ไม่ได้เข้าเว๊บถี่เหมือนทุกวันเพราะเป็นไข้หวัดใหญ่มา 5 วัน กินยาแล้วอาการไม่ทุเลาลงครับ
สวัสดีครับพี่.....
เห็นพี่แจ่มใสดีขึ้นนะครับ
คอยตามอ่านและเอาใจช่วยเสมอ
ผมพยายามปรับตัวทำใจรับสถานะไว้เสมอครับ
ขอบคุณที่ติดตามและเอาใจช่วยผมครับ
ลูกสาวน่ารักครับ....น่าจะอยู่ในช่วงติดคุณพ่อนะครับ...
ผมเรียนตามความจริงในฐานะคนมีลูกสาว (ลูกคนเดียว) ผมติดลูกสาวครับ
..พ่อ ลูก แต่งตัวดูอบอุ่น น่ารักดีจัง..
พี่ visith ทักเหมือนพี่ๆ หลายแผนกที่ รพ.ทักเลยครับ
ขอให้พระคุ้มครองครับพี่....หายเร็วๆครับ
กำลังใจ.....เสียไม่ได้ครับพี่
ด้วยความเคารพครับ
กำลังใจไม่เสียและไม่ขาดเพราะได้จากพี่และพี่ทุกท่านตลอดเวลาครับ
ขอบคุณครับพี่
ขอเป็นกำลังใจให้ครับ "ยืนหยัดต่อสู้คือชัยชนะ"
ด้วยความจริงใจ
hs1koa
ผมยังต้องสู้และจะพยายามยืนอยู่ข้างๆ ครอบครัวต่อไปให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ
ขอบคุณครับ
เอาใจช่วยเสมอครับพี่RroamD
ขอบคุณครับพี่
ขอเป็นอีก1 กำลังใจให้ด้วยครับ
ขอบคุณครับพี่
ผมระลึกถึงพี่อยู่ตลอดและเป็นกำลังใจให้พี่เรื่องสุขภาพเสมอเช่นเดียวกันครับ
ขอบคุณครับ
ขอให้อาการดีขึ้นเป็นลำดับครับ
ขอบคุณครับพี่ วันนี้มีลำดับใหม่มาให้อ่านแล้วครับ
จากรูปคุณอารมณ์ดียังคงว่องไวแข็งแรงกว่าที่ผมหลับตานึกภาพเอาจากที่อ่านกระทู้มาครับ คิดว่าคงจะมีข่าวดีเข้ามาเรื่อยๆครับ จากประสพการ์ณที่คุยกับพ่อแม่เด็กที่อยู่วอร์ดเดียวกัน พอไกล้จะหายก็จะเริ่มมีข่าวดีๆเข้ามาครับคนนั้นเคยเป็นแล้วหายคนนี้เคยเป็นแล้วหาย แต่คุณหมอและพยาบาลในวอร์ดไม่เคยรับรองหรือให้ความหวังเลยครับเรียบๆเย็นๆแต่ทรงประสิทธิภาพเก่งมากครับ เสียบปลั๊กก็เสียบง่ายๆ เด็กเล็กบางคนให้คีโมทางไขกระดูกสันหลังผมได้ยินเสียงร้องเอะอะแป๊บเดียว ประเดี๋ยวก็มานอนหมดแรงเตียงข้างๆแล้ว(เด็กคนนี้เดี๋ยวนี้ก็หายแล้วครับ) แม่เด็กส่วนใหญ่พอเข้ามาเห็นเอาตังค์หนึ่งบาทขึ้นจบหัวแล้วแอบๆวางไว้หัวเตียง ถามว่าทำไปทำไมก็ตอบว่าซื้อเตียงจากเจ้าที่ครับ
อ่านๆดูคุณหมอที่รักษาคุณอารมณ์ดีนี่จะถี่ถ้วนรอบคอบดีมากนะครับ ขอให้หายเร็วๆครับเป็นกำลังใจให้ตลอดครับ
