อนาคตประเทศไทย หลังเลือกตั้ง50

[ทัดมาลา ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป]

ผมมีข้อเขียนอาจารย์คึกฤทธิ์ จาก "สยามรัฐหน้า 5"  มาให้ลองอ่านครับ

           

"ปัญหาชีวิตเหล่านี้ แม่บ้านชัยภูมิรู้กันดี
    ทุกคน
            จึงไม่ต้องไปเสียเวลาสัมนากันให้มาก
    ขึ้น
            วันดีคืนดีก็รวบรวมเงินกันเช่ารถมา
    กรุงเทพฯ แล้วก็ไปหาหมอให้คุมกำเนิดให้
            ผลที่ต้องการก็เกิดขึ้นทันที
    ไม่ต้องรอให้รัฐบาลเอาการชะลอ
            การเกิดเป็นนโยบาย
    ไม่ต้องไปรอเงินงบประมาณจาก
     รัฐบาล

            เมื่อเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิต และ
    ผลประโยชน์ของตนโดยตรง ตนก็ต้องแก้
    ปัญหาและรักษาผลประโยชน์นั้นเอาเอง
            การกระทำของแม่บ้านชัยภูมิคราวนี้
    จึงเป็นตัวอย่างอันดีที่แสดงให้เห็นว่าประชาชน
    ชาวไทยนั้น มีความรู้มีความรับผิดชอบ มี
    ปัญญาที่จะแก้ปัญหาของตนเองได้เป็นอย่าง
    ดี
            ไม่ต้องพึ่งเทวดาอารักษ์
             หรือรัฐบาล ซึ่งก็เหลวและเลื่อนลอย
    เช่นเดียวกับเทวดาอารักษ์
            ไม่ใช่ราษฎรซึ่งเห็นรัฐบาลเป็นพ่อแม่
    คอยกราบไหว้รัฐบาลและขอให้รัฐบาลอาบน้ำ
    ป้อนข้าวให้ไปไม่มีที่สิ้นสุด
            แต่เป็นผู้ใหญ่ซึ่งพึ่งตนเองได้
            เมื่อรัฐบาลไม่ช่วยหรือยังล่าช้าช่วยไม่ทัน
    ก็ช่วยตัวเองได้
            คนไทยทั้งปวงควรดูตัวอย่างแม่บ้าน
    ชัยภูมินี้ให้ดี
            และช่วยตัวเองเพื่อนประโยชน์ของเราเอง
    โดยไม่ต้องคอยพึ่งรัฐบาลในกรณีที่รัฐบาล
    ล้มเหลว
            เมื่อปรากฎว่าของกินแพง ทำไมเราไม่
    จัดสหกรณ์ผู้บริโภคของเราขึ้นเองตามตรอก
    ตามซอยต่างๆที่พอจะรวบรวมขึ้นได้
            เมื่อโจรผู้ร้ายชุกชุม รัฐบาลปราบรามไม่
    ไหว ทำไมเราไม่จัดหน่วยปราบผู้ร้ายของเรา
    ขึ้นเอง  เพื่อตีกับโจรให้มันแหลกกันไปข้าง
    หนึ่ง
            เมื่อราคาข้าวเปลือกมันถูกกินไป ทำไม
    เราไม่นัดกันขึ้นราคาข้าวเปลือกทั้งประเทศ
            เมื่อค่าจ้างต่ำเกินไป  ทำไมเราไม่นัด
    หยุดงานทั้งประเทศเพื่อเรียค่าจ้างเพิ่มทั่ว
    ประเทศ
            เริ่มต้นที่เรื่องผลประโยชน์ของ
    ตัวเราเองก่อน ดังเช่นที่แม่บ้านชัยภูมิห้าสิบกว่า
    คนนี้
            ต่อไปถ้ารัฐบาลเหลวแหลก เราก็
    ไล่รัฐบาลออกได้ ในฐานะที่เราเป็ฯเจ้าของ
    ประเทศ
            อย่าไปยุ่งกับนักการเมืองหรือผู้แทน
    ท่านเลย
            ไม่มีใครจะแทนตัวเราได้ดีกว่าตัวเอง"

       
              
