ไม่รู้เดี๋ยวนี้ยังมีขายอีกหรือเปล่า ปืนแก๊ปไม้ สมัยผมเล่นยัง "อันละ" 50 สต. แก๊ปแผ่นละสลึง
เอาเลื่อย ๆ ปากกระบอกออกเท่ากับความหนาของก้านร่ม
เอาก้านร่มวางแทน ใช้หนังยาง หลาย ๆ ๆ ๆ เส้นรัดให้แน่น ก็ได้ปืนอัดเทียนแล้ว
ตอนอยู่ ม.ศ. 1-2 (38-39ปีแล้ว) หาไม้มาเลื่อยเอง ใช้กลอนหน้าต่างทองเหลือง 4 นิ้ว เป็นลูกเลื่อน(เข็มแทงชนวนในตัว) เลื่อยบากส่วนที่หุ้มให้เลื่อนแกนได้ยาวขึ้น แล้วใส่สปริง ผลออกมาดีกว่าใช้ปืนแก๊ป ราคา 50 สต. มากเลย เวลายิงมันไม่เด้งกลับมาโดนนิ้วโป้งด้วย ส่วนลำกล้องยังใช้ก้านร่มเหมือนเดิม
กระสุนแบบคุณป้อมทอง แต่ใช้ลูกปืนเหล็กกลม 5 มม. ยัดบนเทียนที่อัดในปลอก .22
ระยะ 5 เมตร กล่องขนมปังครีมแคร็กเกอร์ที่เป็นแผ่นเหล็กฉาบดีบุกหนาเท่ากระป๋องนมข้นหวาน ทะลุเป็นรูกลม
ผมนิ้วแทบขาดครับ ใช้ปลอกกระสุน.38 ไปเก็บมาจากงานลอยกระทง ทหารมาออกร้านให้ยิง เลยไปเก็บมาเป็นกองเลย ทีนี้ลำกล้องก้านร่มเอาไม่อยู่ เลยไปหาตะเกียบหน้าจักรยานเก่าๆมาเลื่อย แล้วไปจ้างเขาเชื่อมน็อตยึดไปสิบบาท ทีนี้แรงดันสูงไม่กล้ายิงเลยไปมัดกับต้นไม้ ใช้เชือกดึงปลดนกปืน ใช้ยิงไล่นกในนา เหมือนปืนใหญ่เลย เสียงดังยิ่งกว่าลูกซองอีก กระสุนก็เจาะท้าย แล้วแกะแก๊ปกระดาษอัดใส่แต่บางครั้งอัดไม่แน่นเลยไม่ดัง เลยต้องอัดให้แน่น โดยใช้ค้อนตอกปรากฎว่าครั้งหนึ่งพลาดระเบิดใส่มือ นิ้วแทบขาดกระดูกนิ้วชี้แหว่งไปนิดนึง เสื้อตัวหนึ่งแทบไม่เหลือ ตอนนั้นอยู่แค่ ป.6 ต้องไปโรงพยาบาลดึกๆ กลับมาพ่อเอาไปทิ้งหมดเลย นับตั้งแต่นั้นก็อดเล่น แต่ไปหาปืนที่บรรจุดินปืนปากลำกล้องเล่นแทน จนพ่อต้องเอาไปเผาทิ้งกลัวลูกติดคุก จนทำงานซื้อปืนได้เองครับพ่อถึงเลิกด่า
