ที่มา...
http://sitantara.50webs.com/siangmiang/p25.htmlพระราชาดมกลิ่นทิพย์ ช่วงงานเทศกาลน้อ พวกขุนนาง เสนาอำมาตย์ทั้งหลาย ต่างกะพากันเอาของ มาถวายพระราชา ผู้นั้นเอาอันนั้นมาถวาย ผู้นี้เอาอันนี้มาถวาย เหลือแต่เซียงเมี่ยงผู้เดียว กะยังว้า กะยังว่า ที่บ่ได้เอาอีหยัง มาถวายพระราชาเลย ขนาดเป็นคนสนิทเด้หนิ
พระราชากะเลยเว้าเปรย ๆ กับเซียงเมี่ยง ต่อหน้าเสนาอำมาตย์ทั้งหลายว่า
เอ เซียงเมี่ยง ผู้อื่นเขาพากันเอานั่นเอานี่ มาให้เฮา มึงบ่มีอีหยังมาให้เฮาบ้อ
มีอยู่ มื้ออื่นสิเอามาถวายดอก พะเจ้าค่า ว่าซั่น เซียงเมี่ยงกะดาย
พอเลิกประชุม เซียงเมี่ยงกะกลับเฮือน ไปหากินถั่วดินต้ม ไข่ต้มจนอิ่มท้องเด้ แล้วกะหาซื้อ กระบอกไม้ทรงท้องปุ้ง ๆ ปากจ้อม ๆ ลวดลายงาม ๆ มาเตรียมไว้เป็นของถวายพระราชา ว่าซั่นเถาะ
คนกินถั่วต้ม เนาะ มันกะยืงท้องแหล่วเว่ย ยืงท้องกะต้องตดตี้ล่ะ ตดเซียงเมี่ยง เป็นตดจากถั่วต้ม จากไข่ต้มเนาะ คุณภาพสุดยอดอยู่แล้ว
เซียงเมี่ยงปวดตดยามได๋ กะตดใส่กระบอกไม ้แล้วกะปิดฝาไว้อย่างดี เด้ เลาตดสะสมไว้ในกระบอกไม้ ตั้งแต่ช่วงกลางคืนจนฮอดเช้า เสร็จเรียบร้อย พอเข้าเฝ้าพระราชา กะเอากระบอกไม้ไปถวาย พร้อมทั้งบอกว่า
ของอยู่ในกระบอก เป็นสิ่งที่มองบ่เห็น มีเฉพาะกลิ่น เป็นกลิ่นทิพย์ ดมแก้ง่วง ดมแล้วหายง่วง ตาซื่นทันทีเลยล่ะ ขอเชิญพระองค์สูดดมได้ตามสบาย พะเจ้าค่า
พระราชา ประชุมกับเสนาอำมาตย์มาดนเติบ ฮู้สึกง่วง ๆ เพลีย ๆ คึดอยากทดสอบ ประสิทธิภาพของกลิ่นทิพย์ กะเลยเปิดจุกออก สูดดมอย่างจัง
ตึบ .....
เหม็นทึงเอาโลด พระราชาเหม็นคัก หย่อดัง เบ๋ปาก เอามือถุยดัง ..ปิ๊ดปิ๊ด .. ตาซื่นม่อกก่อก ยังว้ากะยังว่า...
โฮ้ ...กลิ่นนี้มันคุ้น ๆ น๊า .. นี่มันกลิ่นอีหยังวะ เอ๋า... อำมาตย์ลองดมเบิ่งดู้.. แล้วกะเด่ ให้อำมาตย์ใหญ่
อำมาตย์กะรับมาดม กะ เหม็นตึบ คือกัน ตาซื่นม่อกก่อก
กลิ่นนี้มันคุ้น ๆ น๊า แล้วกะส่ายหัว บอกบ่แน่ใจว่า มันแม่นกลิ่นอีหยังกันแท้ กะให้อำมาตย์ผู้อื่นลองพิสูจน์ไปเรื่อย ๆ
..
โฮ้... ลองดมพิสูจน์กันหลายคนอยู่ตั้วล่ะ กั่วกลิ่นตดสิระเหยออกเหมิดกะดาย... กะบ่มีผู้บอกได้ว่า มันแมนกลิ่นอีหยัง บอกได้แค่ว่า กลิ่นนี้มันคุ้น ๆ น๊า
พระราชาเลยถามเซียงเมี่ยงว่า
กลิ่นทิพย์ มันควรสิหอมน่าดอมดม แต่กลิ่นที่มึงเอามาให้ดมนี้ มันเหม็น.... กลิ่นทิพย์ที่มึงว่านี่ ตกลงมันแมนกลิ่นอีหยังกันแท้ มึงบอกมาตามตรง ห้ามตั๋ว
กลิ่นนี้ ข้าพระองค ์ดมอยู่ซุมื้อซุเว็น ผู้ได๋เป็นเจ้าของกลิ่น ถึงสิเหม็นปานได๋ กะอดทนดม บ่ปากบ่จ่ม ผู้ได๋บ่ได้เป็นเจ้าของกลิ่น ถ้าได้กลิ่นนี้ กะบ่อดทนดม แล้วกะจ่มนำ ข้าพระองค์ กะเลยเอิ้นว่า 'กลิ่นทิพย์' พะเจ้าค่า
เอ้อ.. แล้วกลิ่นทิพย์ของมึงนี่ มันแมนอีหยัง
ตด พะเจ้าค่า
พระราชาพอได้ยินคำว่า ตด กะสูนอย่างแฮง ที่ถืกบักเซียงเมี่ยง หลอกต้ม ให้ดมตด
พวกอำมาตย์ทั้งหลาย ที่ได้ดมตดเซี่ยงเมี่ยง กะสูนคือกัน สะล่ะล่ะ
