มรดกอีสาน... ผญ๋า+นิทานก้อม

[lek]

แมนรับบ่ได้ของแมนม้วนไว้คือตลับเมตร

  แปแอดแลดคันม้วนไว่คือตะหลับเมด...............ยาวยุแต่บ่มีแฮง

ยามเป็นการเป็นงานจั้งแสดงตั้วหัวหน้า

  เฮ็ดจั่งได๋ครับ  สูบลมเอาตี๊

แนวยุบหนอพองหนอตั้ว

[สหายแป๋ง คนดง]

  เถ่ามามันสิมีแต่ยุบบ่พองนี่แหล่วครับแนวมันสิยาก

[ANDAMAN_101]

...............ณ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชาวนาคนหนึ่งเลี้ยงลาไว้ตัวหนึ่งซึ่งแก่มากแล้ว ด้วยความโง่ของมันดันเดินซุ่มซ่ามไปตกบ่อแห่งหนึ่ง มันร้องครวญครางอยู่เป็นเวลานาน ชาวนาเองก็พยายามใคร่ครวญหาวิธีที่จะช่วยมันขึ้นมา     
               ในที่สุดชาวนาหวนคิดขึ้นมาได้ว่า เจ้าลาก็แก่เกินไปแล้วอีกอย่างบ่อนี้ก็ต้องกลบไม่คุ้มที่จะช่วยเจ้าลา ชาวนาจึงไปขอแรงชาวบ้าน เพื่อมาช่วยกลบบ่อ ทุกคนใช้พลั่วตักดินสาดลงไปในบ่อ ครั้งแรกเมื่อดินถูกหลังลา มันตกใจและรู้ชะตากรรมของตนเองทันที มันร้องโหยหวนสักพักหนึ่ง ทุกคนก็แปลกใจที่เจ้าลาเงียบไป   
               หลังจากชาวนาตักดินใส่บ่อได้สักสองสามพลั่ว เมื่อเหลือบมองลงไปในบ่อ ก็พบกับความประหลาดใจ ที่ลามันจะสะบัดดินออกจากหลังทุกครั้งที่มีผู้สาดดินลงไป แล้วก้าวขึ้นไปเหยียบบนดินเหล่านั้น ยิ่งทุกคนพยายามเร่งระดมสาดดินลงไปมากเท่าไร มันก็ก้าวขึ้นมาเร็วได้มากยิ่งขึ้น ในไม่ช้าทุกคนต่างประหลาดใจเพราะในที่สุด เจ้าลาก็สามารถหลุดพ้นจากปากบ่อดังกล่าวได้

               นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ชีวิตนี้อุปสรรคต่างๆ ที่ถาโถมเข้ามาหาเรา ก็เปรียบเหมือนดินที่สาดเข้ามาหาเรา จงอย่าท้อถอยและยอมแพ้ จงแก้ไขมันเพื่อที่จะก้าวสูงขึ้นเรื่อยๆ เปรียบเหมือนลาแก่ที่หลุดพ้นจากบ่อได้ ฉันใดฉันนั้น       
               อุปสรรคมีไว้ให้ก้าวข้ามไป ชีวิตคนเราก็เช่นกัน เราก็ต้องประสบกับโลกธรรมแปดเป็นธรรมดา คือ ได้ลาภ ได้ยศ สรรเสริญ สุข ก็ต้องมีเสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์ แต่เมื่อเรามีทุกข์ มีปัญหา หรือต้องประสบกับวิกฤติหนักหนาสาหัสแค่ไหน ก็ให้อาศัยขันติ มีความอดทน  เมื่อมีความทุกข์ หยุดทำ หยุดพูด หยุดคิด ตั้งสติใช้ปัญญา อาศัยอดทน อดกลั้น หยุดทุกสิ่งทุกอย่างไว้ก่อน ไม่ต้องคิดที่จะแก้ปัญหาภายนอก กำหนดรู้ลมหายใจออกยาวๆ ลมหายใจเข้าลึกๆ ให้มีสติ มีความรู้สึกตัวกับลมหายใจเข้า ลมหายใจออกติดต่อกัน ต่อเนื่องกัน มีสมาธิตั้งมั่นกับลมหายใจ ปล่อยวางความรู้สึกที่ไม่ดี ปล่อยวางจิตใจให้ว่างๆ ว่างจากอดีต ว่างจากอนาคต ว่างจากความไม่สบายใจ เหลือแต่จิตที่มีแต่ความรู้สึกตัว เบิกบานใจ โอปนยิโก น้อมเข้าไปหาธรรมชาติของจิตที่เป็นประภัสสร บริสุทธิ์ผ่องใส เมื่อจิตสงบสบายแล้ว จึงค่อยๆ คิดแก้ปัญหาด้วยสติปัญญา เมื่อจิตใจดี สบายใจทุกอย่างแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะค่อยๆ ดีขึ้น ให้มีความหวัง กำลังใจที่จะต่อสู้

