มันถือเป็นเรื่องบังเอิญ และเป็นโชคดีของผม ที่ได้เห็นความสามัคคีของพี่น้องผองเพื่อนที่มีแต่ความรัก ความสามัคคี
ผมก็ได้แต่เห็น ร่วมภาคภูมิใจ และเก็บความประทับใจ มาเขียนเท่านั้น ขอท่านอย่าได้โกรธเคือง
กระทู้นี้ ไม่มีสาระอะไร เขียนเพื่อแสดงความรู้สึกชื่นชม จากใจจริงๆ ครับ
เช้าวันเสาร์ที่ 23 มิถุนายน 2550 เวลาประมาณ 10.00 น. กระผม เต๋า เต่า บางเขน เผอิญ ขับรถผ่านไปย่านถนนวิภาวดี บริเวณฝั่งตรงข้าม สน.ทุ่งสองห้อง ถึงบริเวณหน้า สนามกีฬา สำนักงานตำรวจแห่งชาติ ไม่รู้เกิดอะไร ดลจิต ให้คิดว่า วันนี้ เป็นวันสบายๆ ยามเช้า ว่างๆ ซัก 2-3 ชั่วโมง ก่อนจะทำภารกิจหลัก เราควรหาอะไรดีๆ ให้แก่ชีวิต ควรไปหาที่ชอบ ที่ชอบ เสียก่อนที่ จะไม่ได้ไปหาที่ชอบที่ชอบ ขณะมีชีวิต
ว่าแล้ว ก็ชะลอรถ เลี้ยวซ้าย เข้าประตู สโมรส สำนักงาน ตำรวจแห่งชาติ มุ่งตรงดิ่งไปยังสนามยิงปืน ที่อยู่ด้านหลังทันที
พอขับรถเข้าไปใกล้ๆ เสียงปืน ปัง....โป้ง .....เป้ง .......ดังชัดเจนเข้ามาทุกขณะ ดีจัง วันนี้ มีคนมาใช้บริการสนามเยอะเลย เราก็จะได้ดูเขายิงกันแหละนะ.....คิดในใจ พลางจอดรถ ล็อคประตู แล้วเดินดิ่งเข้าไป
เข้าไปจนสุดสนามด้านหลัง โดยไม่ได้เฉลียวใจซักนิดว่า เราจะโชคดี กว่าทุกวันที่เคยแวะเข้ามา
ไม่ได้มองสนามโซนด้านซ้าย มุ่งแต่จะไปห้องน้ำชาย ..เพราะปวดเบา หน่อยๆ
ภาพที่เห็นสนามด้านหลัง เป็นการซ้อมยิงรีวอลเวอร์ ของพนักงาน บริษัท บริ้งค์ (คาดว่าเป็นพวกคุ้มกันเงิน รถขนเงินอะไรทำนองนั้น ) กำลังฝึกทบทวนการยิงปืนรีวอลเวอร์อยู่ โดยมีครูฝึก ตัวผอมๆ บ้าง ท้วมๆ บ้าง คาดว่า เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจหน่วย
อรินทรราช มาทำการฝึกสอน การยิงอยู่ ก็ดูไปเพลินๆ ไม่ได้ยิง แค่เห็น ก็มีความสุขแล้ว แต่แหม เห็นมีขายเสื้อ อรินทรราช 26 ด้วย เป็นเสื้อยืดคอ โปโล หลากสี ผมว่า ใครจะใส่ต้องคิดดูก่อน กว่าจะได้ติดเครื่องหมายนี้ ที่เสื้อ ได้ เนี่ย มันต้องฝึกนะครับ
ไม่ใช่ ชอบ แล้วไปซื้อมาใส่ เหมือนเสื้อทีมฟุตบอลอังกฤษเสียเมื่อไหร่ละครับ