ป.ล. 1. ที่มาที่ไปคือ กลุ่มแม่บ้านลูกดกจากชัยภูมิเหมารถเข้า กทม เพื่อทำหมันพร้อมกันที่ รพ.จุฬาฯ  ไม่ทราบวันเวลาแน่ชัด
        2. ผมคัดเนื้อบางส่วนหาจาก คอลัมน์ คึกฤทธิ์วินิจฉัย โดย ทองแถม นาถจำนง
            หนังสือสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ ปีที่ 55 ฉบับที่ 13  วันศุกร์ที่ 21- วันพฤหัสบดีที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2550 
        3. เจตนาจัดย่อหน้าตามคอลัมน์หนังสือเดิมครับ 
        4. ข้อเขียนของ อ.คึกฤทธิ์ที่อ้างถึง และที่ เนื้อหาที่ อ.ทองแถม จับมาเขียนได้ถูกจังหวะเวลาดี

[nars รักในหลวงและแผ่นดินไทย]

กระบองอริยะ

คำว่าอริยะ คุ้นหูคนไทยเช่นคำว่า อริยสัจ อริยมรรค อริยบุคคล เป็นคำเดียวกับ ชื่อประเทศ อิหร่าน หรือไอเร ประเทศเอกราชในเกาะไอร์แลนด์ใต้

ก่อนพุทธกาล 1,500 ปี ชนเผ่าอริยะอาศัยอยู่ในดินแดนที่เป็นประเทศโปแลนด์ สหภาพโซเวียตกลาง ล้ำเข้ามาจนถึงเอเชียกลาง ดินแดนเหล่านี้เป็นที่ราบเหมาะแก่การเลี้ยงสัตว์

ก่อนพุทธกาล 1,000-500 ปี อริยะเผ่าใหญ่ชื่อเผ่าภรต อพยพเข้าชมพูทวีป เริ่มตั้งรกรากอยู่ในดินแดนปัจจุบัน เรียกว่าแคว้นปัญจาป ระหว่างแม่น้ำยมนาและแม่น้ำศุติทรี

ผู้นำอริยะมาจากการเลือกตั้ง แต่จะเลือกด้วยวิธีใดไม่ชัด ฤคเวทกล่าวว่า หัวหน้าตระกูลอริยะที่เรียกว่าวิศแห่งรัฐ...เป็นผู้เลือก

อาถรรพเวทกล่าวว่า นอกจากตระกูลต่างๆแล้ว ครามณีคือนายบ้าน ก็มีสิทธิเลือก

นอกจากคนสองพวกนี้ ยังมี “ราชกฤต” แปลตรงๆว่า ผู้ทำพระราชา ทำหน้าที่เลือก

อาจารย์หม่อมคึกฤทธิ์ ปราโมช สันนิษฐานไว้ในหนังสือ... ธรรมแห่งอริยะ ว่า ราชกฤตน่าจะเป็นพวกพราหมณ์ปุโรหิต และพราหมณ์อรรถวัน พราหมณ์สองพวกนี้มีหน้าที่ทำพิธีราชาภิเษก อยู่แล้ว

หัวหน้าตระกูลและครามณี มีหน้าที่ส่งกำลังทหาร จึงเป็นที่มาของอำนาจท่านผู้นำ

การเลือกตั้งผู้นำอริยะ ไม่ได้ถือทฤษฎีการปกครองเป็นใหญ่

แต่ถือเอา...ผล คือความสงบเรียบร้อยแห่งบ้านเมือง... เป็นใหญ่
ผู้นำอริยะที่ถูกเลือกแล้ว จะต้องฟังมติและความคิดเห็นจาก... สองสถาบันการปกครอง

สถาบันสมิติ และสถาบันสภา

สมิติ สภาล่าง เข้าทำนองสภาผู้แทนของไทยสมัยนี้ คือเป็นสภาของชาวบ้าน อาจารย์หม่อมเขียนว่า มีไว้ให้คนที่อยากดัง ได้แสดงความเห็น

ส่วนสภา...คล้ายวุฒิสภาปัจจุบัน ประกอบด้วยผู้ทรงคุณวุฒิและผู้มีอำนาจมีอิทธิพลในสังคม และทำหน้าที่เหมือนศาลยุติธรรมด้วย

ระเบียบประเพณีของอริยะ เรียกว่า ราชนิติ และทัณฑนิติ

ราชนิติ กฎหมายของผู้นำ พอเป็นที่เข้าใจ แต่ทัณฑนิติ อาจารย์ หม่อมคึกฤทธิ์อธิบายว่า เมื่อเลือกผู้นำทำหน้าที่จอมทัพ ทำศึกสงครามแล้ว ชนทั้งปวงก็ต้องเสียสละรายได้บำรุงกองทัพ

คำพังเพยว่า เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าทหาร บ้านเมืองที่ว่างสงครามนานๆ ชาวบ้านเริ่มไม่เห็นประโยชน์ที่จะมีทหาร ทำท่าจะไม่ยอมจ่ายภาษีเลี้ยงดูทหาร

