กฤษฎาปาฏิหารย์ "กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์"

[อ้วน 008 รักในหลวง]

ตอนเกิดสึนามิ มีหลายชีวิตที่รอดตาย บริเวณที่รอดตายนั้นคือศาลของเสด็จเตี่ยครับ

[แจ็ค]

..... เรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้นประมาณ 1 ปี ผมคงไม่เล่าจนละเอียดยิบนะครับผม เอาเป็นว่าผมจำเป็นต้องรับคำสาบานกับแฟนผมที่ในห้องพระ  ห้องพระของผมนั้นมีขนาดใหญ่เหมือนห้องที่ใช้อยู่อาศัยเลย  มีโต๊ะหมู่บูชาชุด 9 และอื่น ๆ อีกมากมาย  ในนั้นก็มีพระรูปของเสด็จเตี่ยและของหลวงปู่ศุขอยู่ด้วย  ด้วยเหตุที่ว่าสาบานไปซะเขาจะได้สบายใจ แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นนะซีครับ  แฟนผมจุดธูปแล้วให้กล่าวตาม ผมก็จำต้องทำ  ทำเหมือนกับไม่เต็มใจ แต่ก็ออกปากพูดตามหมด  เหตุการณ์ผ่านไป 1 วันไม่มีอะไร  ผมก็ไปทำงานตามปกติ  ก็มีผู้หญิงท่านหนึ่ง  ซึ่งเป็นผู้ใหญ่ที่ผมนับถืออยู่อำเภอเดียวกันแต่คนละบ้าน  ท่านผู้นี้ก็ชอบทำบุญ สวดมนต์ไหว้พระ  ซึ่งวันที่ 27 ก.ค. 50 นี้ก็จะไปถวายธรรมมาสด้วยกัน  โทรศัพท์ตามผมแล้วบอกให้ไปหา ทั้ง ๆ ทีปกติท่านจะไม่ค่อยโทรหาผม จะโทรหาแฟนผมเท่านั้น  ฟังจากน้ำเสียงแล้วผมไม่สบายใจเลย  และยอมรับด้วยว่าใจไม่ดีเลยหลังจากได้รับโทรศัพท์  ผมก็ไปหาท่านอยู่ด้วยกัน 2 คน ท่านถามผมประโยคแรกว่า "เราไปทำอะไรไม่ดีไว้หรือเปล่า"  ผมตอบแบบไม่ค่อยเต็มใจ "มีอะไรหรือครับ  ผมก็ไม่ได้ไปทำอะไรนี่ครับ"  ท่านมองหน้าผม แล้วบอกอีกว่า " มีอะไรก็บอกมาดี ๆ นะ เมื่อคืนแม่ฝัน  ในฝันไม่มีเรานะ (หมายถึงผม) แต่เกี่ยวกับเราตรง ๆ เลย " แล้วท่านก็พูดต่อ  "แม่ไม่เคยกลัวอะไร เหมือนอย่างครั้งนี้นะ หลังจากสวดมนต์แล้วก็นอน หลับไปได้สักพักเหมือนมีใครมาปลุกให้ตื่น  มีร่างกายสูงใหญ่  แต่งตัวดูเป็นเจ้าเป็นนายน่าเกรงขาม  หน้าตาดุ ๆ ท่าทางนักเลง เหมือนมีอำนาจ  ยืนเอามือไขว้หลังหันข้างคุย"  แวบหนึ่งในตอนนั้นผมใจสั่นหมดแล้ว  และผมก็ทราบทันทีว่าท่านที่เขากำลังพูดถึง .....เป็นใคร ................. พักดื่มน้ำแก้วเดียวครับผม ......   