หลังจากยืนดูเหล่าอรินทรราช ซ้อมปืนให้บริษัทดังกล่าวจนหนำใจแล้ว ก็เดินออกมานั่งในสนามโซนด้านซ้าย ที่อยู่ด้านหลังสุด
เห็นมีกลุ่มบุคคลเขายิงปืนกันอยู่ ก็ไม่คิดอะไร นั่งดูของชอบ ใครยิงปืน เราก็ชอบทั้งนั้น นั่นแหละ
นั่งดูไปซักพัก ชักผิดสังเกต มีอะไรที่มันรู้สึกเหมือนว่า เกิดบรรยากาศคุ้นๆ กับกลุ่ม บุคคลที่ทำการยิงอยู่ในแนวยิง เพราะผมนั่งอยู่หลังแนวยิง ขอเริ่มเลยนะครับ
มองไปทางปีกซ้ายของสนาม มีชายผิวขาว ท่าทางสุภาพ สวมเสื้อยืดโปโล สีอ่อนๆ สวมกางเกงยีนส์ แต่เอาชายเสื้อไว้ในกางเกงเสียด้วย (เรียบร้อยน่าดู) สวมรองเท้ากีฬา ท่าทางน่าเกรงขาม เสียงดัง ท่านกำลังง่วน สาละวน กับการตั้งศูนย์กล้องปืนยาว ขนาด .22 แอลอาร์ของท่าน ที่โครงปืนเป็น วัสดุสังเคราะห์ ท่านดูเป็นคนรักความสะอาดเป็นอย่างยิ่ง ขนาดมายิงปืน
ยังใช้ผ้าขนหนูพาดคอ จากด้านหลัง ให้ชายผ้ามาห้อยอยู่ด้านหน้า เหมือนนักกีฬ่า เทนนิส หรือ จ๊อคกิ้ง ยามเช้า ไม่มีผิด
ผมได้ยินเสียงท่านชัดๆ ก็อีตอนท่านตะโกนบอก ตำรวจเจ้าหน้าที่สนาม ไม่ให้ยิงแห้ง ปืนบาเร็ตต้า .22 แอลอาร์ ที่วางอยู่ทางช่องยิงทางขวา นั่นแหละ
ท่านตะโกนว่า "ครู ๆ อย่ายิงแห้ง มันชนวนริม อยากยิง ยิงจริงเลย มีลูกเป็นร้อย ".....ตำรวจเจ้าหน้าที่สนาม ถึงกับซึมไปเลย....
ผมเริ่มรู้สึกคุ้นเคย กับลีลาของท่าน และเริ่มเข้าใจว่า เอ๊ะ..........นี่เรามาเจอก๊วนของใครเข้าแล้วหว่า .
...............
หลังจากเริ่มมั่นใจว่า เราเจอท่านเข้าให้แล้ว เจอตัวจริงแล้ว ผมก็เริ่มสังเกต บุคคลรอบข้างต่อไป
บุคคลที่ผมเห็นอยู่ถัดจากช่องยิงทางซ้ายมาทางขวา คือ ชายผิวขาว ร่างใหญ่ ผมสั้นเกรียน (แต่ไม่ถึงกับสกินเฮด นะครับ)
สวมแว่นตา คล้านเรย์แบน แต่อาจเป็นแว่นสายตาด้วยก็ได้ เพราะสังเกตว่า อยู่ในร่ม ท่านก็ยังไม่ถอด
ท่านนี้ สวมเสื้อยืดแขนสั้น คอปก เหมือนกัน แต่เสื้อสีขาว ปล่อยชาย สวมกางเกงยีนส์ สีน้ำเงิน จำรองเท้าไม่ได้ แฮะ
