อันนี้ของผม ก็เพิ่งได้มา ลองยิงปรับศูนย์ ที่ระยะ 20 ม. ไล่จากสองนัดล่าง ยิงจี้ที่หัวเลข 8 แล้วยกจี้ไล่ลงมาเรื่อยจนถึง X ส่วน สองสามรูข้างๆ กดดันตัวเอง อีกทั้งศูนย์ไฮนีย์ที่ใส่มาเป็นแบบศูนย์ต่อสู้ยิงเร็ว ร่องค่อนข้างกว้าง ไปนิด ส่วนศูนย์หน้า ที่ระยะ 20 เมตร เท่ากับวงดำเป้า ISU เกือบพอดี (ถ้าจะให้พอดีต้องที่ 25 เมตร) ที่จริงยิงปรับศูนย์และลองปืนไปก่อนหน้านี้สองเป้า แต่ปรับศูนย์ซ้ายขวายังไม่เข้าที่ สำหรับผม ที่ระยะ 20 ม.เล็งที่หัวเลข 9 เป้า ISU ผมว่าพอดี
ทีแรกที่ได้ปืนมา สัมผัสแรก "ตูโดนบราซิลต้มแล้ว" เพราะผิวสากหยาบมาก พอถึงบ้านอันดับแรกเอามาถอดรื้อทุกชิ้นล้าง ปรากฏว่าพอโดน WD-40 แช่สักพัก(ใหญ่) ก็ละลายออกเพราะเป็นน้ำมันที่เขาเคลือบมา ผิวรมดำแบบด้านแต่ไม่ด้านมาก เรียบลื่นดี แต่ก็มีริ้วรอยของถุงห่อหุ้มบ้าง (ภาวนาให้หายไปเร็วๆ) ท่านใดที่ได้ปืนมาใหม่(ซิงๆ)อย่างผมอย่าลืมถอดล้างก่อนนะครับ โดยเฉพาะลำกล้อง เพราะเขาเคลือบน้ำมันเหนียวมา เวลาถอดล้างและเวลาประกอป ไม่ต้อง"หลั่งเลือด" เหมือนปืนที่ทำเลียน 1911 บางยี่ห้อ ที่การรลบเหลี่ยมคมไม่ดี บาดมือ และผิวหยาบ เห็นร่องรอยเครื่องกัดเครื่องใสชัดเจน อย่างไม่น่าจะปรากฏให้เห็นในปืนที่ใช้เครื่องจักรสมัยใหม่ทั้งหลาย แต่ก็ใช่จะไม่มีนะครับ กระบอกที่ผมได้มา บริเวณรางครอบกันฝุ่นค่อนข้างคม
สิ่งที่พบและค่อนข้างประทับใจอีกอย่างหนึ่งคือ ไก เทียบกับปืน 1911 ที่ราคาพอๆกัน เฉียบกว่ามาก ไม่มีอาการไกสดุด หรือลากแล้วไม่ราบเรียบ แถมยังมีหมุดหยุดไกมาให้ เจาะรู(ทำให้ดูมีระดับ ขึ้นมาหน่อย) แต่ก็ค่อนข้างหนักไปนิด ผมชั่งได้ ประมาณ 4 ปอนด์ ซึ่งในความเห็นของผม ไม่ใช่ปัญหา ถ้าจะปั้น X ถอดสมอล๊อคเข็มออก ก็น่าจะเบาลงมาก หรืออาจจะดัดแหนบช่วย ก็คงเบาไปมาก ไม่ต้องไปยุ่งกับ บ่านกกับเซียร เพราะเขาขัดมันมาให้แล้ว
แม๊กกาซีน 8 นัด มีมาให้ 2 อัน มีพลาสติดทำเป้นหุ้มส้นแม๊ก ดูดีขึ้นหน่อย ปั๊ม made in brazill อย่างสง่าผ่าเผย รมดำมัน เก็บรอยต่อรอยพับเรียบร้อยดี สปริงแข็งไปหน่อย ลิ้นเป็นเหล็ก ถอดล้างง่าย มีรูบอกจำนวนกระสุน แต่ผมไม่ถอดใช้วิธีเอาหัวฉีดน้ำมันแหย่เข้าไป ฉีดใล่เอา ง่ายดีเพราะรูเยอะ