[แจ็ค]

..... ต่อครับผม ..... ผมก็ยังคงหน้าด้านแกล้งถามต่อว่า "แล้วแม่ได้เห็นหน้าท่านที่ว่านั้นหรือไม่  แล้วท่านว่าอย่างไรต่อครับ" ท่านไม่ตอบที่ผมถาม กลับทำเสียงดุมาว่า " นี่ .. แม่ถามจริง ๆ มีอะไรปิดแม่หรือเปล่า ไปทำอะไรไม่ดีไว้ที่ไหน แม่ก็แปลกใจว่าทำไม ไม่โทรหาแฟนเรา ทำไมต้องโทรหาเราด้วย"  ผมก็ชักเริ่มกลัว  เพราะไม่รู้ว่าเล่นกับอะไรอยู่ก็เลยอ้อมแอ้มถามอีกว่า " มันมีหลายเรื่อง  ไม่รู้ว่าเรื่องไหน น่ะครับผม "  ท่านก็พูดต่อ " แม่ก็ยังไม่รู้นะว่าท่านที่มาน่ะเป็นใคร  จนเดี๋ยวนี้ก็ยังนึกไม่ออก รู้แต่ว่าน่ากลัวมาก ดุ ดุจริง ๆ เสียงดัง มีอำนาจเลยเชียวละ " พูดจบท่านก็ลุกเดินมาหาผม พลางก็เอามือที่คีบบุหรี่อยู่ด้วยมาจับองค์เสด็จเตี่ย ที่กระผมแขวนอยู่ที่คอ  และเอาออกนอกเสื้อ แล้วก็รีบชักมือกลับแล้วเอามืออีกข้างมาจับดู  แล้วถามผมว่า " องค์นี้ใครหรือ " ผมก็ตอบว่า "กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ ลูกชาย ร. 5" พูดจบแกยกมือไหว้ขึ้นบนหัวแล้วบอกว่า " องค์นี้เลย " "องค์นี้แหละ แม่ถึงว่าไม่เคยเห็น ไม่รู้จัก แม่รู้จักแต่พ่อท่าน"  ตอนนี้เขาจะเสียงดังกว่าเดิมเวลาพูดกับผม  ผมงี้ยอมรับว่ากลัว แม่แกก็เริ่มเล่าต่อว่าที่ว่าเกี่ยวกับผมก็เพราะว่า   ท่านบอกว่า "ไปเตือนลูกเองบ้างนะ  ไปเตือนมัน  บอกมันด้วยอย่ามาล้อเล่น  ปากพร่อยนัก"  แม่ก็ไม่ทราบว่าลูกเอง หมายถึงใครกันแน่  เพราะตัวท่านอายุ 58 ปี ไม่เคยมีบุตร  และก็มีลูกที่เก็บมาเลี้ยงเอง และไม่ได้เลี้ยงเองแต่เรียกว่าแม่ก็ตั้งหลายคน  แกก็เลยถามกลับไปว่า "ท่านไม่บอกหนู หนูไม่ทราบหรอกว่าลูกคนไหน  เพราะหนูก็มีลูกให้ดูแลหลายคนเลย" ทันใดนั้น ท่านก็ดุเสียงดังกลับมา "ก็ไอ้คนที่เป็นห่วงมันนัก ห่วงมันหนา เอะอะ อะไรก็ถามหาแต่ไอ้คนนี้และ มันจะมีสักกี่คนล่ะที่เป็นห่วงมันมากกว่าคนอื่นน่ะ" เท่านั้นแหละ แม่ก็เอ่ยชื่อกระผม  "ลูกแจ็คหรือคะท่าน" ท่านก็ดุเสียงดังกลับมาอีก "เออ .... ไอ้นี่แหละ  ไปบอกมันซะนะ ว่าอย่ามาล้อเล่นกับฉัน  ฉันไม่ชอบ  พวกปากพร่อย"  ว่าแล้วแม่ก็บอกว่าปวดหัวจากนั้นมาเลย  พอตอนสายก็เลยโทรศัพท์หาผม ........  ผมก็เลยจำเป็นต้องเล่าความจริงให้ฟังทั้งหมด  แล้วความลับต่าง ๆ ก็เปิดเผย  เพราะว่าแม่ให้โทรเรียกแฟนผมไปด้วยอีกคน ........ เหตุการณ์มันเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร  จริงอยู่ผมกับแม่สนิทกัน  แต่แม่ก็ไม่ได้รู้สักหน่อยว่าผมสาบาน  ท่านทราบด้วยบารมีของท่านว่าควรจะแจ้งหรือว่าบอกกับใครได้มากกว่า ....... แต่เรื่องยังไม่ได้จบเท่านี้นะครับผม  ....... มีอีกครับที่ผมลืมไม่ลงจริง ๆ ทั้งครอบครัวเลย  จากเรื่องเดียวกันนี้เอง ..... ขอดื่มอีกแก้วนะครับ .... พิมพ์ไปก็เหลือบตามององค์ท่านไปด้วยครับผม ........ กลัวครับ  ท่านดุ ..... แต่หล่อ ..... แมนมั่ก ๆ ....... 

