ตอนเด็ก ๆ ผมก็เคยสนใจใคร่รู้แบบเจ้าของกระทู้ และในบ้านตัวเองก็มีผู้เชี่ยวชาญเรื่องปืน คือคุณพ่อของผมเอง ซึ่งเป็นนายทหารกลุ่มแรก ๆ ที่กองทัพส่งไปเรียนระบบอาวุธทหารราบของสหรัฐ เพื่อกลับมาสอนเหล่าครูฝึก นำไปถ่ายทอดให้กับทหารไทยอีกทีหนึ่ง
แต่ผมก็ไม่กล้าถามคุณพ่อเหมือนกัน เพราะเวลานั่งฟังท่านคุยกับเพื่อน ๆ แล้วคำถามของเรามันเป็นระดับอนุบาล ซึ่งจะไปทำความรำคาญในวงสนทนา
วิธีหาความรู้ของผมก็คือการทำงานพิเศษ เก็บเงินซื้อหนังสือปืนจากเอเชียบุ๊ค กับร้านนิพนธ์ เก็บขี้วัวแห้งตั้งหลายกระสอบกว่าจะได้หนังสือปืนสักเล่มหนึ่ง
หลังจากนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่าน ใหม่ ๆ ก็เปิดดิกฯ กันแทบทุกบรรทัด พอเริ่มมีความรู้พื้นฐานแล้ว ถึงได้กล้าออกปากสอบถามเรื่องที่เราสงสัย หรือไม่แน่ใจว่าเราเข้าใจถูกหรือเปล่า การตั้งคำถามในลักษณะที่ผู้ใหญ่เห็นว่าเราทำการบ้านมาก่อน ทำให้ท่านเมตตา อนุเคราะห์ซื้อหนังสือปืนราคาแพง ๆ ให้
นิสัยซื้อหนังสือปืน ยังติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้ เวลาไปต่างประเทศ ผมจะซื้อหนังสือเยอะมาก ซื้อกันจนต้องส่งกลับมาทางเรือก็เคย
เรียนถามท่านผู้การเคยเห็นหนังสือเล่มนี้ผ่านตาบ้างไหมครับ
