ขันวันละขำ ๕

คนไม่มีศัตรู

บาทหลวงท่านหนึ่งถูกเชิญไปเทศน์วันอาทิตย์ในหัวข้อ “จงให้อภัยแก่ศัตรูของท่าน”

หลังจากการเทศน์อันยาวเหยียดร่วมสองชั่วโมงจบลง เขาก็ขอให้ผู้ฟังที่ได้ “ให้อภัยแก่ศัตรู” ยกมือขึ้น

คนราว ๆ ครึ่งหนึ่งในห้องนั้นยกมือขึ้น ซึ่งบาทหลวงเองรู้สึกผิดหวังกับผลลัพธ์มาก

บาทหลวงพยายามเทศน์ต่ออีกยี่สิบนาทีก่อนที่จะถามคำถามเดิม

คราวนี้คนราว ๆ แปดสิบเปอร์เซ็นต์ยกมือขึ้น

บาทหลวงยังรู้สึกไม่พอใจกับผลลัพธ์ เขาร่ายยาวต่ออีกยี่สิบนาทีแล้วถามอีกครั้ง

คราวนี้เกือบทุกคนในห้องยกมือขึ้น ยกเว้นเพียงชายแก่คนเดียว

“ทำไมคุณถึงไม่ยกโทษให้กับศัตรูล่ะครับ” บาทหลวงถามอย่างผิดหวังระคนสงสัย

“ผมไม่มีศัตรู แม้แต่คนเดียว” ชายชราตอบ

“จริงหรือครับ” บาทหลวงรู้สึกตื่นเต้นกับคำตอบ “คุณลุงอายุเท่าไหร่แล้วครับ”

“แปดสิบหก” ชายชราบอก

“โอ้... ถ้ายังงั้นขอเชิญขึ้นมาที่เวทีนี่หน่อยล่ะครับ” บาทหลวงเชิญอย่างกระตือรือร้น

“พวกเราในที่นี้จะได้มีโอกาสอันดีที่จะได้รู้เคล็ดลับของคนที่อยู่มาถึงแปดสิบหกปีโดยที่ไม่มีศัตรูแม้แต่คนเดียว”

“เคล็ดลับของคุณลุงคืออะไรครับ” บาทหลวงถามเมื่อชายชราก้าวขึ้นมาบนเวทีแล้ว

“อะแฮ่ม...” ชายชรากระแอมใส่ไมโครโฟนก่อนตอบด้วยเสียงดังฟังชัดว่า “ผมฆ่าแม่งหมด!!!”

เป็นโจ๊กนะครับ แบบว่าจำเขามาครับ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ขันวันละขำ ๕ (อ่าน 1205 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้