ส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ใน จชต. จากแพทย์ทหาร

[babor]

ว่าจะโพสตั้งนานแล้ว กระทู้เกิดขึ้นได้จังหวะพอดี.... ใครอยากช่วยเหลือประเทศชาติและเจ้าหน้าที่ใน 3 จชต.  ช่วยไปบริจาคเลือดไม่ว่ากรุ๊ปใดก็ได้แล้วแจ้งว่าประสงค์ไว้ช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ใน 3 จชต.  เท่านี้ก็เท่ากับท่านช่วยประเทศชาติโดยที่ไม่ได้เอ่ยเพียงแค่ลมปากอย่างเดียวแล้วครับ... นอกจากส่งกำลังใจผ่านจอคอมฯแล้ว อยากให้ช่วยกันในรูปธรรม อย่าปล่อยแบบไฟไหม้ฟาง และต้องขออภัยที่พูดตรง ๆ...


ไม่อยากให้คนไทยนั้นนิ่งนอนใจว่า  "ไม่เกี่ยวกะกู กูไม่ได้โดนยิงด้วย" หวังว่าคนไทยทุกคนคงจะไม่คิดอย่างนี้  :




ทำดี ไม่ต้องรอ...

[khetseri]

อ่านแล้วต้องยอมรับครับว่าเจ้าหน้าที่สาม จชต.เค้าทำงานด้วยใจจริงๆ ยังงัยผมขอเป็นกำลังใจให้ครับผม

[Hong]

ว่าจะโพสตั้งนานแล้ว กระทู้เกิดขึ้นได้จังหวะพอดี.... ใครอยากช่วยเหลือประเทศชาติและเจ้าหน้าที่ใน 3 จชต.  ช่วยไปบริจาคเลือดไม่ว่ากรุ๊ปใดก็ได้แล้วแจ้งว่าประสงค์ไว้ช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ใน 3 จชต.  เท่านี้ก็เท่ากับท่านช่วยประเทศชาติโดยที่ไม่ได้เอ่ยเพียงแค่ลมปากอย่างเดียวแล้วครับ... นอกจากส่งกำลังใจผ่านจอคอมฯแล้ว อยากให้ช่วยกันในรูปธรรม อย่าปล่อยแบบไฟไหม้ฟาง และต้องขออภัยที่พูดตรง ๆ...


ไม่อยากให้คนไทยนั้นนิ่งนอนใจว่า  "ไม่เกี่ยวกะกู กูไม่ได้โดนยิงด้วย" หวังว่าคนไทยทุกคนคงจะไม่คิดอย่างนี้  :

  น้อมรับครับ ครู ไม่นึกเลยว่าจะมี ช่องทางช่วยเหลืออีกทางหนึ่งครับ 

[เบิ้ม]

....แปดศพคาที่ทันที! อีกสี่เจ็บสาหัส!...ระเบิดลูกนี้แรงมาก....เราคิด...รถฮัมวี่หุ้มเกราะหนักหลายตันของหน่วยเราเคยโดนวางระเบิดชนิดพลิกหงายท้องตกจากถนน แต่ห้าคนในรถไม่มีใครเสียชีวิต ระเบิดที่แรงขนาดทำให้รถรบหนักหลายตันพลิกและตกถนนได้ ยังไม่สามารถทำให้คนตายพร้อมกันทันทีแปดคนได้เลย...ลูกนี้ต้องแรงกว่านั้นมาก

"เหตุเกิดตรงไหน? คนเจ็บทำยังไง? มีใครนำส่ง รพ.รึยัง?" เราถามต่อเป็นชุดทันที
คำตอบนั้นไม่ได้รับในทันที ต้องมีการถามไปถามมาวุ่นอยู่อีกครู่หนึ่ง จึงสรุปได้ว่า เกิดระเบิดบนถนนเส้น 410 สายมรณะนั่นเอง ตรงบริเวณ บ.ทำนบ อ.บันนังสตา ซึ่งใกล้กับรอยต่อ อ.กรงปินัง ห่างจากฐานเราประมาณ 10 ก.ม. และอยู่บริเวณกึ่งกลางระหว่าง รพ.บันนังสตา และ รพ.ศูนย์ยะลา พอดี...

