ที่มาของกระสุนลูกกรด .22 ชนวนริม

ทำไมจึงเรียก .22 ว่า " ลูกกรด "...

เนื่องจากเชื้อปะทุที่ใช้กับกระสุนขนาด .22 LR เป็นสารประกอบทางเคมีที่เตรียมขึ้นจากกรดไซยาไนท์
แล้วนำไปผสมกับสารอื่นๆเพื่อให้สะเทิ้นหรือเป็นกลาง ช่วยไม่ให้เกิดสนิมภายในลำกล้องได้ง่ายจากการทำ
ปฏิกิริยาระหว่างกรดกับเนื้อโลหะของลำกล้อง

คำว่า "ลูกกรด" จึงเป็นการเรียกเพื่อให้ทราบถึงที่มาของเชื้อปะทุที่ใช้ในกระสุนชนวนริมชนิดนี้ แม้ว่าในปัจจุบัน
วิวัฒนาการในการผลิตเชื้อปะทุจะก้าวหน้าไปมากและเลิกใช้สารประกอบจากกรดไซยาไนท์แล้วก็ตาม แต่ก็ยังเรียก
ติดปากกระสุน .22 นี้ว่า " ลูกกรด " กันอยู่ ส่วนที่ว่า"ลมกรด" มันคือ ลมที่พัดผ่านเป็นพายุ ไม่เกี่ยวอะไรกับดินปืน..

เรามาดูว่า แก็ป มันมีความเป็นมาอย่างไร และ เกี่ยวกับ .22 lr. โดยตรง แต่ส่วนที่ว่า"ลมกรด" มันคือ ลมที่พัดผ่านเป็นพายุ ไม่เกี่ยวอะไรกับดินปืน..

ไม่ว่า กระสุนปืน ที่ใช้ดินดำ หรือดินปืน ทุกแบบ ต้องมีแก็ป เป็นส่วน ทำให้เกิดการเผาไหม้ ทั้งนั้น

แก๊ปปืน

เมื่อพูดถึงแก๊ปปืนดูเหมือนว่าใครๆก็รู้จัก แต่เมื่อพูดถึงความสำคัญอันแท้จริงของแก๊ปแล้ว บุคคลส่วนมากก็ทราบแต่เพียงว่าเป็นวัตถุสำหรับจุดดินปืนให้แปรสภาพเป็นแก๊สเท่านั้น ความจริงมีอยู่ว่า กระสุนปืนจะยิงได้ผลดีต้องมีการประสานงานในการปฏิบัติหน้าที่ของแก๊สและดินเป็นอย่างดี ถึงแม้ดินจะดีแก่แก๊ปส่งประกายไฟไม่ได้ส่วนสัด ไม่ได้ขนาดอันพอเหมาะพอดี นั่นก็คือมากบ้างน้อยบ้าง การเผาไหม้และการแปรสภาพเป็นแก๊สก็จะไม่ดี
ถ้าแก๊ปไม่ส่งประกายไฟกระสุนก็ด้าน ถ้าแก๊ปส่งประกายไฟน้อยกระสุนก็ระเบิดช้า ถ้าแก๊ปส่งประกายไฟมากเกินกำหนดการเผาไหม้ของดินปืนก็ไม่ได้อัตราส่วนตามหลักการการควบคุมการเผาไหม้ของดินปืน
แก๊ปปืนเป็นวัตถุระเบิดไม่ต้องการประกายไฟ ต้องการเพียงการทุบด้วยกำลังแรงเท่านั้นก็ระเบิดได้ ส่วนดินปืนต้องการประกายไฟหรือแก๊สร้อนจึงจะถูกเผาเป็นแก๊สขึ้น การกระเทือนไม่ทำให้ดินปืนระเบิด
จากการค้นคว้ากันอย่างพิถีพิถัน ได้พบและรับรองกันอย่างแน่นอนว่า การเกิดสนิมในลำกล้อง มีสมุฏฐานอันสำคัญมาจากแก๊ปปืน ไม่ใช่มาจากดินปืนดังที่บุคคลส่วนมากเข้าใจ
กระสุนตัวซ้ายสุด หัวแหลมๆคือ .22 CB Cap (Conical Ball Cap) (usually no gunpowder, just the primer) ซึ่งเป็นกระสุนโบราณ แก๊ปก็โบราณ
แต่หน้าตัดกระสุน คือ .22เท่ากันกับ.22LR นี่ล่ะครับ แต่เนื่องจาก ไร้ดินขับ ใช้แก๊บล้วนๆ ซึ่งยิงแล้วเกิดเขม่า แถมยังเป็นแก๊ป Corrosive primers การกัดกร่อนสูง
ถ้าไม่ล้างทำความสะอาดน่าจะเป็นที่มาของคำว่า"กรด" กลายเป็น "ชื่อ" แม้ในพรบ. หรือกฎกระทรวง แล้วเมื่อก่อน นักเลงปืนบ้านเรา ก็คงไม่ค่อยให้ความสำคัญกับกระสุนขนาดเล็กมากนัก พอเห็นเป็น ลูกเล็กๆ ชนวนริม ก็เหมาเรียกเหมือนกันหมด
ปัจจุบัน กระสุนทุกประเภท เปลี่ยนมาใช้Noncorrosive Primers หมดแล้วครับ

