เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[Pandanus]

บุญทรงขณะอายุราว 16 - 17 เป็นวัยรุ่นเต็มตัว

พอเป็นวัยรุ่น บุญทรงก็เริ่มดูแลตัวเอง เสื้อผ้าแม้ไม่สะอาดสะอ้าน แต่ก็ไม่เหม็นเป็นรังนกคูด

เรื่องเหลือเชื่อคือบุญทรงพกหวีและแป้ง....

ผมเผ้านั้นยาวกว่าเด็กชายคนอื่นในชั้นเรียน ครูบาอาจารย์ก็ไม่อยากจะอะไรกับเด็กโค่งคนนี้มากนัก

[Pandanus]

มีเรื่องให้จดจำ ตอนเข้าค่ายลูกเสือ ป.5 เราไปเข้าค่ายกันที่อุทยานแห่งชาติ น้ำตกแห่งหนึ่งไม่ไกลโรงเรียนมาก

สถานที่เข้าค่ายมีแม่ค้าแม่ขายมาขายของให้เด็กนักเรียนและผู้ปกครองที่มาเฝ้าดูเด็ก

มีเด็กสาวคนหนึ่ง เป็นหลานของแม่ค้าส้มตำไก่ย่างลูกชิ้นปิ้ง มาช่วยงานป้า

เด็กสาววัยอ่อนแต่เริ่มจริตจะก้านกับหนุ่มวัยรุ่น แม้ว่านักเรียนที่มาเข้าค่ายจะเด็กกว่า

แต่ก็มีคนหนึ่งที่โตกว่าเด็กคนอื่น หลานแม่ค้าเลยใส่จริตเอากับเด็กคนนั้น

[Pandanus]

ตอนเช้าของการเข้าค่ายคืนที่สอง เป็นวันที่เราต้องเลิกกองเก็บของกลับ

บุญทรงก็เจอปัญหา โดนญาติผู้ใหญ่ของแม่ค้าส้มตำสาวมาเอาเรื่อง...

....ด้วยข้อหาปลุกปล้ำและทำร้ายร่างกายหลานสาวเขา...ในเต๊นท์ของบุญทรงเอง

ผมไม่รู้เรื่องชัดเจนนัก รู้แต่ครูใหญ่กับผู้ใหญ่บ้านมาเคลียร์ให้ และจบลงไปง่าย ๆ

เรื่องเหล่านี้ มาชัดเจนเอาเมื่อไม่กี่วันมานี่เอง หลังผ่านมาสามสิบกว่าปี

[Pandanus]

บุญทรงเรียนผ่านได้ทุกชั้นปีตั้งแต่ ป.3 ไปได้ถึง ป.6 ทั้งที่ก่อนหน้านั้น ซ้ำชั้นปีเว้นปี

บุญทรงตอนจบ ป.6 ให้นึกภาพเด็กช่าง ปวช. ... ประมาณนั้นเลย

เพราะเด็ก ป.6 อายุ 12 - 13 แต่ของบุญทรง บวกไปอีกราว 4 - 5 ปี

คือ ถึก...!!

เสียดายตอนถ่ายรูปหมู่ บุญทรงไม่ได้มา ไม่งั้นจะมีหลักฐานความถึกมาให้ดู

[Pandanus]

หลังจากเรียนจบประถม ผมไปต่อมัธยมในเมือง

ทำให้สังคมกับเพื่อนวัยประถมแทบจะตัดขาดกัน เพราะคนอื่น ๆ ไม่มีใครเข้าไปเรียนในเมือง

อย่างไกลก็โรงเรียนประจำอำเภอ ซึ่งก็มีไม่ถึงครึ่งห้อง

ส่วนบุญทรง ออกจาก ป.6 มาก็ไม่ได้เรียนต่อ

มีข่าวมาว่า แม่ของบุญทรงซึ่งหายไปตั้งแต่บุญทรงสองสามขวบ มารับไปอยู่ภูเก็ต

เพราะตอนนั้น ยายตุ้มที่เลี้ยงบุญทรงมาแต่เด็ก เสียชีวิตลง

เจ้าของสวนที่เคยให้ยายตุ้มอาศัยในกระท่อมเฝ้าสวนก็ต้องการปรับปรุงสวน เอาไปปลูกสร้างอย่างอื่น

