...ที่มาของคำว่า"มุ่นปานเต๋เห็ด....
....ยามเซ่ามื้อหนึ่ง....มีพ่อใหย๋อันหนึ่ง...ลาวพายเฮือยามมองอยู่ห่วย...มีผู้สาวบ้านอื่นมาหาเก็บเห็ด....พายกะต่าเห็ดเต็มต่า...
...ยากข่วมน้ำเลยฮ้องมาบอกพ่อใหญ่ว่า...
"พ่อใหญ่ ๆ มาพาข่อยข่วมห้วยแน้...ข่อยสิให้เห็ดดดด...." พอลาวได้ยินกะดีใจบักใหญ่...คึดในใจว่าป้าดโท...ลาภลอย....(คือสิได้เฮ็ด)
...ว่าแล่วลาวกะฟ้าวอ่วยเฮือเข่าฟัง...ฮับเอาสาวผู้นั้นขึ้นเฮือมา...พอมาถึงกางห่วยผู้สาวกะถามว่า...
"เจ้าสิเอาเดียวนี้เลยบ่อพ่อใหญ่"...."ฮ่วยบ่ได้ดอกนางคั่นเอาเดียวนี่ถึงเฮือล่มพุ้นเด้...ฮอดฝั่งจั่งเอากะได้ดอก"
พอเฮือฮอดฝั่ง...กะพากันลงจากเฮือ...ผู้สาวกะว่า..เอ้าพอใหญ่ปูผ้าขาวม้าลงข่อยสิให้....พ่อใหญ่เลยปูผ้าขาวม้าลง แล้วว่า...
"ให้พ่อไปอาบน้ำก่อนเด้อหล่า"....ลาวเลยไปอาบน้ำข้างพุ่มไม้...ในใจกะคึดว่า..สิเอาให้สมใจ คักๆๆ...
...พออาบเสร็จย่างมาคึดในใจว่าพู่สาวสินอนถ่าป่างง่างอยู่สั่นตั๋ว...โลดเห็นแต่กองเห็ด อยู่เทิงผ้าขาวม้าจูนพู่นอยู่....
...ล่าวสูนแฮง....เต้ะเห็ด...มุ่นอุ้ยปุ้ยบ่อมีดอกดีเลยวะ...
...ขอจบ ตำนาน "มุ่นปานเต๋ะเห็ด" ขอได้รับควมขอบคุณคร้าบบบบบบ.....
