เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน
พฤศจิกายน 17, 2024, 06:45:38 AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว: เวบบอร์ดอวป.ยินดีต้อนรับสุภาพชนทุกท่าน กรุณาใช้คำสุภาพด้วยครับ
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ ค้นหา ปฏิทิน เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: 1 [2]
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ประสบการณ์การใช้อาวุธปืน ตอนที่ 4  (อ่าน 4123 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 4 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
Syring_M 36 - รักในหลวง
หนีดีกว่าสู้
Jr. Member
**

คะแนน 21
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 47



« ตอบ #15 เมื่อ: มีนาคม 10, 2008, 08:20:24 PM »

เมื่ออยู่ร่วมกันไม่ได้ ก็ต้องตายกันไปข้าง น่าเห็นใจทั้ง 2 ฝ่าย เล่าได้เห็นภาพเลยครับ  หวังแต่ว่าคงไม่มีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคตครับ...
บันทึกการเข้า
gumgum
"มีปืนแล้วก็รีบเอามา ยิง ๆ กันซะ"
ชาว อวป.
Full Member
****

คะแนน 10
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 194


" ใช้หนีราชการ เท่านั้น"


« ตอบ #16 เมื่อ: มีนาคม 10, 2008, 09:04:23 PM »

สงสารช้าง
บันทึกการเข้า

"ภาวนาขออย่าให้ได้มีโอกาสใช้ปืนในการป้องกันชีวิตและทรัพย์สินเลย"
october109
Jr. Member
**

คะแนน 1
ออฟไลน์

กระทู้: 64


« ตอบ #17 เมื่อ: มีนาคม 10, 2008, 11:59:52 PM »

บอกตามตรงครับ......อ่านจบแล้วรู้สึกหดหู่ในหัวใจครับ
บันทึกการเข้า
sutha
ไม่กล้าใช่ว่ากลัว ไม่ตอบโต้ใช่ว่าอ่อนแอ ที่แน่ๆก็คือสติ
ชาว อวป.
Full Member
****

คะแนน 20
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 334



« ตอบ #18 เมื่อ: มีนาคม 11, 2008, 08:51:12 AM »

เคยอ่านเรื่องสั้นแบบนี้ในเว็บหลายเรื่อง  ที่สู้กับโจรเขมรมั่ง  โจรปล้นรถมั่ง
รู้สึกสนุกและสาสมที่โจรตาย  แต่อ่านเรื่องนี้แล้วหดหูและสังเวชหัวใจเหลือเกิน
แต่ก็ขอบคุณครับที่นำมาให้อ่านกัน  มิได้หมายความต่อว่าใครเพียงแต่หดหู่ครับ  หัวเราะร่าน้ำตาริน
บันทึกการเข้า
หนึ่ง_รักในหลวงมากครับ
ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อเป็นชาติเชื้อไทย
Hero Member
*****

คะแนน 59
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1357



« ตอบ #19 เมื่อ: มีนาคม 11, 2008, 09:43:05 AM »

เคยอ่านเรื่องสั้นแบบนี้ในเว็บหลายเรื่อง  ที่สู้กับโจรเขมรมั่ง  โจรปล้นรถมั่ง
รู้สึกสนุกและสาสมที่โจรตาย  แต่อ่านเรื่องนี้แล้วหดหูและสังเวชหัวใจเหลือเกิน
แต่ก็ขอบคุณครับที่นำมาให้อ่านกัน  มิได้หมายความต่อว่าใครเพียงแต่หดหู่ครับ  หัวเราะร่าน้ำตาริน

                ผมก็คิดแบบเดียวกับพี่สุธาครับ  พออ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกเสียใจ และหดหู่ครับ   แต่ก็ไม่ได้มีความคิดที่จะตำหนิท่าน จขกท.นะครับ  เป็นประสบการณ์ที่นำมาให้เอาอ่าน     
                ในทุกวันนี้พวกเรามนุษย์มีการบุกรุกผืนป่าเข้าไปมาก  ทำให้แหล่งหาอาหารของสัตว์มีจำนวนน้อย ไม่เพียงพอต่อการดำรงชีวิต  พวกมันไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายใคร พวกมันหิวอยากหาอาหารกินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องมัน ๆ ก็เลยลงมากินพืชผักผลไม้ที่เราปลูกไว้  ทำให้ทั้งคนและสัตว์ต้องเผชิญหน้ากัน   คนก็ไม่อยากให้พืชผักที่ปลูกไว้ถูกช้างหรือสัตว์ป่าลงมากิน   สัตว์ป่าก็หิวอยากกินให้อิ่มท้อง   คนก็เลยต้องจัดการ  มันก็เกิดเป็นเรื่องเศร้าเช่นนี้
บันทึกการเข้า

ผมดีใจที่ได้เกิดเป็นคนไทย สุขบ้าง  ทุกข์บ้าง  ก็ยังเป็นไทย   บรรพบุรุษของเราแต่โบราณ  ปกบ้านป้องเมืองคุ้ยเหย้า  เสียเลือด  เสียเนื้อมิใช่เบา  หน้าที่เรารักษาสืบไป ลูกหลานเหลนโหลนภายหน้า  จะได้มีพสุธาอาศัย
CAESAR
ชาว อวป.
Sr. Member
****

คะแนน 23
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 836


"ปืนคือปัจจัยที่ 5"


« ตอบ #20 เมื่อ: มีนาคม 11, 2008, 11:25:20 AM »

