เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[Pandanus]

ผมกับอีจินรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก แม่ค้าคนนี้อยู่ตรงส่วนไหนของความทรงจำ ??

ผมเลยแก้เก้อ ถามไปว่า จินทำไหร ช่วงนี้ไม่เห็น

คือ ถ้าถามถึงญาติของเขา แปลได้ว่าเรารู้ว่าเขาเป็นใคร อะไรเทือกนั้น

เดี๋ยวหลังจากนี้ต้องไปเค้นคออีจินให้มันเล่าทบทวนให้ฟัง




แม่ค้าติ่มซำทำหน้างง แล้วถาม จินไหน ??

[Pandanus]

คราวนี้ผมยอมแบไต๋  บอกเขาไปอย่างยอมแพ้ว่า

“ก็น้าพรบอกว่า เธอเป็นหลานจิน ไม่ใช่จินขายไก่ทอดเรอะ....”

“มั่วไปใหญ่แล้ว  หลานยายจิน  ไม่ใช่น้องจินขายไก่ทอดนี้  ยายจินตายตั้งแต่เรายังเด็ก ๆ เราอยู่กับยายตุ้มน้องยายจิน จนยายตุ้มตายเราก็ไปอยู่กับแม่ที่ภูเก็ต  พอแม่ตายเรากับแฟนก็เลยกลับมานคร มาซื้อบ้านน้าโภชน์ แฟนเราทำบัญชีในเมือง คนที่ขายผักสลัดนั้นแหละแฟนเรา....”



         

[ฅนเล]

ลืมไป ว่าล็อกอินเข้าบ้านได้แล้ว แวะมาทักทายรอบวงครับ

[ฅนเล]

หึๆ ของแท้หรือว่าของเทียม เดี๋ยวนี้ดูแทบไม่ออกครับน้าปลัด

[Pandanus]

คนพวกนี้ปกติมันต้องมีแววแต่เด็ก. แต่บุญทรงตอนเด็กมันซกมกอย่าบอกใคร

อยู่กับยายตุ้มก็พอดีกันแหละ ยายตุ้มถ้าไปรับจ้างเก็บขี้ยางใคร เจ้าของจ่ายตังค์หมดไปแล้ว ยายตุ้มยังตัวเหม็นขี้ยางอยู่เลย

[Pandanus]

มันก็เป็นเหตุเป็นผล ที่เด็กนั่นมันอ้อร้อเข้าไปในเต๊นท์เข้าค่ายของบุญทรง แล้วถูกบุญทรงตบเอา

ก็นะ หนุ่มๆหาไม่ได้ ต้องเข้าหาหนุ่มเดียวที่มี ก็ผ่าดันเป็นอีแอบเสียนี่

[GUNRUNNER]

ปกติ คนขายของจะไป ๆ มา ๆ เพราะเป็นที่ค้าที่ขายได้แบบเสรี

ได้ล็อกนึงก็ ยี่สิบบาท ขายได้ตามอัธยาศัย จะขายทั้งวันเลิกเย็นก็ไม่มีใครว่า

บางคนมาเริ่มต้นที่นี่ เติบโตไปตั้งเป็นร้านห้องแถวก็มี

ขายเล่น ๆ ระหว่างรองาน พอได้งานก็เลิกขายก็มี

หลายปีก่อนก็เคยมีหนุ่มหล่อคนหนึ่งขายขาหมูตุ๋นยาจีนที่นี่

พอขายดี ลูกค้าเริ่มติด ก็มีเหตุต้องไปทำราชการอยู่ระนองเสียหลายปี

เป็นที่ ๆ ให้โอกาสคน สู้ชีวิตเริ่มต้นกันที่นี่

พักหลัง ๆ มามีร้านสะดวกซื้อเจ้าดังมาเปิดติดกับตลาดแห่งนี้ พาคนมาอีกมาก กำลังซื้อก็เพิ่มขึ้นด้วย

ล่าสุด มีมาใหม่สองเจ้า

[Pandanus]

ลุงก็ ...

เก็บซะทุกบรรทัด ทุกรายละเอียด

[GUNRUNNER]

ก็นาน ๆ ได้เจอกันซักทีครับ ท่านPandanus  เลยต้องเก็บไว้ในความทรงจำให้หมด   

[Pandanus]

ทำไมเทวดาต้องมีอะไรแหลม ๆ ครอบหัวไว้

หัวล้านหรือเอามาปิดอะไรที่ไม่งามไม่น่าดูรึเปล่า

??

