ผมมีคำเทศนาของ เจ้าพระคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ ( โต พรหมรังสี ) ที่ได้โปรดชี้ธรรมไว้ในนิมิตหลังจากที่ท่านล่วงลับไปแล้วเมื่อ 100 กว่าปี มาฝากครับ
" บุญเราไม่เคยสร้าง"...ใครที่ไหนจะมาช่วยเจ้า?
" ลูกเอ๋ย....ก่อนที่จะเที่ยวไปขอบารมีหลวงพ่อองค์ใด เจ้าจะต้องมีทุนของตัวเอง คือ บารมีของตนลงทุนไปก่อน เมื่อบารมีของเจ้าไม่พอจึงได้ขอยืมบารมีคนอื่นมาช่วย มิฉะนั้นเจ้าจะเอาตัวไม่รอด เพราะหนี้สิน ในบุญบารมีที่เที่ยวไปขอยืมมาจนพ้นตัว...เมื่อทำบุญกุศลได้บารมีมา ก็ต้องเอาไปผ่อนใช่หนี้เขาจนหมดไม่มีอะไรเหลือติดตัว... แล้วเจ้าจะมีอะไรไว้ในภพหน้า หมั่นสร้างบารมีเอาไว้...แล้วฟ้าดินจะช่วยเอง ! "
" จงจำไว้นะ เมื่อยังไม่ถึงเวลา...เทพเจ้าองค์ใดจะคิดช่วยเจ้าไม่ได้...ครั้นถึงเวลา...ทั่วฟ้าจบดิน ก็ต้านเจ้าไม่อยู่...
จงอย่าไปเร่งเทวดาฟ้าดิน เมื่อบุญเราไม่เคยสร้างไว้เลย จะมีใครที่ไหนมาช่วยเจ้า "
พูดถึงบุญที่สร้าง เมื่อวานที่สำนักสงฆ์ที่ท้ายเหมืองพ่อเรียนถามหลวงตาดมว่าอยากขอช่วยปูกระเบื้องให้ศาลาหลักที่เป็นที่ประดิษฐ์ฐานของพระประธานซึ่งปัจจุบันยังเป็นพื้นปูนผิวหยาบๆ(คุกเข่านานๆแล้วเจ็บชะมัด
)ไม่มีผนัง....ที่จริงนอกจากเสากับหลังคากับยกพื้นข้างที่พระนั่งราว8"แล้วก็ไม่มีอะไรเลย
ท่าน"อนุญาต"แล้วกรุณาสอนว่าอยากทำบุญน่ะเป็นเรื่องดี จะช่วยปูกระเบื้องให้ก็เป็นเรื่องดีเป็นประโยชน์กับคนอื่นที่จะมาปฏิบัติธรรม , โยมลูกที่สร้างพระไปถวายก็ดี ดีใจด้วย
....แต่ทั้งพระหรืออาคารก็ยังเป็นแค่วัตถุนะ สร้างโรงเรือนให้ดียังไงก็ยังเป็นแค่วัตถุ จะให้ดีควรสร้างโรงเรือนไว้ในใจเอาไว้ใส่ธรรมมะ สร้างอาคารยังไม่สู้ปฏิบัติธรรม ทำให้สม่ำเสมอ ที่ทำมาก็ดีอยู่แล้วอย่า(ให้วัตถุจูงให้)หลงทางไปเสียฯลฯ
เขียนจากความจำอายุประมาณ20ชม.โดยไม่กล้าใส่ความเห็นครับ
