(((รวมนานาสาระปืนอัดลม))) สารบัญหน้าที่ 1

[toey(OSK119) รักในหลวงครับ]

ไม่ทราบว่า Air Arms S400 MPR -FT   กับ   S410 แตกต่างกันที่ตรงไหน นอกจาก พานท้าย ครับ

ตอนนี้ใช้ cz 200s อยู่ครับ รู้สึกว่า ไกปืนยังไม่ค่อยกูกใจเท่าที่ควร ที่เดินไกลึกมากไป เลยคิดจะ

ร่วมโครงการหมดตูด 6    ครับ 

เรื่องพานท้ายไม่ค่อยสนใจครับ เพราะเหลาเอง ดีกว่า ไม่สวยแต่ถูกใจ ครับ

พี่ต๋องลองย้อนกลับไปดูที่หน้า203นะครับรู้สึกว่าหน้านั้นเต้ยจะรวมลิงค์ข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับปืนAirArmsที่พี่ทศพลอุตส่าห์ไปพยายามค้นหามาให้พวกเราได้อ่านกันครับ ตามลิงค์นี้เลยครับพี่  http://www.gunsandgames.net/smf/index.php?topic=51957.3030

เท่าที่เต้ยพอจำข้อมูลตัวปืนได้นั้น AirArms S400 MPR FT กับ AA S410จะมีข้อแตกต่างกันประมาณนี้นะครับ
1. พานท้ายปืนรุ่น S400MPR FT จะเป็นแบบแข่งขัน ปรับที่รองแก้ม และปรับยางรองสันพานท้ายได้ และเจาะกระโจมมือเพื่อลดน้ำหนัก ส่วนS410เป็นแบบธรรมดา
2. AirArms S400 MPR FT วิธีการโหลดกระสุนจะโหลดทีละนัดเนืองจากเป็นรุ่นที่ใช้แข่งขัน FT ครับ ส่วน S410 จะเป็นแบบแมกกาซีน 10 นัด
3. ปลายลำกล้องของรุ่น AirArms S400 MPR FT จะทำตัวคอมเพนเซเตอร์ไว้ให้ด้วยครับ ส่วนรุ่น S410 จะทำเป็นท่อลดเสียงแทน ไม่มีตัวคอมเพนเซเตอร์ครับ
4. AirArms S400 MPR FT ไม่มีตัวปรับระดับความแรง และจะมีแต่ลำกล้องขนาดเบอร์ 1 (.177cal) แต่รุ่น S410 จะมีตัวปรับระดับความแรงได้ 5 ระดับ และมีให้เลือกทั้งขนาด เบอร์ 1 และ 2 ครับ
5. AirArms S400 MPR FT จะใช้วิธีขึ้นลำแบบลูกเลื่อนอย่างเดียวครับ ส่วน AA S410 จะทำเป็นแบบ side lever ง้างด้านข้างแทน
6. AirArms S400 MPR FT ไกปืนจะทำเป็นแบบแข่งขันเลยครับ ส่วน S410 จะเป็นไกปืนธรรมดา แต่ทั้ง2รุ่นสามารถปรับได้ 2 ระดับเหมือนกันคือปรับ น้ำหนักไก และปรับ ระยะลากไก(ไม่รู้ศัพท์ที่ใช้เรียกทางการว่าอะไรครับ )

อันนี้ตอบแบบที่น้องเข้าใจนะครับ ถูกผิดอย่างไรต้องให้ฝ่ายข้อมูลท่านพี่ทศพลมาตอบแบบละเอียดๆและช่วยแก้ไขอีกทีนึงครับพี่ต๋อง

ปล. ที่พี่ต๋องบอกว่า "ไกปืนยังไม่ค่อยกูกใจเท่าที่ควร ที่เดินไกลึกมากไป" ไกของเจ้า CZ200S มันสามารถปรับได้ทั้งน้ำหนักไก และ ปรับระยะเดินไก ได้เหมือนกันนี่ครับพี่ ปืนเต้ยยังปรับไว้แบบว่าเบาหวิวเลยครับ แตะไกนิดหน่อยพอรู้สึกได้ ก็ลั่นแล้วครับ

[dnt]

อยากเล่นด้วยคน

ชอบชื่อคุณซะจริง ๆ เมียหลวงสั่งถอย เมียน้อยสั่งลุย 

อ้อต้องขอโทษนะครับ ที่ออกแบบโลโก้แล้วทำให้เพื่อน ๆ คิดเตลิดเปิดเปิงไปเป็นอย่างอื่น ฮิ ฮิ
และขอโทษอีกข้อ ที่ทำให้เปลืองหน้ากระดาษ

ปล.. แล้วจะส่งโลโก้มาประกวดอีกรอบ

ผมต้องขอโทษพี่sitta ด้วบครับที่คิดเตลิดเปิดเปิงไปเป็นอย่างอื่นไป แค่ขำๆครับ แต่ก็เป็นแบบที่มีเอกลักษณ์ของตัวเองครับ

[sitta.]

ไม่ทราบว่า Air Arms S400 MPR -FT   กับ   S410 แตกต่างกันที่ตรงไหน นอกจาก พานท้าย ครับ

ตอนนี้ใช้ cz 200s อยู่ครับ รู้สึกว่า ไกปืนยังไม่ค่อยกูกใจเท่าที่ควร ที่เดินไกลึกมากไป เลยคิดจะ

