ผมพอมีตัวอย่างที่ผู้การสุพินท์ร่างให้.......ขออนุญาตลงให้อ่าน
บ้านเลขที่ ........... ตำบล.............
อำเภอ.......... จังหวัด.....................
วันที่ .............................................
เรื่อง อุทธรณ์คำสั่งปฏิเสธการออกใบอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืน
เรียน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย (ผ่านนายทะเบียนอาวุธปืนอำเภอเมือง..........)
อ้างถึง คำสั่งนายทะเบียนอาวุธปืนเมือง...... บันทึกท้ายคำขออนุญาต (แบบ ป.๑) ฉบับ ลงวันที่ ..........
สิ่งที่ส่งมาด้วย ๑. สำเนาคำขออนุญาต(แบบ ป.๑) จำนวน ๑ ฉบับ
๒. สำเนาแบบ ปค.๑๔ จำนวน ๑ ฉบับ
๓. สำเนาบัตรประชาชนผู้โอนและผู้รับโอนอาวุธปืน จำนวน ๒ ฉบับ
๔. สำเนาทะเบียนบ้านของผู้โอนและผู้รับโอนอาวุธปืน จำนวน ๒ ฉบับ
๕. สำเนาแบบ ป.๔ ของผู้โอนอาวุธปืน จำนวน ๑ ฉบับ
ข้าพเจ้า นาย......... ผู้อุทธรณ์ อายุ ... ปี อยู่บ้านเลขที่.................. อำเภอ.............จังหวัด........ โทรศัพท์.............. มีความประสงค์จะอุทธรณ์คำสั่งทางปกครองของนายอำเภอเมือง.....ในฐานะนายทะเบียนอาวุธปืนอำเภอเมือง......ดังต่อไปนี้
๑. เมื่อวันที่ .............. ผู้อุทธรณ์ได้ยื่นคำร้องขออนุญาตมีและใช้อาวุธปืนพกสั้นขนาด ๙ มิลลิเมตรจำนวนหนึ่งกระบอก และในวันที่ ......................... นายทะเบียนอาวุธปืนอำเภอเมือง........ได้ออกคำสั่งทางปกครองปฏิเสธการออกใบอนุญาต โดยระบุเหตุผลแต่เพียงว่า ไม่อนุญาตเนื่องจากมีขนาด ๙ มม.อยู่แล้ว
๒. ผู้อุทธรณ์เห็นว่าคำสั่งปฏิเสธการออกใบอนุญาตของนายทะเบียนอาวุธปืนอำเภอเมือง......... เป็นคำสั่งทางปกครองที่ออกโดยฝ่าฝืนกฎหมายดังต่อไปนี้
๒.๑ นายทะเบียนอาวุธปืนอำเภอเมือง......มิได้แจ้งปฏิเสธการออกใบอนุญาตต่อผู้อุทธรณ์เป็นหนังสือ จึงเป็นการฝ่าฝืนต่อพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืนพ.ศ.๒๔๙๐มาตรา๖๓
๒.๒ เป็นการออกคำสั่งทางปกครองที่อุทธรณ์ได้ตามกฎหมาย โดยมิได้ระบุกรณีที่อาจอุทธรณ์และระยะเวลาสำหรับการอุทธรณ์ อันเป็นการฝ่าฝืนต่อพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ มาตรา ๔๐
๒.๓ นายทะเบียนอาวุธปืนอำเภอเมือง.........ได้ออกคำสั่งทางปกครองโดยไม่ให้โอกาสผู้อุทธรณ์ได้ทราบข้อเท็จจริงอย่างเพียงพอเพื่อโต้แย้งและแสดงพยานหลักฐาน ตามพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ มาตรา ๓๐
๒.๔ การปฏิเสธการออกใบอนุญาตโดยระบุเหตุผลแต่เพียงว่า ไม่อนุญาตเนื่องจากมีขนาด ๙ มม.อยู่แล้ว เป็นคำสั่งทางปกครองที่ไม่มีข้อกฎหมายที่อ้างอิง ตลอดจนไม่มีข้อพิจารณาและข้อสนับสนุนในการใช้ดุลพินิจ จึงเป็นการฝ่าฝืนต่อพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ มาตรา ๓๗
๒.๕ ผู้อุทธรณ์มีคุณสมบัติและไม่มีลักษณะต้องห้ามตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ มาตรา ๑๓ อีกทั้งอาวุธปืนตามที่ขออนุญาต ก็เป็นอาวุธปืนที่นายทะเบียนออกใบอนุญาตให้ได้
๒.๖ เหตุผลที่ปฏิเสธการออกใบอนุญาต ตามที่นายทะเบียนอาวุธปืนอำเภอเมือง............ บันทึกต่อท้ายคำขออนุญาตของผู้อุทธรณ์ ไม่อนุญาตเนื่องจากมีขนาด ๙ มม.อยู่แล้ว เป็นเหตุผลที่ไม่ปรากฏอยู่ในพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ รวมทั้งระเบียบการทะเบียน การขอและการออกใบอนุญาตที่ได้ออกตามความในมาตรา ๖ (๒) แห่งพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ จึงเป็นการออกคำสั่งทางปกครองโดยใช้เหตุผลที่ปราศจากข้อกฎหมายรองรับและยังเป็นการเลือกปฏิบัติต่อบุคคลโดยไม่เสมอภาค เนื่องจากได้มีการออกใบอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนให้กับนายสิทธิไชย โภไคยอุดม เป็นจำนวนหลายร้อยกระบอก และซ้ำขนาด ๆ ละหลายสิบกระบอก ดังปรากฏตามบัญชีแสดงทรัพย์สินและหนี้สินที่นายสิทธิไชย โภไคยอุดม ได้ยื่นแสดงไว้ต่อสำนักงาน ป.ป.ช.เมื่อเข้ารับตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร
๒.๗ การออกใบอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนเป็นงานการบริการประชาชนประเภทหนึ่งที่นายทะเบียนอาวุธปืนอำเภอเมือง...มีหน้าที่จะต้องกำหนดขั้นตอนและระยะเวลาแล้วเสร็จของงานแล้วประกาศให้ประชาชนทราบเป็นการทั่วไปตามพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. ๒๕๔๖ มาตรา ๓๗ แต่ผู้อุทธรณ์ไม่พบว่านายทะเบียนอาวุธปืนอำเภอเมือง......ได้ปฏิบัติตามข้อกฎหมายดังกล่าว
จึงขอความกรุณารัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย ได้โปรดวินิจฉัยอุทธรณ์ให้นายทะเบียนอาวุธปืนอำเภอเมือง.....ออกใบอนุญาตให้กับผู้อุทธรณ์ตามที่ร้องขอ กับขอให้กำชับให้นายทะเบียนอาวุธปืนอำเภอเมือง......ได้ปฏิบัติตามพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. ๒๕๔๖ มาตรา ๓๗ ด้วย
ขอแสดงความนับถือ
