ก่อนนี้หามมัดกล้า ยามไปนาบ่มีเหนื่อย บ่มีเฉื่อยซักซ้า มาบ้านกะเล่าหาย
ตอนนี้มันเจ็บเอ็นเส้น เทิงบักเอ็นเฮากะอ่อน ย้านได้นอนแอ้งแลงแงงข้างเบิ่งแต่สาว.....ท่อนั้นหล่ะคือ
ฮ่วย...คือเป็นจั่งซั่นน้อบาดนี่
หมู่เอย....
สิขอเป็นกำลังให่ โตเจ่าพ่อคน
วัยกลางคนคือกัน..บ่ให่หามไปทิ่ม
คั่นฮู้หว่าตนบ่กล้า..แฮงขามันอ่อน
อย่าสุนอนเดิกกล้ำ..ยามนั่นบ่มีแฮง
ให่คึดฮอดความผู่เถ่าเว่า...ยามเฮาแฮงอ่อน
ให่หายามาเสริมเจ่า...ยามกินเข่าสิแซ่บดี
เฮ็ดใจเย็นสาเจ่า...ซอมเอาหลานลูก
เล็งหน่าตั้งไว้...แล้วคอยให่ส่งเสริม
สิมุ่งแต่ทางสู้..บ่คึดฮอดดอกแฮงตน
หาเก็บได่จนสิล้น...กะบ่มีทางไซ้
ให่จัยเย็นเด้อเถ่า....ขันเอาดอกทางมุ่ง
สิได่เป็นทางฮุ่ง..ให่แก่ลูกแก่หลาน...ซั่นดอก หมู่เอย
คันแมนบ่ไหวแท่ไวอากร้าให่เพิ่งพิง หากแมนหาบ่ได้กระซายดำพอได้อยู้ อ้ายเอ้ย
