แล้วทำไมค้นหาแทบตาย... แต่พอเจอแล้วเราไม่เห็นได้ทราบอะไรเป็นเรื่องเป็นราวจากเจ้ากล่องนี้เลยเล่าครับ...
แถมยังมีเรื่องการอ่านข้อมูลข้างในนั้นอีก... เทคโนโลยีมันคงสูงส่งมากครับ สมัยเครื่องตกตั้งสิบกว่าปีมาแล้วประเทศไทยไม่มีศักยภาพอ่านข้อมูลข้างในนั้น... จนป่านนี้ประเทศไทยก็ยังไม่มีศักยภาพอ่านข้อมูลอีกอยู่ดี...
หากมันสูงส่งมากมายนัก ทำไมเขาถึงไม่สร้างไอ้แบบที่อ่านได้ง่ายๆเล่าครับ... เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีระบบเก็บข้อมูลไปไกลมากแล้ว วิธีเก็บข้อมูลในตัวไมโครชิปโดยไม่มีชิ้นส่วนเคลื่อนไหวทางกลเลยก็เป็นเรื่องง่ายในชีวิตประจำวันแล้วครับ... ทนแรงจีได้เป็นร้อยฯ ทนอุณหภูมิได้มากเท่าที่สร้างฉนวนหุ้มเอาไว้... ความจุสูงแบบเก็บหนังยาวมาตรฐานฮอลลีวู้ดตั้งเป็นสิบเรื่องในไมโครชิบเม็ดเดียวเองครับ...
คือนายสมชายสงสัยว่ามันน่าจะมีเรื่องอื่นที่เขาไม่ได้บอกเราครับ... แล้วทำไก๋บอกเราว่าเทคโนโลยีมันสูงส่งเสียจนกระทั่งต้องใช้ผู้เชี่ยวชาญครับ... เย้
ในวงการการบิน กว่าจะสร้างอุปกรณ์ใดๆที่จะมาใส่ในเครื่องบินนั้นมันต้องใช้เวลา ยกตัวอย่างเช่น การสับเปลี่ยนเก้าอี้นั่งทั้งลำ จาก 195 ที่นั่ง มาเป็น 207 ที่นั่ง ถ้ายังไม่มีพิมพ์เขียวในแบบที่ต้องการ จะต้องส่งแบบพิมพ์เขียวให้กับรัฐบาลของประเทศผู้ผลิตก่อนเพื่อรับรอง ซึ่งจะต้องทำการทดลองการตกการกระแทก กว่าจะได้การรับรองใช้เวลาร่วมปี เป็นต้น
และไอ้ที่ว่าเครื่องบินใช้เทคโนโลยีสูงนั้นมันไม่ใช่หรอกครับ ระบบนำร่องของเครื่องบินยังใช้เทคดนโลยีสมัยเมื่อห้าสิบปีที่แล้วอย่างไรอย่างนั้น คอมพิวเตอร์ที่ใช้เพื่อการนำร่อง ก็ใช้ CPU ที่ล้าสมัยกว่าคอมพิวเตอร์โง่ๆที่เราใช้กันอยู่เลยครับ
ส่วนการถอดระหัสใน FDR นั้นไม่ใช่ว่าประเทศไทยไม่มีศักย์ภาพเพียงพอที่จะถอดระหัส แต่ตามสนธิสัญญาที่ประเทศไทยเป็นรัฐภาคีกับองค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ เมื่อเกิดอุบัติเหตุทางอากาศ จะต้องส่ง FDR & CVR ไปยังประเทศที่เป็นกลางเพื่อการถอดระหัสทั้งนี้เพื่อที่จะได้ไม่เป้นการเข้าข้างใคร แต่ในกรณีของ วันทูโกนั้นผมไม่ทราบว่าเจ้าของเครื่องบินนั้นเป็นประเทศไหน เพียงแต่วันทูโกเป็นผู้ครอบครองเท่านั้น และเครื่องบินจดทะเบียนไทย ดังนั้นจะต้องส่งอุปกรณ์ที่ว่านี้ไปยังประเทศที่สาม แต่ยังไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดจึงต้องส่งไปยังสหรัฐฯ เพราะเครื่องบินแบบ MD-82 นั้นผลิตในสหรัฐฯ
ถึงอย่างไรก็ตามเมื่อทำการถอดระหัสแล้ว ขั้นตอนต่อไปคือการเอาข้อมูลที่ถอดรวมทั้งเสียงบันทึกการสนทนา มาทำการสร้างในรูปแบบภาพและเสียงเคลื่อนไหว เพียงแต่ไม่มีหน้านักบิน ทั้งนี้เพื่อที่จะทราบถึงการทำงานของนักบินการทำงานของเครื่องบิน รวมไปถึงว่าในช่วงเวลานั้นใครเป็นคนบินจนกระทั่งเครื่องเกิดอุบัติเหตุ ผมมีข้อมูลของการสอบสวนอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในประเทศไทยซึ่งจะไม่เหมือนกับที่นำออกฉายทางช่อง National Geographic หรือ Discovery Channel แต่ข้อมูลนี้ยังเผยแพร่ไม่ได้เนื่องจากยังไม่มีผลสรุปออกมาอย่างเป็นทางการต่อสาธารณชน แต่นำมาศึกษาเพื่อหาทางป้องกันไม่ให้เกิดขึ้น
ในปัจจุบันนี้ทุกๆสายการบินจะมีการอบรมวิชา CRM (Crew Resource Management) โดยการเอานักบิน, ลูกเรือ, ช่าง, ฯลฯ เข้ามาอบรมพร้อมกัน เอาอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นจาก นักบิน ลูกเรือ ช่าง จากคนทำความสะอาด มาศึกษาและวิเคราะห์ถึงสาเหตุที่น่าจะเกิดขึ้น และวิธีการป้องกัน ซึ่งผู้ที่ผ่านการอบรมนี้ร้อยละ 95 สามารถลดความเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุได้ และผู้ที่เข้าจะต้องกลับเข้าอบรมย่อยทุกๆปี และอบรมใหญ่ทุกๆสองปี
บางเรื่องหลังไมค์ได้ครับ มันมีหลายๆอย่างที่ไม่สามารถบอกได้ เอาไว้ถ้ามีโอกาสกันข้าวกันจะเล่าให้ฟัง สนุกกว่าเรื่องปืนเยอะ
