ชาวอาวุธปืนมาถ่ายภาพกันเถอะ

สวัสดีครับไม่ได้แวะมานาน ขอนำเสนอ "สารคดีปั่น (จักรยาน) คนเดียว ส่งท้ายปีเก่าและรับปีใหม่" Cheesy

วันแรกเ้ช้าวันเสาร์ที่ชัยภูมิ เริ่มปั่นไม่ค่อยเช้าใกล้ๆ 7 โมง ก็ปั่นจากบ้านไปที่จุดหมาย มอหินขาว ทางเรียบไปเรื่อยๆ มันเหมาะกับคอทางเรียบเช่นหมอบมากกว่า แต่ขอบอกว่ามันจะขึ้นเขาเกือบตลอด ระยะทางไปถึงแยกจากน้ำตกตาดโตน 20 กม. จากนั้นก็ไปถึงทางแยกไปสู่ มอหินขาว อีก 22 กม. ซึ่งต้องปั่นดันเนินแบบเรื่อยๆ เอื่อยๆ ยิ่งทางช่วงท้ายๆ ประมาณเกือบๆ 8 กม. เป็นถนนดินแดง ฝุ่นเพียบ ขึ้นตลอดไม่มีลงจนถึงลานนั่นแหละ เล่นเอาหมดแรง ช่วงนี้ไม่มีรูปให้ดูครับ เพราะรถเซอร์วิส (จำเป็น) ยังไม่ตามมา Grin

เพราะผมไม่รอดแน่ขาลงเนื่องจากไม่ได้กินข้าวเช้ามีแต่โอวัลตินกับกล้วยน้ำว้าสามลูก แม้ว่าจะไหลลงอย่างเดียวก้ไม่ประมาทเพราะกล้ามเนื้อค่อนข้างล้าทีเดียว แต่สนุกดีครับ ระยะทางทั้งสิ้น 44 กม. (รวมปั่นแถวนั้นด้วย) จากบ้านในเมือง เสียดายหาเส้นทางคลุกฝุ่นแบบสนุกๆ ไม่เจอ Sad

ภาพมอหินขาวทั้งหมดจากผู้ขับรถเซอร์วิส (จำเป็น) [

] คุณพ่อผมเอง [

] [

]

ลงจากมอหินขาวกลับมากินมื้อเที่ยง บ่ายๆ ก็ออกเดินทางไปเมืองเกินร้อยไปหนึ่ง มาอยู่สามวัน วันแรกหาแทร็กไม่เจอก้ปั่นทางเรียบๆ ไปก่อนจำนวน 23 กม. วันที่สองมีอาการท้องเิดินเลยหยุดปั่น นอนอยู่บ้านหาข้อมูลที่ปั่นทางแทร็ก และแล้วเราก็เจอข้อมูลว่ามีอยู่ที่ภูเขาแห่งเดียวของจังหวัด คือ ผาน้ำทิพย์ หรือมหาเจดีย์ฯ อำเภอหนองพอก มิชักช้า พยายามหาเบอร์เจ้าถิ่นก็ได้ความว่ามีน้องเจ้าถิ่น ปั่น Downhill และ Cross Country อยู่ แต่ไม่มีเบอร์ไปติดต่อที่ร้าน ทางขึ้นได้เลย ว่าแล้วเช้าก็เดินทางไปถึงเกือบสิบโมงครึ่ง ก็พูดคุยกับน้องเจ้าถิ่นชื่อทำร้านส้มตำ ไก่ย่างกับครอบครัว มีทางแทร็กให้ปั่นแต่ต้องมีคนนำ บังเอิญวันธรรมดาจะมาปั่นกันช่วงเย็นๆ ผมเลยต้องไปเดี่ยว ก็ปั่นท่องเที่ยวอีกเช่นเคย มีทางฝุ่นนิดหน่อย แต่เนื่องจากกลัวหลงทางก็เลยไม่ห้าว สรุปก็ยังไม่ประสบผลว่ามีแทร็กมันๆ แต่น้องมีทักษะจักรยานดีคนหนึ่งทีเดียว เดินทางไปเก็บถ้วยมาก็หลายที่ วันนี้ยังมีโอกาสได้พูดคุยกับแชมป์รุ่นห้าสิบปี เป็นพี่ตำรวจอยู่ที่นี้ก็แลกเปลี่ยนความรู้กันไป สนุกสนานครับ ตอนนี้ได้เบอร์น้องมาแล้่ว คราวหน้าต้องนัดล่วงหน้าเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนจะไปปั่นกัน วันนี้ไม่เหนื่อยเลยครับ สบาย สบาย ไปดูไมล์แล้วปรากฎว่า 22 กม.