ผู้นำมีหน้าที่ใช้ทหาร ถือกระบองออกไปบังคับเอาภาษีจากชาวบ้าน

คำทัณฑ...เดิมแปลว่า คทา หรือกระบอง คำว่าทัณฑนิติ กฎหมายที่ต้องลงกระบอง เริ่มใช้กันตั้งแต่สมัยนั้น

ไม่น่าเชื่อว่า กฎหมายอริยะ...เมื่อสองสามพันปีที่แล้ว

ยังใช้สืบเนื่องกันถึงวันนี้ นายกรัฐมนตรีเมืองไทย...มียศจอมพล เป็นจอมพล แล้วจึงมีสิทธิถือคทา หรือกระบอง

เมืองไทยตอนนี้ บางจังหวัดมีคนชุมนุมต่อต้าน พวกราชกฤต หรือ กกต. หาว่าแจกใบแดงไม่เป็นธรรม บางกระทรวงย้ายปลัดเข้าทำเนียบ ปลัดก็ไม่ยอม ออกใบปลิวโจมตีรัฐมนตรี

งานนี้ เป็นงานท้าทายคนมีกระบอง...แต่จนบัดนี้ ยังไม่มีข่าวท่านผู้นำสั่งไล่ทุบไล่ถองใครให้รู้สำนึกเลยสักคน.


http://www.thairath.co.th/news.php?section=politics02&content=74239
น่าสมเพชบ้านเมืองที่คนมีมีกระะบอง กลับใช้กระบองไม่เป็น คนถือกระบองมีหน้าที่สร้างความสงบเรียบร้อยแต่กลับลืมหน้าที่สนใจแต่ว่าจะผิดหรือไม่จะถูกหรือเปล่า ทุกวันนี้สังเกตุดูได้ ข้าราชการส่วนใหญ่สนใจแต่ว่า "  ถูกหรือผิด  " มากกว่าคำว่าประสบผลสำเร็จ เพราะระดับรัฐมนตรีเป็นแบบนี้กันหมด (ส่วนใหญ่เป็นปลัดกระทรวงที่เกษียณอายุได้ดีมาจากระบบถูกผิดมากกว่า ยึดหลักการคิดว่า ประสบผลสำเร็จ หรือ ล้มเหลว ไม่มีใครดีพร้อมไปเสียหมด  แต่ขอให้มีความดีมากกว่าความไม่ดีประสบผลสำเร็จในองค์รวม ซึ่งในชีวิตจริงจะเห็นได้ว่าการสร้างบ้านเสร็จสักหลังเป็นไปไม่ได้เลยที่เราจะไม่ทำให้ต้นหญ้าตาย) แต่ลืมคิดว่าบ้านเมืองและผลประโยชน์ของบ้านเมืองมาก่อน บ้างเมืองที่เขาเจริญกันได้เขาสนใจแต่ว่าอะไรคือประโยชน์ของบ้านเมืองเท่านั้น  เหตุการณ์ที่เทียนอันเหมิน เติ้งเสี่ยวผิงสั่งคือตัวอย่างของความเด็ดขาดนำมาซึ่งความเจริญของประเทศ วันนี้จีนภายใต้การปกครองแบบคอมมิวนิสต์มีอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจสูงที่สุดในโลกมีเงินทุนสำรองเป็นอันดับ1 ของโลกแซงญี่ปุ่นไปแล้ว ถ้าวันนั้นเติ้งเสี่ยวผิงตัดสินใจพลาดป่านนี้จีนคงเป็นแบบเดียวกับ อดีตสหภาพโซเวียต บ้านแตกสาแหรกขาด แยกย่อยออกเป็นหลายสิบประเทศครับ

[nars รักในหลวงและแผ่นดินไทย]

เมื่อเด็กไทยรั้งท้ายโลก [12 ม.ค. 51 - 18:28]
วันเสาร์สบายๆวันนี้เป็น “วันเด็กแห่งชาติ” คำขวัญวันเด็กจากนายกฯ พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ ปีนี้คือ “สามัคคี มีวินัย ใฝ่ความรู้ เชิดชูคุณธรรม” ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ ครับ ก็ให้เป็นพิธีกรรม แต่รัฐบาลและกระทรวงศึกษาฯไม่ได้สนใจว่าเด็กจะปฏิบัติ ตามคำขวัญหรือไม่ กระทรวงศึกษาฯจะนำคำขวัญนี้ไปยึดเป็นแนวทางปฏิบัติ ในสถานศึกษาหรือไม่