ประวัติ

ในสมัยก่อน “ชุด” (Match) เป็นปัจจัยสำคัญในการจุดดินภายหลังครั้งสุดท้ายก่อนที่มนุษย์จะค้นพบการประดิษฐ์แก๊ปขึ้นนั้น ผู้ใช้ก็นิยมใช้หินเหล็กไฟ ซึ่งเป็นการง่ายสะดวกสบายกว่าแทน ดังเช่นหลักการทุบตีให้ได้ประกายไฟของปืนคาบศิลาซึ่งชนชาวป่าของเราก็ยังใช้กันอยู่ในปัจจุบัน
การวิวัฒนาการของปืนคาบศิลาในครั้งหลังนี้ได้เจริญรุ่งเรืองมาก จนสามารถใช้ยิงหวังผลได้ไกลถึงระยะ 200 หลา ซึ่งอาจนับได้ว่าเป็นการเพียงพอกับการล่าสัตว์ในประเทศไทยสมัยปัจจุบันได้อย่างดีทีเดียว

แต่เป็นที่น่าเสียดาย เพราะการจุดดินแบบใช้หินเหล็กไฟไม่สามารถจะแก้ไขในเรื่องระยะเวลาของการสามารถจุดดินให้ติด, ให้สั้น, สิ้นเวลาน้อยลงเข้าอีกได้
การจุดดินของปืนคาบศิลาต้องใช้เวลานาน ภายหลังที่ได้เหนี่ยวไกปืนแล้ว ดินปืนมิได้เผาไหม้ทันทีได้เลย เพราะต้องเสียเวลารอคอยจนกว่าหินและเหล็กไฟกระทบกันจนเป็นประกายและลุกลาม “ดินหู” ซึ่งวางล่อไว้ก่อนจนกระทั่งไฟวิ่งไปจุดเผาดินปืน
ระยะเวลาการตีติดและลุกลามเผาไหม้เริ่มแรกดังกล่าวก่อนถึงดินนั้น ไม่มีความแน่นอนตายตัวแต่อย่างใด บางทีก็ช้า บางทีก็ไว ซึ่งสรุปผลแล้วก็ทำให้การยิงปืนและการใช้ปืนเป็นไปไม่ได้อย่างสะดวกสบาย
ปืนคาบศิลาทั่วๆไป ภายหลังการเหนี่ยวไกแล้ว ท่านต้องประคับประคองปืนไว้ให้ดี ต้องเสียเวลารอกว่าปืนจะระเบิดในการยิงสัตว์ในระยะใกล้ๆ บางครั้งเสียงดังซึ่งเกิดจากการตีของเหล็กและหินทำให้สัตว์รู้ตัว สามารถกระโดดหนีได้ก่อนปืนลั่นบ่อยๆเสมอ ดังนั้นต้องพยายามประคองและเตรียมตัววาดปืนตามติดสัตว์ไว้เสมอภายหลังการเหนี่ยวไก
ท่าน Rev. Alexander Forsyth เป็นบุคคลแรกที่ได้คิดค้นพบหลักการใช้แก็ปปืนขึ้นในราวต้นศตวรรษที่ 19 ประสิทธิภาพของแก๊ปก็คือดินระเบิดชนิดที่ไม่ต้องใช้ไฟจุดนั่นเอง เพียงใช้การทุบจากนกสับหรือการแทงจากปลายเข็มแทงชนวนก็เกิดระเบิดเป็นประกายไฟหรือแปรสภาพเป็นแก๊สซึ่งมีความร้อนสูงจุดดิน การค้นพบแก๊ปช่วยบรรเทาให้การชักช้าเฉื่อยชาในการจุดดินน้อยลง ทำให้การยิงปืนแต่ละนัดรวดเร็วและไวขึ้นกว่าสมัยก่อนๆ (ท่านเป็นผู้คิดใช้แก๊ป แต่มิใช่ผู้ประดิษฐ์แก๊ป)