ผมอ่านข้อความของ พี่อภิสิทธิ์ หลายๆ รอบแล้วนำมาเปรียบเทียบกับวอร์ดเคมีที่ รพ.ที่ผมเข้ารับการบำบัดตั้งแต่พบการกระจายและลุกลามของโรคไปที่ปอด ผู้ป่วยส่วนใหญ่เป็นวัยกลางคนเท่าที่พบเพราะถ้าเป็นผู้ป่วยเด็กจะถูกแยกไปรักษาของวอร์ดเด็กต่างหาก แต่พบผู้ป่วยใหม่ที่ทราบว่าต้องมารับเคมีบำบัดครั้งแรกทุกคนกลัวแบบหมดกำลังใจไม่กล้าถามใครแม้กระทั่งพี่ๆ พยาบาล แต่ผู้ป่วยที่เข้าโปรแกรมมาก่อนจะทำหน้าที่อัตโนมัติเหมือนกันทุกคนคือเข้าไปคุยด้วยและให้ข้อมูลประสบการณ์จากการรับเคมีบำบัด ทำให้ผู้ป่วยใหม่เข้มแข็งและเมื่อมีโอกาสพบกัน (ถ้าวันให้เคมีตรงกัน) จะเห็นรอยยิ้มทันทีที่พบกันครับ
พี่ๆ พยาบาลที่วอร์ดจะไม่ให้ข้อคิดและแนวทางการรักษาเช่นเดียวกับที่พี่บอก แต่ถ้าซักและถามผู้ป่วยทุกคนว่ามีอาการอะไรที่พบว่าผิดปกติเพิ่มหรือไม่แล้วบันทึกลงในแฟ้มตรวจเพื่ออาจารย์ได้อ่านวันเว้นวันเหมือนกรณีปวดขาอย่างรุนแรงจนอาจารย์ส่งทำ bone scan แล้วพบการลุกลามก่อตัวที่กระดูกเชิงกรานและอยู่ในขั้นตอนการรักษาแล้ว อาจารย์ศัลยกรรม อายุกรรมโลหิตวิทยา และ อายุกรรมผิวหนัง ทำงานเป็นทีม
เรื่องตังค์หนึ่งบาทเป็นเรื่องที่ผมได้ทราบจาก พี่อภิสิทธิ์ เป็นคนแรก ครับ ตอนผมพักรักษาตัวที่หอผู้ป่วยชายพิเศษเดี่ยวหลังผ่าตัด ผมให้แฟนซื้อพวงมาลัยสองพวงทุกวัน ทั้งสองพวงให้เธอถือพร้อมธูปในมือขณะไหว้และอธิษฐานกับท่านบรมครูหมอชีวก โกมารภัจจ์ ถวายให้ท่านหนึ่งพวงแล้วอีกหนึ่งนำขึ้นมาไว้ที่หัวเตียงแล้วอธิษฐานถวายดอกไม้ขอใช้เตียงจากเจ้าที่ครับ
ขอบคุณครับ
21 ตุลาคม 2551แฟนขับรถไปส่งและถามว่าจะให้อยู่เป็นเพื่อนหรือไม่ ผมก็ให้เธอกลับไปอยู่กับลูกสายเพราะไม่มีอะไรแตกต่างกับการมารับเคมีบำบัดแต่ละครั้ง
ยื่นเอกสารที่เวชระเบียนเสร็จแล้วเดินไปรับบัตรคิดเพื่อเจาะเลือด OhO...เบอร์คิว 220 ดูเวลา 08.15 น. บัตรคิวที่กำลังเรียกเพิ่งจะเบอร์ 160 กว่า ผมจึงขึ้นไปขอรับแฟ้มที่ห้องตรวจอายุกรรมผู้ป่วยนอกมาเดินเรื่องเหมือนที่ต้องทำทุกครั้งคือการรับรองการใช้สิทธิ์และผู้ป่วยในเพื่อรับเคมีบำบัด เดินเรื่องเรียบร้อยแล้วมานั่งรอจนถึงคิวเข้าเจาะเลือดเสร็จเวลา 09.30 น. วันนี้เจ้าหน้าไม่มา 1 คน ผู้ป่วยรอคิวยาวเลยครับ
