พี่อั๋นตอนนี้พิมนั่งอ่านนิยายไปด้วยค่ะ แล้วพิมไปเจอกลอน(ในหนังสือเค้าเขียนว่า ลำนำ)ค่ะ พิมชอบมากค่ะฟังนะคะ
ตะวันเลือน ดาวเกลื่อน เหนือเวหน
ในกมล ไร้สิ้น เสน่หา
ไม่มีลา อาลัย ให้ตรึงตรา
วันเวลา เปลี่ยนหทัย ให้ผันแปร
แต่กาลนี้ ไม่มี แล้วความรัก
จงประจักษ์ คำข้า ในกระแส
ขอตั้งจิต สาปรัก ทั่วหล้าแล
ชาติภพใด รักแท้ ทุกคู่ไป
ขาวพิสุุทธิ์ เอื้องหลวง รับคำข้า
แม้นชีพใด ใฝ่หา อย่าได้หมาย
จงพิสูจน์ รักเจ้า ด้วยความตาย
ความชั่วร้าย ทั้งผืนภพ เป็นพยาน.....
เศร้าจังค่ะ
มองความรัก ทางที่ผิด จิตใจเศร้า
เป็นเพราะเรา นั่นล่ะ คนกำหนด
จะไปทาง ที่ตรง หรือทางคด
ไปได้หมด แม้ทางตัน ยังอยากไป
ทำไงได้ เราเลือกทาง เดินไปเอง
ไม่หวั่นเกรง แม้เรานั้น จะเหยียบหนาม
ต้องทนทุกข์ เจ็บปวดใจ ไปก็ตาม
แต่จะถาม หารัก อยู่เรื่อยไป
อิอิ......มั่วไปได้นะเรา