... ทุกข์ที่สุดอยู่ที่ไหน ขุมทรัพย์ก็มีอยู่ที่นั่น ...

... ทุกข์ที่สุดอยู่ที่ไหน สุขที่สุดมันก็อยู่ที่นั่น นี่เป็นความจริง ...

... ไม่ว่าจะมีวิกฤติหรือเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นกับเรา สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือรักษาใจของเราให้ดี ให้มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เป็นคุณธรรมประจำใจของเรา ...

[beary]

แมนรับบ่ได้ของแมนม้วนไว้คือตลับเมตร

  แปแอดแลดคันม้วนไว่คือตะหลับเมด...............ยาวยุแต่บ่มีแฮง

จ๊ะแม่นเข้าไจว่าน้อ เห็นด้วย

[beary]

...............ณ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชาวนาคนหนึ่งเลี้ยงลาไว้ตัวหนึ่งซึ่งแก่มากแล้ว ด้วยความโง่ของมันดันเดินซุ่มซ่ามไปตกบ่อแห่งหนึ่ง มันร้องครวญครางอยู่เป็นเวลานาน ชาวนาเองก็พยายามใคร่ครวญหาวิธีที่จะช่วยมันขึ้นมา    
               ในที่สุดชาวนาหวนคิดขึ้นมาได้ว่า เจ้าลาก็แก่เกินไปแล้วอีกอย่างบ่อนี้ก็ต้องกลบไม่คุ้มที่จะช่วยเจ้าลา ชาวนาจึงไปขอแรงชาวบ้าน เพื่อมาช่วยกลบบ่อ ทุกคนใช้พลั่วตักดินสาดลงไปในบ่อ ครั้งแรกเมื่อดินถูกหลังลา มันตกใจและรู้ชะตากรรมของตนเองทันที มันร้องโหยหวนสักพักหนึ่ง ทุกคนก็แปลกใจที่เจ้าลาเงียบไป  
               หลังจากชาวนาตักดินใส่บ่อได้สักสองสามพลั่ว เมื่อเหลือบมองลงไปในบ่อ ก็พบกับความประหลาดใจ ที่ลามันจะสะบัดดินออกจากหลังทุกครั้งที่มีผู้สาดดินลงไป แล้วก้าวขึ้นไปเหยียบบนดินเหล่านั้น ยิ่งทุกคนพยายามเร่งระดมสาดดินลงไปมากเท่าไร มันก็ก้าวขึ้นมาเร็วได้มากยิ่งขึ้น ในไม่ช้าทุกคนต่างประหลาดใจเพราะในที่สุด เจ้าลาก็สามารถหลุดพ้นจากปากบ่อดังกล่าวได้

               นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ชีวิตนี้อุปสรรคต่างๆ ที่ถาโถมเข้ามาหาเรา ก็เปรียบเหมือนดินที่สาดเข้ามาหาเรา จงอย่าท้อถอยและยอมแพ้ จงแก้ไขมันเพื่อที่จะก้าวสูงขึ้นเรื่อยๆ เปรียบเหมือนลาแก่ที่หลุดพ้นจากบ่อได้ ฉันใดฉันนั้น      
               อุปสรรคมีไว้ให้ก้าวข้ามไป ชีวิตคนเราก็เช่นกัน เราก็ต้องประสบกับโลกธรรมแปดเป็นธรรมดา คือ ได้ลาภ ได้ยศ สรรเสริญ สุข ก็ต้องมีเสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์ แต่เมื่อเรามีทุกข์ มีปัญหา หรือต้องประสบกับวิกฤติหนักหนาสาหัสแค่ไหน ก็ให้อาศัยขันติ มีความอดทน  เมื่อมีความทุกข์ หยุดทำ หยุดพูด หยุดคิด ตั้งสติใช้ปัญญา อาศัยอดทน อดกลั้น หยุดทุกสิ่งทุกอย่างไว้ก่อน ไม่ต้องคิดที่จะแก้ปัญหาภายนอก กำหนดรู้ลมหายใจออกยาวๆ ลมหายใจเข้าลึกๆ ให้มีสติ มีความรู้สึกตัวกับลมหายใจเข้า ลมหายใจออกติดต่อกัน ต่อเนื่องกัน มีสมาธิตั้งมั่นกับลมหายใจ ปล่อยวางความรู้สึกที่ไม่ดี ปล่อยวางจิตใจให้ว่างๆ ว่างจากอดีต ว่างจากอนาคต ว่างจากความไม่สบายใจ เหลือแต่จิตที่มีแต่ความรู้สึกตัว เบิกบานใจ โอปนยิโก น้อมเข้าไปหาธรรมชาติของจิตที่เป็นประภัสสร บริสุทธิ์ผ่องใส เมื่อจิตสงบสบายแล้ว จึงค่อยๆ คิดแก้ปัญหาด้วยสติปัญญา เมื่อจิตใจดี สบายใจทุกอย่างแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะค่อยๆ ดีขึ้น ให้มีความหวัง กำลังใจที่จะต่อสู้

... ทุกข์ที่สุดอยู่ที่ไหน ขุมทรัพย์ก็มีอยู่ที่นั่น ...

... ทุกข์ที่สุดอยู่ที่ไหน สุขที่สุดมันก็อยู่ที่นั่น นี่เป็นความจริง ...

... ไม่ว่าจะมีวิกฤติหรือเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นกับเรา สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือรักษาใจของเราให้ดี ให้มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เป็นคุณธรรมประจำใจของเรา ...

   

[หินเหล็กไฟ]

อัตตาหิอัตตะโนนาโถ ความรักไม่มีพรมแดน

[สหายแป๋ง คนดง]

อัตตาหิอัตตะโนนาโถ    รักย่อมเข้าใจในรัก  ซั่นดอก

[ANDAMAN_101]

สุภาษิตประจำมื้อ  " อย่าซี้โพรงให่สังฆราชว่ายน้ำ "

[I_DUE]

สุภาษิตประจำมื้อ  " อย่าซี้โพรงให่สังฆราชว่ายน้ำ "

เพิ้งเคยได้ยินเด้อนี่             ....

[lek]

เรื่องจริง....หมู่สิกลับไปหย่ามบ้านเมียเงินกะมี3000   เลยไปซื้อสร้อยทอง250บาทมาใส่    เช่ารถเก๋งขับไปสีคิ้วฮอดโคราชเลยขับรถเบียดเขาๆเรียก5000   บ่มีเงินเลยเอาบัตรไว้บักนั้นบ่ยอมให้ถอดสร้อยไว้นำ   หมู่ข่อยเลยยืมเงินมา5000มาขอไถ่ทอง   บักนั้นว่อู่ตี7000ขอยึดทอง  หมู่ข่อยวาขอต่อ5000มันกะบ่ยอม    เลยยึดทองเส้นละ250บาทไป..จ้อย    มันวากูจักสิเฮ็ดจั้งได๋แหล่วอยากได้แต่ทองบักปอบเอ้ย

[น้าเสก คนเดิม]