ท่าน Forsyth เป็นนักกีฬาอาวุธปืนชั้นแนวหน้าของอังกฤษผู้หนึ่ง แนวความคิดของท่านในการค้นหลักการใช้แก๊ปก็เพียงประสงค์เพื่อแก้ไขปรับปรุงให้การยิงเป็นไปได้รวดเร็วขึ้น เพราะได้ปรากฏหลายครั้งว่า เมื่อท่านเหนี่ยวไกปืนคาบศิลาสของท่านไปแล้ว และในขณะที่รอเวลากว่าปืนจะระเบิดปล่อยกระสุนออกไปนั้น นกที่ท่านเล็งอยู่ได้บินหนีรอดพ้นไปเสียก่อน หลักการใช้แก๊ปทำการจุดดินของท่านได้ทำการจดทะเบียนแบบไว้เมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม ค.ศ. 1807
ในสมัยนั้น นโปเลียน กำลังรุ่งเรืองอำนาจราชศักดิ์อยู่ และนโปเลียนเองก็เป็นนักการทหาร ซึ่งมีมันสมองชั้นนำสมัยอยู่แล้วในขณะนั้น เมื่อทราบข่าวผลของการ
ประดิษฐ์แก๊ปขึ้นใช้ก็คิดเห็นประโยชน์อันใหญ่หลวงด้วยความปรีชาไว เพื่อจะนำแก๊ปไปใช้งานในทางการทหารของตน จึงได้ขอซื้อลิขสิทธิ์ในการคิดค้นเป็นจำนวนเงินถึง 20,000 ปาวนด์สเตอริงก์ แต่ก็ได้รับการปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง
แต่ก็น่าเศร้าใจที่ว่า กว่าคุณประโยชน์ของการใช้แก๊ปจะเป็นที่เข้าใจแก่บุคคลทั่วไป ก็ปรากฏว่าชีวิตของท่าน Forsyth ก็ได้สูญสิ้นไปเสียแล้ว ท่านจึงมิได้มีโอกาสเห็นความรุ่งเรืองของผลงานที่ท่านได้อุตสาห์ค้นคิดไว้ ด้วยประกายตาอันเปรมปรีย์ของท่านเอง
คุณประโยชน์ของการใช้แก๊ป เพิ่งจะมาเข้าใจกันอย่างทราบ ซึ้งเมื่อปี ค.ศ.1840 ด้วยการดัดแปลงแก้ไขปรับปรุงขึ้นใหม่โดยท่านนายพันเอก Hawker
รัฐบาลอังกฤษได้สละเงินจำนวน 1,000 ปาวนด์ เป็นบำเหน็จให้แก่ลูกหลานของท่าน Forsyth เพื่อเป็นการตอบแทนคุณความดีที่ท่านได้กรุยทางไว้