บุญทรงไม่มีที่อยู่ ไปอาศัยคนรู้จักคนนั้นคนนี้อยู่แห่งละวันสองวัน หรือบางที่อยู่เป็นเดือน ๆ ก็มี

เป็นปีแม่บุญทรงถึงได้มารับไป  หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอบุญทรงอีกเลย

จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว....

[Pandanus]

ตอนเช้า ๆ ผมจะออกไปตลาด มันเป็นตลาดนัดที่จ่ายแค่สองนัดกับอีกหนึ่งเปิดท้าย

แต่วันปกติก็มีคนมาขายจำพวกหมูย่าง ไก่ทอด ขนมครก หรืออะไรง่าย ๆ ตอนเช้า

ซึ่งแม่ค้าพ่อค้าแต่ละรายผมจะรู้จักแทบทั้งหมด

พี่เปิ้ลขายขนมครกเป็นคนมีวิสัยทัศน์ดี ผมชอบยืนคุยกับแกบ่อย ๆ แต่ต้องระวังแกขายแอมเวย์

น้าพรขายแกง อันนี้ไม่ว่าจะยิงมุกอะไรใส่แกเป็นรับได้หมด และเป็นคนที่ไม่มีวันโกรธใคร

พี่เล็กกับเมียเด็กมาขายหมูย่าง เมียเด็กอายุห่างจากแกกว่ายี่สิบปี

จนลูกค้าจรเช้าใจว่าลูกสาว มาก้อร้อก้อติกจนถูกพี่เล็กเปิดรอยแผลเป็นสุดโหดที่หน้าอกออกมาขู่

[Pandanus]

เรื่องรอยแผลเป็นของพี่เล็กนี่ก็น่าสนใจ เพราะมันพาดจากไหปลาร้าขวา ผ่านอกระหว่างนมมาจรดชายโครงซ้าย

มีรอยเย็บไม่ค่อยเรียบร้อย ทำให้เกิดแผลเป็นนูน ๆ บุ๋ม ๆ ตลอดแนว

แกชอบเล่าให้ใครต่อใครฟังถึงวีรกรรมหนึ่งต่อห้ากับคนงานต่างด้าวที่องค์การสะพานปลาเมื่อสมัยวัยหนุ่ม

แต่คนสนิท ๆ กันจะบอกว่า เกิดจากแกเอาเชือกวัวพันข้อมือเอาไว้

วัวเกิดตื่นอะไรสักอย่างกระชากเชือกล่ามออกวิ่ง

แกโดนวัวลากจนล้มไปโดนตอไม้ขี้แรดที่ถูกฟันปลายแหลมที่พื้น

ตอไม้แข็งและคมบาดครูดเอาเป็นแผลฉกรรจ์  แล้วโดนวัวลากต่อไปจนสลบคาเชือก

เรื่องนี้ใครไปถามแกเป็นโดนท้าฟันทุกรายไป

[Pandanus]

อีกคนเป็นไอ้หั่ง ขายปาท่องโก๋....

ไอ้นี่มาขายกับเมีย แล้วไม่เคยเห็นวันไหนที่มันจะหวานจิ๊จ๊ะใส่กัน

มันทะเลาะกันได้ตลอด ทะเลาะกันทุกวัน

แต่ก็เป็นเรื่องแปลก บางคนว่าไอ้หั่งมันมียาดี

ลูกมันเกิดเอ้า เกิดเอา ล่าสุดนี่ห้าคนเข้าไปแล้ว

พ่อแม่หน้าก็ปานนั้น แต่ลูกออกมาเป็นตุ๊กตาน่ารักได้ยังไงไม่รู้

[Pandanus]

