โอ้น้อนางเอย....
ปูปลาหนีจากน้ำ ป๋าเปิดวังตม
สมณ์สิหนีไกลครู หมู่ชะนีสิไกลไม้
คำสิไกลสายสร้อย กลอยมันสิลาป่า
ฝาสิลาขอกข้าง เฮือนฮ้างเป่าแปน
.....แหวนสิหนีลาก้อย สร้อยสิห่างลาคอ
ไกลละน้อคนเฮา สิห่างไกลกันแล้ว
แมวสิลาหนูน้อย คอยไผบ่คืออุ่น นางเด้
เฮียมนี้คนผู้เก้ บ่สมเจ้าผู้เผิ่นไค
.....ลาเด้อไม้ยอดข้อ กลางกอลำเดี่ยว
ให้เจ้าเขียวต่อยอด เป็นลำงามกกสง่า
ไผมาฮานอย่าสิฮ้าง ให้ป่งยอดต่อใบ
ใจนั้นคึดอยากได้ เสียดายแพงไว้เบิ่ง
งามแต่เทิงฮอดใต้ ไผกะเว้าว่างาม......หล่าเอย