มรดกอีสาน... ผญ๋า+นิทานก้อม

[น้าเสก คนเดิม]

มื้อนี้ตากไว้สาก่อน.....ฆ่าเซื้อก่อนค่อยซัก

[somsakbck]

น้ำซักผ้าห่มท่านเสกปานน้ำปลาคักๆ เทลงพื้น ไส้เดือนสิบ่ตายเบิดซะเบาะ............

[น้าเสก คนเดิม]

มาล่ะเด้อผู่ข้า...เสกน้อยนามคือชื่อ 
ถืกแต่สาวขี้ดื้อตั๋วต้มหลอกเอา
ให้มาฟังกลอนข่อยเว่า มันห่างเอ้าอยู่ในใจ
โทรหาไผบ่ฮับสาย เผิ่นห่างมาลาแล้ว
แนวเขาลืมเฮาแท้ หลีกหนีไปมีใหม่
แมนสิวอนฮ้องไห้ แต่สาวเจ้าบ่แลเหลียว
ย้านแต่เขียวใบข้าวงามอยู่ แต่นาเขา
คันสิลงเกี่ยวเอาย้านเจ้าของเผิ่นมาพ้อ หมู่เอย          (แค้นใจว่ะ)

[somsakbck]

ให้เขาได้คนผู้ฮู้ผู้ดี กว่าเฮาซะท่าน....เฮามันคนผู้ฮ้าย กรายใกล้เพิ่นบ่เหลียว ดอกตี๊.....

[น้าเสก คนเดิม]

เห็นว่าอ้ายผู้ฮ้าย อย่าฟ้าวขี่เฮียกาย หลายหล่าเอย
บาดห่าเฮียนางหล่ม...พอสิได่ซ้อยเหลือ...ตั่วนาง... (ขี่ฮ้ายกะมีหัวจัย..พะนะ)

[somsakbck]

หมู่เอ้ย.............

                    เพิ่นว่า ควายบ่อยากกินหญ้าเจ้าสิข่มกะเขาหัก  หมูบ่ อยากกินฮำสิข่มดังให้มันเว้อ

                    เขาบ่คิดฮอดหม่องเฮือนเซาบ่อนเคยอยู่  แม่นสิกักขังไว้บ่ทันได้ฮอดคืน......ดอกหมู่เอย

[น้าเสก คนเดิม]

เห็นด้วย.......

หล่านางเอย......

คั่นหว่าใจบ่สู้ บ่อยากฮ่วมทางฝัน
คั่นหว่าใจบ่หาน บ่อยากฮ่วมเฮียนน้อย
ขอให้โตนางน้อง ไปตามคองใจโต..เด้อหล่าเอย
แมนจัยอ้ายสิเจ็บ สิทนเก็บใจไว้..ดอกนาง

[อนัตตา]

ม่วนครับม่วน..เอาอีกแน้

[น้าเสก คนเดิม]

หล่านางเอย...

โตอ้ายนี่เปรียบคือนกกระเจ่าดั้ง หย่างเรียบฝั่งแคมสระ
เห็นปลาน้อยลอยมา กะอยากกินจนแดดิ้น
แนมเห็นแต่นกกระเตนเต้น เจิดบินมากินก่อน
นกเจ่าได่แต่แนมเบิ่งฟ้า..น้ำตาย้อยลงขี่ดิน....        (กลอนเก่าเอามาเว่าใหม่)

[อนัตตา]

คาแต่จอบหลาย เสร็จนกเต็นซ่ำ (บักไว)

[@ดีนะ@]

บ่ฟ่าวคุบกะสั่นล่ะ

[น้าเสก คนเดิม]

ฟ้าวคุบ กะย้านถืกขี้ควายเนอะ........

[somsakbck]

หล่านางเอ้ย......

                              พวงหมากผีพ่วนมันหากสุกอยู่ฟากนา  พวงหมากพิลามันหากสุกอยู่ฟากน้ำ

                             ยามนกกากินแล้วกะบินหนีมื้อฮ้อยเล่า นางเอย  แม่นเจ้ามีหมื่นซู้ตาอ้ายส่องบ่เห็นดอกนาง.......

(อย่ามาปากเกี้ยงเว้ามื่นหลายเถาะ......ให้ย่องกันคักๆโลดสา.......ฮือๆ)

[@ดีนะ@]

อ้ายเอ้ย....   คั่นแม่นกินกะบ่เสี่ยงกินดอก  สิกินให้เห็นจ๊ะๆ หนี่หล่ะ       

[น้าเสก คนเดิม]

โอ้น้อนางเอย....

แมนอยู่คนล่ะฟากฟ้า หากใจเฮานั้นตั้งต่อ
ปานว่าหย่อฟ้าได่ หากใจน้องนั่นคิดนำ
อย่าฟ้าวหนีไกลจาก ปานกาไกลหมาเน่า..เด้อหล่าเอย
ให้หวลคิดฮอดอ้าย...คนเคยใกล้ชิดกัน...