เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[Pandanus]

ถัดจากยุคพุทรา เป็นยุคผลไม้ต่างถิ่น.... แล้วแต่ใครศรัทธาตัวไหน

อันดับหนึ่ง เป็นลองกอง จากพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้

ปลูกทุกบ้าน ทุกหนทุกแห่งในสิทธิ์ของผู้ปลูก ที่มีที่ว่างให้แสงส่องลงมาถึงได้

อันดับรองลำดับสองและสาม เป็นส้มโชกุน กับสละ

สองอย่างนี้กินกันไม่ลงทั้งจำนวนพื้นที่ปลูกและจำนวนเกษตรกรผู้ศรัทธา

[Pandanus]

อันดับสี่ ห้า และหกเจ็ดแปด เป็นกระเส็นกระสายรายเล็ก ๆ จำพวก ลังสุก โกโก้ มะม่วง

พืชสวนครัวระยะสั้นก็มี  หรือระยะกลางอย่างพริกไทยก็มีแทรกมาเป็นระยะ

ถัดมายุคใกล้ปัจจุบัน คือยุคก่อนหน้านี้สักสิบกว่าปี 

ราวช่วงกลาง ๆ ของยุค”คิดใหม่ ทำใหม่ เพื่อไทยทุกคน”

ได้เกิดมีคู่ฟัดที่เป็นมวยคู่เอกในทุกวงสนทนา



“ยาง” กับ “ปาล์ม”

[Pandanus]

ปาล์มน้ำมันราคา 3.5X บาท ต่อกิโลกรัม เป็นดาวรุ่งพาสชั้นขึ้นมาชนกับยางพารา 40 – 50 บาทต่อกิโลกรัม

หลากหลายเหตุผล หลากหลายทฤษฎีเอามาหักล้างกัน

เพราะเหตุความคุ้มค่าต่อกำลังแรงงานและต่อพื้นที่ ณ ขณะนั้น กินกันไม่ลง....

เกษตรกรแถวบ้าน จะเป็นคนที่... ยังไงดีล่ะ   เป็นคนดีนั่นแหละ แต่ไม่ค่อยอยากให้คนอื่นดีกว่าเด่นกว่า

เมื่อมีมูลเหตุให้ศรัทธาของคนสองฝ่ายแตกต่างกัน การโต้คารมย่อย ๆ จึงน่าสนใจเสมอ

ผมจำได้ว่า สมัยนั้น ทุกร้านน้ำชา ทุกร้านค้า

ทุกที่ ๆ มีหัวหน้าครอบครัวไปนั่งคุยนั่งกินกาแฟรูดท่อมกัน จะคุยเรื่องนี้กันตลอด

คนไหนอมภูมิหน่อยการโต้คารมจะไม่ค่อยออกรส

แต่ถ้าคนไหนออกแนวต้องการเอาชนะแล้วล่ะก็ วงนั้น...  มันส์

[Pandanus]

ผ่านยุคผ่านสมัยมาจนถึงยุคนารีขี่ม้าขาว ราว ๆ ปีก่อนน้ำท่วมสนามบินดอนเมือง

ช่วงต้นปี 2553  ยางพารา ราคาไต่ขึ้นไปใกล้ 100 บาทต่อกิโลกรัม

หัวข้อสนทนาก่อนหน้านี้ จบลงโดยปริยาย เพราะคู่ต่อสู้ทุกชนิดพันธ์ของยางพารา แพ้หลุดลุ่ย

ต้นปี 2554 ตอกย้ำชัยชนะของยางพาราซ้ำเข้าไปอีก เมื่อราคายางทะยานไปเกือบ 200 บาทต่อกิโลกรัม

มันแหกทุกกฎ ทุกความเชื่อ ทุกศรัทธาที่มีต่อพืชพันธุ์ในสวนของตัวเอง

เกษตรกรชาวสวนหลายต่อหลายคน นั่งมองสวนตัวเองที่ปลูกไม้ชนิดอื่นที่ไม่ใช่ยางพารา

จินตนาการลงโทษตัวเองไป ว่า ถ้าตอนนั้น เราไม่เลือกปลูกไอ้ต้นไร้ค่านี่ แต่เลือกปลูกยางพาราแทน

ป่านนี้เราจะรุ่งโรจน์สักขนาดไหน....

