จากภาพนี้
เอ๋ ขอเตือนนะ ไม่แนะนำให้เอาขวดแก้วมาเป็นเป้า เพราะพอแตก ขวดแก้วมันก็จะแตกตรงนั้น
เวลาเดินมาตั้งเป้าอีกก็เหยียบเศษแก้ว ถึงแม้จะใส่รองเท้า แต่ไม่มีใครรู้ว่าแก้วมันแตกไว้ลักษณะไหน
เกิดเหยียบมุมนี้ อีกมุมมันตวัดขึ้นมาฉกป้าบเข้าหลังเท้าหรือข้างๆเท้าได้ก็น่ากลัวล่ะ
คิดจะเก็บเศษเเก้วเมื่อไหร่มันก็ยาก เพราะเยอะ ทั้งชิ้นใหญ่ชิ้นเล็ก ดีไม่ดี ฝนตกปุ๊บ โดนน้ำฝนชะไหล
ไปหาที่ต่ำอีก อาจไปไม่ไกล แต่ก็ทำให้เศษมันกระจายออกไปเรื่อยๆ
แนะนำว่า เศษที่มีอยู่ พยายามเก็บๆให้เยอะที่สุด แล้วคราวหลังใช้ขวดพลาสติกแบบขวดน้ำหรือ
ขวดน้ำมันเครื่องไปเลย พังก็หามาใหม่ ไม่อยากหามาใช้บ่อยๆ จ้างช่างตัดเหล็ก ตัดเหล็กกันสึก
หนาสัก5-6มิล เป็นรูปทรงตามต้องการ เจาะรู ร้อยเชือก แขวนกะคาน ยิงไป เด้งไป หยุดเด้งยิงต่อ
ใช้ได้นานด้วย
ดูจากรูป สมควรแล้วที่กลิ้งเป็นลูกขนุน ดูรองเท้าเธอที่ใส่ขึ้นเขาก่อนจิ
แหม.... จะเป็นคาวเกิร์ลสาว มีลูกซองของตัวเองแล้ว อยากมีไร่องุ่นเป็นของตัวเอง
ดูรองเท้าเดินขึ้นเขาจิ แม่คาวเกิร์ล
เฮ้อ...ไม่อยากจะบ่น...
เปลี่ยนเลย..เปลี่ยนให้เหมาะสม ยิ่งใส่คู่นี้ไปตั้งเป้าใหม่นะ โดนเศษแก้วฉึกๆๆไปเรื่อยๆ พื้นพังแน่ๆ
เผลอๆ ตอนมันพังปุ๊บได้เลือดปั๊บเลย...
แค่นี้แหละ ไปแล้ว ยิ่งแก่ยิ่งบ่นวุ๊ยเรา.....