ร่วมโครงการหมดตูด 6    ครับ 

เรื่องพานท้ายไม่ค่อยสนใจครับ เพราะเหลาเอง ดีกว่า ไม่สวยแต่ถูกใจ ครับ

นั้นไง เป็นพัฒนาการตามลำดับของคนเล่นปืน ตอนแรกก็ขอให้ได้ปืนแม่นมาครองก่อน
ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าไกปืนเป็นยังไง พอได้มายิงสักพักก็อยากได้รุ่นที่แม่นเหมือนเดิม
แต่ไกปืนดีกว่า พูดง่าย ๆ คือ เบากว่า นั้นเอง พอได้รุ่นทีต้องการมา คราวนี้
อาจจะอยากได้แบบสำหรับไว้แข่งขัน พอได้แบบปืนแข่งขันมา ก็จะหาทำให้
มันแรงกว่าที่เป็นอยู่ ก็วนเวียนไปอย่างนี้ในตัวคนคนนั้นอย่างไม่รู้จบสักที
ไม่ได้ว่าใครอื่นหรอกผมว่าตัวผมเอง  เวลาผ่านไปแค่ 3 ปี คิดจะซื้อกระบอกที่ 4 ซะแล้ว
ทำไงได้ ทั้งที่ตั้งกฏห้ามซื้อปืนอีก แต่มันก็ห้ามไม่อยู่ เหมือนตอนวัยรุ่นโดนพ่อห้าม
ใช้รถ และห้ามออกจากบ้านเวลากลางคืน แต่ผมก็ยังแหกกฏแอบแบกจักรยานข้ามรั้วไปตามที่
หัวใจอยากจะไป  โอ้  S410 ของพี่ พี่รออยู่นะ.....แล้วก็ S400 พี่ก็รออยู่เหมียนกัล..ล...ล
อยากจะด่าตัวเองเหมือนกันว่า ไม่รู้จะเอามาหาพระแสงของ้าวอะไร แต่ยังก่อน ผมมีเหตุผล
ที่จะซื้ออีก 2 กระบอก มาดูกันต่อไปว่าเป็นเพราะอะไร

วันนี้ดีใจมากพอรับลูกสาวขึ้นรถ เธอก็เล่าให้คุณแม่ฟังถึงเรื่องสอบลบเลขเป็นการใหญ่
เธอเล่าให้ฟังว่าคุณครูให้ข้อสอบที่เว้นช่องไว้ตรงโน้นตรงนี้ หนูงงมากเลย แต่ก็ทำ
ไปช้าแบบคุณแม่สอน แล้วก็ทบทวนทุกข้อแบบที่คุณพ่อบอก  หนูได้ 10 คะแนนเต็ม
คนที่ทำคะแนนได้เต็มมีไม่ถึงสิบคน ที่สอบไม่ผ่านมีเป็นปึกเลย หนูสงสารเพื่อนจังเลย
เกือบทั้งหมดห้องยังทำไม่ได้เลยคะ ผมขับรถออกโรงเรียนใจครุ่นคิดเชื่อมโยงการเรียน
ของลูกสาวกับการยิงปืน  

เออ หรือว่าการให้ลูกสาวยิงเป้ากระดาษบ่อย ๆ ทำให้เขาเรียนเก่งจริง ๆ มันทำให้ผมอดสงสัยไม่ได้
จริง ๆ  อยู่บ้านก็ดูแต่การ์ตูนเคเบิ้ลทีวี ตอนรอคุณพ่อคุณแม่ไปรับที่โรงเรียนก็ทำการ
บ้านเสร็จแล้ว  ใจหนึ่งก็อยากจะงดให้ลูกยิงปืนสักปีดูว่าผลเรียนจะตกหรือเปล่า
แต่ก็ไม่กล้า ใครจะไปบ้าทดลองดูผลในทางลบแบบนี้เนาะ ปล่อยมันเป็นไปตาม
ธรรมชาติเถอะ พรุ่งนี้ก่อนออกไปธุระจะกล่อมให้ยิงเป้าอีกสัก 10 เป้า เป้าละ 1 นัด

ผมว่าถ้าการยิงปืนมันมีผลบวกกับการเรียนของเด็กได้ ก็น่าจะต้องมีผลกับการเรียนของผู้ใหญ่เหมือนกันนะ
จะมากหรือน้อยก็แล้วแต่ แต่มันคงจะมีผลดีมากกว่าผลเสีย ผมเสียมีอย่างเดียวที่ผมคิดได้คือมันมีค่าใช้จ่าย
ตอนแรกสูงแต่ก็ลงทุนครั้งเดียวใช้ได้ตลอดไป...

[toey(OSK119) รักในหลวงครับ]

เรืองจริงครับพี่สิทธาที่ว่าการยิงปืนทำให้การเรียนดีขึ้น มันก็มาจากที่เรามีสมาธิดีและนานขึ้นนั่นเองครับ เต้ยเองแต่ก่อนพ่อกับแม่บอกว่านิสัยใจร้อนมากและก็สมาธิสั้น คือแบบว่านั่งทำอะไรอย่างเดียวได้ไม่นาน ก็จะเปลี่ยนไปหาอะไรอย่างอื่นทำแทน เช่นนั่งอ่านหนังสือ หรือ ดูทีวี ทำงาน แป๊ปๆก็หยุด เด่วอ่านเด่วหยุด แต่พอพ่อเริ่มสอนให้ยิงปืนสมาธิก็ดีขึ้น สามารถจดจ่ออยู่กับอะไรอย่างเดียวได้นานๆไม่มีปัญหา และที่สำคัญเด่วนี้แม่บอกว่าใจเย็นขึ้นเยอะอันนี้ไม่รู้เพราะยิงปืน หรือ เพราะโตขึ้นครับ แหะๆ   แต่เอ...ไม่เห็นจะเรียนเก่งหรือฉลาดขึ้นเลย555+ เพราะเต้ยขี้เกียจและชอบเกเรโดดเรียนแน่ๆเลย อิอิ... แต่เท่าที่คุยกับพี่ๆที่เล่นปืนด้วยกันส่วนใหญ่ก็พูดเป็นเสียงเดียวกันเลยครับว่า คนเล่นปืนส่วนใหญ่จะเป็นคนที่ใจเย็นกว่าคนปกติครับ อันนี้ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่ตัวเองก็เป็นครับพี่

[sitta.]