แต่ที่แน่ๆ ท่านนี้ เป็นเจ้าของปืน บราวน์นิ่ง ไฮเพาเวอร์ พี่ 35 รุ่น สปอรต์ คือ ศูนย์ หน้า เป็นกระโดงปลาฉลาม ศูนย์หลังปรับได้
และดูเหมือนท่านจะเชื่อมั่นในปืนของท่านมากๆ เลย ท่านผู้นี้ เสียงดัง ร่าเริง เป็นกันเองกับเพื่อนๆ ในก๊วนทุกคน
ก็เลยพอจะรู้ว่า เราเจอเข้าอีกคนแล้ว คนที่รัก พี 35 มากๆ มีไม่กี่คนหรอก พอนับได้
ลองสาดสายตาไปทางขวาถัดไป เจออีกท่านหนึ่ง ท่านนี้ ใช้ ปืนหน้าตาคล้ายๆ บาเร็ตต้า 92 สีแสตนเลส แต่ดูมัน และเงางามกว่า
ฟังเขาสนทนา ได้ความว่า เป็น เจ้า ทอรัส ปืนดีเยี่ยม จากบราซิล
ท่านนี้ เป็นชายผิวขาว ดูมีอายุซักหน่อย สวมเสื้อเชิ๊ต แขนสั้น (ถ้าจำไม่ผิด ) ปล่อยชายเสื้อ
ท่านนี้ ดูสนุกสนาน อารมณ์ดี แถมขี้เล่นอีกต่างหาก ท่านเป็นห่วงเพื่อนๆ คอยเดินมาบอกรายการอาหารว่างสำหรับเพื่อนๆ ที่อยู่หลังแนวยิง ใกล้เคียงที่ผมนั่งอยู่เสมอ ท่านมักจะบอกว่า มีหมูปิ้ง ข้าวเหนียว อยู่ในกระติก มีน้ำฯลฯ (จำไม่หมด ของกินเนี่ย )
สาดสายตาถัดไปอีก .....ทางขวา ก็ประทับใจ เห็นพี่ผู้หนึ่ง ไม่ค่อยจะคุยกับใคร เรื่องการแต่งกาย ไม่ต้องพูดถึง ผมจำอะไรไม่ได้เลย ประทับใจ 2-3 อย่าง เลยจำมาเขียน
พี่แก ผิวเข้ม ริมฝีปากหนา หน่อยๆ สวมหมวกแก๊ป แต่บิดหน้าหมวกกลับหลัง เหมือนพวกเด็กแร๊ป ไม่มีผิด
พี่แก สวมกางเกงขายาว แบบคล้ายๆ แอ็ดเวนเจอร์ แต่เอาอะไรผูกปลายขากางเกงให้มันติดกับข้อเท้าก็ไม่รู้
แต่ที่ประทับใจสุดๆ คือ " รองเท้า " ธรรมดา เราจะเห็นผู้ใหญ่ เขาจะให้รองเท้ากีฬา สปอรต์ มายิงปืน
แต่นี้ ให้ตายเถอะ มันเป็นรองเท้า ลักษณะเหมือน รองเท้าผ้าใบ นันยาง พื้นเขียว ที่ผมและผองเพื่อนสมัยมัธยม เคยนิยม ชมชอบกันนักหนา สายตาไม่ค่อยดี ไม่รู้นิ้วก้อยขาดด้วยเปล่าก็ไม่รู้ เท่ห์สุดๆ
พี่ที่ใส่รองเท้าเท่ห์ นี้ ถ้าเปรียบเสมือนในเพลงของแอ็ด คาราบาว ก็เหมือน บัวลอย พี่แก ไม่สนใจใครทั้งสิ้น กรอกน้ำใส่ขวดนมพลาสติก ก็พี่แก ติดเป้า เปลี่ยนเป้า ยิงปืน ก็พี่แก พี่แก ทั้งนั้น แต่ไม่บ่น ยิ้ม พูดคุยสนุก และมีอารมร์ร่วมกับเพื่อนๆ ตลอดเวลา