หลักการ

หลักการจุดดินในด้านอาวุธศึกษา หมายถึง การใช้ปฏิกิริยา ซึ่งเกิดจากการทุบตีส่วนผสมของวัตถุระเบิดจำนวนหนึ่ง นั่นก็คือแก๊ปปืนให้กลายเป็นความร้อนจุดเผาไหม้ ปฏิกิริยาทางเคมีได้เปลี่ยนสสารแข็งจำนวนหนึ่งกลายเป็นแก๊สโดยเร็ว การเปลี่ยนแปลงจากของแข็งเป็นแก๊สให้เป็นไปอย่างรวดเร็วทันทีทันใดนั้นเป็นมูลเหตุทำให้แก๊สแปรรูปเป็นเปลวประกายร้อน และในเปลวประกายร้อนนี้เองที่ทำการจุดดินปืน
ส่วนผสมซึ่งเป็นวัตถุระเบิดต่างๆ ของแก๊ปมิได้เปลี่ยนแปลงเป็นแก๊สร้อนทั้งหมดยังมีส่วนซึ่งเป็นเศษหรือกากเหลือจากการระเบิดอยู่ ส่วนที่เหลืออยู่นี้ได้แตกกระจายเป็นละอองตกค้างอยู่ในปลอกกระสุนบ้าง ในรังเพลิงบ้างและในลำกล้องบ้าง เศษของแก๊ปที่ค้างนี้เองเป็นตัวการอันสำคัญของการเกิดสนิม ซึ่งเราจะได้พิจารณากันต่อไป
1. เมื่อสสารผสมซี่งเกิดจาก Potassium Chlorate และ Antimony Sulphide ได้รับความร้อนจากการทุบตีก็แปรสภาพเป็นฝุ่นละอองและแก๊สจำนวนหนึ่ง ในเวลาอันรวดเร็ว และทำให้เกิดความร้อนสูงถึง 3,500 องศาเซนติเกรด แต่กลับปรากฏว่าสสารผสมแบบนี้ไม่ค่อยว่องไวทันใจ
2. เมื่อสสารผสมซึ่งเกิดจาก Fulminate of Mercury และ Potassium Chlorate ได้รับความร้อนจากการทุบตีก็แปรสภาพเป็นฝุ่นละอองและแก๊สจำนวนหนึ่งมีความร้อนสูงถึง 4,500 องศาเซนติเกรด แต่ปรากฏว่าไม่ได้ประกายไฟมากดี
แก๊ปที่ดีเหมาะสำหรับการจุดดินปืนได้แก่ เอาสสารผสม ข้อ1 และสสารผสมตามแบบข้อ2 ผสมกันเข้าอีกทีหนึ่ง
แต่ Antimony Sulphide ราคาสูงมาก ดังนั้นผู้ผลิตจึงใช้ Stibnite เป็นตัวแทน
ดังนั้นสสารผสมเป็นแก๊ปจึงเป็น 3 อย่างคือ
1. Mercury Fulminate
2. Stibnite
3. Potassium Chlorate
แก๊ปซึ่งเกิดจากสสารผสมของสาร 3 อย่างนี้ เป็นแก๊ปปืนอย่างดี แต่มีส่วนเสียอันสำคัญคือ Mercury Fulminate เกิดปฏิกิริยาทางเคมีกับทองเหลืองซึ่งเป็นปลอกกระสุน ทำให้ปลอกกระสุนใช้ได้ไม่ทนทาน การอัดหรือบรรจุกระสุนไม่ได้กี่มากน้อยก็เสีย และกาก Potassium Chlorate ซึ่งเหลือจากการเผาไหม้ก็เป็นต้นเหตุของการเป็นสนิมลำกล้อง แต่โปแทสเซียมคลอไรท์นี้ดีอยู่หน่อยที่สลายตัวในน้ำ ดังนั้นภายหลังการใช้ปืนแล้วจึงควรชำระลำกล้องด้วยน้ำธรรมดาเสียก่อน เพื่อป้องกันการเป็นสนิมขึ้นภายหลังได้