แบบไทยๆคือ เข้าหูซ้ายออกหูขวา เหมือนกระดาษเปื้อนหมึกที่ไม่มีคุณค่าอะไร

รัฐบาลทุกรัฐบาลที่ผ่านมา โดยเฉพาะ “กระทรวงศึกษาฯ” ผมอยากบอกไว้ตรงนี้ เลยว่า ทุกคนละทิ้งเด็ก ละทิ้งการศึกษาของเด็ก ทั้งๆที่ทุกคนก็มีลูกหลาน เป็นเด็กในบ้าน แต่กลับทำร้ายลูกหลานตัวเอง โดยไม่พัฒนาการศึกษาของเด็กไทย ให้ก้าวหน้าอย่างจริงจัง ทั้งๆที่เป็นหน้าที่

สองวันก่อน คุณจรวยพร ธรณินทร์ ปลัดกระทรวงศึกษาฯ ออกมาให้ข้อมูลฉลองวันเด็กถึง “คุณภาพเด็กไทยวันนี้” จากการจัดอันดับของ “สถาบันนานาชาติเพื่อการพัฒนาการ จัดการ” หรือ IMD ว่า
เด็กไทยมีความรู้ความสามารถอยู่ในอันดับที่ 46 เมื่อเทียบกับ 55 ประเทศทั่วโลกที่วัดผลวัดกันเรื่อง “คุณภาพการศึกษา” ด้าน “คณิตศาสตร์” และ “วิทยาศาสตร์” ในปี 2550 กับเด็กที่มีอายุ 15 ปี พบว่า เวลาเรียน 2 วิชานี้ของเด็กไทย มีน้อยกว่าประเทศอื่น และขาดแคลนครูที่มีความรู้ความสามารถในการสอน

นักเรียนไทยยัง “เขียนคำสะกดและใช้คำผิดมากที่สุด” เมื่อเทียบกับนักเรียน ประเทศอื่น นักเรียนไทยไม่สามารถแยกระหว่าง “ภาษาพูด” กับ “ภาษาเขียน” ออกจากกัน และยัง “เรียงประโยคไม่เป็น” ที่แย่ที่สุดก็คือ “เรียบเรียงความคิด ตัวเองเป็นภาษาเขียนไม่ได้” การศึกษาของเด็กไทยด้อยถึงขนาดนี้
ท่านปลัดกระทรวงศึกษาฯ สรุปในตอนท้ายข่าวว่า ปัญหาการศึกษาที่เกิดขึ้นกับเด็กไทยเหล่านี้ มีสาเหตุมาจากการคิดอ่านของเยาวชนเอง 4 ประการ คือ

1. เยาวชนคิดผิด คือ คิดแบบเอาเปรียบ คิดเรียนลัด คิดเก็งกำไร

2. คิดไม่เป็น คือ ตามผู้อื่น เลียนแบบ เชื่อเพราะผู้พูดเป็นผู้ใหญ่

3. ไม่คิด คือ ติดนิสัยพึ่งพาผู้อื่น เชื่อตัวบุคคล เชื่อนักวิชาการ เชื่อหนังสือพิมพ์ โดยไม่ไตร่ตรอง

4. คิดแล้วไม่ทำ คือ ประชุมเสร็จก็เลิกรา ปล่อยให้คนที่รับผิดชอบไปทำคนเดียว ไม่ช่วยระดมในรูปกลุ่ม

ผมอยากเรียนถาม คุณจรวยพร ธรณินทร์ ปลัดกระทรวงศึกษาฯ ไว้ตรงนี้ว่า แล้วที่เด็กนักเรียนไทยไร้ความสามารถย่ำแย่อย่างที่ท่านปลัดว่า มันเป็น “ความผิดของเด็ก” หรือ “ความผิดของกระทรวงศึกษาฯ” เพราะผมฟังดูที่ท่าน ปลัดพูดมา ท่านโยนความผิดให้เด็ก ทั้งๆที่เป็นความผิดของกระทรวงศึกษาฯ และครูเต็มประตู

ปีนี้ไม่ใช่ปีแรกที่การศึกษาไทยถูกจัดอยู่ในอันดับอย่างนี้ แต่อยู่ในอันดับอย่างนี้มาหลายปีแล้ว กระทรวงศึกษาฯก็ไม่มีการปรับปรุงพัฒนาสักที วันนี้กลับมาโทษเด็ก

