ผมได้เข้าไปอ่านกระทู้ทดสอบปืนลมของคุณจะเด็ด อ่านไปหัวเราะไป โดยเฉพาะตอนทำเป็นทักทายคนหน้าร้าน
แล้วเขาก็เดินเขามาหาเกือบเสียแผนหมด สนุกดีครับ อยากให้ทุกคนลองหัดเรียงความ สร้างสำนวนที่เป็นเอกลักษณ์
แบบคุณจะเด็ดดูบ้าง
ผมอ่านทุกหน้า แต่ติดใจและตรงใจ ส่วนนี้มาก ไม่ทราบว่าใครเคยคำนึงถึงบ้างหรือเปล่า
ผมเองรู้สึกมาเกือบสามสิบปีแล้ว เพราะเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นกับผมเอง โดยปกติผมเป็นคนไม่ชอบเรียนหนังสือ
ไม่ชอบอ่านหนังสือ คะแนนสอบตั้งแต่ ป1 - ม.ศ. 3 ก็อยู่ราว 50 - 52 เปอร์เซนต์ นี้ขนาดพ่อเป็นเพื่อนกับ
ผู้อำนวยการโรงเรียนนะก็ PRC ปรินรอยแยล์ที่เชียงใหม่ สอบเรียนต่อ ม.ศ. 4 ก็สอบไม่ติด
ผมเกเรมากขนาดหยุดเรียนเป็นปี รวมแล้วก็ 3 ครั้ง 3 ปี เพื่อน ๆ เขาไปไหนต่อไหนก็ไม่รู้ ผมเอง
ก็มุดอยู่กับการยิงปืน ลองปืน วัตถุระเบิดก็ลอง เอามันหมด และแล้วมันก็เกิดขึ้นกับผมอย่างไม่รู้ตัว
การใช้สมาธิยิงลองปืนตลอด 8 ปี หมดกระสุนนับหมื่นนัด
ผมมีการเปลี่ยนแปลงของตัวผมเองในระหว่างถูกบังคับให้กลับมาเรียน ตอนนั้นคะแนนเป็นเกรดแล้วครับ
ก็อายเหมือนกันนะที่อยู่กลุ่มแก่ในห้อง คะแนนสอบออกมาอยู่ในระดับ 3 ขึ้นไป จากเคยคอยลอกการ
บ้านเขากลายเป็นต้องทำการบ้านให้เขาลอก จากไม่รักการอ่าน กลายเป็นชอบการอ่าน จากเกเรกลายเป็นขี้อาย
( สังเกตได้เวลาพาสาวเที่ยวแล้วชอบหลบหน้าผู้คนเข้าโรงแรมแถวสันติธรรม ก็มัน อ๊าย อาย นี่ครับ)
จากการทำงานประเดี๋ยวประด๋าวกลายเป็นทำงานจนตะวันขึ้นวันใหม่ ในยุคนั้นตำราสอบนิวเมตริกบางข้อได้ปรับ
เฉลยวงจรไปเป็นของผมเพราะประหยัดอุปกรณ์กว่าและทำงานได้เท่าเทียมกัน พอลิ้มรสของการมีผลการ
เรียนที่ดี ก็ติดใจและสืบทอดเป็นนิสัยต่อ ๆ มา สุดท้ายมาแป๊กชีวิตตัวเองก็หลังไปลองดี ลอดซุ้มย่าโม ทำให้ไม่ได้
กลับเชียงใหม่มาจนทุกวันนี้ ฮิ ฮิ
ผมกล้าพูดได้เต็มปากว่า ผมมีสมาธิดีก็เพราะการยิงปืนครับ และตอนนี้ผมก็ให้ลูกสาวยิงปืนลม
ในบางครั้ง คะแนนเฉลี่ยของเธออยู่ในระดับ 4.00 ก็ไม่รู้เพราะผลจากยิงปืนลม หรือ เชื้อฉลาดจากภรรยาผม
ผมยิงปืนสู้ภรรยาไม่ได้ครับ ไอ้นัดที่ไม่น่าโดนมันยังเสือกโดน งง แต้ ๆ แต่ตัวภรรยาผมเองกลับไม่ชอบยิงปืน
