(((รวมนานาสาระปืนอัดลม))) สารบัญหน้าที่ 1

ภาพยนตร์ก่อนนอน เรื่อง ชาย 4 บาป...

แอ่นแอ๊น..น...น.. (เสียงทุ้ม) ภาพยนต์เรื่องนี้สร้างขึ้นเพื่อความสนุกสนาน มิได้จงได้ให้ร้าย
หรือกระทบเสียดสีใคร หากเนื้อหาส่วนใดบังเอิญไปตรงกับชีวิตใคร จึงขออภัยมาใน ณ ที่นี้ด้วย..ฮิ ฮิ

เช้าวันเสาร์เวลา 06.05 น. กลางสนามหญ้าหน้าบ้าน แสงสว่างกำลังกระจายไปทั่วท้องฟ้า
ทำให้เห็นทัศนวิสัยได้ไกลกว่าตอน 05.45 น. ผมนั่งบนเก้าอี้สนามกลางสนามหญ้าหน้าบ้าน
ใส่หมวกสานเก่าคร่ำคร่า บนตักมีปืนอัดลม HW100T วางพาดไปตามบนท่อนขาทั้งสอง
มือสวมถุงมือก่อสร้างราคาถูกแบบมีปุ่มยางกันลื่น

ทำไมผมต้องมานั่งอยู่ตรงนี้เวลานี้ ทำไมไม่ตื่นให้สาย ๆ สมกับเป็นวันหยุด ทนเอาหน่อย
อีกไม่กี่วันจะเข้าพรรษาแล้ว ถึงตอนนั้นผมจะได้มีเวลาพักผ่อนยาวหลายเดือน ไม่ต้องมานั่ง
ตากอากาศรอคอยยิงสัตว์รบกวนเหมือนอย่างวันนี้ อย่านึกว่าสนุก มันเหนื่อยเหมือนกันนะ

ย้อนไปเมื่อหลายวันก่อน เวลาเดียวกัน ตอนออกไปจ่ายตลาด ผมเห็นกระรอกตัวใหญ่เข้ามา
ป้วนเปี้ยนบนหลังคาโรงรถ กระโดดไปตามกิ่งไม้และไต่สายท่อน้ำพีอีที่พาดระหว่างต้นไม้
ก็เห็นอยู่สองสามวันในเวลาเดียวกัน เมื่อวานนี้ผมดักรอในเวลาเดียวกันนี้แต่ไม่เจอ
คิดว่าวันนี้มันคงต้องมาอีก คงเป็นเพราะผมหยุดไปนานจึงทำให้เริ่มมีกระรอกและพิราบ
มาป้วนเปี้ยนอีก

กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ทันใดนั้น เจ้านกระวังไพร ผมไม่รู้ว่ามันเป็นนกอะไรแต่ตั้งชื่อให้เอง เพราะเวลามัน
ส่งเสียงร้องและบินวนไปมาอย่างลุกลี้ลุกรนผมก็มักจะเห็นกระรอกอยู่บริเวณนั้นด้วย และเวลานี้
นกระวังไพร 2 ตัวกำลังช่วยกันส่งเสียงร้องและบินเข้าออกในยอดไม้ต้นประดู่ที่กำลังแตกยอดสีเขียวงาม
สดใส

ประสาทผมตึงเขม็งขึ้นมาทันที และลุกเดินออกจากกลางสนามหญ้า โดยมือซ้ายกุมบีบกระโจมปืนด้วย
มือเดียวไว้อย่างแน่น ผมเดินค่อมตัวเลียบใต้ต้นตะโกที่ปลูกเรียงรายเป็นแนวไปตามถนน
จากนั้นจึงหยุดดูความเคลื่อนไหวบนยอดประดู่แต่ยังมองไม่เห็น ผมจึงเดินข้ามถนนเข้าไป
ในใต้ชายคาโรงรถ และ ค่อมตัวไปยังท้ายวอลโว่ที่จอดอยู่ด้านนอกสุด ตรงนี้มอง
เห็นยอดประดูที่ห่างออกไปราว 25 เมตรอย่างชัดเจน