"ฮั่มวี่สองคัน กระบะหนึ่งคัน เตรียมไปสมทบช่วยเค้า และรับคนเจ็บ เดี่ยวนี้!!!" เสียงผู้พันสั่งการ

ภายนอกห้องวิทยุก็กำลังวุ่นวายพอ ๆ กัน เสียงตะโกนโว้กเว้กตามตัวคนที่เกี่ยวข้องดังอยู่ตลอดเวลา คนที่ไม่ต้องไปเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ก็ต้องเตรียมพร้อมให้มากขึ้น ตะโกนเรียกกันวิ่งเข้าแนว รปภ.ฐานกันอย่างเร่งรีบ เพราะตระหนักชัดแล้วว่า มันเอาแน่ และเอาหนักด้วย...
ระหว่างนี้เองทหารพรานได้แจ้งว่า จะนำส่งคนเจ็บเอง ไปยัง รพ.ศูนย์ยะลาเลย ผู้พันจึงให้รถกระบะซึ่งตั้งใจจะส่งไปช่วยรับคนเจ็บนั้น งดภารกิจ แต่ให้เตรียมพร้อมรออยู่บริเวณหน้า บก.พัน.และพร้อมออกได้ตลอดเวลา ส่วนฮัมวี่สองคันนั้นก็ได้พุ่งออกจากฐานมุ่งไปยังที่เกิดเหตุอย่างรีบด่วน

"ต้องให้ผมไปช่วยดูคนเจ็บมั้ยครับ?" เราถามผู้พัน

"ไม่ต้อง เค้านำส่ง รพ.ยะลาแล้ว" ผู้พันตอบสั้น ๆ แล้วหันไปติดต่อทั้งวิทยุและโทรศัพท์ต่ออย่างวุ่นวาย
เป็นอันว่าภารกิจในการรักษาพยาบาลของเราก็พ้นไป...ก็เหลือแต่การรับผิดชอบพื้นที่ในการ รปภ.ฐาน ช่วงนี้เราจึงมีเวลามานั่งคิด...

ระเบิดลูกนั้น...ตรงตำแหน่งที่เกิดเหตุนี้....บนถนนเส้น 410 เราเพิ่งนั่งรถผ่านไปอย่างเปิดเผยว่าเป็นรถทหาร เมื่อชั่วโมงเศษ ๆ ที่ผ่านมาเท่านั้นเอง ผ่านทั้งขาไปและขากลับ...คล้อยหลังเพียงชั่วโมงเดียว มันได้ฆ่าคนไปทันทีแปดราย และสาหัสอีกสี่...ซึ่งต่อมาวันรุ่งขึ้น ทหารพรานทั้งสี่นายก็เสียชีวิตทั้งหมด และพบว่าสภาพศพมีการลงมาจ่อยิงซ้ำที่ศีรษะทุกราย อีกทั้งเอาปืนไปไปด้วย

เราไม่เชื่อว่า ระเบิดลูกนั้นจะเพิ่งถูกฝังลงใต้ถนนหลังจากเราผ่านพ้นมันมาแล้ว ชั่วโมงเศษก่อนเกิดเหตุ...มันต้องอยู่ที่นั่นอยู่แล้วแน่ ๆ อยู่ใต้ก้นเราตอนนั่งรถผ่านมันไป ทั้งขาไปและขากลับ มันต้องเฝ้ารอกดระเบิดอยู่แน่ ซึ่งก็แปลว่า มันต้องเห็นชัดเจนทั้งขาไปและขากลับเช่นกันว่ารถเราเป็นรถทหาร...ทหารพรานชุดนั้น อยู่บนรถกระบะธรรมดาเหมือน ๆ กับที่เราใช้ เช้าวันรุ่งขึ้น ซึ่งเราต้องไปร่วมพิธีส่งศพจ่าบุญยัง ก็ต้องไปทางถนนเส้น 410 นี้อีก และผ่านที่เกิดเหตุ หลุมบนผิวถนนนั้นกว้าง 2 ม. ลึก 1.5 ม. ซากรถทั้งคันกระเด็นไปไกลถึง 20 กว่าเมตร...และมีสภาพเป็นเพียงเศษเหล็ก ถ้ารถที่กำลังวิ่งคร่อมอยู่บนระเบิดลูกนั้นตอนที่มันกด เป็นรถเรา...คิดมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกขนลุกเมื่อตระหนักว่าได้เฉียดมรณะไปขนาดไหน...ในรถเรามีเพียงสี่ชีวิต...มันคงเห็นว่าจำนวนน้อยเกินไปมั้ง ไม่คุ้มกับระเบิด...
เราอยากจะย้ำกับตัวเองและเพื่อน ๆ ทุกคนที่กำลังร่วมเสี่ยงภัยอยู่ในพื้นที่สาม จชต. ขณะนี้ว่า ห้ามประมาท! ระวังให้มาก ๆ! แต่ว่า...เฮ้อ...ถ้ามันรอเราอยู่ใต้ถนนแบบนี้ จะห้ามประมาทยังไงถึงจะพอ จะระวังยังไงถึงจะรอด? ในเมื่อเรานั่งอยู่บนรถ...

