รู้สึกกลัว ตัวมันลีบ หูมันลู่.. หลังก็คู๊ มือก็หงิก ปากก็สั่น..
พูดไม่คล่อง ท้องแขนเต้น เอ็นพลันกัน.. คิ้วกระตุก กระดูกสั่น ลั่นต้นคอ...
.
ชีพจร เต้นไป ไร้จังหวะ.. ลมปราณเดิน เกะกะ พาสับสน..
ความดันดูด ธาตุไฟดีด จิตพิกล.. เอ็มไซร์ตับ เพิ่มขึ้นจน ล้นพอดี..
เหมือนโดนถ่วง ทิ้งน้ำ ลึกร้อยเมตร.. มันอึดอัด เกินขอบเขต ร่างรับไหว..
ส่งกายหยาบ ไปรับหน้า ที่ด้านใน.. ส่วนวิญญาณ ถอดรอไว้ หน้าประตู..
เหตุเพราะรู้ ผลลัพท์ จับความได้.. สามห้าเจ็ด สิบเอ็ดไซร้ อย่าได้ขอ..
อาวุธร้าย ให้ไม่ได้ ไม่ต้องรอ.. ถ้าจะขอ ขนาดใหม่ ไปเลือกมา..
ขนาดเก้า ไงเล่า น่าขอได้.. ทำเรื่องขอ ยื่นใหม่ ดังใจฝัน..
ท่านรับเรื่อง แล้วบอกว่า อ้าวไงกัน.. มีสามแปด แล้วนี่ท่าน ดันเรื่องคืน..
โถ่พี่คร๊าบ m10ผม มรดก.. อายุปืน ที่มีพก หลายราศี..
ปู่ของปู่ ให้ต่อกัน มาอีกที.. กว่าถึงผม เจ็ดสิบปี ที่มีมา..
ท่านมองหน้าก่อนเปรยเอ่ยมาว่า.. ก็ยังดีที่ได้มาน่าสุขสม..
หลายคนได้ครอบครองเพียงแค่ลม.. ไม่เห็นเขาจะระทมทุรนทุราย..
แล้วกลั้นใจยื่นเรื่องขอยาวสองสอง.. พี่ครับลองผ่านผมหน่อยนะครับผม..
ผมใจรักด้านนี้จริงซื่อตรง.. ใจมั่นคงคิดดีมีวินัย..
ไม่ได้น้องยาวสองสองมันไรเฟิล.. กฏแจ้งเกริ่นบอกกล่าวเขาห้ามไว้..
โถ่พี่ครับแล้วผมต้องทำยังไง.. ถึงจะได้ปืนที่หมายไว้ครอบครอง..
เอาอย่างนี้วันนี้น้องกลับไปก่อน.. ค่อยๆลองทบทวนดูรู้เหตุผล..
ขาดขั้นตอน.ไหนหรือเปล่าเดาชอบกล.. ค่อยๆคิดเดี๋ยวก็ค้นจนพบทาง..
กายหยาบผมยืนงงหลงครุ่นคิด.. วิญญาณปรี่สิงสถิตย์จิตประสาน..
แกล้งควักของทำตังค์ร่วงไม่ระวัง.. แล้วหันหลังนั่งมองฝ้าหน้าแหงนเงย..
แค่อึดใจน้ำคำท่านผ่านกระซิก.. คุณน้องจ๊าเสียงระริกสื่อภาษา..
สองสองนั้นเบาไปไร้ศักดิ์ดา.. เตรียมขอเก้าได้เลยจ้าน้าเห็นควร..
ผมมองหาตังค์ที่หล่นร่วงมะกี๊.. ช่างแปลกดีตังค์หล่นไว้หายไปไหน..
เพราะเวลาผ่านมาแค่อึดใจ.. เอ..สงสัยอำเภอนี้เจ้าที่แรง..
ช่วงสับสนก็มีเสียงเรียกมาว่า.. คุณน้องจ๊าไว้มารับใบป.สาม..
นับเวลาสองอาทิตย์ครบชั่วยาม.. น้องมารับใบป.สามอย่าให้รอ..
ผมเดินยิ้มแก้มปริลงกระได.. ออกมาจากอำเภอไปใจสุขสม..
ก้าวเดินพรางวิ่งพรางตามอารมณ์.. กลับมาบ้านล้มลงนอนฝันดี..
