เรื่องของสาวๆที่แอร์พอร์ตผู้หญิง 2 คนนั่งอยู่ด้านหน้า ต่างคนต่างมา คนด้านซ้ายมือแต่งตัวเหมือนคุณหญิงใส่เพชรใส่ทองมากมาย
ท่าทางออกแนวสาวเปรี้ยว ส่วนคนด้านขวาแต่งตัวเรียบ ๆ ออกแนวสาวเรียบร้อยสุดๆ แล้วผู้หญิง 2 คนก็เริ่มคุยกัน
สาวเปรี้ยว : สวัสดีค่ะมาเที่ยวคนเดียวเหมือนกันเหรอคะ
สาวเรียบร้อย : ค่ะมาคนเดียว
สาวเปรี้ยว :เนี่ย เดี๊ยน ไม่ได้มาเที่ยวอย่างเดียวหรอกนะคะกะว่าจะมาดูรถ Porche ไปให้ลูกใช้ซัก 2 คัน
สาวเรียบร้อย : อ๋อเหรอคะ
สาวเปรี้ยว : ตอนสมัยอยู่ฝรั่งเศส ก็ขับจากัวร์ กับเฟอร์รารี่เจ้าคุณพ่อซื้อให้ค่ะ เงินสดนะคะ
สาวเรียบร้อย : อ๋อเหรอคะ
สาวเปรี้ยว :มานี่จะซื้อของขวัญให้ตัวเองซะหน่อยกะว่าจะซื้อ เพชรกลับเมืองไทยซัก 50 กะรัต
สาวเรียบร้อย : อ๋อเหรอคะ
สาวเปรี้ยว : แล้วคุณน้องหล่ะคะ ชีวิตเป็นไงบ้างค่ะ
สาว เรียบร้อย : ก็ไม่มีอะไรคะ ชีวิตเรียบง่าย สมัยเรียน ท่านพ่อให้เรียนแต่เย็บปักถักร้อย ร้อยพวงมาลัย และทำขนม
ครูห้ามพูดคำหยาบ ครูบอกว่าถ้าจะด่าใครว่า Eตอแหล ให้พูดว่า อ๋อเหรอคะ...
;DD
นิทานเรื่อง คนตัดไม้ กาลครั้งหนึ่ง ยังไม่นานนัก ยังมีชายชราผู้หนึ่ง มีอาชีพตัดไม้ เผาถ่านขาย
แกทำอาชีพตัดไม้ตั้งแต่หนุ่ม แกเชี่ยวชาญต้นไม้ทุกประเภท ไม้ไหนให้ถ่านดี ไม้ไหนไม่เอาถ่าน แกรู้หมด
อยู่กินกันมาจนเมียแกตาย ได้ก็ได้กับหลานสาวเมียเป็นสาวรุ่นขบเผาะ
เช้านี้ แกไปตัดไม้ตามปกติ แต่รู้สึกหน้ามืด เพราะสามสี่วันก่อน เมียสาวแกติดไฟแดง เมื่อคืนเลยเฉลยการบ้านหลายข้อ
ขวานเหี้ยน[1] แกหล่นลงน้ำ หลังจากที่ตัดกิ่งไม้ขาดพอดี ดีที่แกไม่หล่นน้ำตามไปด้วย
สุดท้าย แกก็นั่งลงร้องให้อยู่ริมตลิ่ง เพราะแรงแกไม่มี จะดำน้ำลงไปเอาขวานคงตายกันพอดี
ในป่าแห่งนั้น มีเทพารักษ์ ประจำการอยู่
เทพารักษ์ รีรัน เทปวงจรปิดเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด จึงตั้งตำแหน่งจีพีเอส รุดไปยังที่เกิดเหตุ
ถามตาแก่ว่า "ลุงๆ ทำไหรมานั่งร่ำ [2] อยู่นี่ล่ะ"
ลุง : "เหม็ดแหล่ว ไอ้หนุ่ยเห้อ ขวานกู้หล่นน้ำเสียแหล่ว เมียกู้ด่าตายแน่"
เทพารักษ์ :"ขวานเติ้นหน้าตาพันปรือเล่า"
ลุง : "ฮาย มึ่งลงไปงมแลต่ะ กู้ว่ายังอยู่อันเดียวนั่นแหละ"
เทพารักษ์หายไปพักหนึ่ง ก็ผุดมาพร้อมขวานทองคำ
เทพารักษ์ : "อันนี้ของเติ้นหม้าย"
ลุง : "ฮึ หม้าย ของกู้อันอื่น ขวานเหี้ยนนุ๊"
เทพารักษ์ดำลงไปอีกพักใหญ่ ก็ผุดมาพร้อมขวานเงิน
เทพารักษ์ : "อันนี้ล่ะ"
ลุง : "ก้าไม่ช่ายเล่านั้นแหละ"
เทพารักษ์ดำลงไป ขึ้นมาพร้อมขวานเหี้ยน
เทพารักษ์ : "อันนี้???"