ถัดออกไปอีกทางด้านขวา เป็นชายผิวขาว เชื้อสายจีน ร่างใหญ่ มากๆ แต่คาดว่า อายุ คงเป็นรองพี่ๆ ที่กล่าวมาทั้งหมด
กำลังยิงปืนอยู่ (ผมเดาไม่ออกว่าเป็นใครจริงๆ )
เหตุการณ์ ก็ ทั่วไป เรื่อยๆ ยิงกันไป คุยกันไป สนุกดีครับ
แต่ซักครึ่งชั่วโมงผ่านไป เหตุการณ์ใหม่ๆ ก็เกิดขึ้นอีก
คนที่แนวยิง มองไปทางด้านหลังผม คงเห็นใครคนใดคนหนึ่งเดินเข้ามาในสนามฯ เสียงทักทายสวัสดีกันลั่น
ผมก็หันหลังกลับไปมองตามทิศทางนั้น พบหญิง ผิวขาว ผมสั้น สูงประมาณ ไม่น่าเกิน 160 เซนติเมตร สวมเสื้อยืดแบบรัดรูป สีม่วง สวมรองเท้ากีฬา กึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาทักทายเพื่อนๆ ในแนวยิง
เพื่อนๆ ที่เป็นชาย ทุกคนดูสนุกสนาน และมีความสุขขึ้นมาทันที ที่เธอก้าวเข้ามาในสนาม เสื้อสีม่วงของเธอ ทำให้พี่คนที่ใช้ทอรัส หยอกล้อว่า "เดี๋ยว จะกลับไปเปลี่ยนเสื้อสีม่วงมั่งดีกว่า" ( ก็วันเสาร์ สีม่วงไงยะ)
สิ่งทีประทับใจกับเธอผู้นี้ สำหรับผม เฉยๆ ก็ดูเป็นหญิงคล่องตัว ปราดเปรียว ดวงตา ดุ และดูจริงจัง ไม่หน่อมแหน้ม เหมือนผู้หญิงกระตุ้ง กระติ้ง วี๊ดว้าย กระตู้วู๊ ทั่วไป
แต่สิ่งที่ประทับใจสุดๆ ก็คือ ไม่รู้เธอหาปืนของเธอไม่เจอ หรืออย่างไร จู่ๆ เธอก็เดินไปขว้า เจ้าพี่ 35 ของพี่แว่น ขึ้นสู่แนวเล็ง
แค่ยังไม่ทันลั่นไก ผมก็ประทับใจอย่างแรง เธอตัวนิดเดียวเอง แต่เธอกริ๊ปปืน พี 35 ได้แน่นปึ๊ก ชายอกสองศอกครึ่งอย่างผม ยังอายเลยครับ แต่ก็อีกนั่นแหละ ฮิๆ ....กริ๊ปปืนดี แต่อาจจะยิงไม่ดี ก็ได้ ใครจะไปรู้ .............
คิดไม่ทันขาดคำ....ขาดใจ ...เลย....เธอรัวทันที โป้ง โป้ง โป้ง โป้ง โป้ง ถ้าจำไม่ผิด
.....อึ้ง .....อึ้ง ....กิมกี่ ผมแถบอยากจะลุกขึ้นแล้วเดินหนี ให้สิ้นอายที่ทายเธอไว้ผิดถนัด ในตอนแรกว่า คงยิงเหมือนผู้หญิงทั่วไป
เป้าหุ่นคนเล็ก ที่มีตัว ต เต่า....บางเขน อยู่ตรงกลางหัว ระยะประมาณ 15 หลา อ่อนๆ ด้วยกระสุน 9 มม. จาก พี 35
ทำเป็นกระจุกร้อยรู อยู่ใกล้ๆ ต เต่า เหมือนทำลูกกะตา ให้เป้าเลยครับ เห็นแล้ว หนาว.............