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ในคืนนั้น..ฝันพบ..ผอบสวย..
มีกระดาษ..แนบมาด้วย..ช่วยสื่อสาร..
อักษรบอก..อย่าได้เปิด..ซึ่งกลางทาง..
ให้กลับไป..ถึงหลังบ้าน..ค่อยเปิดดู..
แหม๋..ใครหนอ..มุขเฮ่ยๆ..ช่างกล้าเล่น..
เดี๋ยวจะเปิด..ลองให้เห็น..ว่าเป็นไฉน..
มันจะเหมือน..เรื่องพื้นบ้าน..ให้รู้ไป..
ว่าแล้วก็..กลั้นใจ...เปิดฝา-ยล...
จิตตะลึง..พึงเพิด..เกินจะกล่าว..
โอ้แม่เจ้า..กลุ่มควันพุ่ง..คุ้งเต็มสถาน..
ทุกอย่างขุ่น..มองยาก..อยู่ต้องนาน..
เวลาผ่าน..ควันเริ่มจาง...ฉันงุ่นงง..
แล้วเห็นภาพ..ที่ลางๆ...ค่อยๆชัด..
ชายร่างยักษ์..ยืนจังก้า..น่าเกรงขาม..
นะจังงัง...อยู่อย่างนั้น..สองชั่วยาม..
เก็บสติ..โกยสตางค์...คืนเข้าตัว...
ก่อนเอ่ยถาม..ท่านเป็นใคร..ใครเป็นท่าน..
ส่วนตัวฉัน..ทศกัณฑ์...นามเรียกเสย...
เขาตอบมา..เขาชื่อโจร...เรียกได้เลย..
ต่อไปนี้..ไม่อยู่เฉย..รับใช้นาย..
เดิมนั้นอยู่..ในผอบ..ที่ท่านเปิด..
ต้องเตลิด..ฝาถูกเปิด..เกิดดังเห็น..
ต่อไปนี้..จะดูแล..ท่านเช้าเย็น..
ไปไหนเรา..เปรียบเช่น..เป็นเหมือนเงา..
แล้วโจรหนุ่ม..เข้ามาช้อน..ประคองร่าง..
สองคนย่าง..ร่วมทาง..ดังจุดหมาย...
ผ่านไปได้..สักร้อยลี๊..ต้องแปลกใจ..
เอ๊ะนั่นใคร..มาขวาง...ทางต้องเดิน..
ภาพที่เห็น...สาวน้อย..สะโอดสะองค์
มือชี้ลง..กำโกลด์คัพ...ม้าคาบศร..
ยกขึ้นเล็ง..ขนานพื้น..ตามแนวนอน..
วิถีสะท้อน..ตรงเผลง..เล็งหน้าเรา..
ก่อนแผดเสียง..สดใส..ไพเราะโสด..
ว่าแม่นาง..นั้นคนโฉด..ปล้นข้าวของ..
บอกให้ทิ้ง..ของมีค่า..อย่าคิดลอง..
เจ้าทั้งสอง..จะปลอดภัย..ไร้กังกล..
จำใจกอบ..ทรัพย์สิน..ที่มีมา..
ของมีค่า..ทั้งหมด...ปลดวางเผย..
ก่อนควักปืน..ที่เตรียมมา..ยิงสวนเลย..
ตามประสา..ของเคยๆ..ซ้อมประจำ..
กระสุนแหวก..วิ่งลง...ตรงที่หมาย..
ก็คือปลาย..ปากโกลด์คัพ..จับเป้าเผง..
ปืนกระดอน..เป้ากระเด็น..เป็นระเวง..
ก่อนกระเด้ง..โดดร่วง..ลงหน้าผา..
บัดนั้นโจร..ช่วงชิง..สิ่งได้เปรียบ..
วิ่งไปเทียบ..รวบร่าง..โฉมเฉลา..
ทศกัณฑ์..เห็นดังนั้น..เข้าทางเรา..
เพื่อนใหม่เจ้า..ไม่เสียแรง..ที่คบกัน..
มัดนางไว้..ข้าจะส่ง..เจ้าหน้าที่..
คงพรุ่งนี้...น่าเสร็จครบ..จบความหมาย..
นี่ใกล้ค่ำ..เตรียมที่หลัก..พักพิงกาย..
แล้วพรุ่งนี้..ว่ากันใหม่..ตามใจปอง..
