ไปได้แต่ตัว...เปาบุ้นจิ้น ขุนนางตงฉินยุติธรรมขึ้นบัลลังก์เพื่อพิจารณาคดีผู้กระทำผิดคราวเดียว 3 รายซ้อน
ท่านเปา :โทษของเจ้าทั้ง 3 ทำผิดมหันต์ สมควรตายด้วยการประหารชีวิตสถานเดียว
แต่ในความเป็นมนุษย์ของเจ้าทั้ง 3 ก่อนพวกเจ้าจะต้องถูกประหารชีวิต เจ้าทั้ง 3 อยากขออะไรก่อนตาย
นักโทษ 1 :ข้าแต่ท่านเปาที่เคารพ สิ่งที่ทำให้ข้าต้องปล้นฆ่าก็เพราะว่าครอบครัวของข้า
ต้องอดอยากยากจน ฉะนั้นก่อนตายข้าจึง อยากลิ้มรสของหูฉลามน้ำแดงสักมื้อ
ท่านเปา :เจ้าหน้าที่จัดหาหูฉลามให้เขาหม้อแล้วนำตัวไปประหาร
นักโทษ 2 :ท่านเปาที่เคารพ ก่อนที่ข้าน้อยจะถูกจับตัว ข้าน้อยเอาแต่หลบซ่อนตัว
ไม่เห็นหน้าลูกเมียตั้งนาน ดังนั้นข้าน้อยจึง อยากพบหน้าลูกเมียสักครั้ง
ท่านเปา :เจ้าหน้าที่ ส่งคนติดตามตัวลูกเมียนักโทษจนกว่าจะพบจึงประหารชีวิต
นักโทษ 3 :ใต้เท้าที่เคารพ ท่านช่างเปี่ยมไปด้วยเมตตาจริงๆ แต่ท่านจะให้ได้ที่ขอจริงๆ หรือเปล่า
ท่านเปา :เออวะ ไอ้นี่ ข้าเปาบุ้นจิ้น ได้เอื้อนเอ่ยวาจาแล้ว เจ้าหน้าที่ทุกคนที่นี่ก็ได้ยิน
ข้าไม่มีวันกลับคำหรือถอนคำพูดอย่างแน่นอน
นักโทษ 3 :ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยตัวของข้าให้เป็นอิสรภาพ จากศาลไคฟงเสียทีเหอะ ข้าอึดอัดและเบื่อที่นี่เต็มทีแล้ว
สิ้นเสียงคำขอของนักโทษแล้ว บรรยากาศในศาลไคฟงเงียบกริบ มีเพียงนักโทษ 3 คนเดียวเท่านั้น
ที่ยิ้มรับอิสรภาพอันใหล้ของตัวเอง ก่อนที่ท่านเปาจะเอ่ย
ท่านเปา :เมื่อเจ้าขอวิงวอนเช่นนี้ และเราก็ต้องรักษาคำพูดของเราที่มีต่อหน้าที่และทุกคนที่นี่
เจ้าหน้าที่ปล่อยตัวนักโทษให้เป็นอิสระทันที ส่วนหัวนั้นตัดเอาไว้ที่ศาลไคฟง
จัดให้ครับผม..........แก้เซ็ง
