รออย่างไร ก็ไม่มีหวัง ................
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยมีคำสั่งระงับการออกป.๑๒ มาตั้งแต่ปี ๒๕๔๖
เริ่มจากคำสั่งกระทรวงมหาดไทยที่ ๒๓๕/๒๕๔๖ โดยท่าน วันมูหะมัดนอร์ มะทา เริ่มตั้งแต่ ๒๙ พฤษภาคม ๒๕๔๖
ต่อด้วยคำสั่งกระทรวงมหาดไทยที่ ๑๕/๒๕๔๗ โดยท่าน วันมูหะมัดนอร์ มะทา อีกครั้ง
ต่อด้วยคำสั่งกระทรวงมหาดไทยที่ ๓๘๖/๒๕๔๗ โดยท่าน โภคิน พลกุล
ต่อด้วยคำสั่งกระทรวงมหาดไทยที่ ๓๓๕/๒๕๔๘ โดยท่าน พลตำรวจเอก ชิดชัย วรรณสถิตย์
ต่อด้วยคำสั่งกระทรวงมหาดไทยที่ ๒๒๔/๒๕๔๙ โดยท่าน พลอากาศเอก คงศักดิ์ วันทนา
มาจนถึงคำสั่งกระทรวงมหาดไทยที่ ๓๐๙/๒๕๕๐ โดยท่าน อารีย์ วงศ์อารยะ ไปจนถึง ๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๑
(แม้ว่าป.๑๒ในเขตจังหวัด ปัจจุบันผวจ.มีอำนาจออกได้ แต่ก็ต้องรอไฟเขียว)
ที่ต้องออกคำสั่งจำกัดป็นช่วงๆ ไม่ใช่ใจดี ..... เพื่อครบเวลาแล้วก็เลิกบังคับ
เพียงแต่กฎหมายกำหนดให้การออกคำสั่งต้องมีกำหนดเวลา ซึ่งเมื่อครบช่วงบังคับ ก็จะมีคำสั่งใหม่แบบเดิมออกมา
เป็นการเลี่ยงบาลี ใช้ช่องว่างของกฎหมาย ที่อนุญาตให้บังคับได้เพียง"ชั่วคราว"
ที่ท่านจขกท.บอกว่าให้ใจเย็นรออีกไม่นานเห็นท่าจะไม่จริง.....เพราะมท.๑ท่านสืบทอดแนวทางกันมาอย่างที่ได้แสดงไว้ข้างต้น
นอกเสียจากว่ามท.๑ท่านใหม่ ของรัฐบาลใหม่ จะเห็นเป็นอย่างอื่น ..... หรือไม่ก็เพราะแพ้ความในศาลปกครอง
คนดีๆ ที่ได้เคยปฏิบัติตามกฎหมาย โดยไปขอป.๑๒ เพื่อพาอาวุธไปป้องกันชีวิตและทรัพย์สินของตน ถูกระงับการออกใบอนุญาต
จำเป็นเข้าก็ต้องทำผิดกฎหมาย ฝ่าฝืนพาปืนไป.....เพราะชีวิตใครใครก็รัก
ในขณะที่คนร้ายซึ่งไม่ได้ทำตามกฎหมายอยู่แล้ว.... เป็นการผลักคนดีให้ไปทำผิดกฎหมายแบบคนร้าย......
บ้านเมืองนี้ อนาถแท้
