เพื่อวงการนี้ ที่เรารัก

[Don Quixote]

ขอแจกแต้มคุณทัด คุณจ้าว และคุณครูเบิ้ล หน่อยครับ

[Don Quixote]

ผมว่าจริงเรายังไม่พร้อมนะ   หมายถึงพวกเราทุกคน
ไม่พร้อมยังไง  อาจจะไม่ใช่ตัวเราทีเดียวที่ยังไม่พร้อม   แต่ก็คงหมายรวมถึงภาครัฐด้วย

***

ผมงงข้อความช่วงนี้ครับ ราวกับจะสื่อว่าการที่เมืองไทยให้ประชาชนครอบครองปืนมาตลอดนี่ เดินทางผิด อย่างน้อยๆ บ้านผมก็มีปืนมา 3 ชั่สคนแล้ว ยังไม่เห็นว่าไม่พร้อมตรงไหน? อย่างไรก็ตาม ปรากฎการณ์ทางการเมืองและสังคม จะให้สมบูรณ์แบบ 100% ไม่มีกรณียกเว้นนั้นเป็นไปไม่ได้

สิ่งจริงๆ ที่ผมต้องการสื่อก็คือ  เมื่อเราอยากให้มีปืนมากขึ้น  หรือราคาถูกลง  และกฏเกณฑ์การขออนุญาติมีแบบแผนที่ชัดเจนไม่ใช่ใช้ดุลพินิจแบบทุกวันนี้    ถ้ามองกลับกัน  เราเป็นผู้มีอำนาจตัดสินใจ  สมมุติเป็น รมต.  มหาดไทย   มีประชาชน  หรือพวกชมรมปืน  มายื่นหนังสือขอเปลี่ยนแปลงกฏหมายปืน  เพิ่มโควต้าการนำเข้า  หรือว่า อะไรก็ตามที่เป็นการ  อำนวยความสะดวกให้ประชาชนมีปืนที่ถูกต้องได้ง่ายขึ้น    หรือมีมากขึ้น   ท่านคิดว่า รมต. คนไหนที่อยากจะให้ท่านง่ายๆ

สิ่งที่ผมอยากบอกก็คือว่า   เราต้องปรับเปลี่ยนตัวเราด้วย   ที่ผ่านมาก็พอใช้ได้   แต่ถ้าเราจะเอามากขึ้น   เราก็ต้องทำมากขึ้นด้วย

ที่ว่าเราไม่พร้อม  ก็คือว่า  เรายังไม่พร้อมที่จะมีปืนมากขึ้น  ( โควต้า )  เพราะผมยังมองว่า  ทุกวันนี้คนที่มีปืนแต่ไม่ได้เล่นปืนก็เยอะ    ไม่มีความรู้ความเข้าใจ  ความสามารถในการใช้  รวมถึงความรู้กฏหมายปืนเพียงพอ   ก็เกิดปัญหา  ทำให้ภาพลักษณ์ของปืนไม่ดีนัก    ลองนึกภาพดูนะครับ   ในบ้านของคนที่ไม่เคยมีปืนเค้ามองปืนอย่างไร    หรือคนที่ได้รับปืนต่อจากบิดา มารดา  แต่ใช่ไม่เป็น  หรือสุดท้ายก็ทำปืนหาย  หรือขายเป็นปืนเถื่อน   ตัวอย่างพวกนี้แหละครับ  ที่ผมอยากจะกล่าวถึง   ภาครัฐเองก็ไม่พร้อม   ไม่มีการออกมาตรการมาป้องกัน   หรือแก้ไขปัญหา

รับทราบครับ ส่วนตัวผมไม่เห็นด้วยกับคุณ

[Love Commando]

ผมว่าจริงเรายังไม่พร้อมนะ   หมายถึงพวกเราทุกคน
ไม่พร้อมยังไง  อาจจะไม่ใช่ตัวเราทีเดียวที่ยังไม่พร้อม   แต่ก็คงหมายรวมถึงภาครัฐด้วย