เรายังไม่ท้อ ไอ้ความกลัวน่ะมันก็มี แต่ไม่ได้กลัวจนไม่กล้าที่จะต้องออกไปทำงานอีก เวลาออกไปทำงานก็ต้องวิ่งบนถนนเส้น 410 เกือบทุกวันมาจนจะครบปีแล้ว ถ้ามันจะต้องออกไปวิ่งอีกสักสี่เดือน มันจะต่างกันตรงไหน?

อยู่ในบันนังสตา โอกาสตายมีตลอดอยู่แล้ว ต่อให้อยู่ในฐานเฉย ๆ ก็ตาม ใครจะรับประกันได้ว่า อยู่ดี ๆ จะไม่มีลูก M-79 ตกปุลงมาระเบิดใส่ที่นอน ในเมื่อโจรอยู่รอบตัวแบบนี้

เราไม่เชื่อว่าทหารไทยเราจะมีขีดความสามารถต่ำกว่าโจร แต่ในเมื่อถูกสั่งว่า ห้ามรุก ก็ย่อมต้องตกเป็นฝ่ายรับโดยปริยาย ทีนี้คนจ้องหาจังหวะลงมือ ย่อมได้เปรียบคนระวังป้องกันอยู่แล้ว

ดังนั้นก็คงพูดอะไรไม่ได้มากไปกว่า ขอให้เพื่อน ๆ ทุกคน รวมทั้งตัวเราเอง โชคดี ปลอดภัย ก็แล้วกันนะครับ

แล้วเราจะรอถึงไหน ส่งเขาไปแต่ไม่ให้รบ ยังไม่มีโอกาสแม้จะยิงเสียด้วยซ้ำ 

ผมไม่รู้เรื่องการรบหรอก แต่ก็ไม่เคยเห็นข่าวต่างประเทศที่ไหน เขากราบขอโทษโจรเหมือนกัน

ขอให้พี่น้องจนท.เอาชนะ เด็ดหัวพวกโจรกบฎให้สิ้นซากโดยเร็ว บุญรักษาครับ 

[ไผ่เล่นลม]

อ่านแล้วขอบอกสะเทือนใจจริงๆครับ   เห็นใจและเข้าใจเจ้าหน้าที่ทุกคนที่ปฎิบัติภาระกิจอยู่ใน 3 จังหวัดชายแดนใต้

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

[๏แก้วเดียวจุก๏รักในหลวง]

ผมข้องใจคำนี้ครับ "แต่ในเมื่อถูกสั่งว่า ห้ามรุก "  มันหมายความว่าอย่างไร
แล้วเมื่อไหร่ถึงจะรุกได้ครับ
    ดูจากที่อ่านมา มันไม่เล่นรถคันที่มีทหาร 4 คน แต่มันเล่นคันที่มีทหารเยอะๆ
ถ้าเราเปลี่ยนวิธีการลาดตระเวน เช่น รถกระบะ คันละ 3 คน วิ่งตามๆกัน 3 คัน ทิ้งระยะนิดหน่อย หรือ รถมอไซ คันละ 2 คน วิ่งตามๆกัน 5 คัน ทำนองนี้ พอจะช่วยได้มั๊ย คันไหนโดนยิง ที่เหลือก็พอช่วยได้

  ดีกว่ารถกระบะ 12คน โดนระเบิดที่นึง ก็เจ็บหมด หรือตายหมด

[เด็กหัวตลาด]

ขอเป็นกำลังใจให้น้อง วพม.๒๕ และเจ้าหน้าที่ทุกคน
ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายดลบันดาลให้ประเทศชาติกลับคืนสู่สภาวะปกติเสียที

[J]

คุณM620 ผมขอแสดงความเห็นใจอย่างยิ่งและชื่นชมคุณที่สามารถอยู่ในภาวะเช่นนี้ได้ ที่คุณbaborกล่าวมาผมเห็นด้วยอย่างยิ่งว่ามีรูปธรรมดีกว่าเพียงลมปาก ในฐานะแพทย์เช่นกันผมพอจะช่วยเหลือสิ่งใดได้บ้างเช่นเครื่องมือทางศัลย์หรืออุปกรณ์ที่ทางภาคใต้ขาดแคลนรบกวนPMแจ้งมาครับ จะพยายามเต็มที่ครับ  

[E_mail]

ว่าจะโพสตั้งนานแล้ว กระทู้เกิดขึ้นได้จังหวะพอดี.... ใครอยากช่วยเหลือประเทศชาติและเจ้าหน้าที่ใน 3 จชต.  ช่วยไปบริจาคเลือดไม่ว่ากรุ๊ปใดก็ได้แล้วแจ้งว่าประสงค์ไว้ช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ใน 3 จชต.  เท่านี้ก็เท่ากับท่านช่วยประเทศชาติโดยที่ไม่ได้เอ่ยเพียงแค่ลมปากอย่างเดียวแล้วครับ... นอกจากส่งกำลังใจผ่านจอคอมฯแล้ว อยากให้ช่วยกันในรูปธรรม อย่าปล่อยแบบไฟไหม้ฟาง และต้องขออภัยที่พูดตรง ๆ...


