เรื่องนี้เป็นเรื่องใหม่ในสังคมไทย และผมไม่คิดว่าจะสามารถทำได้ง่ายๆ ต่อให้ในกฎหมายสามารถเข้าชื่อได้ ๑๐,๐๐๐ คนก็เถอะ พอถึงเวลาจะเขียนใหม่ หรือจะแก้ไข หรือเปลี่ยนแปลงกฎหมาย การที่จะผ่านกฎหมายจากรัฐบาลตัวรัฐเองคงต้องมาพิจารณาว่ามีผลดีผลเสียตัวรัฐบาลตัว รัฐธรรมนูญผ่านแต่ยังมีอีกหลายประเด็นที่มีปัญหา คงต้องมาดูเป็นเรื่องๆ ไปครับ แต่ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีครับ ทำให้คนเข้าถึงรัฐธรรมนูญได้ง่ายไม่ใช่วางอยู่บนพานอย่างเดียว
สำหรับการขอ ป ๑๒ มีคดีหมายเลขแดงที่ อ.๑๕๑/๒๕๕๐ เป็นผลคำตัดสินของศาลปกครองสูงสุดเรื่อง การขออนุญาตขอ ป ๑๒ (ขอพกพาอาวุธปืน) ซึ่งเท่าที่อ่านคดีนี้เป็นช่วงที่งานทะเบียนอยู่ภายใต้ตำรวจ เพราะผู้ถูกฟ้องคือ สำนักงานตำรวจแห่งชาติ บังเอิญผมไม่ค่อยสนใจเรื่องพกพาอาวุธปืน แต่เรื่องที่น่าสนใจคือการที่ผู้ฟ้องระบุถึงสิทธิของผู้ฟ้องตามกฎหมายรัฐธรรมนูญ (ปี ๔๐) และอำนาจหน้าที่ของผู้ถูกฟ้อง และผู้ฟ้องมีความรู้ทางเนติศาสตร์ดี เพราะกำลังสอบเป็นผู้พิพากษา ได้แจกแจงประเด็นถึงสิทธิซึ่งความไม่เท่าเทียมกัน โดยระบุว่ามาจากระเบียบ คำสั่งของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ (ซึ่งไม่ใช่กฎหมาย) ผลการตัดสินของตุลาการปกครองสูงสุด คือ ยกฟ้องครับ สำหรับรายละเอียดคงต้องไปอ่านเอง
เพราะว่ามันค่อนข้างยาว แต่ไม่ใช่นักกฎหมายก็พออ่านแล้วทำความเข้าใจได้ครับ
โดยส่วนตัวผมว่าน่าจะลองดูครับ เพราะไหนๆก็มีรัฐธรรมนูญใหม่แล้ว ลองทดสอบว่าจะดีจริงอย่างว่าหรือไม่ครับ
อ้อเรื่องเสนอร่างกฎหมายนี่น่าจะเป็น พรบ. อาวุธ ครับ ไม่ใช่เสนอแก้รัฐธรรมนูญครับ
ส่วนคดีที่ตัดสินไปแล้วยังใช้รัฐธรรมนูญเก่าอยู่ครับ ผมไม่ทราบว่ารัฐธรรมนูญใหม่ยังจะมีผลเรื่องนี้เหมือนเดิมหรือไม่ครับ
