได้ แขนซ้น หน้าไถพื้นถนนคอนกรีตไปแถบนึง
รถ แทบหมดสภาพจะเอามาขี่ได้อีก ดูแล้วน่าจะชนเอาหนักใช้ได้เลย
คนพูดถึง กล่าวขวัญถึงเรื่องเด็กขับรถชนวัว
แต่ไม่กี่คนจะพูดถึงคำเตือนของไอ้จวบก่อนเด็กจะขับรถออกมา
มีแต่ยายนอมแหละที่พูดถึงเรื่องนี้อยู่มากกว่าใคร
เรื่องเด็กชนวัวเริ่มซา ผ่านไปได้เดือนกว่า ๆ
ไอ้จวบก็ยังอยู่ของมันปรกติ ยังนั่งอยู่หน้าบ้านยายนอมเป็นกิจวัตร
พี่เล็กมาขายเบอร์ขายหวย ก่อนวันหวยออกวันนึง
พอคนมามุงมาล้อมมาก ๆ ไอ้จวบก็แถเข้ามามั่ง
ลุงกลิ่นแกกลับจากส่งไม้ยางที่ลานไม้ เหงื่อท่วมแต่เงินเต็มกระเป๋า
แกเดินผ่านกลุ่มที่ซื้อเบอร์กันอยู่ แบบทีท่าไม่คิดจะสนใจซื้อ
ไอ้จวบคว้าแขน "ซื้อเบอร์ตูต่ะน้ากลิ่น เขาเอาตางค์มาให้ถึงที่ยังไม่เอาหลาว..."
ลุงกลิ่น งึมงำ ๆ ประมาณว่า กูว่าอิไม่ซื้อแล้ว ผิดทุกงวด ไอ้จวบทักต้องซื้อหลาว
... แกตางค์เต็มกระเป๋าเสื้อ ชักออกมาร้อยนึงส่งให้พี่เล็ก เอาเลขที่บ้านเต็ง ไม่ต้องโต๊ด
แล้วแกก็ออกไป พี่เล็กเขียนเช็คให้ไม่ทันเสร็จด้วยซ้ำ
เขียนเช็คเสร็จพี่เล็กฝากให้ยายนอมเอาให้ลุงกลิ่นด้วย
วันเบอร์ออก ดังกันเทือน.....
ลุงกลิ่นถูกเบอร์ ร้อยนั้นแหละ
คนสำคัญงานนี้คือยายนอม เริ่มตั้งข้อสังเกตุ ไอ้จวบทักเป็นเรื่องมาสามสี่หนแล้ว.....
....สามสี่หนแล้ว....... สองหนเองยายนอม... สองหนเอง...
แล้วก็เริ่มเป็นประเด็นประสาคนไทย ชอบอะไรที่ลึกลับ ๆ แบบนี้อยู่แล้ว
หวยงวดต่อมา พี่เล็กมาขายบ้านยายนอม ไอ้จวบไม่อยู่....
ยายนอมลงทุนให้หลานไปตาม สักพัก ไอ้จวบก็ซ้อนท้ายรถเครื่องหลานยายนอมมาถึง
คนก็เริ่มมามุง จากสี่ซ้าห้าคน กลายเป็นสิบกว่าคน
ไอ้จวบนั่งมึน ๆ งง ๆ อยู่กลางวง ตอนถูกถามว่า งวดนี้ใครจะถูกเบอร์
...... คือ มันคงจะเป็นเรื่องความงมงาย พอมีอะไรที่เป็นที่พึ่งน่าเชื่อได้สักหน่อยก็ยึดถือกันง่าย ๆ
ไอ้จวบไม่บอก ว่าใครจะถูกเบอร์
แต่..มันพับหัวแม่มือทั้งสองมือ แล้วเอานิ้วที่เหลือทั้งสี่ของทั้งสองมือมาชนกันเหมือนพนมมือ
แล้วเด้งมือดันเข้าหากันจนข้อนิ้วลั่นกร้วม.... แล้วก็นั่งนิ่งไม่พูดอะไรอีก
......... ตางคนต่างผิดหวัง บ้างก็ตลก บ้างก็ปลงตก เอาอะไรกับคนไม่เต็ม.....