***

ผมงงข้อความช่วงนี้ครับ ราวกับจะสื่อว่าการที่เมืองไทยให้ประชาชนครอบครองปืนมาตลอดนี่ เดินทางผิด อย่างน้อยๆ บ้านผมก็มีปืนมา 3 ชั่สคนแล้ว ยังไม่เห็นว่าไม่พร้อมตรงไหน? อย่างไรก็ตาม ปรากฎการณ์ทางการเมืองและสังคม จะให้สมบูรณ์แบบ 100% ไม่มีกรณียกเว้นนั้นเป็นไปไม่ได้

สิ่งจริงๆ ที่ผมต้องการสื่อก็คือ  เมื่อเราอยากให้มีปืนมากขึ้น  หรือราคาถูกลง  และกฏเกณฑ์การขออนุญาติมีแบบแผนที่ชัดเจนไม่ใช่ใช้ดุลพินิจแบบทุกวันนี้    ถ้ามองกลับกัน  เราเป็นผู้มีอำนาจตัดสินใจ  สมมุติเป็น รมต.  มหาดไทย   มีประชาชน  หรือพวกชมรมปืน  มายื่นหนังสือขอเปลี่ยนแปลงกฏหมายปืน  เพิ่มโควต้าการนำเข้า  หรือว่า อะไรก็ตามที่เป็นการ  อำนวยความสะดวกให้ประชาชนมีปืนที่ถูกต้องได้ง่ายขึ้น    หรือมีมากขึ้น   ท่านคิดว่า รมต. คนไหนที่อยากจะให้ท่านง่ายๆ

สิ่งที่ผมอยากบอกก็คือว่า   เราต้องปรับเปลี่ยนตัวเราด้วย   ที่ผ่านมาก็พอใช้ได้   แต่ถ้าเราจะเอามากขึ้น   เราก็ต้องทำมากขึ้นด้วย

ที่ว่าเราไม่พร้อม  ก็คือว่า  เรายังไม่พร้อมที่จะมีปืนมากขึ้น  ( โควต้า )  เพราะผมยังมองว่า  ทุกวันนี้คนที่มีปืนแต่ไม่ได้เล่นปืนก็เยอะ    ไม่มีความรู้ความเข้าใจ  ความสามารถในการใช้  รวมถึงความรู้กฏหมายปืนเพียงพอ   ก็เกิดปัญหา  ทำให้ภาพลักษณ์ของปืนไม่ดีนัก    ลองนึกภาพดูนะครับ   ในบ้านของคนที่ไม่เคยมีปืนเค้ามองปืนอย่างไร    หรือคนที่ได้รับปืนต่อจากบิดา มารดา  แต่ใช่ไม่เป็น  หรือสุดท้ายก็ทำปืนหาย  หรือขายเป็นปืนเถื่อน   ตัวอย่างพวกนี้แหละครับ  ที่ผมอยากจะกล่าวถึง   ภาครัฐเองก็ไม่พร้อม   ไม่มีการออกมาตรการมาป้องกัน   หรือแก้ไขปัญหา

รับทราบครับ ส่วนตัวผมไม่เห็นด้วยกับคุณ

เห็นต่างกันไม่เป็นไรครับ   
แต่เรารักปืนเหมือนกันไม่แตกต่างครับ    

[Don Quixote]

อิ อิ ก็เพราะทราบละครับว่ารักปืนเหมือนกันถึงพูดตรงๆ ว่าเฉพาะเรื่องตามกระืู้ทู็นี้ผมคิดแตกต่าง ถ้าไม่รู้ว่าที่อุดมการณ์หลักคิดเหมือนกันผมคงไม่พูดเพราะกลัวโดนด่า อิ อิ

[peco]

มันพันกันหลายเรื่องครับ ทางแก้ต้องใช้เวลาและความเข้าใจ ซึ่งปืนเป็นสินค้าที่  "ต่างคนต่างมุมมอง "  ถ้าเรื่องโควต้า

คนใช้กระทบโดยตรง คนไม่ใช้ก็ บอกว่าเรืองไกลตัว แพงก็อย่าซื้อสิ  รัฐยังมีปัญหาอื่นๆ ที่จำเป็นเร่งด่วน ให้แก้อีกเพียบ 

ส่วนปัญหาเรื่องอื่นๆ  การขอ /ดุลพินิจ /กฏกระทรวง / สินบน...