[แจ็ค]

...... ต่อครับผม ..... หลังจากทราบเรื่องกันหมดแล้ว แม่ท่านก็แนะนำให้ไปขอขมาท่านซะ  บอกกับท่านว่าเราทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการ มิได้ตั้งใจจะลบหลู่  กลับเชิดชูไว้เหนือเศียรเหนือเกล้า  ที่ทำลงไปนั้นก็เพื่อจะให้ผ่าน ๆ จบ ๆ ไปคิดเท่านั้นจริง ๆ แล้วแม่ก็มาสำทับเอากับแฟนผมว่า  ที่หน้าที่หลังก็อย่าไปล้อเล่นกับไฟ  ของอะไรที่เรามองไม่เห็นอย่าไปเล่นอย่าไปลอง  ตอนนี้นั่งฟังกันหน้าจ๋อยเลยครับผม  สรุปแล้วก็ตกลงกันว่าจะต้องเดินทางกลับไปชลบุรีอีก  ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะกลับมาได้ไม่ถึงอาทิตย์ดีเลย  เพราะองค์ของผมจะต้องเป็นองค์ที่อยู่บนเขาที่ฐานทัพสัตหีบ  แต่องค์อื่น ๆ ก็นับถือเหมือนกันหมดครับผม  คืนนั้นกลับถึงบ้านก็ทำการสวดมนต์ในห้องพระบทใหญ่  ขอสมาอภัยทั้งหมดทั้งมวลที่ได้กระทำลงไป  ด้วยคนองก็ดี รู้เท่าไม่ถึงการก็ดี ขออโหสิให้กับลูกด้วยเถิด สรุปแล้วก็นอนหลับสบาย  แต่ก็ยังระแวงอยู่  ระแวงคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ...... เสียว ....
....... แล้วก็เดินทางไปชลบุรีกันสามคน  ผม แฟน ลูกสาวอีกคน  คนโตเรียนอยู่ที่ ม. บูรพา  ถึงนครสวรรค์ก็แวะนมัสการองค์ท่านที่อยู่บนเรือขาล่อง  ระหว่างที่ผมไหว้เสร็จแล้ว  ก็มีผู้หญิงดูมีอายุแต่งตัวดี เดินเข้ามาคุยกับผมพร้อมกับพูดไปเรื่อยว่า องค์ท่านนี้ศักดิ์สิทธิ์ อยากได้อะไรก็ขอท่าน แต่อย่าท้าทายท่านนะ อย่าสาบาน ท่านไม่ชอบ  .... อ้าว .... อยู่ ๆ ก็มาพูดอย่างนี้อีก .... อะไรกันหว่า ..... ผมก็เลยจุดประทัดห่อใหญ่ 1,000 นัด ถวายท่าน  แล้วบึ่งผ่านสิงห์บุรีเลย  ไม่เข้าสิงห์บุรีไปเยี่ยมพี่สาวเลยเข้านนทบุรีกราบแม่เสร็จแล้วก็ชักยาวเข้าชลบุรีเลย  บรรดาน้องที่อยู่ชลบุรีนั้น พอทราบว่าผมกำลังเดินทางไปต่างก็ตกใจ  ว่ามีอะไรเกิดขึ้นรึ  ก็เพิ่งจะกลับไปไม่กี่วันี้เอง  มาอีกแล้ว  มาทำไมกัน ......... ยังครับ  ขอพักอีกนิดเดียวเอง .....