นิทานก่อนนอน

วันนี้เวลาบ่าย 5 โมง 15 นาที หลังจากรับลูกสาวแล้ว ใช้เวลาอีกประมาณ 5 นาทีก็ถึงบ้าน
พอเอาของออกจากรถเข้าบ้าน เก็บรถเข้าโรงรถแล้ว ก็เดินจะเข้าบ้าน ผมถ้าจะเป็นโรคประสาทนะ
เดินไปไม่ดูทางแต่แหงนหน้าดูหลังคาบ้าน ดูไปหมด ถ้าต้นไม้บังสายตาก็ค่อมตัวมองให้เห็นหลังคาบ้าน
ถ้ามีคนมาเห็นก็คงคิดว่า ไอ้คนนี้ถ้าจะบ้าแน่ เดินแหงนหน้าดูหลังคาตลอด

พลันสายตาที่มองมุมสูงข้ามรั้วออกไปด้านหน้าบ้านเยื้องไปด้านขวาเห็นเงาดำขนาดใหญ่อยู่บน
หลังคาดูทันสมัยสีสวยด้วยกระเบื้องแผ่นเรียบตราช้าง ผมเองก็ยังไม่แน่ใจว่าเป็นกระดาษปลิวขึ้นไป
หรือเปล่าเพราะมันอยุ่บนทางลาดไม่ได้อยู่บนสันหลังคา

รีบหิ้วโน๊ตบุ๊คและกระเป๋าเข้าบ้านเอาไปวางหน้าทีวี  อะ แม่ยายยืนท้าวสะเอวดูผมอยู่ "เอ...จะเห็นเรา
เมื่อกี้หรือเปล่านะ" ผมคิดในใจ  แล้วก็คิดต่อ "ถ้าเห็นแล้วจะรู้หรือเปล่าว่าเรามองหานกพิราบอยู่"
ระหว่างผมวางกระเป๋าโน๊ตบุ๊คแม่ยายก็เดินไปในครัวหลังบ้าน  บ๊ะ ได้การหละ ผมรีบเดินไปคว้ากล้องส่อง
ทางไกลที่แขวนอยู่เก้าอี้โต๊ะทานข้าวเดินออกไปหน้าเทอเรส นำกล้องออกจากกระเป๋าแล้วก็คล้องคอ
ยกกล้องส่องไปทางหลังคาเป้าหมาย นิ้วกลางขวาหมุนปรับโฟกัสทำให้ภาพที่มัวชัดเจนคมใสขึ้นมาทันที
โอ้ พระเจ้านี้มันเป็นนกพิราบนี่นา มันทำอะไรอยู่ ผมพิจารณาดูมันสักครู่จึงรู้ว่า เป็นนกพิราบป่วย
เพราะดูขนตามลำตัวยุ่งเหยิง หัวตก เนื่องจากมันป่วยจึงถูกขับออกจากฝูงเป็นแน่แท้  ผมยกนาฬิกาดูเวลา
ตอนนี้บ่าย 5 โมง 30 นาที  เวลานี้โดยปกตินกพิราบจะเข้ารังหมด แต่ตัวนี้คงเข้ารังไม่ได้ ทำไงดีละ

ตอนนั้นใจผมมี 2 ด้าน ด้านหนึ่งผมจะไม่ยิงนกพิราบช่วงเข้าพรรษา  อีกด้านหนึ่งต้องยิงเพราะมันเป็น
นกป่วย อันตรายจากนกป่วยมีมาก เพราะมันหายใจเข้าออกตลอดเวลาที่มันป่วย มันจึงสามารถแพร่เชื้อได้
หรือมันอาจจะมีการไอ จาม ก็เป็นได้นะ ผมเองก็ยังไม่เคยเห็นนกพิราบไอกับจามมากอ่น แต่ก็คิดว่ามัน
ก็มีจมูกมีคอเหมือนเราทำไมจะไอจะจามไม่ได้วะ

ยืนคิดได้ไม่ถึงนาที ผมตัดสินใจเสี่ยงทาย "การยิงนกพิราบในครานี้ ตัวกูจะใช้ HW97K ที่อยู่ในกระเป๋าปืน
ที่ล๊อกแน่นหนา หากตัวกูหยิบปืนออกมา แล้วเดินไปยังจุดยิงแล้วใส่กระสุน ในการครั้งนี้กูจะทำไป
แบบไม่เร่งร้อน หากชะตานกพิราบตัวนี้มันถึงฆาตแล้วใซร้ กูก็จะยิงมันเสียให้ตายตามชะตาของมัน"

หลังจากเสี่ยงทายผมก็เดินเข้าไปห้องเก็บของคว้ากระเป๋าปืน HW97K เดินเลี่ยงแอบเอามาวางหน้าบ้าน
ตอนนี้ทุกคนขลุกอยู่ในครัว ภรรยาผมขึ้นไปเปลียนเสื้อผ้า ลูกสาวเปิดทีวีดูการ์ตูน หน้าบ้านปลอดคนจริง ๆ
ทำไมดวงทำบาปของผมมันขึ้นดีนักหือ  หมุนรหัสล๊อกปลดออก เสียเวลานิดหน่อย ทำไปแบบช้า ๆ
เปิดกระเป๋า เลือกดูกระสุน เออ แบบหัวแบนน้ำเบาไม่มีเลยสักนัด ผมจึงเข้าไปในบ้านเปิดตลับกระสุนหัวแบน
ที่เปิดเปิดไม่นาน หยิบมา 3 ลูก เอาให้ครบ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์  ดูสิจะทำบาปยังคิดถึงอีก  มันไม่ได้เป็น
ไปโดยสันดานนะบอกเสียก่อน  

เดินออกมาหน้าบ้าน ล้วงกระเป๋ากางเกงขวาเอากระเป๋าตังค์ออกมาใส่กระเป๋าด้านซ้าน แล้วเอากระสุนใส่กระเป๋า
กางเกงด้านขวา เสร็จแล้วเอามือซ้ายเปิดกระเป๋าเอามือขวาจับกระโจมปืนยกปืนออกมาจากกระเป๋า พอปืนพ้นกระเป๋า
ก็ปล่อยฝาให้ปิดเหมือนเดิม เสร็จแล้วเดินไปใช้มือซ้ายคว้าขาตั้งปืน พาตัวเองไปริมรั้วจุดยิงที่ใช้ระยะยิงใกล้ที่สุด
มองจากจุดยิงข้ามเขตบ้านหลังแรกถึงหลังคาบ้านหลังที่สองที่นกพิราบเกาะคงไม่น้อยกว่า 30 เมตรเป็นแน่

