เจ็บใจครับพี่น้อง ( ขอบ่นให้ฟังครับ )

[ozero++รักในหลวงมากค่ะ++]

ถึงเจ๊จะทะลึ่งตึงตังยังไง ก็จะเป็นกำลังใจให้ณัฐนะ มีอะไรโทรหาเจ๊

[ห ม า ย จั น ท ร์]

ขอให้กำลังใจอีกคนครับ  

[Tiger wut]

   เป็นกำลังใจให้ครับ.......  เป็นคนงาน  เป็นลูกจ้างเขาก็อย่างนี้แหล่ะครับ....ต้องทำใจครับ

[..GlockGlack..]

คุณณัฐเจ็บใจ เดี๋ยวพาลจะเจ็บกาย คนที่เดือดร้อนคือคุณณัฐและครอบครัว ไอ้พวกนั้นไม่ได้เดือดร้อนด้วย แล้วจะเจ็บใจไปไย? ซ้ำเติมตัวเองและคนในครอบครัวไปไย?

ทำอะไรให้นึกถึงความรู้สึกของคนที่รักเราที่บ้านครับ ไอ้พวกที่ไม่รักเรา ไม่ต้องไปแคร์ความรู้สึกมาก เพราะมันก็ไม่แคร์ความรู้สึกของเรา

ทำความดีไปแล้วไม่ต้องเสียใจในสิ่งที่ได้รับกลับคืนมา เพราะที่คุณณัฐดูแลและสอนงานลูกน้องไปนั้น เป็นคุณความดีในตัวของคุณณัฐเอง สรุปว่าที่ทำไปนั้นเพื่อตัวเราครับ  ไม่ใช่เพื่อตัวเขา

ทนทำไปก่อนครับ ถ้าจะลาออก ควรลาออกเมื่อหางานที่ดีกว่านี้ได้แล้ว

สวดมนต์ อุทิศส่วนบุญ และแผ่เมตตาให้คนเหล่านี้ครับ ต่อไปจะได้ไม่ต้องกลับมาเจอกันอีก

[ChipMunk รักในหลวง]

ขออนุญาตมาให้กำลังพี่ครับ
เป็นผมจะกรวดน้ำแผ่เมตตาไปให้พวกเขานะครับ
สักวันกรรมจะตามทันเขาครับที่ไม่รู้จักคุณคน

[ทัดมาลา ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป]

พี่ณัฐ..........

ห้าหกปีก่อน หนักกว่านี้อีก พี่ยังข้ามมาได้ ตรงนี้ แค่นี้ เรื่องฝอยๆ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

อำนาจน้อยลง หน้าที่น้อยลง เงินไม่ลดลงก็ช่างมันเถอะครับ  

เปลี่ยนจุดมุ่งหมายจากบริหารคนอื่น มาบริหารครอบครัวดีกว่าครับ จะได้มีเวลาให้ตนเองและครอบครัวบ้าง

มีคนที่บ้านให้พี่บริหาร และสั่งสอน แบบรู้ซึ้งในบุญคุณมากกว่านั้นอีกเยอะ

ผมเหมือนเดิมนะพี่ เหมือนที่เคยคุยกันตอนนั้น เมื่อไร ยังไง ได้เสมอ....

[Iron]

ผมถือคติลาออกเมื่อได้งานที่ใหม่แล้วเท่านั้น 

การที่เราเจอปัญหา ก็หมายถึงเราเก่งขึ้นมาก จนต้องเจอกับโจทย์ที่ยากขึ้นครับ ถ้าทำการบ้าน เอ้ย ทำโจทย์ข้อนี้ผ่าน เราก็จะแข็งแกร่งขึ้นและได้ผลตอบแทนมากขึ้นครับ

ลองมองๆหางานที่เราถนัด และหาเวลาไปสัมภาษณ์งานใหม่ๆไว้บ้าง ก็ไม่เสียหายครับ

เอาใจช่วยครัับ 

[too6952]

เป็นกำลังใจให้ครับ   สู้ๆใว้ครับ   ใครดีมาเราดีกลับ  แต่ถ้าใครมาร้ายกับเราเราก็อโหสิเถอะครับ

[นาจา™รักในหลวง]

พอเข้าใจแล้วครับ..
การทำงานหากยึดถือเราเป็นที่ตั้ง ทุกปัญหาจะตามมาถึงเราตลอดเวลา
ในองค์กรขนาดใหญ่ ต้องแยกแยะให้ได้ครับ...ไม่งั้นจะเหนื่อยทั้งใจ และกาย

ทำงานเกี่ยวข้องกับคนจำนวนมาก หลีกหนีเรื่องนี้ลำบากครับ..
ตาณัฐต้องใจเย็นๆครับ...นึกถึงครอบครัวเป็นที่ 1 ความเจริญของบริษัทฯเป็นเรื่องรองนะครับ
ยอมรับในการเปลี่ยนแปลง แม้จะกล้ำกลืนบ้างก็ตาม ศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้หรอก...