ลงไปกินแกงเขียวหวานไก่ราดข้าว 1 จาน โค๊ก 1 แก้ว อิ่มท้องแล้วรีบกินยาลดความดันโลหิต 1 เม็ด ยาแก้ปวดลดไข้ ยาแก้อักเสบที่เตรียมมาไม่ได้กินครับ ขึ้นไปที่วอร์ดเคมีบำบัดพบพี่หัวหน้าพยาบาลยื่นแฟ้มให้แล้วเล่าให้ทราบว่าเป็นไข้สูงมา 5 วันติดต่อกัน พี่พยาบาลบอกว่าวันนี้คงต้องเหงาหน่อยเพราะเตียงประจำมีผู้ป่วยใหม่มา ผมต้องไปอยู่โซนแรก ผมไปที่โซนแรกไม่มีผู้ป่วยนอกจากผมแต่ก็เคยนอนที่โซนนี้ถ้าขึ้นมาที่วอร์ดสายมากๆ นอนที่เตียงได้สักครู่เดียวพี่พยาบาลถือแฟ้มตรวจมาแล้วแจ้งให้ผมไปตัดไหมที่แผลผ่าตัดส่งตรวจชิ้นเนื้อแล้วไปพบอาจารย์ที่ห้องตรวจผู้ป่วยนอก เสร็จแล้วกลับขึนมาที่วอร์ดเคมีเพื่อรอว่าจะมีการปรับสูตรเคมีบำบัดหรือไม่อีกครั้งครับ
ส่วนที่พี่ได้ยินว่าเยอรมันๆตอนผ่าตัดนั้น...
น่าจะเป็น German Stitch เป็นชื่อเรียกกันสำหรับวิธีเย็บแผลที่ศีรษะแบบหนึ่งครับ...
แบบนี้ใช่มั้ยครับพี่หมอ
ผมตรงไปที่ห้องผ่าตัดเล็ก พี่พยาบาลยิ้มและถามว่ามีใบนัดหรือไม่ ผมเรียนว่ามาตัดไหมแล้วส่งแฟ้มให้ นั่งรอไม่ถึง 5 นาทีพี่พยาบาลนำเครื่องมือห่อกลางๆ มีสติ๊กเกอร์ติดว่า " ฆ่าเชื่อโรคแล้ว " มาวางที่โต๊ะพร้อม ให้ผมถอดหมวกออกแล้วทำความสะอาดแผลหลังจากนั้นก็เริ่มต้นตัดไหมจนเสร็จในเวลาอั้นสั้น พี่พยาบาลบอกว่าแผลดีมากไม่ติดเชื้อสบายใจได้พร้อมพิมพ์ผลตรวจชิ้นเนื้อให้ผม (พี่เค้ายิ้มๆ และบอกว่าเจ็บตอนผ่าตัดส่งตรวจเพื่อต้องการผลที่แน่นอนสำหรับการรักษาแบบต่อเนื่อง นี่คือบริการของ รพ. ของเรานะคะ) ผลตรวจถูกใส่เข้าแฟ้มและซองน้ำตาลที่ผมถือมา พี่พยาบาลติดต่อที่วอร์ดเคมีอีกครั้งแล้วบอกให้ผมไม่ต้องลงไปพบอาจารย์เพราะผู้ป่วยล้นห้องตรวจวันนี้ครับ
หลังตัดไหมครับ 
ผมกลับไปที่วอร์ดเคมีนำแฟ้มกลับไปให้พี่พยาบาลแล้วกลับไปนอนที่เตียง อาหารเที่ยงสำหรับผู้ป่วยมาเวลา 11.30 น. ผมยังไม่หิวจึงยังไม่ได้เปิดดู หลับไปพักหนึ่งคุณโหน่งพยาบาลรองหัวหน้าวอร์ดมาปลุกผมและแจ้งให้กินข้าวเพราะอีกครึ่งชั่วโมงจะเริ่มให้น้ำเกลือและเข้าโปรแกรม ผมเปิดฝาครอบถาดอาหาร วันนี้เป็นผัดไทยเส้นจันทน์ ขนมหวานเป็นกล้วยบวดชี กินได้ทั้งหมดเพราะชอบทั้งสองรายการ ขั้นตอนการให้น้ำเกลือ ยาแก้แพ้ เคมีบำบัด เริ่มเข้าสู่เส้นเลือดเวลา 13.30 น. พี่หัวหน้าพยาบาลมาวัดความดันให้ได้ผล 127/75 แจ้งว่าความดันโลหิตปกติดีเสร็จแล้วนั่งซักอาการป่วย 5 วันอย่างละเอียดพร้อมบันทึกลงในแฟ้มผู้ป่วยของผม ให้เคมีบำบัดเสร็จแล้วให้ผมไปรับแฟ้มที่เคาน์เตอร์แล้วลงไปพบอาจารย์เรื่องอาการไข้และทราบรายละเอียดเรื่องชิ้นเนื้อครับ