พอกำหนดจุดยิงก็ตั้งขาตั้งปืน แล้วเอื้อมมาจับกระโจมปืนแน่น มือขวาปล่อยกระโจมแล้วล้วงกระเป๋ากางเกงเอากระสุน
ขึ้นมาหนึ่งนัด แล้วประคองพานท้ายเข้ากับซอกต้นขากับสะโพก แล้วใช้มือขวาประคองกระโจมปืน มือซ้ายปล่อย
กระโจมแล้วปลกล๊อกก้าน under level ง้างลงมาจนสุดมีเลียงล๊อกดัง มือขวาปล่อยกระโจมปืนบรรจุกระสุนในขณะ
ที่มือซ้ายยังง้างตรึงก้าน under level ไว้อย่างนั้น ป้องกันกลไกผิดพลาดดีดกลับอันจะทำให้เกิดอุบัติเหตุได้
หลังจากใส่กระสุนเสร็จแล้ว จึงใช้มือขวาจับด้ามปืนและมือซ้ายเลื่อนก้าน undel level กลับขึ้นไปและด้นเข้าล๊อก
แบบให้มีเสียงดังปกติ เพื่อเสี่ยงทายอีกครั้งว่า "หากเสียงปิดล๊อกดังอย่างนี้แล้วมันยังไม่รีบบินหนีไป กูก็จะทำตาม
ที่กูตั้งใจไว้เสียแต่แรกนั้น"  

ผมพาดปืนกับแท่นพาดปืน แล้วประทับเล็งไปยังหลังคาโดยไม่ปรับโฟกัส  ภาพนกพิราบอยู่ในกล้องเล็งทันที
ภาพชัดเจนกว่ากล้องส่องทางไกลเสียอีก  ขนมันดูหยุ่งเหยิง เปียกปอน หัวตกซุกกับซอกปีก มันคงกำลังป่วยหนัก
ในกล้องเล็งผมสักเกตุเห็นว่ามีสายดำพาดกลางตัวนก อะไรกันหรือ มันเป็นสายไฟฟ้าข้างถนน  คงยิงไม่ได้
เพราะกระสุนอาจแฉลบสายไฟ แฉลบบนก็ไม่เป็นไร แต่แฉลบด้านล่างอันตรายมาก  ผมยกขาตั้งปืนไปพร้อม
กับปืนที่พาดอยู่เลื่อนไปด้านขวาเข้าไปอยู่ใต้ก้านมะพร้าวพันธุ์เตี้ยที่นำมาจากจันทบุรี  

ตรงจุดนี้มองด้วยสายตาก็เห็นแนวสายไฟเปลี่ยนตำแหน่งไปจากตัวนกพิราบแล้ว ผมประทับเล็งแบบไม่รีบร้อน
กากะบาทพาดอยู่ตรงกลางตัวนกพิราบแล้ว คลายมือขวาที่จับด้ามปืน เอื้อมหัวแม่มือขวาเลื่อนขึ้นไปปลดล๊อกไก
พอขยับมือกากะบาทก็เลื่อนพ้นตัวนก แต่ผมก็กวาดกากะบาทกลับมาที่กลางตัวนกเหมือนเดิม นิ้วชี้ขวาลากไก
จะสุดระยะสเต๊ปหนึ่งซึ่งจะรู้สึกว่าไกเดินเบามาจนสุดไม่สามารถลากไกเบาต่อไปได้  หายใจเข้าช้า ๆ ลึก ๆ แล้ว
ผ่อนออกนิดหน่อยพอให้อกไม่ตึงเกินไป เบียดแก้มกับพานท้านให้แน่น น้ำหนักปืนกระบอกนี้จัดว่าหนักจึงไม่ต้อง
กดกระโจมปืนช่วยปล่อยให้มันพาดไปอย่างนั้น คอด้านหลังรู้สึกเจ็บจากใบมะพร้าวโดนลมปลิวมาแหย่แทง แต่ผม
ไม่สนใจกับความรู้สึกตรงนั้น  ตรึงพานท้ายกับซอกไหล่แน่นพอประมาณ ปรับกากะบาทให้นิ่งที่สุด พอนิ่งดีแล้ว
ผมล๊อกข้อมือแล้วเพิ่มน้ำหนักนิ้วลากไกลึกเข้ามา ปืนลั่นออกไปแบบไม่รู้ตัว เสียงปืนเบามาก คงเป็นเพราะผมชิน
แล้วกับเสียง HW100 ที่ดังกว่า  ภาพในกล้องเล็งเห็นขนนกพิราบกระเพื่อมแต่ไม่มีขนปุยฟุ้งกระจาย  มันดิ้นตีปีก
หายไปจากกล้องเล็ง ผมละสายตาจากกล้องเล็งมองตามนกพิราบที่กำลังตีปีกกลิ้งตกตามความลาดชันของหลังคา
แรงตีปีกทำให้มีขนปุยที่ถูกแรงกระสุนกระจายฟุ้ง มันเลื่อนหล่นหายลับตาลงไปยังเบื้องล่าง   เออ น้าหมานทหาร
ผ่านศึกมีงานทำอีกแล้วคือเอานกพิราบไปทิ้งถึงขยะ ผมขอโทษด้วยนะน้าครับ  วันนี้ผมทำบาปอีกแล้ว ทุกครั้งที่
ผมยิงนกพิราบผมไม่ได้มีความดีใจเลย  ตลอดเวลาที่ผ่านมา 3 ปีที่ผ่านมาผมทำโดยไม่มีคนในบ้านรู้สักคน
ความคงแตกถ้าเขาเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ถึงตอนนั้นหละก็ คงไม่เหลือปืนอัดลมในบ้านสักกระบอก  

[toey(OSK119) รักในหลวงครับ]

  นิทานล่าสังหารของพี่สิทธานี่อ่านเพลินดีนะครับ อ่านไปคิดตามไปได้อารมณ์เหมือนยิงเอง ลุ้นตามไปด้วย555+ น้าหมานข้างบ้านพี่สิทธาคงเซ็งๆนะครับ เอทำไมนกพิราบมันตกมาตายแถวบ้านบ่อยจัง อิอิอิ