[แจ็ค]

... ต่อครับผม  เมื่อเล่าความทั้งหมดให้คู่เขยทราบ ซึ่งเขาทำงานอยู่ไฟฟ้าบางประกงและหยุดเวรพอดี  เลยอาสาเป็นคนขับรถไปให้  และเขาก็เคยไปแล้วด้วยเช่นกัน  แต่ความศรัทธานั้นคงเทียบเท่าผมไม่ได้  เราใช้รถ 4 ประตูในการเดินทาง คู่เขยเป็นคนขับ ผมนั่งมาตอนหน้า ภรรยา ลูกสาวผมอีกสอง หลานสาวอีกหนึ่งนั่งมาตอนหลัง ด้วยความตั้งใจเต็มเปี่ยมว่าจะมาขอขมาอภัยท่านให้ถึงที่  เราทั้งหมดเดินทางมาถึงที่ฐานทัพเรือสัตหีบเวลาไม่เกิน 12.00 น. และทุกคนก็เคยมาและจำทางเข้าได้ทุกคน  ไม่ว่าจะเข้าตรงทางผ่านร้านสโมสรที่อยู่กลางน้ำ หรือจะเข้าทางด่านที่ตรงวัดหลวงพ่ออี๋  แต่วันนั้นเราทั้งหมด 6 คน หลงอยู่ในฐานทัพเรือ เราขับรถวนไปวนมาจนผมเริ่มหงุดหงิด  คุณลูก คุณหลานที่เคยมาด้วยกันก็ออกอาการงงกันหมด  ผมซึ่งนั่งอยู่ด้านหน้าก็พูดกับคู่เขยว่า ขับตรงไปทางนี้ ท่านยืนรอผมอยู่บนเขาแล้ว  นั่นท่านกวักมือเรียกอยู่  .... ปากหมาอีกแล้วครับผม  เล่นไม่รู้จักเล่น  ด้วยความที่คู่เขยเขาอยู่ชลบุรี  เขาก็พูดตลกไปเรื่อย  ผมก็เลยพลอย  เป็นว่าไปกันไม่ถูกครับ  หาทางขึ้นไม่พบ  ยังนะครับยังไม่จบ  ยังไม่พอ .....  วนไปวนมาได้เวลาอาหารกลางวันพอดีนี่ครับ  ผมก็เห็นนายทหารเป็นผู้หญิงนุ่งกางเกงแต่งฟอร์มเต็มยศ  ที่ว่านายทหานนั้น เนื่องเพราะผมเห็นบนบ่าท่านมีดาวอยู่  ท่านกำลังเดินเข้าร้านอาหารอยู่ข้างทางที่ผมผ่าน  ท่านก็อุตส่าห์วิ่งมาบอกทางให้กับเราว่าไปทางนี้  เราก็ดีใจครับท่าน  ตรงไปตามที่ท่านบอกทุกอย่าง ตามเส้นทางผมก็คุ้นและเคยมา ต้นลั่นทมหลากสีหลายพันธ์ดาดตาไปหมด  จำได้ แต่ ..... จนแล้วจนรอดก็ไปไม่ถูก ทั้งรถเริ่มเงียบและหงุดหงิด  นาน ๆ ทีจะได้ยินเสียงคู่เขยพูดเสียงเรียบ ๆ กลบความเงียบในรถมาสักคำสองคำ  ผมก็ชักเอะใจเช่นกัน  แต่ก็ไม่แสดงออกให้คนอื่นได้รู้ นั่งกอดกระเป๋าสพายที่มีเหรียญขององค์ท่านอยู่แต่ไม่ได้พูดหรือว่าขออะไร  คิดว่ามาถึงที่แล้วยังไงก็ต้องมีทางขึ้นซี (วะ) ......... เดียวมาต่อครับผม .....

[Narin CZ]

ผมกำลังรออ่านอยู่ครับคุณแจ็ค...ยังไม่นอนครับ

[แจ็ค]