ส่วนคนที่ถือครองสวนยางพารา ก็ฝันเฟื่องถึงฐานะทางการเงินอย่างครึ้มใจต่อไป

ครึ้มใจขนาด บางคนทำงานเอกชน เงินเดือนหลักครึ่งแสน รายได้อื่นต่างหาก ตัดสินใจลาออกมาทำสวนยางที่บ้าน

[Pandanus]

แต่ความฝันมันมีระยะเวลาของมัน

หลังจุดสูงสุดของราคาในเดือนกุมภาพันธ์ 2554  ราคาก็เริ่มร่อนลงเหมือนหาที่จอด

และร่อนลงมาต่ำสุดในปี 2558 ถึงขนาดบางวันไม่มีพ่อค้ารายไหนยอมซื้อยางจากชาวสวน

ยางพาราที่เป็นพืชเศรษฐกิจหลักของภูมิภาค เปลี่ยนสถานะไปอยู่ที่เดียวกับกาแฟเมื่อ 30 กว่าปีก่อน

ในห้วงความเปลี่ยนแปลงของราคาผลผลิตทางการเกษตร เปลี่ยนศรัทธาของชาวสวนแต่ละราย

ให้โยกไปศรัทธาอันโน้นบ้างอันนี้บ้าง ยางพาราที่ดูเหมือนจะเป็นพื้นที่สุดและครองใจชาวสวนมานานที่สุด




กลับมีพืชพันธุ์อีกชนิดหนึ่ง สร้างบารมีในตัวมาเนิ่นนาน อยู่มาตั้งแต่สมัยยางพาราพื้นเมือง

จนเป็นยางสายพันธุ์ใหม่ ๆ เกิดมานับสิบ พืชพันธุ์ชนิดนี้ก็ยังดำรงอยู่



“ทุเรียน”

[Pandanus]

จากที่ปลูกกันแค่บ้านละไม่กี่ต้น ขยายมาเป็นระดับเต็มไร่ เต็มพื้นที่

หลังจากยางพาราเริ่มร่อนลงหาที่จอด ทุเรียนก็โผล่ยอดเหนือไม้อื่นขึ้นมา

และโดดเด่นเหนือพืชพันธุ์อื่นทุกชนิดในปี 2560 ปีที่ความหวังจากพืชหลักริบหรี่จนไม่เห็นแสงปลายอุโมงค์

เมื่อราคาทุเรียนหมอนทอง ดีดขึ้นไปถึง 180 บาท

แล้วเวลารับ มันรับเป็นก้อน ไม่ใช่มาเป็นน้ำซับเหมือนยางพาราที่แบ่งรับรายวัน

[Pandanus]

วาทะกรรมคำถาม “ตัดทุเรียนเที่ยวนี้ได้กี่กิโล”

และวาทกรรมคำตอบ “กิโลครึ่ง” “สองกิโล” หรือหลายกิโลกว่านั้น  ถูกพูดถึงเล่าขานกัน

ให้คนนอกวงการสงสัยเล่น ว่า ทุเรียนอะไร ทั้งสวนขายได้โลสองโล

แล้วได้คำตอบแบบสะใจคนตอบ ว่า ไม่ได้หมายถึงน้ำหนักผลผลิต

แต่เป็นน้ำหนักของธนบัตรใบละพัน.... หนึ่งกิโลกรัมเท่ากับธนบัตรจำนวน 1  พันใบ

หนึ่งกิโล คือหนึ่งล้านบาท สองสามกิโลก็แปลว่าสองสามล้านบาท

แล้วยางพาราพื้นที่เท่ากันได้วันละสามสี่ร้อยจะเอาอะไรไปสู้

[Pandanus]

ย้อนกลับไปถึงพฤติกรรมของเกษตรกร ... ยังไง ๆ ก็ยังคงพฤติกรรมเดิม เปลี่ยนแค่หัวข้อสนทนาเท่านั้น...

.....เกริ่นนำมาหลายบรรทัด ตกลงผมจะเล่าอะไร

ผมจะเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับชาวสวน สวนทุเรียน....



ชาวสวนสองคน.... เณรเชียรกับไอ้แม็ก

[Pandanus]

ไอ้แม็กแก่กว่าเณรเชียร แต่ยังอ่อนกว่าผม

มันได้เมียต่างภูมิภาค ได้ลูกชายคนหญิงคน ....