ลุง : "หมันแล้วแหละ อันนี้ของกู้"
เทพารักษ์ : "ฉานว่าเติ้นเป็นคนดีนะ ไม่โกง ฉานให้เติ้นทั้ง 3 อัน เก็บไว้ให้ดีนะ อย่าให้โจรลักเสียหลาวหั้น"
.............. 1 เดือนผ่านไป .............
ตาแก่พาเมียมาดูที่เกิดเหตุ
เมียแกเป็นคนหลาวๆ ทำไหรไม่ค่อนระวัง เดินๆ อยู่ริมตลิ่ง กลับลื่นผลาวลงไปแยะนั่ง เอิ้อมมือไปพยุงแขนผัว
ไม่รู้อีท่าไหน ผัวแกหล่นน้ำ "ตูมมมม"
ตาแก่ว่ายน้ำไม่เป็น เพราะแกเป็นคนตัดไม้ ไม่ใช่นักว่ายน้ำ
เมียแกนั่งร่ำ อยู่ริ่มตลิ่ง ทำให้วงจรปิดส่งเสียง "ปิ๊ดๆๆๆๆๆ" ดังไปถึงเทพารักษ์ (หลังจากเดือนก่อน เทพารักษ์ติดกล้องเพิ่มอีก 2 ตัว พร้อมตัวส่งสัญญาณเอ็มเพ็กโฟร์แบบเรียลไทม์)
เทพารักษ์ :"พันปรือ อีหนุ่ย แค่มานั่งร่ำอยู่นี่"
เมียสาว : "ผัวฉานหล่นน้ำเสียแล้ว ต่อไปฉานอี้อยู่กับใคร ฮือๆๆๆๆ "
เทพารักษ์ :"ไม่ปรือ เดียวฉานงมให้"
1 ชั่วโมงผ่านไป
เทพารักษ์ขึ้นมาพร้อม "อาร์โนลด์ ชวาสเกเกอร์"
เทพารักษ์ :"อีหนุ่ย คนนี้หม้าย ผัวหมึ้ง"
เมียสาว : "หมันแหละ ท่านเหอ คนนี้แหละ ผัวฉาน!!!!"
เทพารักษ์ :"อีหนุ่ย อย่าเท็จ คนนี้ไม่ใช่ผัวหมึ้ง"
เมียสาว : "แล้วถ้าฉานบอกว่าไม่ใ่้ เติ้นก้อลงไปงมเหลย ผลุดได้ ซิลเวสเตอร์, ลีโอนาโด้, แบร็ดพิด กับใครต่อใครเป็นสิบๆ คน ฉานอี้ทำพรือ??? "
เทพารักษ์ :"เออ จริงของหมึ้ง กู้ลืมนึกไป.... ไหนๆ ก็ไหนๆ ผัวหมึ่งแก่เกิน กู้ฝากไอ้บ่าวนี้ไว้ก้อแล้วกันนะ มันเป็นคนแหล็ก หมึ่งหน้าอี้ชอบ"....
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าไว้ใจเทพารักษ์ให้มากเกินไปนะจ๊ะ