... มาแล้วครับ ..... ขับวนไปวนมา ผมชี้มือไปที่ป้อมตรวจใหญ่ตรงทางที่จะลงมาที่อนุสาวรีย์ริมอ่าว  จอดรถผมเป็นคนลงไปถามทหารที่ยืนถือปืนอยู่ 2 คน อีกคนอยู่ในป้อม  ผมถามว่า "พี่ครับ ผมมาจากพะเยา ไม่ทราบว่าทางขึ้นไปศาลเสด็จเตี่ย ฯ ไปทางไหนครับผม" คำตอบที่ได้  "ไม่ทราบครับ  ไม่รู้จักครับผม"  เสียงดังฟังชัด  จริง ๆ ครับผม  ลูกประดู่ไม่รู้จักองค์เสด็จเตี่ย ฯ เป็นไปได้รึ  หรือจะให้ผมคิดว่าผมพูดไม่ชัด  ฟังกันไม่รู้เรื่อง  ลูกหลาน คู่เขยอยู่ในรถยังได้ยินแล้วยังพากันหัวเราะว่าเป็นไปได้ไง  ไม่รู้จักเสด็จเตี่ย ฯ  ผมกลับขึ้นรถโดยไม่ถามต่ออีกเลย  แล้วคู่เขยก็ถอยรถจากนั้นไปทางไหนผมไม่ได้สนใจอีกเลย คือจำไม่ได้แล้ว  เรื่องก็เลยทำให้สาว ๆ มีเรื่องโจ๊กคุยกันเรื่องทหารคนเมื่อสักครู่ที่บอกว่าไม่รู้จักองค์ท่าน ว่าอาจจะเป็นทหารใหม่  หรือไม่ก็มาจากภาคอื่น ๆ บ้าง อะไรทำนองนั้น  แต่ตอนนี้ผมนั่งเงียบเลย  จนมาติดใจต้นลั่นทมสีแดง มีลายบนดอกต้นใหญ่อยุ่ใกล้สนามฟุตบอล  และมีทางแยกด้วย  ก็เลยบอกให้คู่เขยจอดทำเป็นชมดอกไม้ต้นหญ้าไปเสีย  นั่งกันเงียบในรถอยู่ครู่หนึ่ง ภรรยาผมซึ่งเงียบมานานแล้วก็พูดด้วยเสียงเรียบ ๆ ว่า " เธอ ... นั่งรถมาเธอพูดเล่นไปเรื่อย ท่านอาจจะไม่ชอบก็ได้  บอกท่านซะว่าตั้งใจมาแล้วไกลด้วย มันแปลกทีกลางคืนมืด ๆ กลับไม่หลง  กลางวันแสก  ๆ  ต่างก็หาทางขึ้นไม่เจอ  มันเกิดอะไรขึ้น" ภรรยาพูดดังนั้น  ผมก็ขนลุกทันทีเลยครับ  แต่ก็ยังวางฟอร์มอีกนะ  เกรงว่าคู่เขยจะหัวเราะ  ผมแอบเอามือกุมองค์ท่านที่คล้องคออยู่แล้วก็มองขึ้นไปบนที่ศาลท่านตั้งอยู่  " เสด็จเตี่ย  กระผมสำนึกผิดแล้วถึงได้เดินทางมาขอขมาท่านจนถึงที่ การใดที่ลูกทำไม่ถูกไม่ควร จะตั้งใจก็ดี ไม่ตั้งใจก็ดี  ขอเสด็จเตี่ยอย่าได้โกรธ และลงโทษลูกเลย  ลูกนับถือและบูชาท่านเหนือเกล้าเหนือเศียร  ขอท่านได้ชี้แนะนำทางให้ลูกและคณะได้ขึ้นไปนมัสการท่านโดยสะดวกด้วยเถิด" .......... ขนลุก .......

[Narin CZ]

แล้วเจอทางไปหาท่านไหมครับ

[แจ็ค]