สายตามองลอดแว่นที่มีค่าสายตาสั้นไม่เกิน 125 สอดส่ายหาความเคลื่อนไหวบนยอดประดู่ ผมนิ่ง
เพื่อดูความเคลื่อนไหว หลังจากใช้เวลารอเกือบ 2 นาที ก็ไม่ผิดหวัง เมื่อเห็นยอดไม้สั่นไหว
เป็นจุดสนใจทำให้การค้นหามีพื้นที่แคบลง ขนปุยฟูสีขาวอมเหลืองผ่านแวบกระโจนจากกิ่งหนึ่ง
ไปอีกกิ่งหนึ่ง ผมใช้มือซ้ายกุมกระโจมปืน พานท้ายชิดกับหน้าท้อง มือขวาดึงค้นง้างด้านข้างจน
สุดช้า ๆ เมื่อดึงคันง้างจนสุด แมกกาซีนจะหมุนเปลี่ยนรูแมกกาซีนใหม่เข้ามาตรงกับรูลำกล้อง
ผลักกลับคืนที่เดิมเบา ๆ ทำให้แท่งส่งกระสุนเคลื่อนที่ร้อยรูแมกกาซีนดันกระสุนหัวแหลมน้ำ
หนัก 14.5 gr ที่บรรจุอยู่ในรูแมกกาซีนเลื่อนเข้าไปในลำกล้องนิ้วชี้ขวาดันคันเซพไกมาด้านหลัง
ทำให้ปรากฏจุดสีขาว เซพไกอยู่ในตำแหน่งนี้ถ้าเหนี่ยวไก ไกจะวืด ทุกครั้งที่ผมขึ้นไกใส่ลูก
ผมจะต้องเข้าเซพไว้เสมอ เพราะไก HW100 มันเบามากสำหรับนิ้วชี้ที่เคยแต่ยิงไกหนัก
ผมพาดสต๊อกปืนกับท้ายรถวอลโว่ พร้อมกับมือขวาถอดหมวกออกและดันแว่นคร่อมไว้เหนือศรีษะ
ประทับพานท้ายเข้ากับซอกไหล่แน่น เบียดแก้มลงบนพานท้ายจนย่น เอียงคอจนสายตาเห็นเส้นเล็ง
แบบมิลดอท ทาบอยู่บนใบประดู่ ใบประดู่ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ มือซ้ายค่อย ๆ เอื้อมหมุนปุ่มปรับโฟกัส
จนใบประดูชัดเจนแล้วทดลองผยักหน้าขึ้นลงสั้น ๆ โดยสายตายังจับจ้องที่เส้นเล็ง เพื่อทดสอบเส้น
เล็งเคลื่อนขึ้นลงจากตำแหน่งเดิมหรือเปล่า นั้นไงเส้นเล็งยังขยับได้ ถ้ายิงไปทั้งแบบนี้โอกาสพลาดมีสูง
มือซ้ายจึงปรับหมุนโฟกัสให้ยาวขึ้นอีกนิด แล้วลองพยักหน้าขึ้นลงอีกครั้งคราวนี้พบว่าเส้นเล็งนิ่งจนเป็นที่
น่าพอใจ จึงเหลือบมองตัวเลขโฟกัสเพื่อจดจำไว้ และเริ่มส่ายกากะบาทไปตามสุมพุ่มยอดไม้ ในบริเวณ
ที่คิดว่ากระรอกตัวนั้นน่าจะซ่อนตัวอยู่

ระหว่างที่กากะบาทกำลังเลื่อนไปตามยอดไม้ พลันเห็นเงาใหญ่ ผ่านวูบในระยะใกล้เข้ามาทางหางตา
ข้ามหัวไปใช่แน่นอน มันต้องเป็นนกพิราบบินมาเกาะชายหลังคาบ้านเราแน่นอน พลันความคิดก็
เปลี่ยนแผนในทันที จัดการนกพิราบก่อนแล้วค่อยหันมาจัดการกระรอกตัวนี้

ตรงที่ผมอยู่มองไม่เห็นนกพิราบเพราะอยู่ใต้หลังคาโรงรถ ต้องเปลี่ยนจุดยิงไปที่นอกโรงรถ ผมจับกระโจม
ปืนมือเดียวด้วยมือซ้ายค่อย ๆ ค่อมตัวเดินย่องออกจากใต้หลังคาโรงรถอย่างช้า ๆ และเคลื่อนย้ายตัวไป
ตามใต้ต้นไม้รอบโรงรถ ทั้งนี้เพื่อไม่ให้ตกเป็นเป้าสายตาของนกพิราบ จากสายตามองลอดช่องกิ่งไม้ไป
ตามแนวชายคาก็เห็นนกพิราบ 3 ตัวกำลังยืนเกาะชายหลังคาบ้าน ผมรีบคำนวณวิถีกระสุนทันที ถ้ายิงจากจุดนี้
ด้านหลังของนกพิราบเป็นอะไร จะมีอันตรายหรือเปล่า เออ มันเป็นทุ่งหญ้านี่นา.... ดังนั้นจุดยิงตรงนี้จึงเหมาะ
สมปลอดภัยที่สุดหากยิงพลาดไม่โดนนกพิราบ กระสุนจะวิ่งออกทุ่งหญ้า ต้องระวังให้มากเพราะ
ผมเพิ่งอัดลมมาใหม่ แรงดันฟ้องอยู่ที่ 120-130 บาร์