เพื่อนโจรเอ๋ย..เจ้าคอยเฝ้า..น้องเนื้อนวล..
เป็นกะแรก..แล้วข้าผวน..เฝ้ากะสอง..
พ้นเที่ยงยาม..ย่ำคำคืน..ให้เพื่อนลอง..
ปลุกข้ามา..เข้ากะสอง...จบแผนเปรย..
ความห่วงเพื่อน..หวั่นใจ..ภัยอาจเกิด..
เพื่อนเก็บปืน..นี้ไว้เถิด..เกิดต้องใช้..
เหตุข้างหน้า..อาจมีซึ่ง..อันตราย..
อาจได้ใช้..ปกป้อง..คุ้มครองตัว..
แล้วนอนนิ่ง..ทิ้งร่าง..เพราะความเพลีย..
เวลาเสีย..เลยผ่าน..นานเกินฝัน..
ก่อนสะลึม..สะลือตืน..ขึ้นมาพลัน..
เพราะนิสัย..ส่วนตัวนั้น..ระวังภัย..
ภาพที่เห็น..นางอนงค์..พ้นพันธะ..
ส่วนเพื่อนโจร..ร่างละ..นอนเลียดพื้น..
ไร้เสื้อผ้า..อาภรณ์..หมดแรงยืน..
ค่อยๆฝืน..พยุงร่าง..นั่งพิงไทร..
สัญชาติญาน..ผ่านร่าง..ร้อนวูบๆ..
ตะเบงเสียง..ตามรูป..การณ์ที่เห็น..
บอกเพื่อนโจร..โยนปืนมา..อย่าชาเย็น..
เพราะทุกข์เข็ญ..ภัยใกล้ตัว..กลัวไม่ทัน..
เพือนหยิบปืน..ค่อยๆยื่น..แค่ตรงหน้า..
ก็อยู่ห่าง..ตั้งสิบวา..คว้าไม่ถึง..
นางอนงค์..ชิงมาจ้อง..ทมึงตึง..
ก่อนเหนี่ยวไก..ปืนซึ่ง..พร้อมทำงาน..
ณ.บัดนั้น..เสียงกึกก้อง..กัมปนาท..
ดุจอัสนี..ส่งลงฟาด..กลางหว่างขา..
กระสุนแทรก..แหวกเนื้อ..ตามแรงพา..
ร่างผงะ..หงายผลึง..ล้มตึงพลัน..
ทศกัณฑ์..บัดนี้..คงถึงที่..
ภาพผิดชอบ..ชั่วดี..ที่เคยผ่าน..
เหมือนชีวิต..ทั้งหมดมี..แค่วันวาน..
ชีวิตฉัน..มันจบลง..ที่ตรงนี้..!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
พลันร่างเร่ง กระตุก ลุกขึ้นตื่น. สะดุ้งยืน หน้าเหวอ เออ..นี่ฝัน..
โอชีวิต อนาถจิต คิดไรกัน.. ฝันซ้อนฝัน เอากะมัน ฝันให้เพลิน..
ก่อนควักตังค์ ในกระเป๋า เข้าอาบน้ำ.. อ้าว..ชี้ช้ำ ระกำแล้ว เจ้าแก้วเอ๋ย..
กำบึกตังค์ ไม่ต้องดู รู้ได้เลย.. ว่าเราเอ๋ย งานเข้าแล้ว แก้วทรามวัย..
เมื่อวานเตรียม เงินเก็บ ไว้สองบึก บึกหนานึก จำได้ใ กล้หลักแสน..
บึกบางนั้น สามพันห้า ไม่ขาดแคลน.. เตรียมไว้เป็น ตามแผน เตรียมขอปืน..
แต่ตอนนี้ เงินที่เหลือ บึกยี่สิบ.. ส่วนบึกพัน นั้นหายลิบ เข้ากลีบฝน..
แกล้งตังค์ร่วง ดันเต๊ะท่า หน้าขึ้นบน.. โธ่..ชีวิต โดนซ้อนกล จนเล่ห์..ตัว.
สองอาทิตย์ ป.สามออก บอกดังกล่าว.. แล้วที่นี้ เงินไหนเล่า เข้าซื้อหา..
เก้ามอมอ สามพันห้า พลิกโลกา.. เป้าหมายข้า คงต้องโปะ..อีโป๊ะ..เอย..!