..... ทุกท่านครับ .... ผมพิมพ์กระทู้นี้เสร็จแล้วตั้ง 2 ครั้ง แต่พอจะส่งกระทู้เว็บล่ม ๆ ต้องมาพิมพ์ใหม่หมดเลยครับผม  .... ต่อเลยนะครับ  พอผมกล่าวในใจเสร็จ  มือยังไม่ทันได้ละจากองค์ท่านที่แอบกำอยู่เลยครับ  ลูกสาวคนโตที่เรียนอยู่ ม. บูรพา ซึ่งออกจะห้าว ๆ มาทางผมมากหน่อย  ก็เอามือชี้จากที่นั่งเบาะหลังผ่านหน้าผม พร้อมกับพูดเสียงดังว่า "นี่ไงพ่อ ลูกจำได้แล้ว เลี้ยวซ้ายข้างต้นลั่นทมนี่ไง  แล้วตรงไปเลยแน่นอน"  พร้อมทั้งมีเสียงเจ้าคนขับรถคู่เขยกันก็ส่งเสียงออกมาสบทบว่า "เออ ... แล้วทำไมวนไปวนมาเราก็ผ่านตรงนี้ตั้งหลายรอบแล้ว  ไม่อยากจะเชื่อเลย "  ทุกคนก็ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันในรถ  ส่วนแฟนผม กับผมต่างก็นั่งเงียบไม่พูด  แต่ผมนั้นขนลุกโดยไม่ทราบสาเหตุ  เมื่อขึ้นไปถึงศาลท่านพอเข้าไปไหว้ผมเองยังไม่กล้าสบตาท่านเลย  ยอมรับจริง ๆ ว่ากลัว ..... มานั่งคิดแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น  คู่เขยเป็นคนที่นั่นและเคยขึ้นไปก็ตั้งหลายหน  แล้วทำไมเหตุการณ์อย่างนี้จะให้ผมอธิบายว่าอย่างไร  ทั้งหมดนี้เป็นการประกาศพระเกียรติให้กับพระองค์ท่านให้เป็นที่รู้จัก ขจรขจายไปทั่วโลกภพ  ด้วยความศรัทธาในองค์ท่านเหนือเศียรเหนือเกล้า  ขอพระองค์ทรงปกปักรักษาบริวารของพระองค์ท่านให้อยู่เย็นเป็นสุข  แคล้วคลาดปราศจากทุกข์ภัยภยันตรายทั้งหลายทั้งปวง สมบูรณ์ด้วยกำลังกาย  กำลังใจ กำลังทรัพย์ กำลังสติปัญญา  ทั้งที่อยู่ภพนี้แลภพหน้าด้วยเทอญ ........

........ โอม ... ชุมพรจุติ  อิทธิกะระณังสุโข  นะโมพุทธายะ นะมะพะธะ จะพะกะสะ มะอะอุ ......

[แจ็ค]

.... เมื่อคืน ... หลังจากพิมพ์เรืองของพระองค์ท่านเสร็จก็เข้านอน  รู้สึกปวดหัวเข่าข้างขวา ปวดขึ้นมาเรื่อย ๆ ทวีความรุนแรงตลอด  ในใจก็อดนึกไม่ได้ว่าเราไปทำอะไรให้ท่านไม่สบอารมณ์อีกหรือเปล่า  แต่ก็ไม่เกี่ยวกันเพียงแต่นึกไปเองเท่านั้น  สุดท้ายทนไม่ไหวต้องไปโรงพยาบาล ให้หมอฉีดยาแก้ปวดให้ จากอาการที่มีกรดยูริคสูง ปกติเขามีประมาณ 7 ผมล่อไป 9  หมอสั่งห้ามให้ดื่มเหล้า เบียร์  แต่ไม่ได้บอกให้หยุดเหล้าเถื่อนนะ .....

[แจ็ค]

...... วันนี้ผมไปยืนดูภาพของพระองค์ท่านที่ร้านอาหาร  เป็นภาพพระองค์ท่านขนาดใหญ่กว่าปกติ เป็นภาพขาว ดำ ผมสนใจจนแฟนผมลุกขึ้นมายืนดูด้วย (ภาพอยู่สูง) เจ้าของมายืนอยู่ข้างหลังแล้วพูดว่า  "ชอบท่านหรือคะ  พระองค์ท่านศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ ที่บ้านบูชากันทุกคน"   .....  ผมยกมือขึ้นไหว้แล้วยิ้มให้กับเจ้าของ  ไม่มีคำพูดอื่นอีกเลย ......... 

[ทิดเป้า]

แขวนตั้งแต่ป้ายแดง

[แจ็ค]

........ แบบที่แขวนองค์ท่านอย่างที่เห็นในภาพ สำหรับแขวนในรถ  ผมไม่มีครับ ........

........ โอม ..... ชุมพรจุติ  อิทธิกะระณังสุโข นะโมพุทธายะ นะมะพะธะ จะพะกะสะ มะอะอุ .........