มันทำให้ผมอดคิดสงสัยไม่ได้ว่า คนเรียนเก่ง มายิงปืนมันคงจะได้คะแนนสูงหรือเปล่า หรือกลับกันก็คือ
ยิงปืนเก่งทำให้เรียนเก่งขึ้น หรือเปล่า ไม่รู้อันไหนมาก่อน ผมจึงขอเรียนสิ่งดี ๆ เหล่านี้ให้เพื่อนที่รักปืนลมทราบ
เพื่อที่จะได้เผื่อแผ่สิ่งดี ๆ ให้คนที่คุณรักด้วยการแข่งขัน ยิงปืนลมกันในครอบครัวสักบ่อยบ่อย อย่างคุณจะเด็ดทำ
และผมกำลังทำอยู่ ขออย่างเดียว เราเป็นเจ้าของปืนถ้าแพ้แล้วอย่าโมโหละครับ 5555
จะเด็ดน้อย เป็นเด็กที่มีสมาธิสั้น อาจมาจากสาเหตุติดเกมส์คอมพิวเตอร์ตั้งแต่เรียนอนุบาล คงเหมือนกับหลายๆครอบครัว ที่มีเด็กๆแล้วพยายามสอนให้เขาใช้ให้เป็น เพื่อที่เขาจะได้เรียนรู้กับเทคโนโลยีและ สามารถเรียนรู้จากสิ่งนอกห้องเรียนมากมายที่มีอยู่ในโลกของอินเตอร์เน็ต จนวันหนึ่งเขาโตขึ้น กลายเป็นเด็กที่มีสมาธิสั้น ทำกิจกรรมอะไรก็ไม่ค่อยมีความอดทน ยกเว้นนั่งหน้าคอมฯ
การยิงปืนกับจะเด็ดน้อย เล่นยิงแข่งกันระหว่างพ่อกับลูก มันสามารถสร้างเกมส์สนุกๆขึ้นในบ้านได้ แรกๆจะเด็ดน้อยดูจะสนุกมากเป็นพิเศษ กับการยิงปืน แต่พอสิ่งใหม่ๆกลายเป็นเรื่องเก่าๆ ความท้าทายก็หมดไป แต่ก่อนที่ความท้าทายจะหมดไป ในการพยายามยิงทำคะแนนสู้กันระหว่างพ่อกับลูก ทำให้จะเด็ดน้อยมีสมาธิยาวขึ้น มีสัมพันธ์กับผู้คนอันมีลมหายใจจริงๆมากขึ้น มีการต่อรอง เยาะเย้ย ถากถางเล็กๆ ระหว่างพ่อลูก เป็นสิ่งที่ต่อเติมความท้าทาย จะเด็ดน้อยมีความพยายามยิงทำคะแนนมากขึ้น สมาธิก็ดีและยาวมากขึ้น การยิงปืนต่อเนื่องมาอย่างยาวนาน อย่างน้อยก็กว่าครึ่งปี ทำให้ผลการเรียนของจะเด็ดน้อยไต่จากระดับ 2.5 ขึ้นไปจนถึง 3.2 ครูประจำชั้นเขียนบันทึกในสมุดพกว่า ดูเหมือนว่าจะเด็ดน้อยจะมีสมาธิยาวและสงบเยือกเย็นลงกว่าแต่ก่อนมาก และดูจะมีเหตุผลดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ผมเชื่อว่า สมาธิมีผลต่อพฤติกรรมของคนเรา กิจกรรมมีหลายอย่างที่เราสามารถใช้ฝึกฝนสมาธิได้ แต่ผมเลือกการยิงปืน ให้กับจะเด็ดน้อย นั้นคือเหตุผลแห่งการอคอยอย่างแท้จริง
เมื่อความท้าทายหมดลง ผมคงต้องหาสิ่งใหม่ๆมาทดแทน ยังมีอีกหลายสิ่งอย่างที่ เราสามารถสร้างความท้าทายได้ หากไฟปรารถณายังไม่มอดดับ
