เมื้อกี้พ่อผมโทรตามตัวเข้าไปคุยที่บ้านแบบด่วนๆ ผมงงเล็กน้อยเพราะไม่รู้ว่าเรื่องอะไร
ไปถึงพ่อถามเลย ว่า
ไปทำอะไรให้นายอำเภอโกรธ? 
พ่อบอกว่าผู้ใหญ่บ้านมาบอก ว่า
นายอำเภอเรียกผู้ใหญ่ไปด่า บอกว่าวันก่อน นายอำเภอให้คนขับรถโทรตามผู้ใหญ่ด่วน
ตอนนั้นคงทำนาอยู่มั้งเห็นบอกเสื้อผ้าเปียกทั้งตัว ด้วยความเกรงใจและกลัวนายก็ไม่ได้เปลี่ยน รีบไปเลย
ไปถึงก็โดนเลย บอก
ว่าทำไมไม่ดูแลลูกบ้าน ปล่อยให้มาทำแบบนี้ได้ไง ผู้ใหญ่ก็งงไม่รู้เรื่องอะไร
นายอำเภอก็พูดถึงผม ว่า
ทำไมพูดไม่รู้เรื่อง บอกไปแล้ว คุยไปแล้วไม่เข้าใจ มายื่นหนังสืออะไรอีก คงฝากให้ผู้ใหญ่มาบอกผมมั้ง
ก็เลยต้องอธิบายกับพ่อว่า ผมไม่ได้มีเจตนาไปงัดข้อกับท่านนายอำเภอ ผมมีเหตุผลอ้างอิงเป็นข้อกฎหมายที่สามารถจะอุทธรณ์ได้
ไม่ได้ทำไปมั่วๆ ว่ากันตามกฎหมาย เท่านั้น
ให้ท่านเบาใจว่าผมไม่ได้พูดให้นายอำเภอไม่พอใจแน่ เพราะตอนไปพูดกับท่านก็ได้แต่นั่งฟังอย่างเดียว ไม่มีโอกาสพูดเลย
อิอิ
ท่านก็เข้าใจ บอกให้ผมไปอธิบายให้ผู้ใหญ่บ้านเข้าใจด้วย
อนิจจาข้าราชการปกครอง(ท่านนี้)..........
ท่านฯคงคิดเพียงว่าท่านมีอำนาจสั่งไม่ให้ป.3........แต่การออกคำสั่งทางปกครองเป็นหนังสือต้องจัดให้มีเหตุผลไว้ด้วย และเหตุผลนั้นอย่างน้อยต้องประกอบด้วย
(๑) ข้อเท็จจริงอันเป็นสาระสำคัญ (๒) ข้อกฎหมายที่อ้างอิง (๓) ข้อพิจารณาและข้อสนับสนุนในการใช้ดุลพินิจ
ถ้าท่านฯหาข้อกฎหมายมาอ้างอิงไม่ได้ หรือข้ออ้างอิงของท่านฯ(ว่าห้ามมีซ้ำขนาด)มันไม่ใช่กฎหมาย
ก็น่าจะรู้ว่ามันเป็นคำสั่งทางปกครองที่ไม่ถูกต้อง
สิ่งที่ท่านฯควรทำ.....คือคิดเสียใหม่......ออกป.3 ให้คุณแก้วฯ ..... ข้อโต้แย้ง-คำอุทธรณ์ก็หมดประเด็น....เป็นอันยุติ
แต่สิ่งที่เป็นไปในวิชามารของท่านฯ...ตามที่เล่า....มากดดันคุณแก้วฯนี่ช่างน่าอนาถแท้
คุณแก้วฯน่าจะบอกให้ท่านฯได้ทราบว่า อีกไม่เกิน90วัน หากยังไม่ได้ป.3 ... ท่านฯจะถูกฟ้องคดีในศาลปกครอง