ไม่อยากให้คนไทยนั้นนิ่งนอนใจว่า  "ไม่เกี่ยวกะกู กูไม่ได้โดนยิงด้วย" หวังว่าคนไทยทุกคนคงจะไม่คิดอย่างนี้  :

ได้ เดี๋ยวรอบต่อไปจะระบุว่าให้แบบนี้

[PU45™]

        การเอาชีวิตบุคคลอื่นเข้าแลกเพียงเพื่อได้มาเพื่อคำยกย่องว่าเป็นนักปกครองที่ดีในระบบอบประชาธิปไตย

        ในความรู้สึกของผมแล้ว  ....... มันก็คือฆาตกรเลือดเย็นดีๆนี่เอง ........ เลิกยกตนโดยอาศัยชีวิตคนอื่นเถิด

[หนานปั๋น]

อีกสองเดือนก็จะบริจาคเลือดได้อีกครั้ง คราวนี้จะระบุไว้เลยครับ

ตอนนี้ตั้งใจว่าทุก 3 - 4 เดือนจะไปบริจาคเลือดตลอดครับ ถ้าไม่ติดภาระกิจอะไร

ขอเป็นกำลังใจให้พี่น้องชาวใต้ จงสงบสุขครับ

[VR-รักในหลวง]

ผู้เสียสละและทำงานหนักไม่ต้องการความสงสารหรือเห็นใจ
แต่ต้องการกำลังใจและการยกย่อง ชื่นชม

พี่น้องทหารหาญและเพื่อนแพทย์เหล่านี้คือบุคคลที่เสียสละอย่างยิ่ง
เยี่ยงวีรชนในอดีตที่หลั่งหยาดเหงื่อ เลือดเนื้อและชีวิต เพื่อการปกปักรักษา
ผืนแพ่นดินนี้ 
ขอชื่นชมจากใจจริง และขอเป็นกำลังใจให้
ทุกอย่างที่พวกท่านกระทำ พวกเราแนวหลังมองเห็นเสมอ

ท่านคือเจตนารมณ์และจิตวิญญาณของ วพม ครับ

[naisomchai]

จริงๆ แล้วกำหนดตัวศัตรูไม่ได้จริงหรือเปล่าหนอ... นึกถึงคนเขมรช่วงเขมรแตกที่นายสมชายคุยด้วย เขาเล่าให้ฟังว่าเขมรแดงที่จริงไม่เก่ง... แต่ที่ชนะเพราะโหดร้าย โหดร้ายมากจนคนกลัว ไม่กล้าเข้าร่วมกับฝ่ายอื่น... คนที่เล่าให้ฟังนี่อยู่ในเหตุการณ์ช่วงเขมรแตกมาเป็นวิทยากรให้ศึกษาเรื่องการเมือง เรื่องอำนาจรัฐ...

นึกถึงภาคใต้... โจรมันโหดมาก โหดจนไม่มีใครยอมรับอำนาจของฝ่ายบ้านเมือง... ไม่ยอมรับอำนาจรัฐ กฏหมายไม่มีสภาพบังคับ... อนาถแท้ แผ่นดินไทย...

คุณหมอท่านที่เล่าเรื่องถ่ายทอดได้ดีมาก... นายสมชายอ่านแล้วนึกถึงเหตุการณ์ในหนังเรื่อง Saving Private Rial ตอนที่ลูกทีมของทอมแฮ้งค์เสียชีวิต... แต่โหดร้ายกว่ามากเพราะนี่คือสถานการณ์จริง ไม่ใช่ในหนัง...

[UNCLE JO]

ให้กำลังใจเพื่อนทหารทุกคนที่กำลังทำงานอยู่ด้วยความเสี่ยงครับ

[มะขิ่น]

ทำไมเบื้องบนไม่สั่งการให้ใช้ ฮ. ในการเข้าช่วยเหลือ/ลำเลียงผู้บาดเจ็บ

ผมว่าคนในพื้นทีน่าจะรู้ดีกว่าคนนั่งพิมพ์วิจารณ์อะไรไปเรื่อยเปื่อย