[konputhai]

ไม่ทราบว่า Air Arms S400 MPR -FT   กับ   S410 แตกต่างกันที่ตรงไหน นอกจาก พานท้าย ครับ

ตอนนี้ใช้ cz 200s อยู่ครับ รู้สึกว่า ไกปืนยังไม่ค่อยกูกใจเท่าที่ควร ที่เดินไกลึกมากไป เลยคิดจะ

ร่วมโครงการหมดตูด 6    ครับ 

เรื่องพานท้ายไม่ค่อยสนใจครับ เพราะเหลาเอง ดีกว่า ไม่สวยแต่ถูกใจ ครับ

การเดินไกไม่ลึกหรอกครับปรับได้เอาแบบเตะลั่นยังได้เลยครับ ของผมปรับไว้แตะลั่นเลยต้องปรับใหม่กลัวลั่นโดนคนอื่นครับ

[army555]

นิทานก่อนนอน
 
 ตลอดเวลาที่ผ่านมา 3 ปีที่ผ่านมาผมทำโดยไม่มีคนในบ้านรู้สักคน
ความคงแตกถ้าเขาเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ถึงตอนนั้นหละก็ คงไม่เหลือปืนอัดลมในบ้านสักกระบอก  

ถ้าเป็นยังงั้น เอามาฝากไว้บ้านผมก็ได้นะครับ จะดูแลอย่างดีเลยครับพี่ 

[Padang]

พี่สิทธา บรรยายจนเห็นภาพเลยครับ

[c24]

นิทานก่อนนอน

วันนี้เวลาบ่าย 5 โมง 15 นาที หลังจากรับลูกสาวแล้ว ใช้เวลาอีกประมาณ 5 นาทีก็ถึงบ้าน
พอเอาของออกจากรถเข้าบ้าน เก็บรถเข้าโรงรถแล้ว ก็เดินจะเข้าบ้าน ผมถ้าจะเป็นโรคประสาทนะ
เดินไปไม่ดูทางแต่แหงนหน้าดูหลังคาบ้าน ดูไปหมด ถ้าต้นไม้บังสายตาก็ค่อมตัวมองให้เห็นหลังคาบ้าน
ถ้ามีคนมาเห็นก็คงคิดว่า ไอ้คนนี้ถ้าจะบ้าแน่ เดินแหงนหน้าดูหลังคาตลอด

พลันสายตาที่มองมุมสูงข้ามรั้วออกไปด้านหน้าบ้านเยื้องไปด้านขวาเห็นเงาดำขนาดใหญ่อยู่บน
หลังคาดูทันสมัยสีสวยด้วยกระเบื้องแผ่นเรียบตราช้าง ผมเองก็ยังไม่แน่ใจว่าเป็นกระดาษปลิวขึ้นไป
หรือเปล่าเพราะมันอยุ่บนทางลาดไม่ได้อยู่บนสันหลังคา

รีบหิ้วโน๊ตบุ๊คและกระเป๋าเข้าบ้านเอาไปวางหน้าทีวี  อะ แม่ยายยืนท้าวสะเอวดูผมอยู่ "เอ...จะเห็นเรา
เมื่อกี้หรือเปล่านะ" ผมคิดในใจ  แล้วก็คิดต่อ "ถ้าเห็นแล้วจะรู้หรือเปล่าว่าเรามองหานกพิราบอยู่"
ระหว่างผมวางกระเป๋าโน๊ตบุ๊คแม่ยายก็เดินไปในครัวหลังบ้าน  บ๊ะ ได้การหละ ผมรีบเดินไปคว้ากล้องส่อง
ทางไกลที่แขวนอยู่เก้าอี้โต๊ะทานข้าวเดินออกไปหน้าเทอเรส นำกล้องออกจากกระเป๋าแล้วก็คล้องคอ
ยกกล้องส่องไปทางหลังคาเป้าหมาย นิ้วกลางขวาหมุนปรับโฟกัสทำให้ภาพที่มัวชัดเจนคมใสขึ้นมาทันที
โอ้ พระเจ้านี้มันเป็นนกพิราบนี่นา มันทำอะไรอยู่ ผมพิจารณาดูมันสักครู่จึงรู้ว่า เป็นนกพิราบป่วย
เพราะดูขนตามลำตัวยุ่งเหยิง หัวตก เนื่องจากมันป่วยจึงถูกขับออกจากฝูงเป็นแน่แท้  ผมยกนาฬิกาดูเวลา
ตอนนี้บ่าย 5 โมง 30 นาที  เวลานี้โดยปกตินกพิราบจะเข้ารังหมด แต่ตัวนี้คงเข้ารังไม่ได้ ทำไงดีละ

ตอนนั้นใจผมมี 2 ด้าน ด้านหนึ่งผมจะไม่ยิงนกพิราบช่วงเข้าพรรษา  อีกด้านหนึ่งต้องยิงเพราะมันเป็น
นกป่วย อันตรายจากนกป่วยมีมาก เพราะมันหายใจเข้าออกตลอดเวลาที่มันป่วย มันจึงสามารถแพร่เชื้อได้
หรือมันอาจจะมีการไอ จาม ก็เป็นได้นะ ผมเองก็ยังไม่เคยเห็นนกพิราบไอกับจามมากอ่น แต่ก็คิดว่ามัน
ก็มีจมูกมีคอเหมือนเราทำไมจะไอจะจามไม่ได้วะ

ยืนคิดได้ไม่ถึงนาที ผมตัดสินใจเสี่ยงทาย "การยิงนกพิราบในครานี้ ตัวกูจะใช้ HW97K ที่อยู่ในกระเป๋าปืน
ที่ล๊อกแน่นหนา หากตัวกูหยิบปืนออกมา แล้วเดินไปยังจุดยิงแล้วใส่กระสุน ในการครั้งนี้กูจะทำไป
แบบไม่เร่งร้อน หากชะตานกพิราบตัวนี้มันถึงฆาตแล้วใซร้ กูก็จะยิงมันเสียให้ตายตามชะตาของมัน"