อยู่สามวัน ก็เดินทางไปที่หนองคายเพื่อเยี่ยมครอบครัวของน้องชาย ซึ่งเพิ่งได้น้องเล็กอีกคน มาถึงวันแรกก็ปั่นทางเรียบๆ เลาะริมโขงอีก 24 กม. เส้นทางสวยงาม แต่ไม่มีใหล่ทางมันก็เลยเสียวๆ เวลาช่วงที่รถเริ่มออกสู่ถนน แต่ช่วงเช้าตรู่อากาศดีสุดยอด ไม่มีรูปครับปั่นจักรยานมีแต่รูปเจ้าตัวเล็กพี่กับน้องครับ

ขออวดหน่อยครับ คนพี่

อวดเจ้าตัวเล็ก

ปิดท้ายด้วยเดินทางไปเชียงคาน บ้านญาติ ซึ่งผิดแผนจากเดิมที่ตั้งใจจะปั่นเลาะริมโขงจากปากชมมาเชียงคาน ระยะประมาณสี่สิบกิโลเมตรแต่เพราะออกเดินทางสายมาถึงเที่ยงยังไม่ได้กินข้าวกลัวหมดแรง ขอบอกว่าเส้นนี้น่าปั่นทางเรียบ มีเนินเป็นระยะๆ วิว ข้างทางคือแม่น้ำโขง เลียบยาวตลอด แต่ขอบอกว่าเส้นจากปากชมเข้าเชียงคานถนนค่อนข้างแย่หน่อย ต้องขออภัยที่ไม่มีภาพวิวข้างทางประกอบ สุดท้ายผมก็ต้องเลยเข้าที่พักก่อนแล้วไปปั่นเล่นๆ ในตลาด ซึ่งทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไป ในความคิดของผม กำลังแย่ครับเชียงคาน Huh

คนจากต่างถิ่นไปเปิด guest house มีกิจการแบบที่พบเห็นในปาย ปายซึงผมไม่เคยไป เคยเห็นแต่ภาพถ่าย สภาพช่วงนั้นที่เจอคือรถทะเบียนจากกรุงเทพ จากที่อื่นๆ หลั่งไหลสู่ตลาดเล็กๆ แย่งกันซื้อหาอาหารจากร้านรวงในตลาด คนที่เดินในตลาดส่วนมากก็เป็นท่องเที่ยวเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ เหรียญย่อมมีสองด้าน จากอำเภอที่เคยเงียบๆ ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ตอนเช้ามีใส่บาตร ซึ่งพ่อบอกว่าจะคล้ายที่หลวงพระบาง คือ พระจะมารับบิณฑบาตรเป็นแถว แต่ขอโทษครับวันนั้นพระท่านติดกิจนิมนต์ ไม่พอมารับเพราะนักท่องเที่ยวเยอะมาก

ผมจะบอกว่าสภาพภาพบ้านเมืองแบบนี้หาได้ง่ายๆ จากหนองคาย ในแบบบ้านริมโขง (บ้านน้องชายอยู่ติดโขงเลย เดินไม่ระวังก็ร่วงลงน้ำไปเลย) ถ้าไม่ใช่ริมโขงแถวๆ บ้านเกิดผมก็ยังมีให้ดู ซึ่งก็มีคำถามว่าทำไมต้องเป็นเชียงคาน

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ชาวอาวุธปืนมาถ่ายภาพกันเถอะ (อ่าน 1156725 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 5 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้