(ในความเห็นของผม ผมว่าเรื่องนี้ สู้ CZ 75 B ไม่ได้ ใส่ลูกตั้งแต่นัดที่ 1 ถึงนัดที่ 15 ใช้แรงกดต่างกันไม่มาก) ระยะฟิตระหว่างสไลท์กับโครงปืน ไม่โยกคลอนได้จนน่าเกลียด ถ้ามองแบบเข้าข้างตัวเอง ผมว่าฟิตติ้งเขาทำมาค่อนข้างดีมาก แต่จากการยิงด้วยลูกจริงลูกซ้อมหัวตัด ก็ไม่ติดขัดแต่ประการใด ขา ejecter ยาวพอเหมาะดีดปลอกได้ไกล ปลอกกระสุนที่หลายท่านกลัว(ทำไม)ว่าจะหล่นใส่กระบาล ไม่มีให้เห็น ปลอกกระสุนถูกดีดไปประมาณตำแหน่ง 14 นาฬิกา ที่จริงผมรู้จักยิงปืนมาหลายปี แต่ยังไม่เคยเห็นใครหัวร้างข้างแตกเพราะปลอกกระสุนโดนกระบาลสักครั้ง มีแต่หล่นเข้าคอเสื้อบ้างอันนี้พอเห็น
ไกด์รอดเป็นแบบยาว ท่อนเดียว ถอดประกอปง่ายกว่าที่เราไปทำมันทีหลัง ระยะรุนของไกด์รอดกับบุชมีน้อย สปริงหมุนเข้าล๊อกกับบุชไกด์รอดได้(กันดีดหาย) สปริงริคอยด์แข็งพอเหมาะขึ้นลำไม่ยาก ผมมไม่ได้ชั่งว่ากี่ปอนด์ อาจเป็นเพราะมีการแกะลายกันลื่นที่สไลท์เป็นแบบร่องใหญ่ๆ จับได้ถนัด เซฟซ้ายขวา เข้า-ปลด ด้วยหัวแม่มือข้างที่กำด้ามปืน ง่ายคล่องไม่ติดขัด แสดงว่าหัว Plunger และสปริงดัน ทำมาพอเหมาะเพราะเท่าที่เจอส่วนมากจะติดขัดตรงนี้ เวลาถอกหรือใส่คันค้างสไลท์ บางทีต้องใช้อะไรไปงัดขัดสปริงถึงจะใส่คันล๊อกสไลท์ได้ ด้ามปืนหน้าหลังและที่ใต้โกร่งไก แกะลายกันลื่น เสียอย่างเดียว ลวดลายละเอียดและตื้นไปหน่อย และไม่คมเท่าที่ควร แต่มองโลกในแง่ดี คือดีกว่าไม่มี
ประกับเป็นพลาสติกสีดำ ท่านใดอยากแต่งคงต้องเปลี่ยนเป็นแบบไม้ แต่ต้องหาแบบที่ใช้กับปืนที่มีเซฟ 2 ด้าน หรือไม่ก็ต้องเซาะดัดแปลงเอา
ปืนกระบอกนี้ เป็นลอกแบบมาจาก ปืนโคลท์ 1911 ซีรี่ 80 มีสมอล๊อกเข็ม ง้างนกฮ๊าฟคล๊อกเหนี่ยวไกไม่ได้ ผมลองถอดเทียบกันแล้วตำแหน่งบ่านกเท่ากัน มีกุญแจล๊อกที่นกสับ ลูกกุญแจใช้ขันประกับได้ หลังอ่อนแบบหางบีเวอร์ หลายท่านบอกน่าเกลียดหลายท่านไปเสาะแสวงหามาใส่ อันนี้รสนิยมของใครของมัน แต่ก็มีประโยชน์ที่จับปืนได้สูงขึ้น หลังทำเป็นสัน ไม่ต้องกำด้ามแน่นมากก็เหนี่ยวไกได้