น่าเห็นใจทั้งคนทั้งช้างครับ  กิ๊วก๊าว
บันทึกการเข้า

m620- รักในหลวง
Sr. Member
****

คะแนน 67
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 668



« ตอบ #21 เมื่อ: มีนาคม 11, 2008, 12:37:33 PM »

เคยอ่านเรื่องสั้นแบบนี้ในเว็บหลายเรื่อง  ที่สู้กับโจรเขมรมั่ง  โจรปล้นรถมั่ง
รู้สึกสนุกและสาสมที่โจรตาย  แต่อ่านเรื่องนี้แล้วหดหูและสังเวชหัวใจเหลือเกิน
แต่ก็ขอบคุณครับที่นำมาให้อ่านกัน  มิได้หมายความต่อว่าใครเพียงแต่หดหู่ครับ  หัวเราะร่าน้ำตาริน
เหมือนกันครับ สงสารช้าง
บันทึกการเข้า
สุดแล้วแต่ใจก็ ♡รักพ่อหลวง♡
Jr. Member
**

คะแนน 6
ออฟไลน์

กระทู้: 65



« ตอบ #22 เมื่อ: มีนาคม 11, 2008, 03:13:30 PM »

เศร้าจังครับ อ่านแล้วคิดถึง ชาวอินเดียแดง ชาวเผ่าพื้นเมืองที่จากเดิมเป็นเจ้าของ ต่อมากลายเป็นผู้บุกรุกเลยครับ การกระทำำของทุกคนกูกต้องครับ ถ้าไม่เชื่อว่าถูกคงไม่ทำ แต่อีกด้านหนึ่งเค้าก็ถูกของเค้าเหมือนกัน แต่ ผู้มีอำนาจ กำลังมักจะอ้างความชอบทำเสมอแต่ ผู้ใดทำกรรมใดไว้วันหนึ่งวันนั้นมาถึงเค้าคงจะชดใช้อย่างเข้าใจในกฎแห่งกรรมน่ะครับ
บันทึกการเข้า

ชีวิตนี้สั้นจริงๆ จะเอาอะไรไปมากกว่านี้
AT28D
Jr. Member
**

คะแนน 2
ออฟไลน์

กระทู้: 44


« ตอบ #23 เมื่อ: มีนาคม 13, 2008, 07:05:32 PM »

ขอชมคุณ Siri_Pat สำหรับเรื่องราวครับ

นำเรื่องจากคำบอกเล่าของผู้มีประสบการณ์มาเรียบเรียงใหม่ให้น่าอ่านและน่าสนใจครับ... เยี่ยม

เขียนได้ยอดเยี่ยม ผมตามอ่านมา หลายตอนแล้วครับ...

แต่ตอน "ล้มช้าง" นี่อ่านแล้วหดหู่ใจครับ....

ยังไงขอร่วมใว้อาลัยด้วยครับ  เนื่องจากวันนี้ วันที่ 13 มีนาคม เป็น "วันอนุรักษ์ช้างไทย" ครับ

เอาไว้เรียบเรียงเรื่องราวมาให้ชาว อวป. อ่านอีกบ่อยๆ นะครับ

บันทึกการเข้า
pscn
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #24 เมื่อ: มีนาคม 13, 2008, 09:07:20 PM »

ขอบคุณครับ..คุณ Siri_Pat
ผมคนรักช้างครับ  ไม่เคยชื่นชมคนที่ล้มช้างใด้ 
ด้วยสำนึกว่า  ช้างหลายๆเชือกเคยจับศึกร่วมรบ  เคียงบ่าเคียงไหล่กับวีรชนของเรา
ด้วยสำนึกว่า   ไม่มีช้างก็(อาจ)ไร้แผ่นดิน
ขอบคุณครับ
บันทึกการเข้า
dmax_boy
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #25 เมื่อ: มีนาคม 13, 2008, 10:51:35 PM »

หดหู่ครับ.....พูดอะไรไม่ออกครับ........ เศร้า เศร้า
พูดไม่ออกเช่นกันครับ ถ้าผมอยู่ในสถานการณ์นั้นผมก็คงต้องทำอย่างคุณสมพร แหละครับ
บันทึกการเข้า
เหมียวน้ำระทวย
"It Pays to be a Winner" ชัยชนะต้องมีค่าใช้จ่าย
ชาว อวป.
Sr. Member
****

คะแนน 30
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 544


CLASS ONE TEAM


« ตอบ #26 เมื่อ: มีนาคม 13, 2008, 11:02:35 PM »

เห็นใจทั้งสองฝ่ายครับ...เป็นทางเลือกสุดท้ายแล้วครับ  เศร้า เศร้า
บันทึกการเข้า

คำครูสอน:ฝึกและศึกษาในแนวทางที่ถูกต้อง ใช้เวลาที่เหลือค้นหาแนวทางการปฏิบัติที่ถูกและดีที่สุด

ชาตรีน้อย
Newbie
*

คะแนน 5
ออฟไลน์

กระทู้: 3



« ตอบ #27 เมื่อ: มีนาคม 14, 2008, 01:08:11 AM »

 หัวเราะร่าน้ำตาริน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มีนาคม 14, 2008, 01:19:15 AM โดย เก่ง ( สระบุรี ) » บันทึกการเข้า
หน้า: 1 [2]
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.4 | SMF © 2011, Simple Machines Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.063 วินาที กับ 22 คำสั่ง