[@ NaZaReth >>>]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวเกี่ยวกับพระองค์ท่าน ที่นำมาเผยแพร่ให้ได้รับรู้ครับ
ผมก็เกิดมาในครอบครัวทหารเรือ 

[o/uboy]

 ก่อนอื่นต้องขอบคุณนะครับพี่ๆสำหรับเรื่องต่างๆที่เล่าให้ฟัง ผมตามอ่านมานานพอควรทีเดียวครับ ผมเองศึกษาและนับถือพุทธ สนใจในเรื่องคำสอนพอสมควร ต้องเรียนก่อนว่าผมไม่ได้เข้ามาทำตัวเป็นจระเข้ขวางคลองนะครับ เพืียงแค่อยากจะพูดอีกมุมมองนึงเท่านั้นเองครับ
 พี่สาวผมเองก็นับถือร.5มากครับ(ประมาณว่าเห็นท่านเป็นผู้วิเศษ ไปขอพรบ้างไปกราบบ้าง ก่อนขับรถทุกครั้งก็ต้องพนมมือไห้วท่าน) แกยังเคยลากผมไปกราบท่านที่ลานพระรูป ผมเองขัดไม่ได้ก็เลยไปๆกับแกซะหน่อย ไปเห็นแล้วก็มางงครับ ที่คนเรานี้ก็เหลือเกิน ช่างคิดช่างทำ ไปไห้วท่านก็ต้องมี กุหลาบสีแดง แถมมีเหล้าอีก ยังไม่พอต้องหาซิกการ์ไปอีก โอ้อะไรก็ไม่รู้ครับจำไม่ค่อยได้เยอะแยะไปหมด ผมเองก็นับถือท่านครับ แต่นับถือในคุณงามความดีที่ท่านมีแก่ประเทศชาติ แต่ไม่ใช่แบบเทพเจ้า ผมยังเคยบอกพี่สาวผมเลยว่าไปกราบขอนั่นขอนี่กับท่านทำไม ท่านไม่ใช่พระ ไม่ใช่เทพเจ้า ไม่ใช่ผู้วิเศษ เราชาวพุทธทำไมไม่ไปไห้วพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ แค่พูดเท่านี้โดนด่าเลยครับ ก็ผมว่ามันจริงๆนี่ครับไปไห้วคนตาย ไห้วแล้วมันจะได้ประโยชน์อะไร ชาวพุทธสมัยนี่ห่างไกลคำสอนมากครับ พระเองก็มอมเมาประชาชน มีแต่จะหารายได้เข้าวัด หลงผิด ปั้มพ์เทพเจ้าออกมาขาย คนก็แหกันไปซื้อ คงเพราะหวังรวย ก็เห็นแต่ละรุ่นชื่อมันรวยๆทั้งนั้น ก็ถ้าคนเราบูชาเทพเจ้าแล้วรวยได้จริงทุกคนก็ดีนะครับ บาปกรรมที่มีติดตัวมาทั้งเก่าและใหม่ไม่ต้องสน
 ครั้งแรกที่มีการสร้างพระพุทธรูปและรูปเหมือนของอริยบุคคลขึ้นมา ก็เพียงเพื่อไว้รำลึกถึง และเป็นตัวแทนเวลากราบไห้ว ไปๆมาๆเกิดการปรุงแต่งให้มีเรื่องเหนือธรรมชาติเข้ามาด้วย เลยทำให้เรื่องพวกนี้สนุกกันไปใหญ่ครับปากต่อปาก จาก10เป็น100ต่อกันไปๆไม่รู้จบ ถ้าว่ากันตามหลักของพุทธแล้ว ทักขิไณยบุคคล หรือ อริยบุคคล และท่านทีได้ นิพพาน หรือ อรหันต์แล้ว ท่านเหล่านี้หลุดพ้นแล้วครับ ท่านไม่มารับรู้ และไม่มาโกรธใครได้อีกแล้วครับ เพราะเราทุกคนมีกรรมเป็นกำเนิดครับ เราก็ย่อมเป็นไปตามกรรมที่เราก่อไว้ ใครหน้าไหนจะมาเปลี่ยนแปลงกรรม(เก่า)ก็ย่อมเป็นไปไม่ได้ครับ.