ช่วงแรก มีผู้ชายหลายคนเป็นแบบนี้
แต่ช่วงที่สอง มีผู้หญิงน้อยคนที่อดทนได้ถึงช่วงนี้
ยามรัก สรรหาเวลาได้มากมายมาเอาใจ มาทำธุระให้
ยามเบื่อ เวลาที่คิดถึง สิ่งที่เคยกระทำให้ยามที่เคยรัก ยังทำไม่ได้เลยค่ะ.
มีคนเคยเขียนไว้ครับ.............................................ว่าความรักของผู้ชายถ้านับเป็นเลขจะเริ่มจากร้อยแล้วลดลงเรื่อยๆ......แต่ผู้หญิงจะเริ่มจากศูนย์แล้วเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ..............
อ่านทั้งที่คุณดาวเขียนและมานั่งนึกข้อความที่ผมเขียน........................บอกกับตัวเองครับ........ว่าจะเสมอต้นเสมอปลายกับภรรยาให้มากที่สุดครับ.........
ขอบพระคุณสำหรับข้อคิดครับ
น้องโด่งเพิ่งแต่งงานเมื่อปีที่แล้ว ขออวยพรให้มีความสุขนะค่ะ
ความรักใน 4-5 ปีของการอยู่ร่วมถือว่ายังหวานชื่น 5-10 ปี ช่วงนี้ไปถือว่าเป็นช่วงสมานฉันท์
10 ปีขึ้นไปเป็นช่วงประคอง อาจรับได้หรือไม่ หรือเห็นอกเห็นใจกันมากขึ้น แล้วแต่บางคู่
เดี๋ยวนี้สังคมเปลี่ยนไป ความรับผิดชอบ ความอดทนในการอยู่ร่วม มีน้อยลง
สิ่งที่ชอบเป็นข้ออ้างเสมอคือ...ไม่มีเวลา (ซึ่งก็จะลืมคำว่า หน้าที่และความรับผิดชอบไป)
เขียนไปเขียนมาก็ใกล้ตัวเองไปทุกที สิ่งที่ทุกคน(ในเวปนี้)เห็นเป็นพยาน ยกให้เห็น 1 ใน หมื่นตัวอย่าง
ยามรัก ไปยิงปืนแข่งที่สนามเพียงแต่เดินไปตัวเปล่า ลูกก็ไม่ต้องบรรจุ เล็งและยิงอย่างเดียว
เดี๋ยวนี้ ทั้งหิ้ว ทั้งแบก และลากเพียงคนเดียว เพื่อนๆ ในสนาม เห็นพฤติกรรม ยามรักจนยามนี้ยังไม่เลิกล้อเรียนเลยค่ะ
ทำยังไรได้นอกจากนึกถึงคำว่า "จงอดทน"
ขอบพระคุณพี่ดาวมากครับสำหรับข้อคิดดีๆ
