นิทานรายวัน....เรื่อง...เถ่าขี่ลืม
ทิดตุ๊...เถ่าขี้ลืมแห่งบ้านโนนหีนแห่.....เลา
เป็นคนขี่ลืมอีหลี...ลืมคักลืมแน..ลืมฮอดเมีย...ว่าซั่นเถาะ
มื้อหนึ่ง...เถ่าตุ๊เลาฝนมีดอีโต้อย่างดี...สิไปนา เลาหย่างไปฮอดกลางทาง...เกิดปวดขี่ขึ้นมา..เลาจั่งเอามีดฟันปักไว้กับตอไม้...แล้วกะไปนั่งขี้อยุ่ใกล้ ๆ
พอขี้แล้วแล้ว...เลากะหย่างมาพ่อมีดอีโต้เจ่าของ...ด้วยความขี้หลงขี้ลืม..เลาจื่อบ่ได่ว่าเป็นมีดเจ่าของ..เลาดึงออกมาจากตอไม้...สังเกตุเบิ่งเลากะเลยเว่าว่า...
"บักห่าใด๋น้อ...มาลืมมีดถิ่มไว่นี่...ฝนเข่าอย่างดี...ซั่วตายมันน้อ..มาลืมมีดทิ่มไว้นี่...ดีใจเด้...เก็บได่มีด"
เลาดีใจหลาย เต้นแฮ้งเต้นกา...เก็บได้มีด....เต้นไปเต้นมา...เต้นไปหยีบเอาขี่เจ่าของ....กะเลยฮ้องขึ้นหว่า
"ห่าแดกดากมึงเอย....หมาปี้แม่มึงเอย...บักใด๋น้อ...มาขี่ไว่นี่....โครตแม่มึงเอย"