ป้าพวบ ขายเหนียว ขายข้าวต้มมัด

ท่าทางผู้ดี แต่ขี้เหนียว  ทำกินอร่อย แต่ขายแพง

เหลือแทบทุกวันแต่แกไม่เคยแถมหรือลดราคา

ลูกเต้าแกเป็นนายร้อยก็มี เภสัชกรก็มี เปิดร้านติดตั้งเครื่องเสียงรถยนต์ในอำเภออีกคน

ส่วนอีจิน..อีนี่ปากเสีย แต่ใจดี ไก่ทอดก็กินดี น้ำมันใหม่ตลอด แถมได้เป็นแถม

คนจรจัดผ่านมายืนมองมันจัดชุดข้าวเหนียวไก่ทอดให้ทันที หนึ่งอิ่ม

ผมไปทุกที ต้องได้ฟาดปากกับอีนี่สักดอกสองดอกก่อนกลับ 

มากกว่านั้นไม่ได้ ปากเราสู้มันไม่ไหว

[Pandanus]

ปกติ คนขายของจะไป ๆ มา ๆ เพราะเป็นที่ค้าที่ขายได้แบบเสรี

ได้ล็อกนึงก็ ยี่สิบบาท ขายได้ตามอัธยาศัย จะขายทั้งวันเลิกเย็นก็ไม่มีใครว่า

บางคนมาเริ่มต้นที่นี่ เติบโตไปตั้งเป็นร้านห้องแถวก็มี

ขายเล่น ๆ ระหว่างรองาน พอได้งานก็เลิกขายก็มี

หลายปีก่อนก็เคยมีหนุ่มหล่อคนหนึ่งขายขาหมูตุ๋นยาจีนที่นี่

พอขายดี ลูกค้าเริ่มติด ก็มีเหตุต้องไปทำราชการอยู่ระนองเสียหลายปี

เป็นที่ ๆ ให้โอกาสคน สู้ชีวิตเริ่มต้นกันที่นี่

พักหลัง ๆ มามีร้านสะดวกซื้อเจ้าดังมาเปิดติดกับตลาดแห่งนี้ พาคนมาอีกมาก กำลังซื้อก็เพิ่มขึ้นด้วย



ล่าสุด มีมาใหม่สองเจ้า

[Pandanus]

เจ้าแรก ข้าวต้มแนวชีวจิต สลัดผักเพื่อสุขภาพ แซนวิชโฮลวีต  ข้าวกล้องงอก ต้นอ่อนทานตะวันเพาะงอก

คนขายเป็นหนุ่มวัยเกือบกลางคน หุ่นแบบบาง ท่าทางหยิบหย่ง พูดเสียงเบา แต่งกายสะอาดสะอ้าน

ท่าทางกิริยาดูดีปานนายแบงค์ มาขายก่อนไปทำงาน  งานอะไรสักอย่างที่เข้างานเกือบเที่ยงและเลิกค่ำ

ความที่ดูหยิบหย่งผู้ดี ๆ เลยไม่มีใครกล้าถามว่าเขาทำงานอะไร

มาใหม่ ๆ วันแรก ๆ แพ็กเกจจิ้งดูสวยดูดีจนไม่มีใครกล้าถามราคา

ผ่านมาเกือบครึ่งเดือน ตอนนี้ ขายดี ไม่ถึงขั้นดีมากแต่ก็เหลือกลับไม่มาก

ผมไม่เคยซื้อ เพราะไม่ใช่แนวผม แต่ก็สังเกตเก็บข้อมูลอยู่เรื่อย ๆ

[Pandanus]

อีกเจ้า ไปตั้งอยู่ใกล้ศาลาพักผู้โดยสาร เจ้านี้จัดใหญ่กว่าเจ้าเมื่อกี้

ขายติ่มซำ.... !!