ปล. รูปข้างบนไม่เกี่ยวกับแคปชั่น ยกมาวางเฉย ๆ

[Pandanus]

คราหนึ่งครั้งอดีตกาล คราสมัยศาสนาที่มีศาสดาผู้ชี้ทางสว่างแลเหตุผลยังมิบังเกิด

ครานั้นประชาชนทั่วถ้วนอยู่อย่างไม่รู้ . . . อยู่อย่างมืดมน

เป็นยุคสมัยรุ่งเรืองของสิ่ง ”เหนือธรรมชาติ”

ภูตผี เจ้าที่เจ้าทาง พ่อปู่ เจ้าป่าเจ้าเขา ผีบ้านผีเรือน แลเทวาอารักษ์ทั้งหมดทั้งสิ้น

ล้วนได้รับศรัทธาแลการเซ่นสังเวย

[Pandanus]

อันสิ่งใดก็ตาม หากได้รับศรัทธาเป็นอันมากก็ย่อมทรงอิทธิฤทธิ์ขึ้นมาได้....

อุปมาบุคคลธรรมดาผู้หนึ่ง ปราศรัยให้บุคคลอื่นเชื่อถือศรัทธาและลงคะแนนเสียงให้....

บุคคลผู้นั้นก็ทรงอิทธิฤทธิ์ขึ้นมาเป็น ส.ส.

และหากบุคคลผู้นั้นยังได้รับความเชื่อถือศรัทธาอีกชั้นอีกขั้นหนึ่งแล้วไซร้

บุคคลผู้นั้นก็ทรงอิทธิฤทธิ์ขึ้นไปเป็นนายกรัฐมนตรี มีอำนาจล้นเหลือ



เห็นหรือไม่ว่า ศรัทธานั้น มีฤทธิ์อำนวยให้ผู้ได้รับศรัทธายิ่งยวดเพียงไร...

[Pandanus]

ครานั้นยุคนั้น ไพร่ฟ้าประชากรหาที่พึ่งตามศรัทธาของตน

ตามแรงศรัทธา หากสิ่งใดอันใดได้ศรัทธามาก สิ่งนั้นก็มีอิทธิฤทธิ์มาก...

เทพารักษ์ตนหนึ่ง อาศัยสถิต ณ ต้นไทรใหญ่ท้ายตำบลนั้น

มีศรัทธาจากผู้สักการะเป็นอันมาก แลมีอิทธิฤทธิ์เป็นอันมากเช่นกัน

ตั้งแต่เช้าจรดเย็น มีผู้ศรัทธานำเครื่องเซ่นเครื่องสังเวยมามิได้ขาด

เทพารักษ์รับเอาข้อวิงวอน ความเดือดร้อน แลความเจ็บไข้ได้ป่วย

แล้วไปบำบัดรักษาแก้ไขด้วยอิทธิฤทธิ์  อิทธิฤทธิ์ที่ได้มาจากศรัทธา

แต่โลกนี้ยังมีสิ่งที่ศรัทธามิอาจแลกมาได้



สิ่งนั้นคือ เวลา ซึ่งผู้ไร้อิทธิฤทธิ์หรือผู้ทรงอิทธิฤทธิ์ ต่างก็มีเท่ากันมิได้แตกต่าง

[Pandanus]

ตั้งเทพารักษ์ไว้ ยกผู้ครองเรือนคู่หนึ่งมา

ผัวเมียแต่งงานมานานช้า ปลูกเรือนแยกครอบครัวมาหลายปี ไม่มีทายาท...

จนสุดท้าย ก็ต้องดั้นด้นเอาเครื่องเซ่นสังเวยไปถวายแก่พระไทรท้ายหมู่บ้าน....

หวังจะได้บุตรธิดามาเชยชมสืบสกุลในภายภาคหน้า

ตระเตรียมเครื่องเซ่นตั้งแต่ยังไม่เห็นแสงตะวัน ออกเดินทางตั้งแต่มองลายมือเห็น

หากแต่ผู้คนมากราบไหว้พระไทรนั้นเหลือคณา สองผัวเมียได้กราบไหว้ก็เมื่อเย็นย่ำแล้ว

กราบไหว้ถวายเครื่องเซ่น แล้วเอ่ยปากขอ...

...ข้าฯบุญน้อยนัก ครองเรือนมานานวันแล้วแต่มิอาจมีบุตรธิดามาสืบสกุล

วันนี้ ข้าฯแลภริยา มาขอเมตตาจากพระไทรผู้เป็นที่พึ่ง ขอบุตรธิดาให้ข้าฯสักคน

[Pandanus]

ผัวเมียกลับมาบ้าน แต่ในใจนั้นยังกังขา

เราขอถูกวิธีหรือไม่  พระไทรท่านจะรับเครื่องสังเวยหรือไม่ ท่านจะเมตตาหรือไม่ ฯลฯ


ครั้นเพลาดึก สองผัวเมียกำลังหลับสนิทก็ต้องสะดุ้งตื่น

เสียงผู้มาเยือนยามวิกาลกำลังทุบประตูเรียกอยู่เบื้องนอก

สองผัวเมียตระหนกอยู่เป็นครู่ ก่อนจะข่มใจถามว่าเป็นผู้ใด

ผู้มาเยือนแจ้งว่า ...

ข้าฯคือผู้ที่เจ้าทั้งสองไปหาเมื่อกลางวัน ขอให้เปิดประตูรับที