อีกอย่างที่อดจะไม่พูดถึงไม่ได้ คือศูนย์ปืนที่ให้มา ศูนย์หลัง เป็นศูนย์ตายแบบต่อสู้ของ ไฮนีย์ เซาะลายกันแสงสะท้อน ใช้วิธีปรับซ้ายขวา แต่มีน๊อตหกเหลี่ยมล๊อกกันเคลื่อนและที่สไลท์ทำเป็นบ่อร่องรับน๊อตล๊อก เวลาปรับต้องใช้ประแจหกเหลี่ยม(มีมาให้)คลายน๊อตก่อน เพื่อกันว่าเวลาเคาะศูนย์หลังแรงๆ จะหลุดหาย ศูนย์หน้า ใบใหญ่ หนา 4 มม. สูง 4 มม. ความยาวพองาม เซาะลายกันแสงสะท้อน ใส่กับสไลท์โดยใช้ร่องลิ่มปรับซ้ายขวาได้ มีน๊อตหกเหลี่ยมหมุนล๊อคกันเคลื่อน(แต่ของผมเขาไม่ให้ประแจนี้มา ขนาด 1 มม. ครับ หาซื้อไม่ยาก) ผมลองเทียบกับศูนย์ปืนแข่ง ใบศูนย์เท่ากัน ที่ 25 เมตร เท่ากับวงดำเป้า ISU พอดี ถ้าจะนำไปเปลี่ยนศูนย์หลังเป็นแบบปรับได้ อย่างพวกโบรมา ผมคิดว่าไม่ต้องเปลี่ยนใบศูนย์หน้า ผมว่าทำให้ปืนดูมีระดับขึ้นมามาก เล็งได้ง่าย แต้มจุดขาวไว้เล็งเร็ว กระบอกที่ผมได้มาเขาไม่ให้ ประแจหกเหลี่ยมปรับศูนย์หน้ามาให้ หรือเขาให้มาแล้วผมทำหาย
(อารามดีใจ)
จากการสัมผัสและทดลองยิงปืนกระบอกนี้ มาร่วม 100 กว่านัด ทั้งลูกจริงและลูกซ้อมหัวตัด โดยยิงลูกจริงไป 30 นัด ลูกซ้อม 150 นัด ผมไม่ใช่นักทดสอบและนักวิจารณืปืน และประสพการณ์เรื่องปืนยังน้อย แต่จะขอให้ความเห็นส่วนตัวเกี่ยวกับปืนกระบอกนี้ ดังนี้ ครับ
ข้อเด่น 1.มีการแกะลายกันลื่นที่ด้าม หน้าหลัง และใต้โกร่งไก ถ้าจ้างเขาทำก็ร่วม 3,000 บาท
2.ศูนย์ไฮนีย์ ถึงแม้จะปรับศูนย์สูงต่ำไม่ได้ แต่สำหรับผมเล็งจี้พอดีครับ ถ้าเปลี่ยนเองผมว่า น่าจะ 2,000 บาทขึ้นไป ศูนย์หน้าเป็นแบบร่องลิ่มปรับซ้ายขวาได้ มีสกรูล๊อกยึด ถอดเปลี่ยนได้ ดูมีระดับหน่อย
3.ลาดป้อนกระสุน ขัดมันมาพร้อม ทั้งที่โครงปืนและที่ปากรังเพลิง นี่ถ้าจ้างเขาทำก็หลายบาท ทำไม่ดีก็ปืนติดขัด
4.ไก 3 รู ปรับระยะไกได้ นี่ถ้าใส่เองก็ร่วม 1,000 บาท
5.ไกด์รอดแบบยาว เห็นขายในเวปราคาหลายบาทอยู่เหมือนกัน ยังไม่รวมค่าเจาะค่าช่างอีก น่าจะหลายร้อย
6.เซฟสองด้าน พอดีเจ้าหน้าที่สนามท่านหนึ่งถนัดซ้าย บอกชอบใจมาก อันนี้ก็ร่วมพัน
7.ปากลำกล้องส่วนที่สัมผัสกับบูช ทำหัวโต(นิดๆ)เหมือนลำกล้องแต่ง(ดูจากของพรรคพวกที่ไปเปลี่ยนมา) ระยะฟิตกับบูชแน่นไม่มีระยะฟรี แต่ก็คงเทียบไม่ได้กับ ลำกล้อง ราคาหลายหมื่น
8.ผมรื้อดู เซียร ขัดมันมาพร้อม เรียบลื่นดี ลากไกไม่มีอาการไกครึดคราดให้รู้สึก นี่จ้างเขาแต่งก็น่าจะหลายบาทอยู่ ทำไม่ดีก็เซียรล้ม
9.หลังอ่อนแบบหางบีเวอร์ มีสันดันอุ้งมือ(บางท่านไม่ชอบ) ถ้าซื้อมาเปลี่ยนก็คงหลายบาท เอาไปให้ร้านใส่ดีไม่ดีต้องแต่งโครงปืน
