ตอนนี้มีพี่ท่านหนึ่งให้ผมช่วยเรื่องค้นคว้าหาข้อมูลเรื่องนี้อยู่ในเรื่องอาวุธปืนที่ใช้ซองบรรจุกระสุนแบบแถวคู่เมื่อไร มียี่ห้ออะไรบ้าง ขนาดอะไรบ้าง ซึ่งการค้นคว้าหาข้อมูลทั้งเชิงเทคนิค และ เชิงประวัติจำเป็นจะต้องใช้เวลาพอสมควร
ส่วนเรื่องแนวทางในการควบคุมซองบรรจุกระสุนว่า ต้องไม่เกินกี่นัด หรือ ควบคุมยังไง คงต้องคิดกันอีกครั้ง หลังจากได้แนวทางในการแก้ไขจะอ้างเหตุผลเรื่องใดบ้างในการแก้กฎหมายในเรื่องนี้ครับ
การแก้ไขกฎกระทรวงทำไปเกือบหนึ่งปีแล้ว
ข้อมูลทางเทคนิคเกี่ยวกับซองกระสุนปืนพกของปืนทั้งโลก ผมเป็นคนรวบรวมให้วังไชยาไปเมื่อสองปีก่อน น่าจะสมบูรณ์พอสมควร เพราะใช้ฐานข้อมูลของ FBI Lab สรุปสั้น ๆ ได้ว่ามีทำกันมานานมากแล้ว แต่ที่แพร่หลายจริง ก็คือปืนบราวนิงไฮพาวเวอร์ ที่เริ่มผลิตใน ค.ศ.1935 (พ.ศ.2478) และเข้ามาขายทางพาณิชย์ในประเทศไทย ราว พ.ศ.2492
ตอนนี้ ก็เหลือแต่เพียง รอดูว่า มท.จะมีความจริงใจแค่ไหน เท่านั้นเอง
เรื่องซองกระสุนเกินสิบนัด ผมคิดว่าทุกคนมีส่วนผิดทั้งหมด และประชาชนมีส่วนผิดน้อยที่สุด แต่รับเคราะห์กรรมไปมากที่สุด
ข้าราชการหลาย ๆ คนชอบพูดว่า ในเมื่อรู้ว่าผิด แล้วไปซื้อมาใช้ทำไม
แต่ควรจะย้อนกลับไปดูบ้างว่า ศุลกากรก็รู้ว่าผิด แต่ก็ตรวจปล่อยให้ เพราะอะไร ?
นายทะเบียนก็รู้ตั้งแต่ออก ป.2 ให้ร้านปืนสั่งเข้ามาขายแล้วว่ามันผิด แต่ก็ปล่อยให้สั่งเข้ามา มิหนำซ้ำ ยังเป็นคนขายเสียเองด้วยซ้ำ ปืนสวัสดิการที่ขาย ๆ กันในช่วงปี 48-50 ประมาณเจ็ดหมื่นกระบอก มีปืนลูกโม่อยู่บ้าง ปืนคอมแพ็คบ้าง แต่เกินครึ่งที่ซองกระสุนบรรจุมากกว่าสิบนัด และโฆษณาในโบรชัวร์อย่างเปิดเผย