ผมเห็นคนเป็นร้อยเป็นพันที่ต้องตกงาน ร้องไห้ เพราะใช้อารมณ์ชั่ววูบตัดสินใจ
สุดท้ายต้องมานั่งเสียใจ แต่ก็สายไปแล้ว...แม้จะใช้สิทธิเรียกร้องก็ตาม...

ทำงานอย่างอดทนครับ...ขอเป็นกำลังให้นะน้อง

[ทิดเป้า]

 ให้กำลังใจครับ....เคยโดนมา...เด็กหัดหัดขับรถ เมื่อขับเป็นออกถนนใหญ่ได้แล้ว ก็จะคิดว่า ตัวเองก่งกว่าใคร...ที่ไหนได้ ...ยางรั่ว ยังเอาตัวเองไม่รอดเลย

ผมเลือกอยู่เฉยๆ...ปลง...เงินเดือน  ได้...งาน น้อยกว่าเดิม...ถือว่า พักผ่อน...

 ต่อมา....มีปัญหานอกรูปแบบที่คาดไม่ถึง...ไม่มีในตำรา

[rute - รักในหลวง]

อดทนครับ...

เวลาช่วยได้...

เดี๋ยวเรื่องร้ายก็ผ่านไปครับ...

แต่ต้องใจเย็นๆตั้งสติให้ดีก่อนตัดสินใจทำอะไรครับ...

เอาใจช่วยคุณณัฐครับ...

[lek]

ผมก็เคยเจอลดค่าเงินบาทช่วงป๋าเปรม    เป็นหนี้ยอดขายก็ตกผมไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน     เลยโทรคุยกับพวกจัดซิ้อของราชการต่างๆ     ว่าผมจะขายของให้หน่วยงานของคุณให้เครดิตด้วย    เขาถามว่าขายอะไร    ผมบอกว่าทุกอย่างที่คุณจะซื้อผมขายหมด
ทำไปทำมายอดเป็นล้านต่อเดือนนะครับ     คนเราต้องอยู่อย่างทรนงด้วยครับ     ไม่งั้นทำงานไปก็ไม่มีความสุข     

[VENDY]

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้เรื่องร้ายๆผ่านพ้นไปค่ะ 

[วัฒน์]

  คุณ.นัฐ ครับ สู้ๆ นะครับ อย่ายอมแพ้ และท้อแท้ สักวันคนชนะนั้นคือเรา

อย่าเพราะความท้อแท้จึงแพ้พ่าย        แม้เหน็ดหน่ายเหนื่อยหนักจงพักเสีย
ตราบเมื่อกายและใจหายอ่อนเพลีย     สูงก็เตี้ยไกลก็ใกล้ใช่ยากเย็น

[โทน73 -รักในหลวง-]

อย่ายึดติดกะองค์การ  ให้คิดถึงครอบครัวเป็นหลัก  คิดดูให้ดีว่าเรามาที่ทำงานเพราะอะไร  เพราะต้องการหาเลี้ยงครอบครัวใช่ไหม ตอบสนองวัตถุประสงค์หลักก่อนเป็นพอ   

ไม่อยากแนะนำให้อดทน เพราะถ้าอดทนมันเป็นการกล้ำกลืนความรู้สึกตนเองเกินไป   แต่อยากจะบอกว่าให้ลืมความรู้สึกความมีตัวตนของตนเองในบริษัท  ให้ลืมมันไปให้หมด   วิเคราะห์ให้ดี ปัญหาทุกอย่างเกิดจากตัวเราทั้งใน ความคาดหวัง  การต้องการการยอมรับ

บางครั้งเราต้องลด อัตตา ลงไปบ้าง

เลิกงานกลับบ้านแล้วมีความสุขกับครอบครัวดีกว่า  ปัญหาทุกอย่างกาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ แม้กระทั้งอดีตลูกของเราเอง  มันหมุนเวียนเป็นวัฎจักร 

ถนอมเนื้อตัว หมั่นฝึกฝีมือไว้  เมื่อถึงเวลาคุณจะได้ใช้มันอีกครั้งอย่างภาคภูมิใจ