เมียต่างภูมิภาค การเลี้ยงดูลูกก็จะต่างกับคนบ้านเรา

มาได้แต้มจากผิวขาวและหน้าตาที่เหนือกว่าเด็กป่าเด็กเขา

....ลูกชายไอ้แม็กพาเมีย ม.ต้น เข้าบ้านตอนเรียน ม.3

พ่อแม่ฝ่ายหญิงพาคนใหญ่คนโตมาเอาเรื่องจนต้องแต่งงานให้เขา

พอมาลูกสาวก็คล้ายกัน ท้องจนต้องแอบไปคลอดลูกที่บ้านญาติเมียตั้งแต่ ม.2

เรื่องนี้เป็นขี้ปากชาวบ้านหนักมาก แต่.... หนักขนาดไหนก็ต้องไม่ให้ไอ้แม็กได้ยิน


เพราะมันใจร้อน เข้าทางหู ดีดออกทางมือทางตีนทันทีทันใด ....

[Pandanus]

เณรเชียร ได้เมียอายุมากกว่าหน่อย แต่เป็นคนจากตระกูลที่ได้รับการยกย่องว่า ผู้ดี

รักษากริยา รักษาธรรมเนียม รักษาชื่อเสียงวงศ์ตระกูล

คือต่างจากบ้านไอ้แม็กทุกอย่าง ว่างั้น

ลูกสาวสองคนของเณรเชียร คนโตเรียนราชภัฏ คนเล็กเรียน ม.ปลาย

ทั้งสองคนเป็นเด็กเรียบร้อย เรียบร้อยมาก ๆ แตกต่างจากลูกสาวชาวบ้านโดยทั่วไป

ซึ่งสังคมพาให้ “อ้อร้อ”  นิด ๆ พองาม  แล้วสังคมปัจจุบันก็นิยมแบบนั้นเสียด้วย

[Pandanus]

มาเรื่องสวน  ไอ้สองคนนี้ทำสวนทุเรียนเหมือนกัน เริ่มปลูกเวลาใกล้เคียงกัน คือปี55 – 56

ไอ้แม็กปลูกหลังเณรเชียรสักปีเศษ ๆ แต่ด้วยมันมีสวนแค่แปลงเดียว มันเลยทุ่มเวลาและแรงงานไปที่แปลงเดียวนั้น

เณรเชียร หนักไปทางทฤษฎีกว่าสักหน่อย ทั้งสวนก็หลายแปลง ของตัวเองของเมีย

ทุเรียนปลูกก่อนเลยเจริญเติบโตช้ากว่าของไอ้แม็กจนดูออก

[Pandanus]

ไปตรวจฟาร์มหมูก่อนครับ

บ่ายกลับมา

[GUNRUNNER]

ระหว่างคอยติดตาม  ขอเสนอภาพประกอบ เรื่องเกี่ยวกับทุเรียนครับ   

เจ้านี้ คงจะขายดีนะครับ  ถึงถูกล๊อคล้อ  ก็ยังขายต่อไป

https://mgronline.com/onlinesection/detail/9620000059080

[Pandanus]

ก่อนหน้าจะเกิดเรื่องสักเกือบ ๆ ปี เณรเชียรมีโอกาสได้รู้จักกับคนต่างถิ่นกลุ่มหนึ่ง

เป็นชาวอีสานสามคน  มาหารับจ้างทำสวนทุเรียนอยู่ที่อำเภอข้าง ๆ ร่วมห้าหกปี

ทีแรกก็มากับทีมที่มีผู้นำแก่กล้าวิชา รับเหมาทำสวนจากชาวสวนทุเรียนรายปี

แบ่งผลผลิตกัน สามคนนี้ที่เป็นคนลงมือทำก็ได้เรียนรู้วิธีการต่าง ๆ เรื่อยมา

[Pandanus]

ต่อมามีเจ้าของสวนทุเรียนรายใหญ่ ดึงตัวสามคนนี้มาอยู่ประจำสวน เพราะเห็นว่ามีวิชา

ทำสวนทุเรียนรับค่าตอนแทนรายเดือนรวมทั้งเปอร์เซ็นต์ตอนขายผลผลิต

ทีมเดิมเห็นว่าสามคนนี้เจอที่มั่นคงแล้วทิ้งเขา ได้วิชาแล้วปีกกล้าขาแข็ง ทีมก็ตัดหางปล่อยวัด




ต่อมาอีก เมื่อเจ้าของสวนรายใหญ่ สูบเอาวิชาทำทะวายทุเรียนจากสามคนนี้หมดไส้หมดพุงแล้ว

ก็หาเรื่องชวนทะเลาะ แล้วไล่ออกหมดทั้งสามคน