>
> เพื่อน ๆ บอกผมว่า
> ทำไมคุณดูหน้าตาไม่ค่อยฉลาด แต่เรียนเก่งจังวะ
> ผมบอกเพื่อนผมว่า
> แม่ผมสอน ให้ขยันแล้วก็ตั้งใจเรียน
>
> เพื่อน ๆ ผมบอกว่า
> ทำไมพอคุณมีเงิน คุณชอบเอาไปทำบุญ แจกเด็ก เลี้ยงพระวะ
> ผมบอกเพื่อนผมว่า
> แม่ผมสอน ให้รู้จักแบ่งปันคนอื่น ถึงเราจะมีเงินน้อย แต่ก็มีคนอื่นที่เขาลำบากกว่าเรา
>
> เพื่อน ๆ ผมบอกว่า
> ทำไมคุณชอบเล่นกีฬา เล่นเป็นหลายอย่าง แล้วไม่เคยเห็นคุณป่วยนอนโรงพยาบาลเลยวะ
> ผมบอกเพื่อนผมว่า
> แม่ผมสอน ให้ผมออกกำลังกาย จะได้แข็งแรง ไม่เจ็บ ไม่ป่วยง่าย ๆ เพราะเรามีตังค์น้อย เจ็บป่วยจะ
> ลำบาก
>
> เพื่อน ๆ ผมบอกว่า
> ทำไมคุณอารมณ์ดี ไม่เครียด ไม่โกรธใครบ้างเลยหรือไงวะ
> ผมบอกเพื่อนผมว่า
> แม่ผมสอน ให้เป็นคนอารมณ์ดี ทำให้คนที่อยู่ใกล้เรามีความสุข แล้วจะสบายใจกันทุกคน
>
> เพื่อน ๆ ผมบอกว่า
> ทำไมคุณพูดกับคนอื่น ดูสุภาพ อ่อนน้อม ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นลุงแก่ ๆ เป็นเด็กเสริฟอาหาร
> หรือแม้แต่ขอทานที่คุณให้เศษตังค์แล้วเขาอวยพรให้คุณ ทำไมคุณต้องขอบคุณขอทานวะ
> ผมบอกเพื่อนผมว่า
> แม่ผมสอน ให้พูดดี ๆ กับทุกคน ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร เราพูดดี ๆ กับเขา เขาก็จะได้พูดดี ๆ กับเรา
>
> เพื่อน ๆ ผมบอกว่า
> ทำไมพี่ ๆ น้อง ๆ คุณตั้งหลายคน ทำไมรักใคร่กันดี ไม่เคยทะเลาะกันเลยวะ
> ผมบอกเพื่อนผมว่า
> แม่ผมสอน ให้พี่น้องรักกันทุกคน เพราะหมากับแมวที่อยู่บ้านเดียวกัน มันยังรักกันได้
> ทำไมพี่น้องกัน จะรักกันไม่ได้
>
> เพื่อน ๆ ผมบอกว่า
> ทำไมคุณถึงรักชาติ รักแผ่นดิน รักในหลวง มากมายนักวะ
> ผมบอกเพื่อนว่า
> แม่ผมสอน ให้ผมสำนึกถึงบุญคุณของแผ่นดิน บุญคุณของพระมหากษัติรย์ ทุกพระองค์
> แม่ผมสอน ให้ผมรู้จักคำว่า จงรักภักดี ตั้งแต่ผมยังไม่รู้ความหมาย จนทุกวันนี้ ผมรู้แล้วว่า
> คำว่า จงรักภักดี นั้น ยิ่งใหญ่เพียงใด
>
> เพื่อน ๆ ผมบอกว่า
> ทำไมแม่คุณถึงสอนอะไรมึงมากมายจังเลยวะ
> ผมบอกเพื่อนว่า
> ที่ผมเป็นผมอยู่จนทุกวันนี้ ก็เพราะ " แม่ผมสอน"
> แม่ผมสอนอะไร ผมทำตามแม่ผมสอนทุกอย่าง
> มีอย่างเดียวที่แม่ผมไม่ได้สอน แต่ผมทำ แล้วผมทำมาตั้งแต่เด็กแล้ว
> แม่ผมไม่ได้สอนให้รักแม่ แต่......ผมรักแม่ครับ
>
> ใครไม่รัก..................ผมรัก
ที่มา FW MAIL ครับ