หลังจากเสี่ยงทายผมก็เดินเข้าไปห้องเก็บของคว้ากระเป๋าปืน HW97K เดินเลี่ยงแอบเอามาวางหน้าบ้าน
ตอนนี้ทุกคนขลุกอยู่ในครัว ภรรยาผมขึ้นไปเปลียนเสื้อผ้า ลูกสาวเปิดทีวีดูการ์ตูน หน้าบ้านปลอดคนจริง ๆ
ทำไมดวงทำบาปของผมมันขึ้นดีนักหือ  หมุนรหัสล๊อกปลดออก เสียเวลานิดหน่อย ทำไปแบบช้า ๆ
เปิดกระเป๋า เลือกดูกระสุน เออ แบบหัวแบนน้ำเบาไม่มีเลยสักนัด ผมจึงเข้าไปในบ้านเปิดตลับกระสุนหัวแบน
ที่เปิดเปิดไม่นาน หยิบมา 3 ลูก เอาให้ครบ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์  ดูสิจะทำบาปยังคิดถึงอีก  มันไม่ได้เป็น
ไปโดยสันดานนะบอกเสียก่อน  

เดินออกมาหน้าบ้าน ล้วงกระเป๋ากางเกงขวาเอากระเป๋าตังค์ออกมาใส่กระเป๋าด้านซ้าน แล้วเอากระสุนใส่กระเป๋า
กางเกงด้านขวา เสร็จแล้วเอามือซ้ายเปิดกระเป๋าเอามือขวาจับกระโจมปืนยกปืนออกมาจากกระเป๋า พอปืนพ้นกระเป๋า
ก็ปล่อยฝาให้ปิดเหมือนเดิม เสร็จแล้วเดินไปใช้มือซ้ายคว้าขาตั้งปืน พาตัวเองไปริมรั้วจุดยิงที่ใช้ระยะยิงใกล้ที่สุด
มองจากจุดยิงข้ามเขตบ้านหลังแรกถึงหลังคาบ้านหลังที่สองที่นกพิราบเกาะคงไม่น้อยกว่า 30 เมตรเป็นแน่

พอกำหนดจุดยิงก็ตั้งขาตั้งปืน แล้วเอื้อมมาจับกระโจมปืนแน่น มือขวาปล่อยกระโจมแล้วล้วงกระเป๋ากางเกงเอากระสุน
ขึ้นมาหนึ่งนัด แล้วประคองพานท้ายเข้ากับซอกต้นขากับสะโพก แล้วใช้มือขวาประคองกระโจมปืน มือซ้ายปล่อย
กระโจมแล้วปลกล๊อกก้าน under level ง้างลงมาจนสุดมีเลียงล๊อกดัง มือขวาปล่อยกระโจมปืนบรรจุกระสุนในขณะ
ที่มือซ้ายยังง้างตรึงก้าน under level ไว้อย่างนั้น ป้องกันกลไกผิดพลาดดีดกลับอันจะทำให้เกิดอุบัติเหตุได้
หลังจากใส่กระสุนเสร็จแล้ว จึงใช้มือขวาจับด้ามปืนและมือซ้ายเลื่อนก้าน undel level กลับขึ้นไปและด้นเข้าล๊อก
แบบให้มีเสียงดังปกติ เพื่อเสี่ยงทายอีกครั้งว่า "หากเสียงปิดล๊อกดังอย่างนี้แล้วมันยังไม่รีบบินหนีไป กูก็จะทำตาม
ที่กูตั้งใจไว้เสียแต่แรกนั้น"  

ผมพาดปืนกับแท่นพาดปืน แล้วประทับเล็งไปยังหลังคาโดยไม่ปรับโฟกัส  ภาพนกพิราบอยู่ในกล้องเล็งทันที
ภาพชัดเจนกว่ากล้องส่องทางไกลเสียอีก  ขนมันดูหยุ่งเหยิง เปียกปอน หัวตกซุกกับซอกปีก มันคงกำลังป่วยหนัก
ในกล้องเล็งผมสักเกตุเห็นว่ามีสายดำพาดกลางตัวนก อะไรกันหรือ มันเป็นสายไฟฟ้าข้างถนน  คงยิงไม่ได้
เพราะกระสุนอาจแฉลบสายไฟ แฉลบบนก็ไม่เป็นไร แต่แฉลบด้านล่างอันตรายมาก  ผมยกขาตั้งปืนไปพร้อม
กับปืนที่พาดอยู่เลื่อนไปด้านขวาเข้าไปอยู่ใต้ก้านมะพร้าวพันธุ์เตี้ยที่นำมาจากจันทบุรี  