ล่าสุด มีความคิดเพี้ยนๆจะให้มี “คะแนนทำความดี” เพื่อเป็น คะแนนในการสอบเข้า มหาวิทยาลัย ผมรู้สึกว่ามันจะไปกันใหญ่ ยิ่งมาดู “คุณภาพครู” ในสายตาของประชาชนที่ ดร.สุขุม เฉลยทรัพย์ แห่งสวนดุสิตโพลไปสำรวจมาแล้วก็ยิ่งน่าห่วง

ผลการสำรวจ ดร.สุขุม เฉลยว่า จุดด้อยของครูไทยในสายตาประชาชนคือ ครูมีความฟุ้งเฟ้อ ใช้จ่ายเกินตัว มีจิตสำนึกน้อยลง ขาดคุณธรรม (เรื่องนี้สำคัญที่สุด) เอาใจใส่เด็กน้อยลง แล้วจะให้ครูมาบันทึกความดีเด็ก เป็นคะแนน อะไรจะเกิดขึ้นในอนาคตคงนึกออก

ผมว่า นายกรัฐมนตรีควรจะเลิกให้คำขวัญเด็ก แบบขอไปทีได้แล้ว แต่ควรจะหันมา เน้นนโยบายพัฒนาเด็กแทน ทำให้ได้ “ปีละ 1 ข้อ” โดยถือเอา “วันเด็ก” นี่แหละเป็น “วันประกาศสัตยาบัน” ของนายกรัฐมนตรีต่อเด็ก

ถ้านายกฯทำไม่ได้ จะได้อายเด็กมัน เวลาเด็กด่าจะได้ด่าถูกคนด้วย

เรื่องภาษานี่ยอมรับเลยครับ ว่าตัวผมเองและคนในรุ่นเดียวกับผมที่อายุประมาณ30ก็ใช้ภาษาไทยกันไม่ค่อยจะถูกอยู่แล้ว เพราะว่าเรื่องนี้ระบบการศึกษาของเราถูกบังคับโดยระบบเอนทรานซ์และผลสอบเพื่อมุ่งเข้ามหาวิทยาลัยเน้นที่ใบปริญญาที่เป็นกระดาษแผ่นเดียวมากกว่าเป็นคนที่มีคุณภาพ การศึกษาในยุครุ่นผมลงมาจึงเป็นการศึกษาที่ต้องการแค่ถูกหรือผิด(กากบาทตัวเลือก4ข้อ) ซึ่งโรงเรียนทุกโรงเรียนก็ต้องยึดตามนี้เพื่อที่จะให้เด็กเข้าเรียนมหาวิทยาลัยดีๆได้ ขอเล่าประสบการณ์จริงเลยแล้วกันผมเรียนจบวิศวะ พระจอมเกล้าพระนครเหนือ แล้วระหว่างนั้นก็ลงเรียนที่รามคำแหงคณะบริหาธุรกิจควบกันไปด้วย ผมสอบวิชาที่เป็นตัวเลือก a,b,c,d, สอบเพียงครั้งเดียวที่รามฯก็ผ่านหมดทุกวิชา เก็บหน่วยกิตได้เกือบร้อยหน่วยกิตในเวลาแค่ปีกว่าๆแต่ผมสอบวิชาเขียนบรรยายไม่ผ่านเลยแม้แต่วิชาเดียว มีอยู่วิชาหนึ่งสอบตกแล้วลงเรียนใหม่ทั้งหมด4 รอบไม่ผ่านครั้งสุดท้ายผมอ่านเฉลย(วิธีเรียนของเด็กรุ่นผมจะเรียนลัดหากต้องกานสอบผ่านก็ทำโดยเน้นการอ่านเฉลยเก็งแนวข้อสอบ)ย้อนหลังปรากฏว่าเป็นโจทย์เดียวกับที่สอบครั้งที่4 แต่ก็ยังไม่ผ่านอีกก็เลยจำใจต้องเลิกเรียน ส่วนวิศวะที่เรียนจบมาได้เพราะมันเป็น 1+1 เป็น2,3x6= 18 เลยเอาตัวรอดมาได้ครับ ก็ยังสงสัยอยู่รุ่นหลังๆมาการศึกษาไทยคงจะแย่กว่ารุ่นผมเยอะ เพราะเด็กรุ่นผมยังสนใจกันว่าต้องจบการศึกษาสาขาวิชาดีๆ สถาบันดีๆ แต่เด็กรุ่นใหม่สนใจกันที่ใครแต่งตัวดีกว่าขับรถแพงกว่าซะเป็นส่วนมากครับ
 
 http://www.thairath.co.th/news.php?section=society03&content=74846