พี่แว่นเจ้าของปืน ถึงกับตะลึง และวิ่งไปถ่ายภาพรูกระสุนเก็บไว้เป็นทีระลึก แถมยังแซวว่า เจ้าของปืน ยังยิงไม่ได้อย่างนี้เลย
(ผู้หญิงอะไร ยิงแม่นชมัดยาด เลย)
ซักครู่ เธอ ก็ไม่รู้ไปล้วงหยิบ เจ้าอสรพิษ ร้าย ตัวจิ๋ว มาจากไหนไม่รู้ มองจากระยะ 20 หลา ผมมองไม่ชัด มันน่าจะเป็น สมิธ แนวๆ เซนเทลเนียล นี่แหละ เธอซื้อซองโฟบัสมา แต่ใส่ไม่ค่อยจะเข้า ก็มีพี่ๆ ทั้งหลาย คอยช่วยเหลือ ตลอด น่ารัก น่าชัง กันทุกคนเลยครับ
ซักครู่ เธอ เอาเจ้าอสรพิษ ขนาด .38 ของเธอ ใส่กระเป๋าสะพาย ขนาดเล็ก สำหรับ สุภาพสตรี ให้ตายเถอะ มันดูไม่ออกเลยว่า
กระเป๋าถือสตรี ใบนี้ แทนที่จะมี เครื่องสำอาง ลิปสติก ทางปาก ใส่อยู่ภายใน แต่มันกลับกลายเป็นปืน .38 กระบอกกระทัดรัด และเปี่ยมด้วยพลังอำนาจหยุดยั้ง ผมอยากให้พวกโจร มาเจอเธอจัง แล้วคิดว่าเธอตัวเล็ก ไม่มีพิษสง อะไร
ลอง .38 หน่อยเป็นไร จะได้วิ่งกันกระเจิง และได้เป็นบทเรียนแก่พวกเหล่าร้ายว่า ผู้หญิงนั้น ไม่ใช่จะรังแกได้เสียทุกคน โดยเฉพาะเธอผู้นี้
ซักครู่ มีคนเดินมาเพิ่มอีก 3 คน เป็นคนร่างใหญ่ ผิวขาว สักที่แขนซ้าย สวมแว่นตากันแดด สวมกางเกงแนวทหาร สีน้ำตาลอ่อน
,ชายไทยผิวคล้ำ ผมค่อนข้างหยิก สะพายกระเป๋า เข้ามา , ชายไทยผิวขาว สะพายกระเป๋า ขนาดใหญ่ มี อุปกรณ์มากมายเข้ามา
ชายร่างใหญ่ผิวขาว สวมแว่นกันแดด ที่สักที่ท้องแขนซ้าย เข้ามาทักพี่แว่น ที่เป็นเจ้าของ พี 35 แล้วแซวเล่นว่า "อย่าโพส์ลงกระทู้บ่อยนักนะ ปืน พี 35 กระบอกเนี่ยะ เดี๋ยวมันจะจืดเสียหมด" หยอกล้อ กันอย่างสนุกสนาน
ผมนั่งดู ด้วยความดีใจ ปลื้มใจ ที่เห็นพวกพ้องพี่น้อง ชาวเวปของพวกเรา รัก สามัคคีกันเป็นที่สุด
แอบนั่งปลื้มใจอยู่พักใหญ่ พอดี ดูนาฬิกา ถึงเวลาต้องจากไป จำใจ ต้องลุกขึ้น หันหลังเดินจากไป ด้วยความเสียใจว่า ทำไม วันนี้ เราไม่มีเวลาทั้งวัน เราจะได้เห็นพี่ ๆ เพื่อนๆ ชาวเวป มากันอีกหลายท่าน ขนาดเดินออกไป เจ้าของรถยนต์หมายเลขทะเบียน 1911 สีดำ กำลังแล่นเข้ามาจอดด้วยความรีบร้อน เดี๊ยวพวกเขาคงสนุกสนานกัน ....มีแต่เรา ต้องไปธุระต่อ อดนั่งดูเลย
เศร้า...จัง......
ดีใจที่ได้เจอทุกท่านครับ ......ด้วยความเคารพอย่างสูง
จำต้องแก้ไขการใช้คำให้เหมาะสม