ผมนี่ไม่ได้เลยกับพวกติ่มซำ พวกบะกุ๊ดเต๋ อิ่วจาโก้ยพวกนี้

มันต้องพิสูจน์เสียทุกเจ้าที่เจอ ถ้าเจ้าไหนทำดีทำอร่อย แพงแค่ไหนก็จัดซ้ำแล้วซ้ำอีก

รายนี้เอาตู้กระจก หม้อนึ่งเตาถ่าน และพร็อบต่าง ๆ ปานว่ายกร้านติ่มซำเจ้าดัง ๆ มาวาง

แต่ละถ้วยแต่ละจานก็ดูน่ากินดี และที่สำคัญ เอามาขายในราคา 7 บาทและ 10 บาท

ลูกค้าหน้าใหม่ ๆ มารุมมาล้อมกันทุกเช้า รวมทั้งผมด้วย

เพราะของแบบนี้ นอกเมืองหากินยากมาก จะกินทีต้องกระเสือกกระสนไปในเมืองตอนเช้า ๆ

[Pandanus]

คนขายเป็นสาววัยเดียวกับพ่อค้าคนเมื่อกี้

ลักษณะท่าทางเหมือนอยู่วงการเดียวกัน คือ เอี่ยมดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า

หน้าตาโดดเด่น เครื่องสำอางประณีต ร่างสูงระหง คล่องแคล่วอย่างผู้ชำนาญในอาชีพด้านนี้

รายนี้ผมได้คุยด้วยบ่อย ตลอดอาทิตย์กว่า ๆ ที่เริ่มขายมา

แต่คุยได้ไม่นานนักเพราะลูกค้าเขาเยอะ

ลูกค้ามาก็ต้องสื่อสารกันครั้งละนาน ๆ เลือกชี้ในตู้แล้วคนขายเอาออกมาใส่ถาด

พอครบตามต้องการก็ให้บัตรเบอร์ไว้ ถือรอจนนึ่งสุกก็เอาใส่กล่องชานอ้อย

น้ำจิ้ม ผักเคียง ใส่ถุง คิดเงิน

[Pandanus]

ก่อนที่ผมจะไปทริปสตูลเมื่อวันหยุดที่ผ่านมา ผมก็ไปซื้อติ่มซำของเขาตามปกติ

สั่ง ๆ ชี้ ๆ ได้ตามต้องการก็เอาบัตรคิวมาถือไว้ แล้วไปเดินเลือกซื้ออย่างอื่น

อีจินไม่มาขายหลายวันแล้วชักเริ่มเหงาปาก  เลยแถไปคุยกับน้าพรขายแกง

ชี้ชวนแกดูแม่ค้าติ่มซำ ถามแกว่ารู้จักรึเปล่า มาจากไหน

แกบอก เป็นหลานสาวจิน เพิ่งกลับมาซื้อบ้านของน้าโภชน์ข้างสถานีอนามัย

 ที่แกบอกขายอยู่นานแล้ว แต่ราคาตึงแล้วเศรษฐกิจก็ไม่ดี

เพิ่งขายได้ตอนแม่ค้าสาวคนนี้หอบเงินมาซื้อนี่แหละ

ผมนึกในใจ อีจินฆ้องปากแตก ปากจิกกัดขนาดนี้ หลาน(น่าจะวัยเดียวกัน)ทำไมไม่ปากเสียไปด้วยหว่า

[Pandanus]

กลับมาจากทริปสตูล ผมมีโอกาสได้คุยกับแม่ค้าคนนี้เป็นกิจจะลักษณะ

เพราะวันนั้นลูกค้าน้อย ฝนฟ้าครึ้มทำท่าตั้งแต่เช้า

แต่อย่าได้เข้าใจว่าผมก้อร้อก้อติกนะ ผมชอบคุยกับคนทำมาหากินแบบนี้

ดูวิสัยทัศน์ของเขา ดูการต่อสู้ต่าง ๆที่ผ่านมาของเขา


คุยไปคุยมา มีคำหนึ่ง แม่ค้าถามผมว่า “นี่ ตกลงจำกันไม่ได้จริง ๆ ใช่ไหม”


................. เวรแล้วสิ ถ้าระยะประชิดขนาดนี้ผมยังนึกไม่ออกว่าเคยเจอกันก็ไม่ต้องทบทวนแล้วหละ