ช่วงนี้ต้นไม้ในแคริฟอเนียแถวบ้านผม ใบเริ่มเปลี่ยนสีจากสีเขียว
เป็นสีเหลือง สีส้ม สีแดง เต็มสองข้างทาง บางต้นก้เป็นสีเหลืองทอง
สวยดีจังครับ ผมคิดว่าเฉพาะฝั่ง East coast ซะอีกที่ใบไม้เปลี่ยนสี เพราะคราวที่ไปสองฝั่งในทริปเดียวกัน ผมเจอแบบนี้แต่ฝั่ง NJ น่ะครับ พอมา San Fran กับ LA กลับไม่เห็น แต่คราวโน้นถ้าจำไม่ผิดสงสัยตุลาครับ หรือว่าฝั่งตะวันออกเปลี่ยนสีก่อนหรือเปล่าครับพี่บุญ
คือว่าถ้าเลือกตัวกล้องที่ชอบ มันก็แพงไปครับพี่คำแสน
ถามว่าชอบ 400D มั้ย ตอบได้ว่าชอบครับ เพราะมันก็ถ่ายออกมาได้สวย การใช้งานก็ง่ายๆไม่ซับซ้อนมากมาย ขนาดกระทัดรัด ราคาก็สมเหตุสมผลครับ แล้ว 40D ล่ะ ชอบครับ แต่ราคามันทะลุงบไปมากๆเลย ตั้งเท่าตัวน่ะครับ ก็เลยไม่ตัดสินใจเล่นอ่ะครับ
ผมกะว่าเล่นแค่นี้ไปพลางๆก่อน
400D มันก็ถือว่าพอตัวสำหรับมือฝึกหัดอย่างผมอยู่ พอมีงานมีรายได้ดีเมื่อไร และเบื่อ 400D เมื่อไรก็ค่อยขยับขึ้นไปทีละขั้นดีกว่าครับ
แต่ถ้างบมีถึงรุ่นสูงๆ ไม่แน่ผมอาจเล่นก็ได้ ตอนนี้ผมก็เลยมองแค่รุ่นที่พอดีกับงบดีกว่าครับ
บาร์ทอย่าคิดว่ามันเป็นแค่รุ่นสำหรับมือฝึกหัดสิครับ คิดอย่างนี้ลูกประคำ 10 พวงก็เอาไม่อยู่
ในมุมมองของผู้ผลิต ถ้าเค้าออกมา 3 Series ซีรี่ส์สูงสุด กลาง และ ล่าง เค้าก็ต้องหาคำนิยามให้ทุกซีรี่ส์ เอาล่ะ รุ่นสูงสุดก็คงหนีไม่พ้นคำว่า "มืออาชีพ" รุ่นเล็กก็คง "รุ่นสมัครเล่นรุ่น(ฝึกหัด)" รุ่นกลางก็ "กึ่งมืออาชีพ" มันก็นิยามกันประมาณนี้แหละครับ ไม่งั้นจะแบ่งราคาขายให้ สูง กลาง ต่ำกันยังไงล่ะครับ แต่
คนถ่ายต่างหากที่จะเป็นตัวกำหนดว่าภาพนั้นเข้าขั้น มืออาชีพ หรือมือสมัครเล่น(ฝึกหัด) อย่าหลงกลการตลาดและแรงยุจากโฆษณาหรือคนรอบข้างที่ถือรุ่นสูงกว่าเราครับ จำในGGGที่เล่าเรื่องเด็กหนุ่มห้อย 5D กับเลนส์ L ยาวปรี๊ดแล้วรูปออกมาไม่ได้เรื่องได้มั๊ยครับ หรือเคยดูหนังที่ Jay Chou แสดงเรื่อง Initial D ได้มั๊ยครับ เค้าขับ Toyota AE-86 รถส่งเต้าหู้ลงเขา AKINA ชนะเซียนน่ะ มันก็ไม่ใช่แค่หนังนะ เรื่องทำนองนี้มีมาเยอะแล้วครับ จริงอยู่ อุปกรณ์หรือเครื่องมือก็มีผล แต่ตัวเราเองก็มีผลไม่แพ้กัน เมื่องบเรามีแค่นี้ ก็มุ่งมั่นโฟกัสไปในการพัฒนาตัวเองดีกว่าครับ ดูจากหลายเดือนที่ผ่านมา ทั้งบาร์ท ทั้งน้องโอ ทั้งพี่บุญ มีแววฉายประกายเจิดจ้ากันทุกคนเลยครับ พูดจริงๆครับ ไม่เชื่อย้อนกลับไปดูรูปที่เคยโพสต์กันเมื่อต้นๆกระทู้(GGG)กับตอนนี้ดูสิครับ เผลอมีสิทธิ์โดนแซงอย่างที่น้องชายพี่แซงพี่ไปแล้วก็เป็นได้ ฮ่าๆๆ
วันนี้ไปตัดผม เดี๋ยวนี้หลังจากคืนสังเวียน ก็เริ่มจะสังเกตสังกาภาพถ่ายในหนังสือต่างๆมากขึ้น เจอหนังสือแฟชั่นออกแนวเซ็กซี่ๆนิดๆ น่าจะหนังสือหัวนอกนะครับ พลิกๆดูๆ สังเกตเนื้องาน นางแบบคนแรกก็ดูดี สวยน่ารัก แต่ภาพมันดูขัดๆตายังไงๆอยู่ นั่งนึกก็พอจะติได้ว่า สีผิวดูราบเรียบไม่ค่อยมีโทน ดูทื่อๆยังไงบอกไม่ถูก แสงก็กระด้างๆ นึกไปว่า เราหาเรื่องเค้าเปล่าเน้อ พลิกไปใหม่ เป็นเจอนางแบบอีกคน อันนี้ถ่ายดีแฮะ สีผิวเนียน มีความละเอียดในการแบ่งโทนสีผิวอย่างที่ควรจะเป็น จะเล่าว่า แม้ในหนังสือระดับที่เราคิดว่า คนถ่ายน่าจะมืออาชีพแล้ว ก็ยังมีหลุดๆมาให้เห็นถมไปครับ เรื่องแบบนี้ก็คล้ายๆการเข้าทำงาน คนเก่งไม่แน่ว่าจะได้งานดี คนไม่เก่งก็อาจจะไปอยู่ตำแหน่งดีๆตรงนั้นแทนได้
