ผมมีความประทับใจตอนที่ได้ไปฝึก รด.ปี 3 ที่เขาชนไก่ เป็นเวลา 7 วัน ใครมีความรู้สึก ดีดี ณ ตอนนั้น ไม่ว่าปีไหน อยากให้มาร่วมเล่าให้ฟังด้วย
...เป็นกระทู้ที่สามารถเช็คอายุของผู้ตอบรึปล่าวครับ...
...ผมก็เรียนรด.ปี 3 ตอนปี 29 อยู่มหาวิทยาลัยปี 1 เหมือนกันครับ...
...ที่ประทับใจมีอยู่หลายอย่างเลยครับ แต่ที่แย่ที่สุดก็คือตอนมีรถพยาบาลขึ้นไปรับตัวผมมาจากฐานฝึกเข้าตี วันนั้นผมรู้สึกไม่ค่อยสบายอย่างไรก็ไม่ทราบ ฝึกฐานเข้าตีจนเกือบถึงด่านสุดท้าย ครูฝึกสั่งหมอบ ผมก็หมอบแล้วสลบไปเลย เพื่อนที่ไปด้วยกันเล่าว่าครูฝึกสั่งให้รุกคืบหน้าต่อ แต่ผมยังฟุบอยู่ที่เดิม เค้าเลยรีบเข้ามาดู แล้วพยายามปั้มหัวใจและผายปอดผมจนผมเริ่มรู้สึกตัว จากนั้นก็เรียกรถมารับส่งผมไปหน่วยเสนารักษ์ (ถ้าผมจำไม่ผิด) แต่สิ่งที่จำได้ดีจนกระทั่งทุกวันนี้ก็คือคำที่ทหารเสนารักษ์พูดกับผมว่า "มึงเป็นอะไร กูยุ่งตายห่า ขี้เกียจหาคนมาปั้นรูปปั้นมึง" (ต้องขอโทษเรื่องภาษาด้วยครับ ผมใช้ตามสิ่งที่ได้ยินมากับหูตัวเองจริงๆ) ...
ปี 29 ผมเรียนอยู่ มหาลัย ปี 1 เรียน รด. ปี 3 ต่อจาก ม.5-6 และได้ไปฝึกที่เขาชนไก่ เหมือนกันครับ ...
มันนานมากแล้ว เท่าที่ประทับใจ ก็ตั้งแต่ไปฉีดวัคซีนที่ ราบ 11 แล้วครับ ...
ประเภทตัวใหญ่ๆ พอเข็มจิ้มเข้าไปที่แขนเป็นลมพับลงไปก็มีครับ และประเภทแต๋วแตกก็เยอะ ...
ช่วงอยู่ที่เขาชนไก่ ร้อนมากๆ และฝุ่นเยอะ แคะจมูกออกมามีแต่ฝุ่นทั้งนั้น ...
เวลาอาบน้ำก็ไม่ค่อยทันครับ อาศัยแอบไปอาบในห้องส้วมเอาครับ ........
ตอนที่ผมไปฝึก รุ้สึก พล.อ.ชวลิต จะมาเยี่ยม แต่จะเป็นวันที่ผมกลับไปก่อน แต่ก็ต้องซ้อมต้อนรับ ทำให้สบายไป 1 วันครับ ...
เสื้อยืดคอกลมสีดำแขนจั้ม ตัวนั้นชอบมาก ส่วนใหญ่จะซื้อกันทุกคน เสียดายมันขาดและหายไปแล้วครับ ...
สวัสดีครับคุณ HEMUNK คุณ Sig228-kolok และคุณ CT_Pro4 เราเรียน รด. รุ่นเดียวกันครับ
ไม่ทราบยังจำกันได้ไหมครับว่าแต่ละท่านสังกัด "พัน" อะไรกันบ้าง
ของผม พัน.4 ฉายา "นักรบ" เสื้อยืดประจำกองพันเป็นภาพหัวหน้าเผ่าอินเดียนแดงใส่หมวกขนนก
ผมจำความประทับใจได้ 3 เรื่อง
1. ตอนรับการอบรมการรบกลางคืน ที่เขาเกณฑ์เราไปนั่งฝังบรรยายบนพื้นดิน
แล้วมีครูฝึกมากล่าวสปีชต้อนรับ สักสองสามนาที
จากนั้นท่านก็พูดว่า ครูขอเปิดการฝึก ณ บัดนี้....
ฉับพลันทันใดนั้น ห่างจากหลังครูฝึกสัก 4-5 เมตรก็มีแสงวาบพร้อมกับเสียงดังก้องและแรงอัดของลมเข้าปะทะที่ นศท. ทุกคน
ท่านต้อนรับด้วยดินระเบิดแบบไม่มีสะเก็ด
โอ้โห ผมสะดุ้งสุดตัว ทั้งแสงทั้งเสียงทั้งแรงอัด ตัวเย็นวาบ เพราะไม่คาดมาก่อน
2. ตอนต้องคลานลอดใต้แนวกระสุนปืนกล เอ็ม60
ตอนสาธิตครูเขายิงเลียดพื้นจัง สยอง
แต่พอคลานจิงครูยิงสูงประมาณสองเมตรล่ะมั๊ง คงกลัวพลาด
ผมเป็นเด็กมองโลกในแง่ร้าย
ชอบคิดว่าถ้าครูฝึกคนที่ยิงปืนเกิดหัวใจวายกระทันหัน แล้วปากกระบอกปืนกดลง...จะเกิดอะไรขึ้น
3. ความสงบ และสันติสุขในจิตใจ
เราฝึกใช้แรงกันหนักทั้งวัน
เจริญอาหารเพราะว่าหิวเลยกินได้เยอะ (บางท่านอาจไม่ชอบอาหาร แต่ผมชอบครับ)
เข้านอนสามทุ่มหลับเป็นตาย
ตื่นเช้าตีห้า
ไม่ได้ดูทีวี ไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์
มันสงบบอกไม่ถูก ไม่มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจหรือวิตกกังวล ผมชอบครับ
ผมว่าฝึกทหาร ก็คล้ายกับการบวชพระที่วัดป่า
จิตใจปลอดโปร่งครับ