เรื่องเอกสารรับรองขออนุญาติ / เรื่องสั้น1ยาว1 /เรื่องขนาด.45 /เรื่องซองกระสุนเกิน10นัด /เรื่องระยะเวลาการขอ ป3ที่ล่าช้า

และอื่นๆ อีกเพียบ  เมื่อมีมากๆเข้า ทางแก้ก็จะตามมาครับ ถ้าเทียบกับเมื่อก่อน เดื๋ยวนี้ก็พัฒนาขึ้นมาก ...  ต้องค่อยๆแก้กันไป

[ทัดมาลา ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป]

อย่างที่คุณ  AEY@1911   ว่าแหละครับ   คือสิ่งที่ผมคิด   ไม่รู้จะอธิบายยังไง  ขอพูดห้วนๆ  เลยละกันนะครับ

คือ  เราน่าจะมีวิธีการต่างๆ   ในการขออนุญาติมีและใช้อาวุธปืนที่เข้มข้นขึ้น   ตัวอย่างเช่น   การรู้กฏหมายปืน  ความปลอดภัย เทคนิคการใช้อาวุธปืน  การตรวจสุขภาพจิด   การเก็บรักษาอาวุธอย่างปลอดภัย   ต่างเหล่านี้นะครับ

ผมเข้าใจว่าสิ่งต่างๆเหล่านี้  แม้จะทำให้คนที่อยากมีปืนวุ่นวายมากขึ้น   แต่ถ้าทำได้จริง  ก็น่าจะทำให้วงการนี้ดีขึ้นได้ไม่มากก็น้อย   เมื่อเรื่องของปืนเป็นเรื่องที่เป็นที่เข้าใจตรงกัน  มีความปลอดภัยมากขึ้น   อุบัติเหตุ  หรือปัญหาอาชญากรรมเกี่ยวกับปืนลดลง     และเมื่อ หรือว่า สังคมได้มองปืนในมุมมองที่ดีขึ้น  ก็น่าจะทำให้เรื่องของการมีปืน  เป็นเรื่องที่คนเห็นถึงความสำคัญ    และจะสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งเก่าๆที่ไม่พึงประสงค์ในวงการนี้ได้  

แต่ก็มีสิ่งที่เป็นห่วงในเรื่องของ  ระบบราชการที่มักสบโอกาส  เมื่อการติดต่อราชการมีขั้นตอนมากๆ  หรือยุ่งยาก

คนมีวุฒิภาวะก็อาจจะคิดแบบนี้

แต่เด็กแว๊น สกอยด์ ห้อยท้ายมอเตอร์ไซต์ จะคิดแบบนี้หรือไม่

เข้าใจมุมที่ผมอยากบอกไหมครับ.........

ขอบอกตามตรงว่า  ไม่เข้าใจครับ

ที่ผ่านมาผมเข้าใจมาตลอดว่า  เรื่องการครอบครองปืนที่ถูกต้องตามกฏหมาย  เป็นเรื่องของคนที่มีวุฒิภาวะ
ผมไม่แน่ใจว่า เด็กแว๊น สกอยด์  (  สะกดยากจัง )  มาเกี่ยวข้องตรงไหน
แต่ถ้าเมื่อใดเด็กที่ว่านี่  เป็นผู้ใหญ่  มีความรับผิดชอบ  หรือ เรียกว่ามีวุฒิภาวะ  
อยากจะมีปืน  ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรครับ

ต้องย้อนกลับไปว่า


1. สุจริตชนอยากจะมีปืนต้องทำอย่างไร

2. ทุจริตชนอยากจะมีปืนต้องทำอย่างไร

3. ปืนที่ใช้ในการประกอบอาชญากรรมมีแหล่งที่มาแบบใด

ถ้าตอบคำถามผมสามข้อนี้ได้ชัดเจน

ก็น่าจะเข้าใจได้ว่าทำไมผมถึงเขียนไปแบบนั้น

[Don Quixote]

อือม์ ขอเพิ่มจากคุณทัดมาลาครับ คือว่า การกระทำใดๆ ที่มีผลกระทบต่อสาระของข้อ ๑ นั้น จะส่งผลถึงข้อ ๒ ด้วยหรือไม่? อย่างไร?