ตรงจุดนี้มองด้วยสายตาก็เห็นแนวสายไฟเปลี่ยนตำแหน่งไปจากตัวนกพิราบแล้ว ผมประทับเล็งแบบไม่รีบร้อน
กากะบาทพาดอยู่ตรงกลางตัวนกพิราบแล้ว คลายมือขวาที่จับด้ามปืน เอื้อมหัวแม่มือขวาเลื่อนขึ้นไปปลดล๊อกไก
พอขยับมือกากะบาทก็เลื่อนพ้นตัวนก แต่ผมก็กวาดกากะบาทกลับมาที่กลางตัวนกเหมือนเดิม นิ้วชี้ขวาลากไก
จะสุดระยะสเต๊ปหนึ่งซึ่งจะรู้สึกว่าไกเดินเบามาจนสุดไม่สามารถลากไกเบาต่อไปได้  หายใจเข้าช้า ๆ ลึก ๆ แล้ว
ผ่อนออกนิดหน่อยพอให้อกไม่ตึงเกินไป เบียดแก้มกับพานท้านให้แน่น น้ำหนักปืนกระบอกนี้จัดว่าหนักจึงไม่ต้อง
กดกระโจมปืนช่วยปล่อยให้มันพาดไปอย่างนั้น คอด้านหลังรู้สึกเจ็บจากใบมะพร้าวโดนลมปลิวมาแหย่แทง แต่ผม
ไม่สนใจกับความรู้สึกตรงนั้น  ตรึงพานท้ายกับซอกไหล่แน่นพอประมาณ ปรับกากะบาทให้นิ่งที่สุด พอนิ่งดีแล้ว
ผมล๊อกข้อมือแล้วเพิ่มน้ำหนักนิ้วลากไกลึกเข้ามา ปืนลั่นออกไปแบบไม่รู้ตัว เสียงปืนเบามาก คงเป็นเพราะผมชิน
แล้วกับเสียง HW100 ที่ดังกว่า  ภาพในกล้องเล็งเห็นขนนกพิราบกระเพื่อมแต่ไม่มีขนปุยฟุ้งกระจาย  มันดิ้นตีปีก
หายไปจากกล้องเล็ง ผมละสายตาจากกล้องเล็งมองตามนกพิราบที่กำลังตีปีกกลิ้งตกตามความลาดชันของหลังคา
แรงตีปีกทำให้มีขนปุยที่ถูกแรงกระสุนกระจายฟุ้ง มันเลื่อนหล่นหายลับตาลงไปยังเบื้องล่าง   เออ น้าหมานทหาร
ผ่านศึกมีงานทำอีกแล้วคือเอานกพิราบไปทิ้งถึงขยะ ผมขอโทษด้วยนะน้าครับ  วันนี้ผมทำบาปอีกแล้ว ทุกครั้งที่
ผมยิงนกพิราบผมไม่ได้มีความดีใจเลย  ตลอดเวลาที่ผ่านมา 3 ปีที่ผ่านมาผมทำโดยไม่มีคนในบ้านรู้สักคน
ความคงแตกถ้าเขาเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ถึงตอนนั้นหละก็ คงไม่เหลือปืนอัดลมในบ้านสักกระบอก  

คุณสิทธา ครับ ผมชอบอ่านเรื่องสั้นของคุณสิทธา ครับ บรรยายได้ละเอียดมากเหมือนไปยืนดูคุณสิทธาจัดการเจ้านกพิราบตัวนั้นเลย ติดตามเรื่องสั้นของคุณสิทธามาตลอดเลย ทั้งที่ความคิดอีกด้านหนึ่งจะรู้สึกว่ามันโหดร้ายมากแต่ก็ชอบอ่าน  ผมว่าคุณสิทธาไปเขียนสั้นลง อวป ได้เลยนะครับ

[ต๋อง_commander]

ไม่ทราบว่า Air Arms S400 MPR -FT   กับ   S410 แตกต่างกันที่ตรงไหน นอกจาก พานท้าย ครับ

ตอนนี้ใช้ cz 200s อยู่ครับ รู้สึกว่า ไกปืนยังไม่ค่อยกูกใจเท่าที่ควร ที่เดินไกลึกมากไป เลยคิดจะ

ร่วมโครงการหมดตูด 6    ครับ 

เรื่องพานท้ายไม่ค่อยสนใจครับ เพราะเหลาเอง ดีกว่า ไม่สวยแต่ถูกใจ ครับ

นั้นไง เป็นพัฒนาการตามลำดับของคนเล่นปืน ตอนแรกก็ขอให้ได้ปืนแม่นมาครองก่อน
ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าไกปืนเป็นยังไง พอได้มายิงสักพักก็อยากได้รุ่นที่แม่นเหมือนเดิม
แต่ไกปืนดีกว่า พูดง่าย ๆ คือ เบากว่า นั้นเอง พอได้รุ่นทีต้องการมา คราวนี้
อาจจะอยากได้แบบสำหรับไว้แข่งขัน พอได้แบบปืนแข่งขันมา ก็จะหาทำให้
มันแรงกว่าที่เป็นอยู่ ก็วนเวียนไปอย่างนี้ในตัวคนคนนั้นอย่างไม่รู้จบสักที


พี่ sitta พูดโดนในมากเลยครับ   หาที่สุดไม่ได้เลย ครับ ตัวเราเองนี้     



ตอนนี้ก็ เหลาพานท้ายเอาเองซะเลย    จะได้ถูกใจ ซะไม่ดีจะได้ไม่ตองโทษใคร

cz 200s แม่นมากครับ แต่ผมว่าที่ระยะ 35 เมตรขึ้นไป กลุ่มโตพอสมควร  แต่ถ้า30 เมตรลงมา  แม่นเหลือหลาย

เป้าเหล็กที่ผมใช้ยิง  ขนาด 25 มม  สำหรับยิงที่ระยะ 20-35 เมตร

                              ขนาด 15 มม  สำหรับยิงระยะ  10-20  เมตร

(ท่ายิงนั้นคือ ท่านั่งยิงพาดแขน)ครับ 

[sitta.]

เข้ามาเช๊คเรทติ้ง นิทานก่อนนอนครับ เออ มีแต่คนชมแฮะ ไม่ยักกะมีคนด่า
ขอบคุณ คุณ toey(OSK119) , คุณ army555 , คุณ Padang  และ คุณ c24 ครับที่ชมอย่างออกหน้าออกตา
และขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านแล้วไม่ได้ชมออกให้ผมรู้โดยเฉพาะคุณ TropyX  ฮิ ฮิ

กระสุนที่หยิบมาเมื่อวาน 3 นัด วันนี้ใช้หมดแล้วครับ บอกใบ้....

[sitta.]

