ต่อ ๆ .....
ชายชาวประมงรูปหล่อ สืบฮู้มาว่าหญิงหม้ายสิเอาอัฐซึ่งบรรจุกระดูกสามีตั้งไว้บนหิ้ง และสิกราบไหว้ทุก ๆ คืน ชาวประมงจึงวางแผนไปซื้ออัฐมาไว้เหมือนกันและ.....บอกหญิงหม้ายว่า เป็นอัฐที่บรรจุกระดูกของเมียเผิ่น ซึ่งเผิ่นทั้งรักและหวงแหนเป็นที่ยิ่งนัก ตั้งแต่เมียที่รักได้ตายจากไป เผิ่นกะสาบานไว้ว่าสิบ่แต่งงานใหม่เด็ดขาด....
หญิงหม้าย "โอ้...ชีวิตท่านมาคือชีวิตข่อยแท้ คนหัวอกเดียวกันอย่าเกรงใจกันเด้อ ขาดเหลืออีหยังกะบอก บ่ต้องเกรงใจ"
ชาวประมง "บ่เป็นหยังดอก ข่อยคนทุกข์ แค่แม่นางให้ศาลาเป็นที่พักพิงกะเป็นพระคุณหลายแล้ว"
คืนวันหนึ่งฝนตกหนัก เรือฮ้าง ๆ ของชาวประมงกะเปียกเหมิด หญิงหม้ายกะเลยวิ่งมาบอกว่าให้ชาวประมงขึ้นไปพักบนเรือน......ชาวประมงได้หอบอัฐกระดูกเมียเผิ่นขึ้นไปนำ และได้นอนกอดอัฐปลอมนั้นอย่างทนุทนอม จนหญิงหม้ายเชื่อใจว่า แกเป็นคนฮักเมียแกอีหลี...
ตกดึก หลังจากหญิงหม้ายนอนหลับแล้ว แกจึงย่องเข้าไปในห้องของหญิงสาวและลักเอาอัฐกระดูกสามีของเธอออกมานำ และ....ได้นำไปตั้งเคียงกันกับอัฐ(ปลอม)กระดูกของเมียเจ้าของ...........ตกดึกนั่นเอง หญิงหม้ายได้ยินเสียงร้องไห้ของชาวประมง จึงได้ออกมาเบิ่ง
หญิงหม้าย "เจ่าเป็นหยัง ท่าน คือฮ้องไห้ฟูมฟายดึก ๆ จั่งซี"
ชาวประมง "เจ่ากะเบิ่งเป็นหยัง ผัวของเจ่าแอบเข่ามานอนกับเมียข่อย ข่อยเหลือใจเมียข่อยหลาย บ่สมกับที่สาบานไว้ว่าสิฮักกันตลอดไป จั่งใด๋ขึ้นมานอนเรือนท่านเศรษฐีแค่คืนเดียว กะปันใจให่สามีของท่านเสียแล้ว....โฮ้...หือ..ๆๆๆ "
หญิงหม้าย "ป้าดโธ่...ผัวข่อยกะคือกัน แค่คืนเดียวกะทรยศกับคำสัญญาของข่อยเสียแล้ว บ่สมกับที่ฮักและซื่อสัตย์ต่อคำสัญญา เอ้า...ผัวข่อยเฮ็ดผิดต่อเมียของท่านได้ปานนี่ ข่อยกะขอชดใช้ความผิดนี้เอง เป็นอันว่า คำสัญญาสิ้นสุดต่อกันตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เจ่ามีเมียใหม่ได้ ข่อยกะมีผัวใหม่ได้คือกัน....เฮาแต่งงานกันเถาะท่านชาวประมง"
หลังจากข่าวการแต่งงานของชาวประมงกับหญิงหม้าย ได้แพร่ออกไป พระราชาจึงโปรดให้ทั้งคู่ได้เข่าเฝ้า และให้พรแต่งงาน และยกเมืองและสมบัติกึ่งหนึ่งให้ปกครองต่อไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.........