ข้อด้อย จุดที่น่าจะปรับปรุง 1.น่าจะให้ประแจแอล ที่ใช้ ขันปรับศูนย์หน้า กับปรับระยะไกมาให้ด้วย หรือว่าเขาให้มาแต่ผมทำหาย
2.แส้ทำความสะอาด ถ้าจะประหยัดนักก็ไม่ต้องให้มาก็ได้ เพราะดูแล้วหดหู่ครับ แปรงล้างขวดนมลูกสาวผมยังดีกว่านี้เยอะ แถมอัดมาในกล่อง เอาออกมาบี้ๆแบนๆ น่าตลก
3.กล่องใส่ปืน น่าจะทำให้ดูดีกว่านี้หน่อย ฟองน้ำรองก็บางจ๋อย กล่องกับปืนเกือบเท่ากัน ใส่ปืนแล้วเหลือที่เก็บแม๊กกาซีนสำรองนิดเดียว ผมเปิดปิดไม่เท่าไหร่ บานพับเริ่มขาดแล้ว
4.ไกหนักไปนิด ประมาณ 4 ปอนด์ แต่ก็ยังดีที่มีหมุดหยุดไก เดี๋ยวจะลองดัดแหนบดู หรือจะลองสับกับพรรคพวกดูว่าของวิลสัน แล้วลองชั่งไกดูว่าเป็นอย่างไร
5.ตัวหนังสือ โลโก้ น่าจะเดินเส้นใหญ่กว่านี้หน่อย ดูไม่ค่อยแจ่มเท่าไหร่ ยิ่งถ่ายรูปออกมาดูแล้ว ดูเหลื่อมๆตาไงพิกล
สรุป เล่าไปเล่ามา(เข้าข้างตัวเอง) ปานประหนึ่งว่าเป็นปืนเทวดา แต่ในความเห็นของผมกับปืนแซมบ้า บราซิล กระบอกนี้ ถ้าไม่ติดว่าปืนกระบอกนี้เป็นปืนจากอเมริกาใต้ ชื่อเสียงอาจไม่โด่งดังนัก และไม่ใช่ปืน แบบ 1911 ที่ดีที่สุดในโลก แต่ถ้าเทียบกับปืนยี่ห้ออื่น ที่ทำเลียนแบบ 1911 ที่ราคาพอๆกันแล้ว ไม่ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร นับได้ว่าคุ้มค่ามาก กับเงินที่จ่ายไป 40,000 บาท กับเวลาที่ต้องรอ 5 เดือนเต็ม ความรู้สึกในการยิง ความแม่นยำ ไม่ต่างจากปืน 1911 ราคาแพงกว่า สักเท่าไร การตกแต่งและอุปกรณ์เสริมที่ควรจะได้ก็ได้ครบถ้วน ราคาถูกใช้ทิ้งใช้ขว้างได้ ผมว่าให้ผมคุ้นกับปืนสักหน่อย และได้ลูกแมช ดีๆ ผมว่าผมทำ 100 ที่ระยะ 20 เมตร ได้ไม่ยาก วันนี้กระสุนมีไม่มาก และกระสุนกับเป้าในสนามไม่มีขาย ต้องก็ขอเป้าพี่ๆเขา เกรงใจครับ เลยไม่ได้ยิงมาก เสียดายที่ปืนรุ่นนี้ในท้องตลาดไม่มีขาย แต่ถ้านำเข้ามาราคาไม่แพงมาก ผมว่าน่าหาไว้ใช้
สำหรับผมอนาคต ไหนๆก็ขายไม่ได้อยู่แล้ว คงเอาไปเปลี่ยนศูนย์หลัง เปลี่ยนประกับ เปลี่ยนนก ชุบฮ๊าทโครม แต่งไก เอาใว้ยิงประกบปืนราคาแพงๆ ให้พวกหมั่นใส้เล่น
และผลของการทดสอบครั้งนี้ ทำให้ พี่ๆ สองท่าน ที่ดูผมทดสอบ สั่งซื้ออีกคนละกระบอก นี่ บ.เทารัสต้องให้เปอร์เซนต์ผม นะเนี่ย
จะอย่างไรก็ตาม อย่างน้อยสุด ผมก็ได้ชื่อว่า ผมมี 1911 รุ่นแรก ของเทารัส
และอีกหนึ่งร้อยปี ปืนของผมก็จะเทียบเท่าโคลท์ 1911 แล้ว ชัยโย
