โถมีเท่านี้เอง...รู้แบบนี้ให้พี่สมชายผลิตเองก็ได้
ต้องลองทำเป็นธุรกิจการค้าดูครับ
แป๋บเดียวเดี่ยวคนไทยก็ก๊อปได้ ว่ามั้ย
ไม่ใช่เรื่องเทคโนโลยีครับ... อ่านคุณ FlyingKob เขียนซิครับ คือมันมีเรื่องอื่นที่เขาไม่ได้บอกเราอีกแยะ...
คนไทยไม่ต้องก๊อปหรอกครับ.....ทำได้หลายอย่าง เพียงแต่.....เรามีการส่งเสริมหรือไม่ เรามีการสนับสนุนเงินทุนหรือไม่ ขั้นตอนกว่าจะได้การรับรองนั้นมันไม่ใช่ง่ายๆ ผมขอยกตัวอย่างแล้วลองคิดเอานะครับว่าทำไม่เครื่องบินจึงราคาแพง
เรื่องการเปลี่ยนยาง มีขั้นตอนดังนี้
ยางเครื่องบินจะต้องได้รับการรับรองจาก
1. รัฐบาลประเทศผู้ผลิต
2. องค์กรการบินสหรัฐฯ FAA
3. องค์กรการบินแห่งชาติยุโรป JAA
4. รัฐบาลของประเทศที่จดทะเบียนเครื่องบิน
ต่อมาขั้นตอนในการเปลี่ยนยาง
สถานที่เปลี่ยน พูดง่ายๆ "ร้านยาง" จะต้องได้รับการรับรองจากกรมการขนส่งทางอากาศ ซึ่งจะรวมถึงช่างที่จะเปลี่ยน ไม่ใช่เอาเด็กจบช่างกลใหม่ๆมานั่งเปลี่ยน คนทำจะต้องมีวิชาเฉพาะด้านเป็นพิเศษ หลังจากเปลี่ยนใครเปลี่ยนคนนั้นต้องลงนามรับรองการเปลี่ยน และคนเปลี่ยนจะต้องมีใบอนุญาตด้วยครับ ต่อมาจะต้องมีวิศวกร(นายตรวจ)ลงนามรับรองอีกครั้ง พอเอามาใส่เครื่องบินก็จะต้องลงสมุดปูมการบิน และต้องลงนามรับรองก่อนทำการบิน สุดท้ายนักบินลงนามรับรอง ดูๆไปมันยุ่งนะครับแต่มันเป็นการทำงานตามขั้นตอนที่ทุกๆขั้นตอนจะต้องมีการรับรองมีการบันทึกทั้งหมดซึ่งจะรวมไปถึงเหตุผลของการเปลี่ยน ก็ยางมันราคาแพงครับ เปลี่ยนบ่อยๆบริษัทเจ๊ง แต่บริษัทยางรวย อย่างนี้เป็นต้น
มาถึงชิ้นส่วนวัสดุต่างๆที่มาใส่ในเครื่องบิน ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆจะเอามาใส่เหมือนรถยนต์ได้นะครับ ขนาดไอ้ที่ง่ายที่สุด คือแผ่นกรองแสงยังต้องมีการรับรองของวัสดุที่ทำเลยครับ ตั้งแต่ใยผ้า ตัวโครง จุ๊บยาง ว่าเมื่อเกิดไฟไหม้แล้วจะมีสารพิษที่ระเหยออกมาเป็นอันตรายได้กี่เปอร์เซนต์ เป็นต้น ดังนั้นจะเอาแผ่นกรองแสงที่มีรูปสนู๊ปปี้มาติดบนเครื่องไม่ได้ครับ
ตอนนี้เห็นภาพรึยังว่ามันไม่ง่ายเลยครับที่จะนำวัสดุอุปกรณ์มาติดตั้งบนเครื่องบิน แต่ในปัจจุบันนี้มีชิ้นส่วนหลายๆชิ้นที่ผลิตขึ้นในบ้านเมืองของเราแล้วนำไปติดตั้งบนเครื่องบิน แต่ส่วนใหญ่จะเป็นงานที่เกี่ยวข้องกับการบริการ เช่น ชุดรถเข็นที่บรรดาสาวๆเข็นเอาอาหารมาบริการท่านทั้งหลาย ตู้เก็บกระเป๋าและสัมภาระใต้ท้องเครื่องบิน ถาดอาหารต่างๆ รวมไปถึงโลงศพที่ฝรั่งมาเที่ยวแล้วตายในบ้านเรา ก็มันมีตัง (ประกันจ่าย) ขามาบ้านเรานั่งข้างบนขากลับนอนสงบใต้ท้องเครื่องบิน และชิ้นส่วนลำตัวของเครื่องบิน อย่างนี้เป็นต้นครับ
ส่วนการซ่อมนั้น บ้านเราสามารถซ่อมได้โดยได้รับการรับรองจากนานาประเทศทั่วโลก ดังนั้นเรามีมาตรฐานสูงครับ
ตอนนี้ยังเหลือด้านการผลิตเท่านั้น ที่เรายังไม่ได้รับการสนับสนุนที่ดีเท่าที่ควร เคยมีบริษัทAir bus industries จะมาตั้งฐานใหญ่ในการซ่อมบำรุงเครื่องบินแอร์บัสที่บินกันอยู่ในภูมิภาคนี้ แต่ก็ยังไม่ประสพความสำเร็จเท่าที่ควรทั้งๆที่เรามีศักย์ภาพเพียงพอทั้งกำลังคน สถานที่ (สนามบินร้างเรายังมีอีกเยอะ) ก็เพราะอะไร......ทุกๆท่านคงทราบดี ก็เหมือนกับพวกเราชาวปืนทั้งหลาย ที่อยากให้มีโรงงานผลิตในบ้านเรา มันยังมีไม่ได้เลย แล้วเราจะเอาอะไรมาพัฒนาประเทศชาติหละครับ ในเมื่อผู้หลักผู้ใหญ่มองคนละขั้ว ไม่สนับสนุนไม่ว่า แต่อย่ากีดกัน
พอแล้วครับเดี๋ยวฟิวส์ขาด