16.00 น. ผมส่งแฟ้มให้ที่ห้องตรวจอายุรกรรมผู้ป่วยนอก พี่พยาบาลให้นั่งรอเรียกชื่อที่หน้าห้องตรวจ ประมาณสิบกว่านาทีก็ได้เข้าพบอาจารย์ ท่านดูผลจากการตรวจชิ้นเนื้อจากรายงานแล้วแจ้งพร้อมรอยยิ้มว่า เป็นการอักเสบมีหนองไม่ไม่เซลมะเร็ง ซึ่งท่านเป็นห่วงจึงได้พาผมไปให้อาจารย์ทางผิวหนังช่วยดูจนสั่งผ่าตัดเพื่อส่งตรวจชิ้นเนื้อ เพราะจากประวัติการรักษาผู้ป่วยที่เป็นมะเร็งในช่องท้องแล้วกระจายมาที่ปอดมักจะพบการลุกลามไปที่สมองด้วย ดังนั้นกรณีของผมท่านสบายใจได้ในระดับหนึ่งยังไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง การรักษายังใช้โปรแกรมเดิมจะครบการให้เคมี 3 X 6 ท่านบอกว่าผมเป็นคนไข้ที่นิสัยดีและเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงจากอาการของตัวเองซี่งเป็นสิ่งที่ดีและเป็นส่วนช่วยในการค้นหาติดตามโรคต่อเนื่องสำหรับแพทย์ที่ดูแลรักษาด้วยครับ
ท่านถามว่าระหว่างที่ป่วย 5 วันได้กินยาอะไรบ้าง ผมก็เรียนท่านว่า ยาแก้ปวดลดไข้พาราเซตามอล ยาแก้อักเสบอะม๊อกซิล สองอย่าง ท่านถามเพิ่มว่าเคยแพ้ยาอะไรบ้างมั้ย ผมเรียนว่าไม่แพ้ครับ ท่านสั่งยาให้และบอกว่าไม่ต้องใช้ยากล่อมประสาทอ่อนๆ ก่อนนอนที่ทางวอร์ดเคมีจ่ายให้เพราะว่ายาที่สั่งให้ทั้งหมดกินแล้วมีอกาการง่วงอยู่แล้ว คงนอนหลับได้แน่นอน ให้พักผ่อนมากๆ ผมขอบคุณและลาท่านครับ
นอกจากยาลดไข้แก้ปวดและยาแก้อักเสบที่ผมกินอยู่แล้ว ท่านสั่งเพิ่มยาสองตัวนี้ให้ครับ
รอลุ้นผลชิ้นเนื้ออยู่ครับ...
เป็นกำลังใจให้พี่อยู่เสมอครับ...
ขออนุญาตเรียนถามพี่หมอรุตเพิ่ม เมื่อคืนนี้ผมทานยาทั้งสี่ตัวและเข้านอนประมาณ 5 ทุ่ม ไม่มีอาการไข้สูงหนาวสั่นสลับกับอาการร้อนเหงื่อแตกที่เคยเป็นมาห้าวัน แต่มีอาการเหงื่อออกมากขนาดเปียกที่นอนและต้องลุกมาเปลี่ยนชุดนอน 3 ครั้ง ตั้งแต่ช่วง ตี 1 ตี 3 และ 6 โมงเช้า อาการดังกล่าวเป็นเพราะเพิ่งรับเคมีบำบัดมาและอยู่ในระหว่างที่เป็นไข้หวัดใหญ่หรือไม่ครับขอบพระคุณพี่หมอรุต
พี่ๆ และทุกท่านที่สละเวลาเข้าติดตามกระทู้นี้ครับ
ด้วยความเคารพทุกท่านครับ 
