นิทานขำขัน..วันนี้เสนอเรื่อง...เสียงขี้ตั๊ว
ทิดหม่องเป็นพ่อฮ้างใหญ่...หลังจากเมียปะแล้วกะจักสิไปเฮ็ดงานอีหยัง..กะเลยยึดอาชีพกรีดยาง
แม่ใหย่สีเป็นแม่หม้ายใหย่...หลังจากผัวตายแล้วกะมีอาชีพกรีดยางคือกัน
ไฮ่แม่ใหย่สีกับไฮ่ทิดหม่องอยู่ติดกัน...เพียงแต่มีลำห้วยขั้นกลางท่อนั้น...มื้อหนึ่งทิดหม่องกับแม่ใหย่สีไปใส่ปุ๋ยยาง...หลังจากใส่ปุ๋ยเมื่อยหลายกะเลยนอนเล่นใต้ต้นยางข้างฝั่งห้วย...ต่างคนต่างนอนเพลิน ๆ ขณะนั้นมีชาวบ้านพายเรือมาหาปลาในห้วย..เสียงชาวบ้านคุยกันว่า...
"เจ่าฮู้บ่..ผู่หยิงกับผู่ซายของใหย่สังเกตุได้จั่งใด๋"
"บ่ฮู้"
"จื่อไว้เด้อ...ผู่หยิงของใหย่ สังเกตุเสียงเว่าสิเสียงใหย่ ๆ ทุ้ม ๆ นั่นแหละคนของใหย่ ส่วนผู่ซายคนของใหย่สิเสียงน้อย ๆ แหลม ๆ"
หลังจากซาวบ้านไปแล้ว...ทิดหม่องกะเอิ้นแม่ใหย่สี...โดยเฮ็ดเสียงแหลม ๆ น้อย ๆ ว่า "แม่ใหย่สีเอ้ย...."
แม่ใหย่สีกะเฮ็ดเสียงเจ่าของใหย่ ๆ ทุ้ม ๆ ว่า "เออออออออ"
ทิดหม่องข้ามห้วยมาหาแม่ใหย่สี...หลังจากมีอีหยังกันแล้ว...แม่ใหย่สีกะถีบทิดหม่องกะเด็นออกมา...แถมฮ้องด่าอีกว่า...."โอ้ย..บักเสียงขี้ตั๊วว"
ทิดหม่องกะฮ้องตอบคืนว่า "อีห่ามึง...มึงกะคือกัน"