หวยงวดนั้น ออก " 4 0 4 "
คราวนี้ คนตั้งประเด็นไม่ใช่แค่ยายนอม แต่เป็นอีกหลายคนที่อยู่ในเหตุการณ์
จริง ๆ แล้ว ไอ้จวบมันก็ทำกิริยาอะไรตั้งหลายอย่าง แต่ไม่มีคนพูดถึง
ประเด็นที่พูดถึง คือ ที่มันดัดนิ้วมือ ประกบนิ้วมือเข้าหากัน มือซ้ายสี่นิ้ว มือขวาสี่นิ้ว
หัวแม่มือที่พับลง ถูกตีว่าเป็นศูนย์ อยู่กลางระหว่างสี่นิ้วซ้ายขวา....
.....หลังหวยออก แก้หวยง่าย ใคร ๆ ก็รู้....
แต่สำหรับกรณีของไอ้จวบ มีแต่คนบ่นเสียดาย
เรื่องออกแนวแบบนี้ คนที่เล่นหวยอาชีพกลุ่มหนึ่งจะไไม่สนใจนัก
เพราะเขาเชื่อเรื่องสถิติทางคณิตศาสตร์มากกว่า
แต่จะมีคนเล่นหวยอีกกลุ่ม โปรดปรานเรื่องทำนองนี้เป็นพิเศษ
ส่วนใหญ่จะเป็นคนแก่ ๆ รุ่นเดอะ รุ่นยายไปโน่น
หลายคนอาจจะพอจำยายพาได้ ยายพา คนต้นเรื่อง"เทวดาดิน" ที่สักการะจอมปลวกในที่ดินคนอื่น
ตอนนั้น ยายพาแกก็เป็นขาเมาท์เรื่องนี้ด้วย แม้ว่าจะซื้อเบอร์ทีห้าบาทสิบบาทก็ตาม
ยายพาไม่ถูกกันกับยายเยื้อน ผู้เป็นแม่เล็กของไอ้จวบ
แต่ถ้าเรื่องเบอร์เรื่องหวย ยายพายอมแหลงดีกับไอ้จวบก็ได้....
หลังจากนั้น เรื่องราวเหมือนจะดำลงน้ำ
ประมาณเนื้อเพลงท่อนที่จำทำนองได้ แต่ไม่รู้เนื้อร้อง
เพราะผมไม่ได้อยู่บ้าน ไม่ได้สังสรรค์ติดตามความเป็นไป
ห่างหายเรื่องแบบนี้จากแถวบ้านไปร่วม ๆ สองสามปี....
วันหนึ่ง ผมแวะซื้อใบจากที่ร้านยายนอม... เห็นไอ้จวบนั่งซ้อนท้ายรถเครื่องใครก็ไม่รู้ผ่านไป
ก็เลยถามยายนอม .. ไอ้บ่าวหั้นใครน่ะ ที่ขับรถทุกบ่าวจวบหั้น...??
ผมถามเรื่องคนขับ แต่ยายนอมกลับตอบเรื่องไอ้จวบ.....
แกบอก คนนั้นเป็นคนที่คอยดูแลไอ้จวบ ที่ลูกยายล้อมจ้างมา....
... คุณผู้อ่านงง... ใครคือยายล้อม....
ยายล้อมเป็นเมียหลวงตาสุก เป็นแม่ของไอ้จวบ... ปัจจุบันแกตายไปแล้ว
ส่วนยายเยื้อนเป็นแม่เลี้ยง หรือแม่เล็กที่ไอ้จวบเรียก
ส่วนลูกยายล้อม ที่จ้างคนมาดูแลไอ้จวบ มันทำให้ผมกังขา....
ปกติลูกยายล้อม พี่ ๆ ของไอ้จวบ ไม่ดูดำดูดีไอ้จวบมานานแล้ว
ผมเลยขอให้ยายนอม เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง แน่นอน ยามนอมเต็มใจกระตือรือล้นยิ่ง...
อ่านๆๆๆๆ ครับ