ไม่ทราบว่า Air Arms S400 MPR -FT   กับ   S410 แตกต่างกันที่ตรงไหน นอกจาก พานท้าย ครับ

ตอนนี้ใช้ cz 200s อยู่ครับ รู้สึกว่า ไกปืนยังไม่ค่อยกูกใจเท่าที่ควร ที่เดินไกลึกมากไป เลยคิดจะ

ร่วมโครงการหมดตูด 6    ครับ 

เรื่องพานท้ายไม่ค่อยสนใจครับ เพราะเหลาเอง ดีกว่า ไม่สวยแต่ถูกใจ ครับ

นั้นไง เป็นพัฒนาการตามลำดับของคนเล่นปืน ตอนแรกก็ขอให้ได้ปืนแม่นมาครองก่อน
ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าไกปืนเป็นยังไง พอได้มายิงสักพักก็อยากได้รุ่นที่แม่นเหมือนเดิม
แต่ไกปืนดีกว่า พูดง่าย ๆ คือ เบากว่า นั้นเอง พอได้รุ่นทีต้องการมา คราวนี้
อาจจะอยากได้แบบสำหรับไว้แข่งขัน พอได้แบบปืนแข่งขันมา ก็จะหาทำให้
มันแรงกว่าที่เป็นอยู่ ก็วนเวียนไปอย่างนี้ในตัวคนคนนั้นอย่างไม่รู้จบสักที


พี่ sitta พูดโดนในมากเลยครับ   หาที่สุดไม่ได้เลย ครับ ตัวเราเองนี้     



ตอนนี้ก็ เหลาพานท้ายเอาเองซะเลย    จะได้ถูกใจ ซะไม่ดีจะได้ไม่ตองโทษใคร

cz 200s แม่นมากครับ แต่ผมว่าที่ระยะ 35 เมตรขึ้นไป กลุ่มโตพอสมควร  แต่ถ้า30 เมตรลงมา  แม่นเหลือหลาย

เป้าเหล็กที่ผมใช้ยิง  ขนาด 25 มม  สำหรับยิงที่ระยะ 20-35 เมตร

                              ขนาด 15 มม  สำหรับยิงระยะ  10-20  เมตร

(ท่ายิงนั้นคือ ท่านั่งยิงพาดแขน)ครับ 

เอ.. จำได้ลาง ๆ ว่าใช้คนเดียวที่เคยลงในกระทู้ไหนน้า..า..า  ตอนนั้นพานท้ายยังเหลาไม่เสร็จ
แล้วก็มีสมาชิกช่วยกันลงรูปแบบพานท้าย แล้วก็มีบางคนสงสัยว่าในรูปนักกีฬา
เป็นคนพิการอะไรทำนองนั้นนั้นหรือเปล่าครับ  แต่สุดท้ายพอมีอีกรูปก็สรุปว่าเขาไม่ได้พิการ
แต่บางรูปมันมองไม่เห็นนิ้วมือนั้นเองทำให้เข้าใจผิด

ดูโครงแล้วดูดีมาก เข้าใจว่าเก็บลายละเอียดด้วยแฮนด์เมดล้วน ๆ เลยใช่หรือเปล่า
ขอยกนิ้วให้สิบนิ้วเลยครับ ซูฮก ซูฮก

ผมมีคำถามนะครับ เผื่อเป็นประโยชน์กับคนอื่นด้วยครับ
1. คุณต๋องใช้เวลานานแค่ไหน
2. ปืนกระบอกนี้รวมแล้วหนักกี่กิโล
3. ต้องแจ้งเปลี่ยนพานท้ายแล้วตอกเลขใหม่หรือเปล่า
4. ที่เห็นในภาพเสร็จสมบูรณ์แล้วหรือยังไม่เสร็จครับ

[แทน นครไทย]

เอ่อ..เอ่อๆๆ..  เมื่อไหร่ปืนอัดลมสปริงเบอร์ 2 จะมาอีกครับ  ใบ ป.3  หมดอายุไปรอบนึงแล้วครับ

[sitta.]

ผมขอปอสามไว้แล้วยังไม่ได้ไปรับเลยครับ  ก็ไม่รู้ว่าไปแล้ว
ผมจะได้รับข่าวร้ายหรือเปล่าว่า ปอสามไม่ผ่าน  ตอนแรกผมก็นึกว่าขอได้ง่าย
แต่มีพี่คนหนึ่งโทรมาปรึกษาว่าขอใบปอสามซื้อปืนลมไม่ได้ เพราะ
มีปืนเยอะเกินไป

ตอนนี้ที่ผมสงสัยคือ เศรษฐกิจตอนนี้ดีหรือไม่ดีกันแน่
แบบว่าผมสังเกตจากสิ่งที่เป็นรูปธรรมมองด้วยสายตาได้
ที่เห็นจากสายตาขัดแย้งกันอย่างมาก  ตัวอย่างนะครับ
ผมไปห้างสรรพสินค้าบิ๊กซี โลตัส พบว่ารปภ อยู่ตรงตู้ยามไม่มีแล้ว
ลองถามดูก็เห็นย้ายไปอยู่ตรงนั้นตรงนี้แต่ก็มีบางเสียงบอกว่า
ลดจำนวน รปภ แต่เท่าที่ผมดูไม่เห็นรปภแล้ว 
พอเข้าไปในห้างก็เห็นพนักงานก็บางตาลงมาก เห็นเงาะ
แห้งคาโต๊ะผลไม้  ครั้งมาจ่ายเงินก็ดูช่องเก็บเงินเปิดรับไม่กี่ช่อง

และเท่าที่ผมลองถามพ่อค้าแม่ค้าริมถนนก็พบว่าขายของได้ไม่ดีเหมือนก่อน
แต่มันขัดแย้งกับที่ผมเห็นอีกด้านคือ ที่ดินถมใหม่เต็มไปหมด บ้านก่อสร้างใหม่มีหลายแห่ง
บ้านผุดขึ้นมาเหมือนกับเห็ดจากพื้นดิน   เพื่อนฝูงแห่ไปจองที่ดินกัน

หันมาดูราคาหุ้นมันก็ขึ้นไปสูงกว่าตอนเดือนมีนาคมมากเกือบหกสิบเปอร์เซนต์
บางตัวก็ร้อยกว่าเปอร์เซนต์  แล้วก็ลองมาดูราคาสินค้าของหุ้นบางตัว
ที่ราคาพุ่งขึ้นไป ก็พบว่าราคาสินค้าของหุ้นตัวนั้นมันไม่ได้แพงขึ้นเลย

เออ ตกลงเศรษฐกิจมันดีหรือไม่ดีกันแน่  วันวันเอาแต่มองหลังคาบ้าน
จนไม่รู้ว่าบ้านเมืองเขาไปถึงไหนกันแล้ว....