โดยรวมๆแล้วเวียตนามยังห่างเราอีกเยอะครับ.....ช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนเหมือนกับฟ้าและเหว เปอร์เซนต์ของคนรวยมีแค่ไม่เกิน 10 % คุณภาพชีวิตและความสะดวกสะบายของประชาชนทั่วๆไปยังห่างกับเรามาก ค่าแรงของคนงานที่ไซง่อนบวกโอทีประมาณ 100 เหรียญต่อเดือน ส่วนที่ฮานอยประมาณ 85 เหรียญต่อเดือนข้าวของแพงมาก ของถูกก็มี แต่คุณภาพสู้เราไม่ได้เลย บะหมี่เป็ดที่ร้านตึกแถวชามละ 55,000 ด่อง (ประมาณ $ 3.5)
คนที่ไซง่อนฟุ้งเฟ้อ ได้เท่าไรจ่ายเกือบหมด เผลอๆหมดเลย ผู้หญิงอยากแต่งงานกับต่างชาติ เพราะคิดว่าจะช่วยทำให้อนาคตดีขึ้น(ชอบคนไทย เพราะสุภาพกว่าชาติอื่น สาวเวียตนามสวยนา...ถึงแม้โดยเฉลี่ยแล้วจะตัวเล็กๆแต่รูปร่างได้สัดส่วนมาก ) ส่วนคนที่ฮานอยชอบเก็บตัว ไม่ฟุ้งเฟ้อ ประหยัด...
กิจการส่วนใหญ่เป็นของต่างชาติ ที่เข้ามาลงทุนก็เพราะคิดว่าค่าแรงถูก(แต่ก็มีการสไตร๊คเรื่องค่าแรงบ่อยๆ) และการเอื้ออำนวยของรัฐบาลต่อการลงทุน แต่มักเป็นแรงงานที่ทักษะน้อยกว่าคนไทย (รัฐบาลของเราน่าจะเอาเป็นจุดขายและจุดแข็ง) คนที่รวยๆก็มักเป็นคนที่เกี่ยวพันกับรัฐบาลทั้งนั้น..
คนเวียตนามชอบสินค้าไทย เพราะราคาไม่แพงมากแต่คุณภาพดี ตามซุปเปอร์มาเก็ตต่างๆจะมีสินค้าไทยวางขายประมาณ 50 % สินค้าไทยที่ไปขายมักจะขายดี แต่แปลกที่คนเวียตนามกลับชอบไปช๊อปปิ้งที่ห้างเมโทร (เยอรมัน) มากกว่าบิ๊ก ซี ของเครือเซ็นทรัลของไทย
ตอนนี้เพิ่งลงมือสร้างซับเวย์ที่ไซง่อน แต่กว่าจะเสร็จก็ปี 2014 โน่น...ส่วนข่าวที่จะสร้างรถไฟหัวกระสุนนั้น เป็นแค่โครงการกระตุ้นการลงทุนมากกว่าการสร้างจริงๆ เอาแค่ทางด่วนที่ฮานอยไปท่าเรือไฮฟอง 2 เลนไปกลับประมาณ 100 กม ที่กำลังสร้างก็คาดว่าจะเสร็จก็อีกประมาณ 5 ปีข้างหน้า (โห..)
ที่แจ๋วกว่าไทยก็คือน้ำมันราถูกกว่าเมืองไทยประมาณ 15 - 20 % จ้า....