ผมรีบย่อตัวเดินเคลื่อนเข้าหาจุดยิงที่หมายตาไว้ จุดยิงตรงนั้นจะออกจนพ้นร่มไม้ไม่มีสิ่งกีดขวางที่เป็น
กิ่งไม้หรือใบไม้ เมื่อมองเห็นนกพิราบได้อย่างชัดเจน จึงนั่งยอง ๆ หันข้างซ้ายไปทางนกพิราบ
มือซ้ายยังคงกุมกระโจมปืนไว้แน่น ยกท่อนแขนเหนือศอกซ้ายพาดกับหัวเข่า จัดพาดท้ายวางยันส่วนบน
ของท่อนแขนขวาที่พาดหัวเข่าขวา มือขวากำด้ามปืนแน่น หัวแม่มือผลักเซพไกไปด้านหน้าโชว์จุดสีแดง
บอกถึงสถานะพร้อมยิง เมื่อจัดท่าได้แล้วก็ประทับปืนเล็งไปที่นกพิราบ ระยะเวลาตั้งแต่นั่งลงจัดท่า
ประทับเล็งใช้เวลาไม่เกินห้าวินาที

พอประทับเล็งถึงรู้ว่าลำกล้องเงยไม่พอ จึงต้องเลื่อนมือซ้ายที่กุมกระโจมปืนเข้าหาโกร่งไก เพื่อยกปลาย
กระบอกปืนขึ้น ในระหว่างนั้นต้องจัดบาลานซ์ตัวไม่ให้มีความรู้สึกก้มหรือหงายหลังมากเกินไป อันจะ
ทำให้กล้ามเนื้อบางส่วนต้องเกรงรับน้ำหนักส่งผลทำให้มีอาการสั่นของกล้ามเนื้อส่วนนั้นแล้วจะทำให้
ปลายปืนสั่นไหวตามไปด้วย

ไล้กากะบาทไปตามลำตัวนกพิราบ ในกล้องเล็งเห็นดวงตาสีแดงของมัน แต่มันไม่ชัดเจนเท่าไหร่
ผมผยักหน้าเพื่อเช็คพาราแลกซ์ มันมีมากเกินไป มือขวาจึงปล่อยจากด้ามปืนแล้วเอื้อมไข้วหมุน
ปรับโฟกัสที่อยู่ด้านซ้ายของกล้อง เมื่อภาพชัดจึงผยักหน้าตรวจพาราแลกซ์อีกครั้ง ใช้ได้แล้ว
กากะบาทนิ่งดี ผมละสายตาดูระยะบนปุ่มปรับ มันเกือบตรงกับตัวเลข 20 แต่กะระยะจากสายตา
จากจุดยิงถึงนกพิราบคงประมาณไม่เกิน 25 เมตร และด้านหลังผม 15 เมตร เป็นต้นประดู่ที่กระรอก
กำลังกัดกินเปลือกไม้ ถ้าหันไปคงโฟกัสไม่ได้เพราะใกล้เกินไป

ผมสลัดความคิดอื่นทิ้งไปและเล็งกากะบาทไปยังนกพิราบตัวใหญ่สุด ขนเป็นมันสีเทาสลับขาว
อกใหญ่อัดแน่นไปด้วยขนเนื้อละเอียด ด้านหลังเป็นท้องฟ้าสีน้ำเงินสดใส มันยืนตัดท้องฟ้าเหมือน
รออะไรสักอย่าง