นางเอ้ย

คั่นอ้ายได่น้อง สิพาล่องโขงไปเวียงจันทน์
เอาผ้าไหมสีมันมัน ไปแลกงัวมาแกเข่า

[น้าเสก คนเดิม]

ลำล่อง เรือนสามน้ำสี่
จินตหรา พูนลาภ
--------------------------------------------------------------------------------

โอ๊ย.....
       หล่ะฟ้าเอ๋ย ฟ้าฮ้องหล่า ใจสาวจินตหรา มาคิดพ้อแต่ความเก่า ความพ่อแม่ปากเว้า สอนไว้ตั้งแต่หลัง ยังเป็นสาวน้อยๆพ่อแม่ว่าอย่าลืมตน ความเป็นสาวเป็นนาง อย่าล่วงคองคูณเค้า คำโบราณเคยเว้าวาเรือนสามน้ำสี กุลสตรีที่ถูกต้องอย่ามองข้ามแต่ประถม เรื่องเรียนสามจำบ่ได้เลิกล้ม ข้อที่หนึ่งเรือนนอน ข้อที่สองเรือนครัวบ่อนที่ทำหุงต้ม ให้จักห่มจักล้างสองเรือนให้สะอาด เรือนที่สามกะอย่าพลาด คือเรือนผมอย่าให้ยุ่ง หวีเรื่อยจั่งคอยงาม ถึงเวลาอาบน้ำให้ล้างส่วยสระผม ความนิยมของคนนี่แมนงามกะตามแล้ว แนวสามเรือนมันเส้าไผสิเอาเจ้าเป็นคู่ โอย..น้อ
       ซู้กะหนายสายบ่ไกล้ไผได่ซ้อนเพิ่นกะหมาง น้ำสี่ฟังอีกบ้าง น้ำหยังแหน่หญิงควรคิด หนึ่งน้ำจิตใจตนอย่าได้โมโหฮ้าย ขอบรรยายให้ฟังสิ้นควรบ่ควรให้คิดเบิ่ง สองน้ำอาบให้มันเริง ตักใส่อุแอ่งไว้ หมองมั่วให้ถ่ายเท สามน้ำดื่มอีกนั่นเด้ อุแอ่งให้สดใส ยามแขกไปไทยมา แวะยามหลายท่าน จินตหราขอวอนท่าน เป็นคองให้จักที อีกน้ำที่สี่ น้ำเจ้าปรุงแต่งไว้ยามเข้าดอกบ่อนนอน ตอนกลางคืนเทพเจ้าเพิ่นมารักษาตน รักษาคนยามนอน.. ยามนอน เพิ่นเบิ่งแยงแปงเป่า น้ำเจ้าปรุงแต่งไว้บูชาเทพราช หญิงได้อาจเฮ็ดได้ ไปหน้าสิฮุ่งเฮือง พ่อแม่ว่าต่อเนื่องหญิงได้ซางให้สดสวย ถึงสิรวยสินทรัพย์บ่แมนกุลสตรีได้ ไผบ่จักคุณเค้าดอกเรือนสามสี่ ฟังให้ดีเอื้อยน้องเอาเสียร้องเจ้าส่งมา จินตหราจำได้จึงทวนให้คิดฮ่ำ หล่ะแมนมีเงิน แมนมีคำ แต่ลืมของสิ่งนี้ คันไปหน้าบ่เจริญขอเชิญได้ แมนหินตอง ใสฮองๆ โอละหน่าย

[Hang]

ยานปานได๋กะบ่อยากป๋า  เฒ่าปานได๋กะสิบ่อยากถิ่ม  คั่นถอนเงินได้คุซู่ยาม...อิอิ

[หินเหล็กไฟ]

ไปลงซื่อเด้ออ้ายแหงมันสิเต็มแล้วเด้ 

[lookke]

ไปลงซื่อเด้ออ้ายแหงมันสิเต็มแล้วเด้ 

ลงซื่อเฮ็ดหงังคับ ผมไปลงนำแน่ ไปรับของแจกติคับ