มรดกอีสาน... ผญ๋า+นิทานก้อม

วันหนึ่งญาติโยมนำลาบเทา มาถวาย หลวงพ่อฉันด้วยความเอร็ดอร่อย เพราะไม่เคยเห็น ฉันเสร็จถามเณรน้อยว่า เขาเอาอาหารนี้มาจากไหน เณรน้อยมีเจตนาจะกลั่นแกล้งหลวงพ่ออยู่แล้ว จึงตอบว่า เขาเอาขี้วัวอ่อนมาทำ คือส่วนที่อยู่ในตัววัน ถัดจากขี้แก่ที่จะถ่ายออกมา ใครอยากกินต้องไปล้วงเอาในก้นวัวเวลามันถ่าย หลวงพ่อก็บอกว่า ถ้ามันอร่อยอย่างนี้ บ่ายนี้เราไปทุ่งนาด้วยกัน ไปเอาขี้วัวอ่อนมาทำกินเอง
พอตกบ่ายแก่ ๆ หลวงพ่อก็ไปกับเณรน้อย เห็นฝุงวัวอยู่ใกล้ ๆ ก็แอบอยู่หลังต้นไม้ รอว่าวัวตัวไหนมันจะถ่ายบ้าง และเณรน้อยก็บอกวิธีว่า ขณะที่วัวกำลังถ่าย ให้เอามือล้วงสวนเข้าไปลึก ๆ ให้ถึงขี้อ่อน แล้วกำออกมาเลย พอดีมีแม่วัวตัวหนึ่ง หันหลังให้หลวงพ่อ และกำลังถ่าย เณรน้อยจึงบอกว่า เอาเลยหลวงพ่อมันกำลังถ่าย หลวงพ่อกระโดดเอามือล้วงสวนเข้าไปในก้นวัวทันที แม่วัวตกใจ ก็หุบก้นเอามือหลวงพ่อติดไปกระโดดโลดเต้น หลวงพ่อก็ตกใจถูกวัวลากไปลากมา ร่างกระทบแข้งขาของวัวบ้าง กระแทกคันนาบ้าง ตะโกนให้เณรช่วย เณรน้อยก็ตะโกนบอกไป..".แยคันทัน หลวงพ่อ แยคันทัน...." พอดีตั้งตัวได้หลวงพ่อก็ใช้เท้ายันคันนาไว้มือจึงหลุดจากก้นวัว ตกลงมาหอบแฮก ๆ
เณรน้อยก็วิ่งเข้าไปช่วย หลวงพ่อถามว่า "กูบอกให้ช่วย แล้วมึงพูดว่าอะไรละน้อย แยคันทัน แยคันทัน..." เณรน้อยก็บอกว่า....แยคันทัน..ก็ยันคันแท นะตี้ หลวงพ่อ..."
.
.
.
...เทา....คือพืชที่อยู่ในน้ำ เส้นเล็กสีเขียว อยู่กันเป็นกลุ่ม ทำเป็นอาหารได้ หรือที่เรียกว่า...สาหร่ายน้ำจืด..........สั่นดอก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: มรดกอีสาน... ผญ๋า+นิทานก้อม (อ่าน 724087 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 34 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้