พอจัดกากะบาทพาดกลางลำตัวและนิ่งดีแล้ว ผมเหนี่ยวไกความรู้สึกปลายนิ้วแทบไม่มีเพราะสวม
ถุงมือไว้ คราวหน้าต้องตัดปลายนิ้วออกไปสัก 2 ข้อ เพื่อให้รุ้สึกฟิลลิ่งตอนเหนี่ยวไก ปืนลั่นไปแบบ
ไม่รู้ตัว เสียงปืนยังไม่ทันสิ้นไป ภาพในกล้องเล็งผมเห็นอกนกพิราบตัวใหญ่กระเพื่อมและขนปุยนุ่ม
บนหน้าอกกระจายฟุ้งสวนวิถีกระสุนเบอร์สองที่มีความเร็วกว่า 900 ฟุตต่อวินาที และขนปุยด้านหลัง
ตัวนกพิราบก็ฟุ้งไปตามวิถีกระสุนเห็นละอองฝอยของเลือดกระเซ็นกลางอากาศอย่างชัดเจนเมื่อมอง
ในกล้องเล็งตัดกับท้องฟ้า นกพิราบตัวใหญ่พยายามกระพือปีกบินแต่ไม่สำเร็จ นกพิราบเพื่อนมันอีก
2 ตัวกระพือปีกบินหนีไป ในขณะเดียวกันนกพิราบร่างใหญ่หล่นร่วงลงจากริมหลังคาตรงที่มันยืนเกาะ
แทบจะเป็นแนวดิ่ง แรงพยายามกระพือปีกทำให้แนวหล่นลงมาไม่เป็นเส้นตรง ลอยละลิ่วลงบนถนนใน
บ้านและตีปีกอีกสองสามครั้งก็นิ่งไม่ไหวติง

ผมทิ้งความสนใจกับนกพิราบและรีบย้ายตัวไปท้ายรถวอลโว่ พร้อมใช้มือซ้ายหมุนปรับโฟกัสคืนที่เดิม
อันเป็นระยะจากจุดยิงถึงต้นประดู่ เสียงปืนทำให้กระรอกตกใจกระโจนไปตามยอดไม้ ตอนนี้ผมไม่อาจ
ใช้กล้องเล็งได้เพราะมีความลำบากในการวาดกล้องเล็งตาม จึงต้องมองด้วยตาเปล่าไปพลาง

จนกระทั่งกระรอกหยุดการเคลื่อนไหว ผมจึงประทับเล็งทันที จากความเคยชินในการประทับปืน
ภาพกระรอกอยู่ในเลนส์ทันที มันเกาะต้นไม้เป็นแนวดิ่งหันหลังมาให้ผมหันหัวขึ้นปล่อยหางลง
แต่ในกล้องเล็งผมเห็นมีกิ่งไม้เล็กบังตัวกระรอก ถ้ายิงมีโอกาสพลาดกระสุนอาจแฉลบกิ่งไม้อันนี้ได้
ผมไม่สามารถลดตัวลงต่ำกว่านี้ได้อีกแล้ว จึงใช้มือซ้ายหนุนกระโจมปืนให้สูงขึ้น กากะบาทจึง
เลื่อนขึ้นไปพาดกลางหัวกระรอก ไม่รอช้าผมรีบเหนี่ยวไกแบบไม่บรรจงเพราะเกรงกระรอกเคลื่อนตัว
เสียงปืนดังพร้อมกับเสียงกระสุนเจาะหัวกระรอก ความแรงของกระสุนยังมุดเข้าไปในต้นประดู่
มันพยายามเกรงตัวเกาะต้นไม้ไว้ หางกระดิกส่ายสู้ความเจ็บปวด ในที่สุดก็หมดแรงปล่อยเล็บจาก
เปลือกไม้ ลอยหล่นลงมาตายใต้ต้นประดู่

ผมวางปืนไว้ท้ายรถวอลโว่ และรีบใช้ที่ตักขยะตักนกพิราบและกระรอกไปวางไว้ที่กองฟืนที่เตรียมไว้
แต่ยังไม่เผาในตอนนี้ ยกนาฬิกาดูเข็มฟ้องเวลาว่า 6.09 น. ยังมีเวลาอีกมากที่คนใจบุญในบ้านจะ
ลงมาทานข้าว ป่านนี้คงยังนอนสบายในห้องปรับอากาศที่เย็นฉ่ำ ผมจะรู้เวลาเมื่อปั้มน้ำทำงาน
ก็แสดงว่าตื่นแล้วเดี๋ยวสักครู่แม่ลูกต้องพากันลงมาหาอาหารทาน ซึ่งในชีวิตประจำวันหยุดทำให้
ผมทราบว่าผมยังมีเวลาอีกเกือบ 2 ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย

กลับมานั่งจุดยิงนกพิราบเมื่อสักครู่และปรับโฟกัสไว้ให้เรียบร้อย ผมรู้ดีว่านิสัยนกพิราบเมื่อตัวใน
ฝูงมันหายไป มันมักจะกลับมายืนตรงจุดที่เพื่อนมันหายไป นั้นหมายความว่าผมยังคงไม่โอกาส
สอยนกพิราบอีก 1 ตัว และ อีก 1 ตัว ถ้ามีความอดทนพอ ผมคิดว่าจะใช้เวลาสัก 1 ชั่วโมงเพื่อรอ...
และซ้อมประทับเล็งปืนไปยังแนวริมหลังคา

6.30 น. เสียงฮือ ฮือ ข้ามหัวผมผ่านยอดไม้และถลากางปีกเกาะตรงชายหลังคาบ้าน พอเงยหน้ามองดู
ก็ไม่ผิดหวัง นกพิราบ 2 ตัวที่ตกใจหนีไปในตอนนั้น มันบินกลับมาหาเพื่อนมันที่หายไป ผมดึงคันง้าง
จนสุดเบา ๆ และ ผลักกลับโดยไม่ให้มีเสียง มันง่ายดายมาก รวดเร็วทันใจ

ในท่านั่งยิงท่าเดิมผมประทับปืนและเล็งตามที่ซ้อมไว้ ครานี้ผมเว้นตัวสีเทาหันมาเลือกนกพิราบตัวสีขาวกระ
ในระหว่างเล็งผมเห็นนกพิราบตัวสีเทาเดินไปมาเห็นบางส่วนโผล่ด้วยเพราะนกพิราบตัวสีขาวกระยืนบัง
พลันความคิดก็แวบเข้ามาลองยิงนัดเดียวสองตัวดูสิจะเป็นไร ยิงข้าหน่อยแต่ได้สองตัว หรือไม่ได้เลยเพราะ
มันชักข้าทำให้นกบินหนีไป แลกกับประสบการณ์ในการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวอีกครั้ง ซึ่งผมเคยยิง
จากปืน HW97K มาแล้ว

ผมนั่งประทับเล็งกากะบาทกลางตัวนกพิราบสีขาวกระ รอจนนกพิราบสีเทามายืนอยู่ด้านหลัง แรงกระสุน
ทะลุแน่แต่จะมีแรงพอหยุดตัวสีเทาหรือเปล่า ขณะกำลังคิดเจ้าตัวสีเทาก็เคลื่อนตัวออกมาเกาะริมหลังคา
ในตอนนั้นเองนกพิราบขาวกระก้มหัวเป็นจังหวะเหมือนจะก้มดูเพื่อนตัวใหญ่ที่หล่นหายไปในเบื้องล่าง จึงทำให้
ส่วนศรีษะบังลำตัวนกพิราบสีเทาพอดี ผมรีบปรับกากะบาทเข้าหาหัวนกพิราบขาวกระทันที ผมคิดในใจ
เอาวะ ถ้าไม่โดนสีขาวก็โดนสีเทา แต่เพื่อความแน่นอนไม่ผิดพลาด ผมรีบย้ายกากะบาทไปยังต้นลำคอของ
นกพิราบตัวสีขาวกระ เพราะขนาดต้นคอมันใหญ่และนิ่งกว่าส่วนหัวที่ผงกไปมาผมคงยิงไม่โดนแน่ ๆ พอ
กากะบาทพาดต้นคอนกพิราบสีขาวกระผมลากไกทันที เสียงปืนดังเสียงกระสุนกระทบเป้าดังชัดพอกัน
ช่วงนั้นผมรู้สึกว่าภาพในกล้องเล็งมันชุลมุนวุ่นวายมากเพราะนกพิราบสองตัวพร้อมใจกันตีปีกไม่เป็นระเบียบ
ขนปุยกระจายฟุ้งเต็มอากาศ และพร้อมใจกันหล่นลงมาจากหลังคา นกตัวสีเทาตายสนิท ส่วนตัวสีขาวยังตีปีก
สักครู่จึงนิ่งไปในที่สุด

	ผู้เขียน	หัวข้อ: (((รวมนานาสาระปืนอัดลม))) สารบัญหน้าที่ 1 (อ่าน 3818405 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 15 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้