เนื่องจากข้อบกพร่องดังกล่าว โรงงานผลิตกระสุนทั่วโลกต่างก็ค้นคิดประดิษฐ์หลักสูตรของการทำแก๊ปขึ้นใหม่ โดยการใช้สสารอย่างอื่นแทน เพื่อป้องกันมิให้สสารจากแก๊ปเป็นต้นเหตุของการเกิดสนิมขึ้นแก่ปืนต่อไป
หลักสูตรในการค้นคิดเพื่อประดิษฐ์แก๊ปใหม่กันนั้นมีหลายแบบ ซึ่งได้สงวนเป็นความลับเพื่อผลประโยชน์ในด้านการค้ากันมาก แต่ที่ทราบมาได้พอเป็นประมาณสัณฐานก็เพียงแต่ว่า แก๊ปสมัยใหม่ซึ่งไม่ทำให้ลำกล้องปืนเป็นสนิมและไม่เกิดปฏิกิริยาทางเคมีกับทองเหลืองของปลอกกระสุนได้มาจากส่วนผสมของสสารดังนี้ คือ
1. Lead Styphnate
2. Stibnite
3. Barium Nitrate
4. Tetrazene
Tetrazene เป็นคำย่อให้สั้นของสสารผสมของ Guanyl มีปริมาณ 1 ส่วนผสมกับ Nitro-soaminoguanly Tetrazene ซึ่งมีปริมาณ 4 ส่วน
แก๊ปซึ่งผลิตตามหลักสูตรใหม่นี้ดีสำหรับกระสุนเพื่อการใช้ของประชาชนเท่านั้น แต่ไม่เหมาะสมกับการใช้ในราชการทหาร เพราะการใช้ปืนของทางราชการทหาร หมายถึงการยิงกระสุนเป็นจำนวนมากๆ และลำกล้องปืนย่อมร้อนมาก เมื่อลำกล้องร้อนปรากฏว่าการใช้แก๊ปรุ่นใหม่นี้ยิงก็ยิ่งเพิ่มแสงไฟที่แลบทางปากกระบอกให้สว่างมากขึ้น ซึ่งจัดว่าไม่เป็นการดี เพราะทำให้ข้าศึกสังเกตตำแหน่งของผู้ยิงได้สะดวกขึ้น
ถึงแม้ว่าแก๊ปที่ประดิษฐ์ขึ้นใหม่ไม่มีสสารผสม ซึ่งจะทำให้เกิดสนิมในลำกล้องได้จริง แต่นี้มิได้หมายความว่า การทำความสะอาดปืนจะหมดความสำคัญลงไป เพราะลำกล้องของปืนเป็นเหล็ก ธรรมชาติของเหล็กย่อมจะเป็น “อ๊อกไซด์” หรือสนิม เพราะปฏิกิริยาของอ๊อกซิเยนในอากาศเสมอ ดังนั้นการทำความสะอาดอาวุธภายหลังการยิงจึงยังต้องปฏิบัติกันทุกๆครั้งเสมอต่อไป
ต้นเหตุอันสำคัญของการเป็นสนิมของหัวลูกเลื่อน เข็มแทงชนวน และเครื่องกลไกคือ การรั่วไหลพุ่งออกของแก๊สร้อน เมื่อขณะฝาครอบแก๊ปเป็นรูรั่ว บางครั้งท่านจะพบว่าเข็มแทงชนวนของปืนบางกระบอกยาวเกินไป เมื่อยิงปืนเข็มแทงชนวนจะแทงฝาครอบแก๊ปทะลุเข้าไปในกระสุน เป็นเหตุให้แก๊สร้อน ซึ่งเกิดจากดินพุ่งออกตามรูทะลุนี้ เมื่อมีเหตุการณ์ดังนี้เกิดขึ้นท่านควรจะต้องถอดเข็มแทงชนวนและเครื่องกลไกของปืนออกทำความสะอาดทันที และจัดการตัดปลายเข็มแทงชนวนออกเสียให้สั้น เพื่อป้องกันไม่ให้เข็มแทงแก๊ปทะลุอีกได้

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ที่มาของกระสุนลูกกรด .22 ชนวนริม (อ่าน 13769 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 4 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้